دوازدهمین انتخاب

دوازدهین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران در شرایطی برگزار شد که نه‌تنها چشم مردم ایران بلکه چشم جهانیان به نتیجه آن دوخته شده بود دلیل آن جایگاه قدرتمند ایران در عرصه اقتصاد و سیاست دنیاست. هم اکنون ایران یکی از قدرتمندترین و با‌ثبات‌ترین کشورها در خاورمیانه است و در برقراری صلح در این منطقه با قدرت‌های بزرگ جهانی همکاری می‌کند. از سوی دیگر پس از اجرایی شدن برجام و برداشته شدن تدریجی تحریم‌های اقتصادی بازار بکر این کشور به سوی تولید‌کنندگان خارجی گشوده شده است و فرصتی طلایی در اختیار تولید‌کنندگان و صنعتگران غربی قرار گرفته است. فرصتی که برای استفاده از آن منتظر نتیجه انتخابات جاری و مشاهده تصمیم مردم در مورد تمایلشان در جهت‌گیری‌های سیاسی و بین‌المللی هستند. البته این انتظار کمی طولانی شده است که یک دلیل آن هم انتخابات آمریکا در نوامبر سال قبل و سپس روی کار آمدن ترامپ با دیدگاه‌های جنجال‌برانگیزش بود که بر ضرورت حضور یک دولت مقتدر و البته با درایت که به آتش اختلافات دامن نزند و زمینه را برای تقویت صلح و ثبات در ایران فراهم کند افزود.

انتخابات ایران که در سال‌های گذشته بیشتر یک موضع کشوری و منطقه‌ای بود امروزه به یک مساله جهانی تبدیل شده است و دلیل آن هم شرایط اقتصادی تازه‌ای است که در نتیجه بازگشت ایران به جامعه جهانی به‌وجود آمده است. موضوعی که نه‌تنها برای ایران بلکه برای تمامی دنیا اهمیت دارد، مساله توافق هسته‌ای و آینده آن است. از سوی دیگر بازار نفت هم تحت تاثیر انتخابات ایران و سیاست‌های رئیس‌جمهوری تازه قرار دارد و سرمایه‌گذاران خارجی هم برای مشخص شدن نتیجه این انتخاب انتظار می‌کشند تا تصمیم خود را برای حضور در بازار ایران یا عدم حضور در این بازار نهایی کنند. در این شرایط بالغ بر حدود 55 میلیون نفر از جمعیت 80‌میلیونی ایران واجد شرایط شرکت در انتخابات هستند که می‌توانند در این تحول بزرگ و تاثیر‌گذار سیاسی حضور پیدا کنند. در صورتی که در روز 29 اردیبهشت که اولین دور انتخابات برگزار می‌شود اکثریت مردم یک کاندیدای خاص را برگزینند، او به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب می‌شود و ریاست قوه مجریه را بر عهده می‌گیرد در غیر این صورت دو کاندیدایی که بیشترین رای را کسب کرده‌اند در روزپنجم خرداد دوباره در معرض رای مردم قرار می‌گیرند تا فرد اصلح از نظر اکثر رای‌دهندگان انتخاب شود.

رقابت‌های انتخاباتی با شش نامزد آغاز شد و در مناظره‌های تلویزیونی و برنامه‌های تبلیغاتی هر شش نفر حضور داشتند ولی در روز بیست‌وپنجم اردیبهشت محمدباقر قالیباف و یک روز بعد، اسحاق جهانگیری از ادامه رقابت انصراف دادند و در نهایت این انتخابات با حضور کاندیداهای کمتری برگزار شد. کاندیداهایی که هریک دیدگاهی متفاوت در مورد مسائل اقتصادی، سیاسی، سیاست خارجی و اشتغال داشتند و برای اجرا کردن سیاست‌های خود در کشور منتظر نظر مردم هستند. نتیجه آرای مردم می‌تواند جهت‌گیری سیاسی و اقتصادی کشور طی چهار سال آینده را تعیین و ایران و جهان را از انتظار خارج کند.