پرسروصداهای دردسرساز

سروصدا و به طور کلی آلودگی صوتی، یک تهدید دست‌کم گرفته‌شده است که می‌تواند باعث برخی مشکلات سلامتی کوتاه‌مدت و بلندمدت مانند اختلال خواب، اثرات قلبی-عروقی، عملکرد ضعیف‌تر در کار و مدرسه، اختلال شنوایی و... شود. آلودگی صوتی به عنوان یک مزاحم زیست‌محیطی پیشرو ظاهر شده است و عموم مردم از سروصدای بیش از حد شکایت می‌کنند. اما به‌رغم افزایش هشداردهنده آلودگی صوتی محیطی، به‌ ویژه صدای ترافیک جاده‌ای، به نظر می‌رسد در کشورهای در حال توسعه هیچ آگاهی در مورد تاثیرات بلندمدت صدا، به‌ویژه صدای ترافیک، بر پیامدهای سلامتی افرادی که در معرض آن قرار دارند، وجود ندارد. با رشد شهرها، آلودگی صوتی به یک تهدید بزرگ برای محیط زیست تبدیل می‌شود. سطوح بالای آلودگی صوتی با تاثیر سوء بر خواب، بر سلامت و رفاه انسان اثر می‌گذارد. این امر اثر بدی بر ارتباطات بسیاری از گونه‌های جانوری ساکن در منطقه و توانایی شنیدن آنها دارد. طولانی بودن مدت‌زمان آلودگی صوتی بالا، نگرانی اصلی مردم و سیاست‌گذاران است. حداقل 20 درصد از شهروندان اتحادیه اروپا صداهایی را می‌شنوند که برای سلامتی مضر است. قرار گرفتن منظم هشت ساعت در روز در معرض صدای بلند 85 دسی‌بل می‌تواند توانایی شنیدن را برای همیشه از بین ببرد. نه تنها این امر، بلکه قرار گرفتن در معرض آلودگی صوتی نسبتاً کم برای مدت طولانی در شهرها می‌تواند به سلامت جسمی و روانی آسیب برساند. قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آلودگی صوتی در اروپا، سالانه باعث 12 هزار مرگ زودرس، 48 هزار مورد جدید بیماری قلبی و کج‌خلقی 22 میلیون نفر می‌شود. یک مطالعه 15ساله در تورنتو، کانادا، نشان داد که سروصدای ناشی از ترافیک، خطر حمله قلبی، نارسایی قلبی و دیابت را در هشت درصد افراد افزایش می‌دهد، فشار خون بالا نیز در دو درصد افراد افزایش می‌یابد. مطالعه دیگری در کره نیز نشان داد  افزایش یک دسی‌بل در صدای روز، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروق مغزی (مربوط به جریان خون به مغز) را 17 /0 تا 66 /0 درصد افزایش می‌دهد.

چه میزان از صدا، واقعاً بلند است؟

صدا بر حسب دسی‌بل (dB) اندازه‌گیری می‌شود. یک زمزمه حدود 30‌دسی‌بل، مکالمه معمولی حدود 60 دسی‌بل و صدای یک موتور‌سیکلت در حال کار حدود 95‌دسی‌بل است. سروصدای بالاتر از 70‌دسی‌بل در مدت زمان طولانی ممکن است به شنوایی شما آسیب برساند. صدای بالای 120 دسی‌بل می‌تواند باعث رساندن آسیب فوری به گوش شما شود. جدول صفحه بعد سطوح دسی‌بل را نشان می‌دهد و اینکه سروصدای ناشی از منابع روزمره چگونه بر شنوایی شما تاثیر می‌گذارد.

نکته جالب اینجاست که صداها ممکن است بلندتر از آنچه می‌شنوید باشند! اینکه صدای بلندی را می‌شنوید، با شدت واقعی آن صدا یکسان نیست. شدت صدا مقدار انرژی صوتی در یک فضای محدود است که به دسی‌بل اندازه‌گیری می‌شود. مقیاس دسی‌بل لگاریتمی است، به این معنی که بلندی صدا با شدت صدا رابطه مستقیم ندارد. در عوض، شدت صدا بسیار سریع رشد می‌کند. این بدان معناست که صدای 20 دسی‌بل 10 برابر شدیدتر از صدای 10 دسی‌بل است. همچنین شدت صدای 100 دسی‌بل یک میلیارد برابر قوی‌تر از صدای 10 دسی‌بل است.

