عصر سیاه آموزش

  عاطفه چوپان: «تورم»، «ارزش ذاتی پول»، «فشار اقتصادی»، «افزایش روزانه قیمت همه چیز»؛ محفلی نیست که در آن بنشینیم و صحبت از این چند کلمه کلیدی نباشد. حتی در مسیر یک‌کورسه تاکسی هم مردم چند خط گلایه را از وضعیت موجود با هم در میان می‌گذارند. چیزی که امروز در برابر چشمان ما واضح و شفاف است کاهش کیفیت زندگی و خم‌ شدن بیش از پیش کمر قشر متوسط و فقیر جامعه است. قشری که نه در بانکی سپرده چرب و سودسازی دارد، نه در شمال و جنوب و شرق و غرب زمینی دارد، نه سهام فلان شرکت و‌...، قشری که هر ماه را برای همان ماه کار می‌کند و معلوم نیست چطور با حقوقی که سالی یک‌بار به آن مبلغی ناچیز اضافه می‌شود افزایش قیمت روزانه و سرسام‌آور همه چیز را مدیریت می‌کند. اما خدا می‌داند این تورم افسارگسیخته که حالا سال‌هاست بالای عدد 40 درصد جا خوش کرده چه آثار مخرب بلندمدتی برای کشور دارد. کاستن روزانه از کیفیت تغذیه، تفریح، آموزش و‌... با نسل بعد ما چه خواهد کرد. کودکانی که در این سنین باید تنها به فکر بازی و مدرسه و‌... باشند مدام با موضوع پول و نبودنش و کم بودنش مواجه‌اند. امروز فقر اقتصادی دامن بسیاری از دهک‌های درآمدی جامعه را گرفته اما دهه‌های بعد علاوه بر این فقر آموزشی که امروزه در نتیجه فقر اقتصادی حادث شده خود به فقر اقتصادی دامن خواهد زد. کودکانی که دسترسی مناسبی به محتواهای آموزشی باکیفیت و به‌روز دنیا به سبب محدودیت‌های اینترنتی ندارند، کودکانی که محتوای مناسبی در مدارس دریافت نمی‌کنند، کودکانی که به ‌واسطه فقر رو به رشد خانواده نمی‌توانند از آموزش‌های خارج از مدرسه برخوردار شوند، کودکانی که بسیاری از آنها احتمالاً عطای تحصیل آکادمیک را به لقایش خواهند بخشید چطور قرار است در دو، سه دهه آینده اقتصاد را پویا کنند یا حتی چطور می‌توانند گلیم خود را از این مرداب بیرون بکشند؟ این یک چرخه معیوب است، آموزش بی‌کیفیت، قدیمی و ناکارآمد مدارس از یک سو، عدم دسترسی به اینترنت پرسرعت و ارزان و بدون محدودیت برای فراگرفتن آموزش‌های روز دنیا از سوی دیگر و فقر و شوک تورمی و عدم امکان استفاده از آموزش‌هایی خارج از مدرسه همه و همه ما را دوباره به خانه اول یا حتی طبقات پایین‌تر از آن برمی‌گرداند. این فقر که امروز بیش از هر جایی در طبقات متوسط و فقیر جا خوش کرده و جولان می‌دهد چطور فقر آموزشی مضاعفی را در بلندمدت بر ما تحمیل خواهد کرد؟