رئیس دانشگاه تبعیدی

 آلوین ساندرز جانسون، اقتصاددان متولد نبراسکا، آموزش‌دیده زیر نظر ادوین آر .ای. سلیگمن و جان بیتس کلارک در کلمبیا، دکترای خود را در سال 1901 دریافت کرد. جانسون برای مدتی منشی شخصی کلارک و وارث مسلم او در کلمبیا بود. اگرچه جانسون به عنوان یک نئوکلاسیک کامل آموزش دیده بود، اما مخالف رویکرد نهادگرا نبود. با وجود این، یاکوب وینر می‌گوید؛ «برای انگلستان، ویکستید، و برای ایالات‌متحده، به نظر می‌رسد که آلوین جانسون تنها حامیان بازمانده از موقعیت اصلی اتریش باشند».

جانسون پس از چند سال تدریس در کلمبیا، در سال 1906 به دانشگاه نبراسکا رفت، سپس به دانشگاه تگزاس در آستین در سال 1907، دانشگاه شیکاگو در سال 1909، استنفورد در سال 1911 و سپس کرنل در سال 1912 نقل مکان کرد (جایی که معلم فرانک نایت بود). او پس از مرخصی گرفتن از دانشگاه برای کار به عنوان سردبیر نیوریپابلیک، منصب دیگری را در استنفورد انتخاب کرد، اما در سال 1917 مجدد برای کار در شورای دفاع ملی در زمان جنگ در واشنگتن دی‌سی دانشگاه را ترک کرد.

در سال 1918، آلوین اس. جانسون به تاسیس نیواسکول1 برای پژوهش‌های اجتماعی در نیویورک کمک کرد. او در سال 1922 مسئولیت مدیریت آنجا را بر عهده گرفت و این نهاد نوپا را برای چند دهه بعد هدایت کرد. در دهه 1920، آلوین جانسون با الوین سلیگمن در زمینه ویرایش دایره‌المعارف عظیم علوم اجتماعی همکاری کرد. در دهه‌های 1930 و 1940، در حالی که شبح فاشیسم و نازیسم تاریکی خود را بر اروپا می‌گستراند، جانسون برای نجات تعداد زیادی از دانشمندان اروپای مرکزی از آزار و اذیت نازی‌ها،  بی‌وقفه تلاش کرد تا آنها را به «دانشگاه تبعیدی»، بخش ویژه نیو‌اسکول، آورد. در آنجا او، از جمله، با روشنفکر ضد فاشیست، ماکس آسکولی، آشنا شد و فعالیت کرد. آلوین جانسون به طور رسمی در دسامبر سال 1945 بازنشسته شد.

جانسون در طول دوره فعالیتش در دانشگاه‌های مختلف از جمله برین ماور (Bryn Mawr)، کلمبیا، نبراسکا، تگزاس، شیکاگو، استنفورد (دو بار)، کرنل و مدرسه جدید تحقیقات اجتماعی تدریس کرده بود که آخری را در سال 1919 بنیان‌گذاری کرده و از سال 1923، رئیس آن بود.

او رئیس انجمن اقتصادی آمریکا در سال 1936 و انجمن آمریکایی آموزش بزرگسالان در سال 1939 بود. او در مبارزه برای آزادی آکادمیک و سایر حقوق مدنی و ایجاد پناهگاهی در نیواسکول برای دانشمندان پناهنده فعال بود. شاگردان او شامل والتون هیل همیلتون، فرانک اچ. نایت و جیمز هاروی راجرز بودند. جانسون همچنین در سال 1942 به عضویت انجمن فلسفی آمریکا برگزیده شد.

جانسون هم در زندگی آکادمیک و هم در زندگی شخصی خود، نگرانی‌اش را نسبت به اعضای گروه‌های اقلیت که در داخل و خارج از کشور مورد تبعیض یا آزار و اذیت قرار می‌گرفتند، نشان می‌داد. او در سال 1944 قانون ایوز-کوین را برای مجلس قانون‌گذاری نیویورک تهیه کرد. این قانون برای مجازات تبعیض علیه یهودیان و آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار وضع شد.

از جمله افتخارات آلوین جانسون می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- در سال 1943 گروهی از دانشمندان آمریکایی و اروپایی از او به عنوان «دانشمند، معلم، نوع‌دوست و شهروند جهان» تجلیل کردند.

- دریافت نشان از پادشاه دانمارک، کریستین دهم

- بلژیک نشان « لئوپلد دوم» را به آلوین جانسون اعطا کرد.

- او در تولد 75سالگی خود به عنوان افسر لژیون دونور (نام انجمن افتخاری و نشان افتخاری که به اشخاص برجسته داده می‌شود) انتخاب شد.

- قرار گرفتن در تالار مشاهیر نبراسکا در سال 2014

علیه تبعیض

آلوین ساندرز جانسون، معلم، ویراستار، نویسنده و فعال لیبرال مشهور، در 18 دسامبر 1874 در یک مزرعه در نزدیکی هومر، نبراسکا، از مهاجران دانمارکی متولد شد. پدرش، جن جنسن دیروپ در سال 1849، از دانمارک به نبراسکا مهاجرت کرده و کشاورزی را در شهر هومر (به نام شاعر یونانی) آغاز کرده بود؛ جایی که آلوین در آن بزرگ شد.