بنابراین دو صدایی که شدت یکسانی دارند، لزوماً به یک اندازه بلند نیستند. بلندی صدا به نحوه درک شما از صداهای قابل شنیدن اشاره دارد. صدایی که در یک اتاق ساکت بلند به نظر می‌رسد، ممکن است وقتی در گوشه خیابان با ترافیک سنگین هستید اصلاً قابل توجه نباشد، حتی اگر شدت صدا یکسان باشد. به طور کلی، برای اندازه‌گیری بلندی صدا، یک صدا باید 10 دسی‌بل افزایش یابد تا دو برابر بلندتر درک شود. به عنوان مثال، ده‌تا ویولن، فقط دو برابر بلندتر از یک ویولن تنها، صدا ایجاد می‌کنند. خطر آسیب رساندن به شنوایی شما در اثر سروصدا، با شدت صدا افزایش می‌یابد، نه بلندی آن. تشخیص میزان بلندی صداها ممکن است سخت باشد. اما اگر به دلیل سروصدای پس‌زمینه نمی‌توانید با فردی که در فاصله دومتری شماست، بدون فریاد زدن صحبت کنید، این احتمال وجود دارد که سطح سروصدا به طور خطرناکی بالا باشد.

تاثیر سطوح سروصدای کمتر در دوره‌های طولانی، درست مانند سطوح صدای بلندتر در مدت زمان کوتاه‌تر است. برای اندازه‌گیری صدای اطراف خود می‌توانید از یک صداسنج (SLM) استفاده کنید. SLMهای رایگان توسعه‌یافته به عنوان برنامه‌های تلفن هوشمند در دسترس هستند. برخی از این برنامه‌ها می‌توانند حداکثر دوز مجاز روزانه سروصدای شما را پیش‌بینی کنند؛ مانند برنامه NIOSH SLM که برای دستگاه‌های iOS توسعه یافته است تا به ارتقای سلامت شنوایی و تلاش‌های پیشگیری بهتر کمک کند. آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات‌متحده (EPA) و سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می‌کنند که برای جلوگیری از کاهش شنوایی ناشی از صدا، صداهای محیطی را زیر 70 دسی‌بل در 24 ساعت (75 دسی‌بل در هشت ساعت) حفظ کنید.

منابع آلودگی صوتی

سروصدا یک خطر زیست‌محیطی فراگیر در دنیای مدرن است و از منابع بسیار متنوعی سرچشمه می‌گیرد که به شدت به آلودگی صوتی محیطی کمک می‌کنند. سازمان بهداشت جهانی، آلودگی صوتی را -که به عنوان صدای نامطلوب ناشی از فعالیت‌های انسانی تعریف می‌شود-، به عنوان یک مسئله جدی بهداشت عمومی به رسمیت می‌شناسد. آلودگی صوتی سومین عامل مضر در شهرهای بزرگ محسوب می‌شود. به این ترتیب، انجمن ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA) 90 دسی‌بل را به عنوان میانگین وزنی قرار گرفتن هشت ساعت در معرض سروصدا در روز تعیین کرده است؛ این در حالی است که موسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (NIOSH) حد مجاز را 85 دسی‌بل تعیین می‌کند. آلودگی صوتی در مناطق شهری، ناشی از منابع مختلفی مانند ترافیک جاده‌ای، ساختمان‌سازی، مشاغل دیگر، فرودگاه‌ها و مناطق صنعتی و مسکونی است. در ادامه سهم هر کدام را بررسی خواهیم کرد:

1- حمل‌ونقل

ترافیک وسایل نقلیه بیشترین سهم را در تولید سروصدای شهری دارد و به اثرات فیزیولوژیک منجر می‌شود که به نوبه خود، به بار بیماری دامن می‌زند. در سطح جهانی، سروصدای ترافیک منبع اصلی آلودگی محیط زیست است، و به طور محافظه‌کارانه، تخمین زده می‌شود که هر سال، یک میلیون سال زندگی سالم به دلیل سروصدای ناشی از ترافیک در بخش غربی اروپا از دست می‌رود. در سوئد، تعداد DALY (طول عمر تعدیل‌شده به علت ناتوانی) در اثر سروصدای ترافیک 41 هزار سال تخمین زده می‌شود، در حالی که در آلمان این عدد 26 هزار و 500 سال است. در کشورهای در حال توسعه، چنین داده‌هایی به راحتی در دسترس نیست. این موضوع ممکن است به دلیل نبود سطح سروصدای کمّی در این کشورها باشد.

