بررسی راه‌های کاهش آسیب‌های ناشی از کار
علاج واقعه قبل از وقوع
گاهی حجم و اندازه حادثه آنقدر بزرگ است که سراسر ایران و حتی جهان را داغدار می‌کند؛ تصاویر ویران شدن یک کارگاه و مدفون شدن ده‌ها کارگر در آن، ذهن مخاطبان را به سمت تجربه‌های تلخ قبلی می‌برد که بعد از چند روز، اجساد یک‌به‌یک بیرون آورده شده و بر سر هر بیننده‌ای آوار می‌شود.
گاهی حجم و اندازه حادثه آنقدر بزرگ است که سراسر ایران و حتی جهان را داغدار می‌کند؛ تصاویر ویران شدن یک کارگاه و مدفون شدن ده‌ها کارگر در آن، ذهن مخاطبان را به سمت تجربه‌های تلخ قبلی می‌برد که بعد از چند روز، اجساد یک‌به‌یک بیرون آورده شده و بر سر هر بیننده‌ای آوار می‌شود. حادثه پلاسکو و تراژدی معدن «زمستان یورت»، فصل مشترک‌های بسیاری داشتند؛ اما وقتی پای جان انسان‌ها به میان می‌آید، همه نگاه‌ها را معطوف به خود می‌کند. در فاصله 29 دی 95 تا 13 اردیبهشت 96، دو حادثه رخ داد که در زمره حوادث حین کار طبقه‌بندی می‌شوند.
در اولی، تعداد زیادی کارگر کارگاه‌های تولیدی یا کارگران لباس‌فروشی‌های برج پلاسکو، در معرض خطر حریق قرار گرفتند و آتش‌نشانان که آنان نیز در طبقه‌بندی مشاغل، کارگر شناخته می‌شوند برای نجات آنان به دل آتش زدند اما بنا تاب مقاومت نداشت و فروریخت.
زمان زیادی نگذشت که این بار، معدنچیان در عمق نزدیک به 2 هزارمتری زمین، اسیر حادثه شدند و انفجار، راه تنفس و حیات آنان را سد کرد.
یک‌بار دیگر موضوع ایمنی و رعایت استانداردهای محیط کار، به بحث اول رسانه‌ها و محافل بدل شد. رئیس‌جمهور و وزیر کار او به میان کارگران رفتند و در میان موج اعتراض آنان، اعلام کردند این معدن اگرچه در اختیار یکی از نهادها بوده اما دولت، خود را پاسخگو می‌داند حتی اگر سخن کارگران تلخ و برخاسته از داغ دل آنان باشد. اما از ورای اینها و اقدامات بعد از واقعه، برای علاج واقعه قبل از وقوع چه باید کرد؟ یکی از محورهای برنامه وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در آغاز دولت یازدهم، در عرصه
ایمنی و حفاظت کار بوده است که توسعه فرهنگ ایمنی و بهداشت کار، سازماندهی بازرسی‌های موثر و مستمر برای صیانت از نیروی کار و تلاش برای کاهش حوادث ناشی از کار در کنار الزام به رعایت استانداردهای امنیت محیط کار از سوی بنگاه‌ها را شامل می‌شد.
آمار نشان می‌دهد مرگ‌ومیر ناشی از حوادث حین کار به کمی بیش از 800 مورد رسیده است در حالی که در اواخر دولت قبل، بالای 1200 مورد در سال بود. این حوادث طبق آمار سالانه معادل چهار درصد از تولید ناخالص ملی ضرر مالی به کشور وارد می‌کند. اما همه چیز به حادثه آنی خلاصه نمی‌شود.
مرگ تدریجی در اثر انواع آلودگی‌های محیط کار شامل آلودگی‌های خاک، ذرات معلق در هوا و آلودگی‌های شیمیایی را نیز نباید از نظر دور داشت.
بازرسی ادواری از سوی بازرسان کار در کارگاه‌های کشور، آموزش به‌روز به کارگران در استانداردهای ایمنی و تعهد کارفرمایان به ارزشمند دانستن جان سرمایه انسانی خود به اندازه جان خود، سه ضلع مثلثی هستند که می‌توانند به کاهش هر روزه این آمار تلخ منتهی شوند.