وقتی آلوین 13ساله بود، پدرش ترتیبی داد تا مزرعه خانوادگی را به او اجاره دهد. قرارداد امضاشده به آلوین اجازه می‌داد دوسوم سود را ببرد، در حالی که مادر و پدرش یک‌سوم باقی‌مانده را می‌گرفتند. پایان قرن نوزدهم بهترین زمان برای کشاورزی نبود -وبای حیوانات و خشکسالی‌های شدید باعث شد سود اندکی به دست بیاید-، اما همان‌طور که آلوین بعداً در زندگی‌نامه خود نوشت، این احساس مسئولیت، صبر و حس شوخ‌طبعی به او داد که در طول زندگی با او باقی ماند.

جانسون در 18سالگی، احساس کرد به تحصیلات بیشتری نیاز دارد و در دانشگاه نبراسکا در اوماها ثبت‌نام کرد. با پایان یافتن شغل مزرعه‌داری، زندگی‌ را آغاز کرد که او را به سمت جامعه‌شناسی، روزنامه‌نگاری، تدریس و ویرایش سوق داد. 

او مدرک لیسانس خود را در سال 1897 و مدرک کارشناسی ارشد خود را در سال 1898 از دانشگاه نبراسکا دریافت کرد. پس از دانشگاه، در جنگ اسپانیا و آمریکا خدمت کرد و پس از آزادی از ارتش به نیویورک رفت و در دانشکده علوم سیاسی کلمبیا ثبت‌نام کرد. او دکترای خود را در اقتصاد از دانشگاه کلمبیا در سال 1902 دریافت کرد.

دو سال پس از دریافت مدرک دکترا و در سال 1904، آلوین جانسون با مارگارت ادیت هِنری، که در دانشگاه نبراسکا با او آشنا شده بود، در منهتن ازدواج کرد. در سال 1919، جانسون به همراه همسرش و پنج فرزندشان به ایالت نیویورک بازگشت و در جست‌وجوی مکانی برای زندگی با خانواده خود، نیاک را کشف کردند (سه فرزند دیگرش در اینجا متولد شدند).

همچنین در سال 1919، جانسون همراه با سایر دانشمندان کلمبیا (مورخان چارلز ای. بیرد، جیمز هاروِی رابینسون؛ فیلسوف جان دیویی؛ اقتصاددانان تورستین وبلن و وسلی کلر میچل)، مدرسه جدید تحقیقات اجتماعی (اکنون نیواسکول) را در نیویورک تاسیس کرد. این دانشگاه، مرکزی مترقی برای بزرگسالان و آموزش مداوم بود که در آن فرمالیسم آکادمیک به نفع تحقیق آزاد در مورد موضوعات بحث‌برانگیز کنار گذاشته شد.

با رشد فاشیسم و ​​نازیسم در اروپا در دهه‌های 1920 و 1930، دانشمندان لیبرال و یهودی از سمت‌های تدریس در دانشگاه‌های ایتالیا و آلمان اخراج شدند. جانسون به دلیل مخالفت همیشگی با همه اشکال تبعیض شناخته‌شده بود. او تلاش کرد با سازماندهی «دانشگاه در تبعید»، بخش ویژه‌ای در نیو ‌اسکول، به دانشمندان پناهنده کمک کند. همکاری با بنیاد راکفلر منابعی را برای کمک به دانش‌پژوهان برای یافتن موقعیت در سایر دانشگاه‌های آمریکا نیز در اختیار او قرار داد. با این مشارکت بیش از 200 دانش‌پژوه از آلمان، فرانسه، نروژ، ایتالیا و سایر کشورها توانستند به ایالات‌متحده بیایند. 

آلوین جانسون در طول زندگی‌اش چیزی برای خودش نمی‌خواست. او بیشتر برای کمک به دیگران شناخته شده است. با این حال، او تمجیدها و جوایزی را از سراسر جهان دریافت کرد. در سال 1942، النور روزولت در ضیافت شامی که به افتخار او زیر نظارت لیگ بازی جوانمردانه برگزار شد، درباره جانسون گفت: «بزرگ‌ترین چیزی که می‌توانیم درباره این مرد مشهور بگوییم، این است که می‌توانیم به خاطر شجاعت و الهام‌بخشی او سپاسگزار باشیم که به دیگران اجازه می‌دهد نهایت تلاش و بهترین عملکردشان را ارائه دهند.»

 او در تولد 80سالگی خود گفت که افق هنوز او را هیجان‌زده می‌کند. او می‌توانست به خاطر بیاورد که در ۱۴سالگی چگونه با اشتیاق از تپه‌ای در مزرعه در نبراسکا بالا می‌رفت و تا آنجا که چشمش کار می‌کرد به افق خیره می‌شد. هنگامی که جانسون در ژوئن 1971 در 96سالگی در خانه محبوبش در نیاک درگذشت، نلسون ای. راکفلر، فرماندار نیویورک، از آلوین جانسون به عنوان یک «آموزگار خلاق و نوع‌دوست» ستایش کرد.