حمل‌ونقل بخش اساسی جامعه مدرن است. با این حال، مزایای آن ممکن است تحت‌الشعاع پیامدهای منفی آن قرار گیرد. در حالی که برخی استدلال می‌کنند که آلودگی صوتی با آلودگی هوا قابل مقایسه است، برخی دیگر بر این باور هستند که صدای ترافیک جاده‌ای در مقایسه با سایر آلاینده‌ها، مانند هوا یا آب، منحصربه‌فرد است؛ زیرا سروصدا هیچ مدرک فوری برای یادآوری پیامدهای منفی آن ندارد، به جز وزوز گوش، سردرد و استرس. علاوه بر این، سروصدای ترافیک با طیفی از پیامدهای شنوایی و غیرشنوایی از جمله مرگ زودرس به هر علت، مرگ و بیماری‌های قلبی-عروقی، آزار و اختلالات خواب، پیامدهای تولیدی نامطلوب و افزایش سطح استرس و پرخاشگری مرتبط است.

نکته قابل تامل اینجاست که افراد کم‌درآمد و اقلیت‌های قابل مشاهده عموماً در مناطقی با سطوح بالای سروصدای ترافیک جاده‌ای قرار دارند. یک مثال در این رابطه، کشور آفریقای جنوبی است، که مطالعات فراوانی در مورد سروصدای شغلی و سیاست‌های مربوط به صدای محیطی انجام شده، اما در مورد آلودگی صوتی محیطی مطالعات کمی وجود دارد. با توجه به اینکه آفریقای جنوبی یکی از شهری‌ترین کشورهای جنوب صحرای آفریقاست، این موضوع یک نگرانی مهم است. علاوه بر این، اکثریت جمعیت شاغل در آفریقای جنوبی برای رفت‌وآمد روزانه بین محل کار و خانه، به حمل‌ونقل عمومی متکی هستند. به طور بالقوه، این افراد در معرض سطوح سروصدای محیطی بالاتر از قانون مجاز 85 دسی‌بل هستند که از سوی NIOSH توصیه شده است. آفریقای جنوبی رشد سریع جمعیت را همراه با افزایش تقاضا برای سفر تجربه می‌کند. به این ترتیب، برای دستیابی به فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی، آموزشی، پزشکی، تفریحی و فرهنگی، وابستگی زیادی به حمل‌ونقل عمومی وجود دارد. بر اساس گزارش‌ها، در سال 2013، 4 /91 درصد از افراد در پایین‌ترین گروه در آفریقای جنوبی به حمل‌ونقل عمومی متکی بوده‌اند که 7 /5 درصد از قطار، 6 /23 درصد از اتوبوس و 1 /62 درصد از تاکسی‌های مینی‌بوس استفاده می‌کردند. بر اساس ارقام بالا، مشخص است که سروصدای ترافیک جاده‌ای در کم‌درآمدترین گروه‌ها شایع‌تر است. برای درک این موضوع، در سال 2014، یک نظرسنجی برای ارزیابی استفاده از حمل‌ونقل عمومی در آفریقای جنوبی نشان داد که تنها 30 درصد از خانوارها صاحب خودرو هستند و 70 درصد آنها به تاکسی، اتوبوس، قطار و سایر روش‌های حمل‌ونقل غیرموتوری وابسته‌اند. با توجه به افزایش نگران‌کننده آلودگی صوتی محیطی، اکثر کشورهایی مانند استرالیا، هند، ژاپن و ایالات‌متحده دارای سطوح صوتی مجاز هستند. به عنوان مثال، اداره بزرگراه‌های فدرال ایالات‌متحده و سازمان بهداشت جهانی، استانداردهای سروصدا برای کاربری‌های مختلف زمین از جمله مسکونی، تجاری، صنعتی و... دارند. به طور مشابه، در آفریقای جنوبی، مقررات مربوط به سطوح سروصدای محیطی وجود دارد و بر اساس این سیاست، در مناطق شهری -به ویژه برخی از کارگاه‌ها، اماکن تجاری و همچنین جاده‌های اصلی- سطح سروصدا نباید از 60 دسی‌بل در محیط بیرون و 50 دسی‌بل در محیط داخلی (با پنجره) تجاوز کند. اما در حالی که این مقررات موجود است، هیچ مدرکی دال بر اجرای آنها وجود ندارد.

