تنظیمگری فناوری
ممنوعیت رسانه اجتماعی برای نوجوانان
آنتونی آلبانیز، نخستوزیر استرالیا در 29 نوامبر و یک روز پس از اعمال سختگیرانهترین محدودیتها بر صفحات هوشمند خطاب به والدین گفت: ما پشتیبان شما هستیم. طبق قانون جدید کودکان زیر 16 سال از اکنون به مدت یک سال از استفاده از رسانههای اجتماعی منع میشوند. این قانون با هدف محافظت از آنها اجرا میشود. نوجوانان ابراز نارضایتی کردند، والدین در خفا خوشحال شدند و توجه سیاستمداران جهان به استرالیا جلب شد. اکثر رسانههای اجتماعی از نظر مفهومی برای افراد زیر 13 سال ممنوع هستند. این ممنوعیت پس از آن بهطور گستردهای پذیرفته شد که آمریکا در سال 1998 قانون کوپا (COPPA) را به تصویب رساند. هدف از آن قانون آن بود که از حریم خصوصی کودکان محافظت کند. اما قوانین بهسرعت مورد بیتوجهی قرار میگیرند و اعمال آنها ضعیف میشود. آفکام (OFcom) مقام تنظیمگری مخابرات بریتانیا گزارش میدهد که 22 درصد از کاربران 8 تا 17ساله رسانههای اجتماعی بریتانیا حساب کاربریشان را با عنوان تاریخ تولد یکی از بزرگسالان باز کردهاند. نیمی از کودکان 8 تا 11ساله بریتانیایی از تیکتاک استفاده میکنند. والدین و سیاستمداران از مدتها قبل چشم خود را بر روی این تخلف میبستند، اما پس از آنکه نگرانیهای مربوط به آسیب رسانههای اجتماعی به سلامت روانی شدت گرفت دولتها موضع سرسختانهتری اتخاذ کردند. کشورهای اروپایی از جمله فرانسه، آلمان و ایتالیا کودکان را ملزم میکنند تا قبل از باز کردن حساب کاربری از والدین اجازه بگیرند. ایالتهای مختلف آمریکا هم قوانینی برای محدودیت دسترسی نوجوانان به رسانههای اجتماعی وضع کردهاند، اما بسیاری از نوجوانان موانع قانونی را پشت سر میگذارند. استرالیا با تشویق مطبوعات داخلی اولین کشوری است که قانون ممنوعیت گسترده را تصویب کرده است. اولین مشکل پیشرو به اعمال قانون مربوط میشود. نوجوانان هنوز کارت اعتباری یا گواهینامه رانندگی نگرفتهاند تا از آن برای تعیین هویت و سن استفاده کنند، بنابراین بسیاری از شرکتها از فناوری یادگیری ماشینی برای تخمین سن افراد از روی عکس سلفی آنها بهره میبرند. موسسه حسابرسی «گواهی بررسی سن» با دولت استرالیا همکاری دارد. طبق گفته تونی آلن از کارکنان این موسسه، اینگونه مدلها پنج سال قبل میتوانستند با حدود سه سال اختلاف، سن فرد را تخمین بزنند. این اختلاف هماکنون به یک سال رسیده که از برآوردهای انسانی بسیار دقیقتر است. خطاهای حاشیهای هنوز هم وجود دارد، بهویژه برای افرادی که رنگ چهره تیرهتری دارند و کمتر در دادههای آموزشی مدلها به کار رفتهاند. شرکت نرمافزاری یوتی (Yoti) که چهره افراد را در متا (Meta) بررسی میکند میگوید که میانگین خطا برای افراد 13 تا 17ساله سفیدپوست یک سال و برای نوجوانان رنگینپوست یک سال و نیم است. از مسائل فنی که بگذریم این سوال پیش میآید که گستردگی ممنوعیت رسانههای اجتماعی تا چه اندازه باید باشد؟ دامنه این ممنوعیت همه چیز -از ویدئو تا پیامرسانی- را دربر میگیرد. استرالیا پیشنهاد داد که تیکتاک مشمول ممنوعیت، اما یوتیوب به خاطر محتوای برجسته آموزشی مستثنی شود. بازیهای ویدئویی هم مستثنی شدهاند، هرچند آنها هم همانند رسانههای اجتماعی عمل میکنند. کودکان از سکوهایی مانند رابلاکس هم برای بازی و هم برای گفتوگو استفاده میکنند. پرسش دیگر آن است که چه کسی باید کنترلها را انجام دهد؟ استرالیا این وظیفه را بر عهده سکوهای رسانه اجتماعی گذاشته است. آقای آلن میگوید: آنها خطر را به وجود آوردهاند، پس خودشان باید با آن مقابله کنند. متا و دیگر سکوها میگویند که این کار وظیفه سامانههای عملیاتی و اپاستورهاست. آنها اپل و گوگل را مسئول میدانند. در حال حاضر دولتها نمیخواهند به اپل یا گوگل اجازه دهند هویت میلیاردها کاربر جهانی را ثبت کنند. محدودیت سنی به برخی سکوها بیشتر آسیب میزند. هزینه کنترل سنی برای بنگاههای نوپا سنگینتر از هزینه آن برای بنگاههای پرسابقه است. شرکت یوتی با توجه به حجم کار برای هر مورد تعیین هویت 3 تا 31 سنت میگیرد. علاوه بر این فقط پنج درصد از کاربران فیسبوک در آمریکا زیر 18 سال سن دارند، اما این رقم در مورد اسنپچت به 19 درصد میرسد. سکوهای تبلیغاتی علاقه چندانی ندارند. به گفته برایان وایزر از بنگاه مشاورتی مدیسون بازگشت سرمایهگذاری در آگهیهای مخصوص کودکان درصد بسیار اندکی از هزینه آن است. بیش از یک سال است که متا هیچ آگهی تبلیغاتی برای کودکان زیر 18 سال در اروپا پخش نکرده است. این امر به خاطر یک اختلاف نظر حقوقی بود اما هیچ تاثیری بر درآمد متا نداشت. هیچکس هنوز نمیداند که دور نگه داشتن نوجوانان از رسانههای اجتماعی تا چه اندازه میتواند آنها را در بزرگسالی از رسانههای اجتماعی دور کند. اما اگر سکوهایی مانند تیکتاک برای نوجوانان ممنوع و رقبای آن مانند یوتیوب مستثنی باشند این امر به ضرر تیکتاک تمام میشود. شاید بزرگترین برنده ممنوعیت رسانههای اجتماعی انواع جایگزین صفحات هوشمند از قبیل بازیها باشند. حداقل تا زمانی که اشتیاق به ممنوعیت استفاده کودکان از فضای آنلاین گریبان آنها را نگیرد.