جانسون رمان‌ها، داستان‌های کوتاه و مقالاتی می‌نوشت و ویراستار نیو ریپابلیک (New Republic) و سردبیر دایره‌المعارف علوم اجتماعی بود. او در طول دوره فعالیتش بیش از هزار مقاله به رشته تحریر درآورد.

از دیگر فعالیت‌های مهم جانسون، کار برای اداره احیای ایالات‌متحده، ایجاد شهرک‌های پناهجویان در کارولینای شمالی و ریاست کمیسیون ایالت نیویورک علیه تبعیض بود که قانون آیوز-کوین را ایجاد کرد. قانون Ives-Quinn بر اساس دستورالعمل‌هایی بود که از سوی کمیته تمرین منصفانه اشتغال، یک برنامه ضد تبعیض که در دولت فرانکلین روزولت ایجاد شده بود، تنظیم شد.

این قانون برای جلوگیری از تبعیض در استخدام طراحی شد و در آن به طور خاص از «اشتغال بدون تبعیض» به عنوان یک حق مدنی نام برده می‌شود. این قانون همچنین کمیسیون ایالتی علیه تبعیض (که بعداً به بخش حقوق بشر ایالت نیویورک تغییر نام داد) را ایجاد کرد و بودجه‌ای را برای هیات کمیسران اختصاص داد. به این کمیسیون قدرت سیاست‌گذاری در حوزه حقوق شهروندی داده شد، توانایی بررسی ادعاهای تبعیض اعطا شد و روندی برای طرح شکایت به کمیسیون مشخص شد.

خستگی‌ناپذیر

از آنجا که او در یک خانه چوبی در نزدیکی هومر به دنیا آمد، خود را یک پیشگام و اهل غرب میانه معرفی کرد. در دانشگاه نبراسکا، او در کنار دوروتی کنفیلد (معروف به دوروتی کنفیلد فیشر)، ویلا کاتر و لوئیز پاوند تحصیل کرد. او در رشته کلاسیک (ادبیات باستانی یونان و روم) فارغ‌التحصیل شد، در جنگ اسپانیا و آمریکا خدمت کرد و در سال 1902 از دانشگاه کلمبیا در نیویورک دکترای اقتصاد گرفت. او در زمان تاسیس مجله لیبرال نیو ریپابلیک در سمت سردبیر اقتصاد فعالیت می‌کرد. در مواجهه با فضای بومی‌گرا و غیرلیبرالی که جنگ جهانی اول به وجود آورده بود، او به تورستین وبلن، جان دیویی، اریک فروم و سایر پژوهشگران در تاسیس نیو ‌اسکول در نیویورک در سال 1919 پیوست. در سال 1923، او رئیس آنجا شد و خیلی زود ویلا کاتر و روسکو پاوند را به هیات مدیره خود آورد.

از آنجا که دانشمندان، به ویژه دانشمندان یهودی، در دهه 1930 به دنبال فرار از فاشیسم و ​​نازیسم بودند، جانسون، با حمایت بنیاد راکفلر، برای آوردن دانشمندان مهم اروپایی به نیو اسکول تلاش بسیار به خرج داد. بسیاری از این پژوهشگران، از کلود لِوی استراوس و هانا آرنت گرفته تا ماکس هورکهایمر و تئودور آدورنو، بدون تلاش‌های جانسون زنده نمی‌ماندند. بسیاری از این دانشمندان در نیواسکول تدریس می‌کردند.

آلوین جانسون بیش از هزار مقاله و کتاب نوشت و یک مبارز خستگی‌ناپذیر برای اصلاحات اجتماعی بود. گفته می‌شود که بخش زیادی از هشت جلد سال 1927 (نسخه اول) دایره‌المعارف علوم اجتماعی را جانسون نوشته است. او همچنین یک زندگینامه خواندنی و آموزنده به نام «پیشرفت پیشگام» نوشت که در سال 1952 منتشر شد.

در سال 1945 جانسون از سمت خود در نیو ‌اسکول بازنشسته شد و همچنین از مشارکت فعال در امور سیاسی و آموزشی دست کشید. با این حال، او به عنوان یک پیشرو خستگی‌ناپذیر باقی ماند و به انتشار آثار داستانی و همچنین زندگی‌نامه خود ادامه داد. او در طول زندگی خود به دلیل بورسیه تحصیلی، دفاع شجاعانه از آزادی آکادمیک و حمایت از دانش‌پژوهان پناهنده جوایز بسیاری دریافت کرد. او دکترای افتخاری از دانشگاه براندیس و دانشگاه نبراسکا و از دانشگاه‌های خارجی از جمله بروکسل، الجزایر و هایدلبرگ دریافت کرده است.

آلوین جانسون سرانجام در 7 ژوئن 1971 در 96سالگی، در خانه‌اش در نیاک نیویورک درگذشت. 

پی‌نوشت:

1- The New School یکی از دانشگاه‌های خصوصی آمریکا در نیویورک است. حوزه مطالعاتی این دانشگاه عمدتاً علوم اجتماعی است.