2- ساختمان‌سازی

ساخت‌وساز یک فعالیت ذاتاً پرسروصداست که می‌تواند به طور قابل توجهی هم بر کارگران درگیر و هم بر محیط اطراف آن تاثیر بگذارد. سروصدای ابزارهای برقی، ماشین‌های سنگین، گودبرداری و موارد دیگر می‌تواند به خطرات سلامتی فوری و بلندمدت برای کارگران ساختمانی بینجامد- از جمله کاهش شنوایی، استرس و کاهش بهره‌وری.

آلودگی صوتی در مرزهای محل ساخت‌وساز متوقف نمی‌شود، بلکه می‌تواند به محله‌های اطراف نیز سرایت کند و آرامش و سکوت را مختل کند و کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به این مسائل، شرکت‌های ساختمانی و پیمانکاران مسئولیت دوگانه حفاظت از سلامت نیروی کار خود و به حداقل رساندن تاثیر مخرب عملیات خود بر جامعه را بر عهده دارند. انواع نویز در ساخت‌وساز عبارت‌اند از:

 نویز پیوسته: سروصدای مداوم در ساخت‌وساز برای مدت‌زمان طولانی باقی می‌ماند. برخلاف نویز تکانشی که به صورت انفجاری ایجاد می‌شود، نویز پیوسته ثابت و تغییرناپذیر است، شبیه به صدای یک پهپاد یا زمزمه که در طول زمان ثابت می‌ماند. ماشین‌آلات یا فرآیندهایی که بدون وقفه کار می‌کنند اغلب این نویز را تولید می‌کنند. برخی از نمونه‌های سروصدای مداوم در ساخت‌وساز شامل صدای ژنراتورها، چرخش مداوم یک بیل مکانیکی در حال کار، سیستم‌های تهویه یا غرش مداوم میکسرهای سیمان است. این قرار گرفتن مداوم در معرض صدای پس‌زمینه می‌تواند برای کارگران در مدت‌زمان طولانی مضر باشد.

 نویز تکانشی: از سوی دیگر، نویز تکانشی با انفجارهای ناگهانی و بلند صدا مشخص می‌شود که اغلب با شدت بالا اما در مدت کوتاه هستند. این صداها معمولاً به دلیل ماهیت ناگهانی و مخرب خود، نسبت به نویزهای مداوم، تندتر و قابل توجه‌تر هستند. سروصدای تکانشی به سطح کلی سروصدا در یک سایت ساخت‌وساز می‌افزاید و انتشار آن می‌تواند به طور قابل توجهی بر افراد در فواصل مختلف تاثیر بگذارد. در حین ساخت‌وساز، نویز تکانشی می‌تواند از منابع مختلفی به وجود آید. صدای بلند یک راننده تیرکوب (ماشین بلند کردنِ الوار) که به زمین کوبیده می‌شود، انفجار مواد منفجره از ابزارهای فعال یا صدای مته چکشی، همگی نمونه‌هایی از سروصدای تکانشی هستند.

3- مشاغل

شغل‌های صنعتی متعددی وجود دارند که در آنها سطح سروصدا به طور منظم از 85 دسی‌بل فراتر می‌رود که می‌تواند به NIHL (کم‌شنوایی ناشی از سروصدا) منجر شود. شغل‌های زیر برخی از مشاغلی (به جز ساخت‌وساز) هستند که بیشترین میزان سروصدا را دارند:

 کارگران خطوط هوایی: کارکنان خطوط هوایی، چه کارکنان تعمیر و نگهداری هواپیما، چه حمل‌کننده چمدان یا کنترل زمینی خطوط هوایی، در یکی از پرسروصداترین حرفه‌های دنیا کار می‌کنند، زیرا موتورهای جت صدا را با حدود 140 دسی‌بل (برخی جت‌ها حتی با صدای بالای 190 دسی‌بل) منتشر می‌کنند. علاوه بر این، حتی با وجود اینکه خدمه پرواز در داخل هواپیما هستند، می‌توانند تا 130 دسی‌بل صدا را در طول هر تیک‌آف تجربه کنند. با این حال، آنها به طور معمول سطوح روزانه 85 دسی‌بل را تجربه می‌کنند.

 معدن‌کاران: مشابه کارگران ساختمانی، معدن‌کاران نیز سطوح بالایی از سروصدای تجهیزاتی مانند مته چکشی و همچنین ماشین‌های بزرگ‌تر مانند ماشین‌های حفاری و کامیون‌های باربری را تجربه می‌کنند.

 نجاران: نجارها به دلیل کار کردن با ماشین‌های صنعتی ۷۰ دسی‌بل، به طور مداوم در معرض صداهای بلند در مکان‌های کوچک قرار می‌گیرند. این قرار گرفتن در معرض صدای بلند به آرامی شنوایی نجار را از بین می‌برد.

تعدادی دیگر از مشاغل دارای صدای بلند عبارت‌اند از: چوب‌بران، کارگران راه‌آهن و کارگران در کارخانه‌های تولیدی.

چه گروه‌هایی بیشتر تاثیر می‌پذیرند؟

آلودگی صوتی به ویژه جوانان و افراد مسن را در میان جوامع حاشیه‌نشین که تمایل دارند در مجاورت جاده‌های پرتردد و مناطق صنعتی، به جای مناطق نزدیک به فضاهای سبز زندگی کنند، تحت تاثیر قرار می‌دهد.

برخی از گروه‌ها در برابر آلودگی صوتی آسیب‌پذیرتر هستند. برای مثال، از آنجا که کودکان نسبت به بزرگسالان، زمان بیشتری را در رختخواب می‌گذرانند، بیشتر در معرض سروصدای شب هستند. بیماران مزمن و افراد مسن حساسیت بیشتری نسبت به این موضوع دارند. کارگران شیفت در معرض خطر بیشتری هستند، زیرا ساختار خواب آنها با استرس همراه است. به‌ علاوه، افراد کمتر ثروتمندی که توانایی مالی زندگی در مناطق مسکونی آرام را ندارند یا خانه‌هایشان به طور کافی عایق‌کاری نشده است، احتمالاً به‌طور نامتناسبی آسیب خواهند دید.

مزاحمت در شب می‌تواند به افزایش ویزیت‌های پزشکی و هزینه‌های قرص خواب منتهی شود که بر بودجه خانواده‌ها و هزینه‌های بهداشتی کشورها تاثیر می‌گذارد. اگر دولت‌ها نتوانند به آلودگی صوتی رسیدگی کنند، شکاف میان فقیر و غنی احتمالاً افزایش خواهد یافت.

مورد دیگر، اختلال در رشد کودکان و آموزش است که در اثر آلودگی صوتی، ممکن است اثرات مادام‌العمر بر پیشرفت تحصیلی و سلامت آنها داشته باشد. مطالعات و آمار در مورد اثرات قرار گرفتن مزمن در معرض صدای هواپیما بر کودکان نشان داده است: قرار گرفتن در معرض سروصدا به عملکرد شناختی آسیب می‌رساند؛ انگیزه آنها تا حدودی کاهش می‌یابد و همچنین فشار خون و ترشح هورمون کاتکولامین (این هورمون در پاسخ به استرس فیزیکی یا احساسی در بدن ترشح می‌شود) را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سروصدای تولیدشده به وسیله کشتی‌ها، وسایل نقلیه و هواپیماها می‌تواند بقای گونه‌های حیات وحش را نیز متاثر کند و حتی می‌تواند به زیستگاه‌های دست‌نخورده برسد. بسیاری از حیوانات از صداها برای برقراری ارتباط با سایر گونه‌ها استفاده می‌کنند؛ چه این صداها برای اهداف تولید مثل و جهت‌یابی باشد، چه برای آگاه کردن دیگران از طعمه یا شکارچیان. با این حال، صداهای انسانی، گونه‌ها را از تشخیص این صداها بازمی‌دارد و بر ارتباطات کلی درون جمعیت آنها تاثیر می‌گذارد. گونه‌هایی مانند پرندگان، دوزیستان، خزندگان، ماهی‌ها، پستانداران و بی‌مهرگان نمونه‌هایی از گروه‌های زیستی هستند که تحت تاثیر آلودگی صوتی قرار دارند. اگر حیوانات نتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، این امر باعث کاهش تولید مثل (ناتوانی در یافتن جفت) و مرگ‌ومیر بیشتر (عدم ارتباط برای تشخیص شکارچی) می‌شود. برای مثال، فنچ‌های گورخری وقتی در معرض سروصدای ترافیک قرار می‌گیرند، کمتر به شریک زندگی خود وفادار می‌مانند. این موضوع می‌تواند مسیر تکاملی جمعیت را تغییر دهد و در نتیجه، به پیامدهای ژنتیکی و تکاملی عمیق منجر شود.

آلودگی صوتی در اکوسیستم‌های دریایی نیز رایج است و حداقل 55 گونه دریایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برای بسیاری از جمعیت‌های دریایی، صدا حس اصلی آنهاست که برای بقا به آن نیازمندند؛ زیرا قادر به تشخیص صدا در صدها تا هزاران کیلومتر دورتر از منبع هستند، در حالی که دید در زیر آب به ده‌ها متر محدود می‌شود. از آنجا که صداهای انسانی همچنان در حال افزایش هستند و هر دهه دو برابر می‌شوند، بقای گونه‌های دریایی در معرض خطر است. یک مطالعه نشان داد که با افزایش صداهای لرزه‌ای و سونارهای دریایی -که از امواج صوتی برای «دیدن» در آب استفاده می‌کنند و برای کاوش و نقشه‌برداری از اقیانوس مفید هستند، زیرا امواج صوتی دورتر از امواج رادار و نور در آب حرکت می‌کنند-، تنوع گونه‌های دریایی مانند نهنگ‌ها و دلفین‌ها کاهش می‌یابد. آلودگی صوتی همچنین شنوایی ماهی‌ها را مختل کرده، جمعیت نهنگ‌ها را کاهش داده، استرس را در گونه‌های دریایی تشدید کرده و فیزیولوژی آنها را تغییر داده است. برای مثال، نهنگ‌ها مسیر مهاجرت خود را تغییر داده‌اند تا از سروصدای انسان‌منشأ دور بمانند.

شلوغ‌ترین‌های جهان

برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد در گزارش اخیر خود با عنوان «مرزهای 2022: سروصدا، آتش‌سوزی‌ها و عدم تطابق»، داده‌ها و مشاهده‌هایی را از شهرهای برتر جهان از جمله نیویورک و هنگ‌کنگ ارائه می‌دهد. این گزارش نشان می‌دهد که منطقه جنوب آسیا شامل هند، پاکستان، بنگلادش، سریلانکا و نپال، پرسروصداترین منطقه در جهان است و آمریکای لاتین و اروپا آرام‌ترین مناطق هستند.

بر اساس این گزارش، داکا پایتخت بنگلادش در صدر فهرست قرار دارد و پس از آن مرادآباد هند و اسلام‌آباد پاکستان قرار دارند. میزان آلودگی صوتی در این مناطق به ترتیب 119، 114 و 105 دسی‌بل ثبت شده است.  این گزارش جدا از انتشار فهرست پرسروصداترین شهرهای جهان، نکات جالبی را درباره شهرها منتشر کرده است. در نیویورک، 9 نفر از هر 10 کاربر حمل‌ونقل انبوه در معرض سطح سروصدای بیش از حد مجاز 70 دسی‌بل قرار می‌گیرند که آنها را در معرض خطر آسیب‌های شنوایی جبران‌ناپذیر قرار می‌دهد. گزارش همچنین تاکید می‌کند که از هر پنج نفر ساکن هنگ‌کنگ، دو نفر در معرض سطوح بالای سروصدای ترافیک جاده‌ای بالاتر از حد توصیه‌شده قرار دارند. در این گزارش آمده است که بیش از نیمی از ساکنان شهرهای بزرگ اروپایی در مناطقی زندگی می‌کنند که سطح سروصدا ممکن است به سلامت و رفاه آنها آسیب برساند: «قرار گرفتن در معرض منابع صوتی محیطی مانند ترافیک جاده‌ای، ترافیک هوایی، راه‌آهن، ماشین‌آلات، صنعت و فعالیت‌های تفریحی تاثیرات منفی ثبت‌شده‌ای بر سلامت جسمی و روانی دارد.» بر اساس داده‌های یک مطالعه، «پرندگان در انتظار ساعت شلوغی صبح، با شروع زودتر به آواز خواندن در مکانی با ترافیک سنگین در روز، رفتار آواز خود را تغییر دادند.» در ادامه به چند مورد از کشورهایی که پرصداترین شهرها را در خود جای داده‌اند، اشاره می‌کنیم:

1- هند

UNEP می‌گوید مرادآباد، دومین شهر جهان از نظر آلودگی صوتی است. حداقل 13 شهر جنوب آسیا به شدت آلوده به صدا هستند که پنج‌تای آنها در هند قرار دارند. بر اساس گزارش اخیر برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP)، مرادآباد در اوتار پرادش هند، دومین شهر آلوده به سروصدا در جهان است.

مرادآباد آلودگی صوتی حداکثر 114 دسی‌بل را ثبت کرده است. در گزارش Frontier (2022) در مجموع 61 شهر ذکر شده که بیشترین میزان آلودگی صوتی با 119 دسی‌بل مربوط به داکا، پایتخت بنگلادش بوده است. در رتبه سوم، اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان قرار دارد که میزان آلودگی صوتی در آن 105 دسی‌بل ثبت شده است. این گزارش 13 شهر آلوده به صدا در جنوب آسیا را شناسایی می‌کند. پنج مورد از این شهرها (از جمله مرادآباد)، در هند هستند که سطوح هشداردهنده‌ای از آلودگی صوتی را ثبت کرده‌اند: کلکته (89 دسی‌بل)، آسانسول (89 دسی‌بل)، جِیپور (84 دسی‌بل) و دهلی (83 دسی‌بل).

ارقام آلودگی صوتی ارائه‌شده در این گزارش مربوط به ترافیک روزانه یا وسایل نقلیه است. صداهای با فرکانس بالای 70 دسی‌بل برای سلامتی مضر تلقی می‌شوند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) استاندارد 55 دسی‌بل را برای مناطق مسکونی در دستورالعمل‌های سال 1999 توصیه کرده بود، در حالی که برای بخش‌های ترافیکی و تجاری، این محدودیت 70 دسی‌بل بود. WHO در سال 2018 با در نظر گرفتن ایمنی بهداشت، حد آلودگی صوتی در جاده‌ها را 53 دسی‌بل تعیین کرد.

2- ژاپن

ژاپن به خاطر معابد و باغ‌های آرام خود معروف است، اما سطح بالای شهرنشینی، آن را به کشوری بسیار پرسروصدا تبدیل کرده است. گزارش سال 2018 سازمان بهداشت جهانی، ژاپن را به عنوان پرسروصداترین کشور جهان رتبه‌بندی کرد که دولت ژاپن را بر آن داشت تا اقداماتی را در این زمینه انجام دهد. آلودگی صوتی می‌تواند باعث مشکلات سلامتی مختلفی از جمله کم‌شنوایی، بیماری‌های قلبی-عروقی و اختلال خواب شود. دولت ژاپن برای محافظت از سلامت و رفاه شهروندانش و حفظ شهرت خود به عنوان یک مکان آرام، مقررات سختگیرانه‌ای برای سروصدا اعمال کرده است. قانون اولیه ژاپن که بر مقررات سروصدا حاکم است، قانون تنظیم سروصدای محیطی است که برای اولین‌بار در سال 1986 معرفی و بعداً در سال 1999 اصلاح شد. این قانون محدودیت‌های سروصدای متفاوتی را برای زمان‌های مختلف روز تعیین و حداکثر سطح صدای مجاز در طول روز را 55 دسی‌بل بیان می‌کند که به 45 دسی‌بل در شب کاهش می‌یابد تا از ایجاد مزاحمت برای کسانی که در خواب هستند، جلوگیری شود. متخلفان از این استانداردها مشمول مجازات می‌شوند. علاوه بر قانون تنظیم سروصدای محیطی، قوانین و مقررات دیگری نیز در رابطه با صدا در ژاپن وجود دارد. قانون ترافیک جاده‌ای، میزان صدای وسایل نقلیه را تنظیم می‌کند و قانون استاندارد ساختمان، مقرراتی برای عایق صوتی ساختمان‌ها دارد. این مقررات به کاهش سطح سروصدای خودروها و ساختمان‌ها کمک کرده است. این کشور، استفاده از حالت‌های حمل‌ونقل بی‌صدا، مانند وسایل نقلیه الکتریکی و هیبریدی را ترویج می‌کند و توسعه زیرساخت‌های کم‌صدا، مانند مسیرهای قطار عایق صدا را تشویق می‌کند. دولت در تحقیق و توسعه فناوری‌های کاهش‌دهنده صدا، مانند مواد عایق صدا و دستگاه‌های حذف صدا، سرمایه‌گذاری می‌کند. همچنین به مردم در مورد تاثیرات آلودگی صوتی آموزش می‌دهد. این اقدامات افراد را تشویق می‌کند تا با استفاده از گوش‌گیر یا اجتناب از فعالیت‌های پرسروصدا در نزدیکی مناطق مسکونی، سروصدای زندگی خود را کاهش دهند.

دولت ژاپن برای به اشتراک گذاشتن بهترین شیوه‌ها و توسعه استانداردهای بین‌المللی برای کاهش آلودگی صوتی با سایر کشورها و سازمان‌ها همکاری می‌کند. آلودگی صوتی یک مسئله جدی در ژاپن است، اما دولت اقداماتی را برای مبارزه با آن انجام می‌دهد.

3- آمریکا

بزرگ‌ترین شهرهای این کشور به طور متوسط میزبان 4796 نفر در هر مایل‌مربع هستند که آلودگی صوتی را اجتناب‌ناپذیر می‌کند. با تراکم جمعیت، امکانات رفاهی نیز افزایش می‌یابد که می‌تواند به امتیاز آلودگی صوتی شهر بیفزاید. به عنوان مثال، بسیاری از 10 شهر پرسروصدا در ایالات‌متحده بیشترین گزینه‌های حمل‌ونقل عمومی را برای شهروندان دارند، اما همه این اتوبوس‌ها، متروها و قطارها می‌توانند آلودگی صوتی را به میزان قابل توجهی افزایش دهند. پرسروصداترین شهرهای ایالات‌متحده عبارت‌اند از:

 نیویورک عنوان پرسروصداترین شهر آمریکا را به دلیل ترکیبی از تراکم جمعیت بالا، صحنه زندگی شبانه پرجنب‌وجوش و سیستم حمل‌ونقل عمومی شلوغ به خود اختصاص داده است.

 شیکاگو با حجم قابل توجهی از پروازهای ورودی و خروجی و همچنین تراکم ترافیک بالا در جاده‌های خود، جایگاه دوم را در این فهرست به خود اختصاص داده است.

 جرسی سیتی (شماره 3) و نیوآرک (شماره 4) هر دو حمل‌ونقل عمومی بیشتری را در هر مایل‌مربع نسبت به شهرهای دیگر ایالات‌متحده فراهم می‌کنند که به طور قابل توجهی در آلودگی صوتی آنها نقش دارد. همچنین شماره 5 در این فهرست، شهر بوستون است.

 به‌رغم فضاهای باز، کالیفرنیا خانه سه شهر سانفرانسیسکو (شماره 6)، لانگ بیچ (شماره 9) و لس‌آنجلس (شماره 10) است که همگی در میان پرسروصداترین شهرهای این کشور قرار دارند. واشنگتن دی‌سی به سختی از 10 شهر این فهرست فاصله گرفت، تا حدی به دلیل سهم قابل توجهی که از فضای پارک میرایی‌کننده سروصدا دارد که در مجموع 24 درصد از فضای شهر را تشکیل می‌دهد.

4- اروپا

مالت پرسروصداترین کشور اتحادیه اروپاست که روز‌به‌روز بدتر می‌شود؛ این کشور با جمعیتی کمتر از ۴۵۰ هزار نفر، یکی از کوچک‌ترین و پرتراکم‌ترین کشورها از نظر جمعیتی در جهان است که بیش از 30 درصد از مردم آن می‌گویند که از نوعی آلودگی صوتی رنج می‌برند.

داده‌های یک مطالعه کمیسیون اروپا در مورد توسعه پایدار در اتحادیه اروپا نشان داد که مالت، که به سرعت به دلیل مشکلات ساخت‌وساز و ترافیک بی‌پایان خود بدنام می‌شود، در صدر فهرست پرسروصداترین‌ها قرار دارد. حدود 8 /30 درصد از مردمی که در مالت زندگی می‌کنند، گفته‌اند که از آلودگی صوتی رنج می‌برند که بزرگ‌ترین آلودگی در اتحادیه اروپاست. در سوی دیگر این طیف، استونی قرار دارد که تاثیرپذیری از آلودگی صوتی تنها هشت درصد است.

این مطالعه نشان داد، افرادی که وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین‌تری دارند، به طور نامتناسبی تحت تاثیر آلودگی صوتی قرار می‌گیرند، زیرا اغلب در نزدیک‌ترین نقطه به منبع سروصدا زندگی می‌کنند. کودکان نیز به طور نامتناسبی تحت تاثیر قرار می‌گیرند. این مطالعه همچنین نشان داد که تقریباً 3 /92 میلیون نفر در مناطق شهری اتحادیه اروپا به دلیل آلودگی صوتی، ناشی از ترافیک یا صنعت، رنج می‌برند.