قهر برفی

این یک سنت دیرینه است که افراد مسن به جوانان که می‌رسند می‌گویند زمستان‌های کنونی آن چیزی نیست که قبلاً بود. اما این گفته اکنون آشکارا درست است؛ و لازم نیست آنقدر پیر باشید تا به یاد بیاورید که زمستان‌ها چقدر سردتر بودند. آب‌وهوا تغییر کرده، دما افزایش یافته و برف کمتر می‌بارد.

برف فصلی به عنوان یک سیستم نگهبان برای تغییرات آب‌وهوایی در نظر گرفته می‌شود. دمای گرم زمستان می‌تواند باران را به برف ترجیح دهد و ذوب برف را افزایش دهد، ذخیره آب برف را کاهش دهد و خطرات هیدرولوژیک برای مردم و اکوسیستم‌ها ایجاد کند. برف فصلی بخشی جدایی‌ناپذیر از سیستم تامین و ذخیره آب جهانی است. خشکسالی برف، با تغییر مقدار و زمان تحویل برف ذوب‌شده، بر سیستم‌های اکولوژیک، کشاورزی و شهری تاثیر می‌گذارد. در ادامه می‌خواهیم بدانیم چرا برف دارای اهمیت بیشتری نسبت به باران است؟ کشورهای غنی و فقیر از نظر برفی کدام‌ها هستند؟ ارزش اقتصادی برف چقدر است؟ صنعت برف چیست و کاهش بارش برف چه اثری بر روی اقتصاد و صنعت برف خواهد داشت؟

چرا برف بهتر از باران است؟

تغییرات آب‌وهوایی برف را به باران تبدیل می‌کند و خطر سیل را افزایش می‌دهد. دماهای بالاتر میزان بارندگی را افزایش می‌دهد که به جای برف به صورت باران می‌بارد و به بارش شدیدتر در مکان‌های برفی منجر می‌شود.

تغییر آب‌وهوا از برف به باران به دلیل تغییرات اقلیمی، بارندگی شدید و سیل را در بسیاری از نقاط جهان که برف بر آن حاکم است، شدیدتر می‌کند. محمد اُمبادی از آزمایشگاه ملی لارنس برکلی در کالیفرنیا می‌گوید: «ما می‌دانیم که گرم شدن زمین باعث افزایش کل بارش می‌شود. جو می‌تواند حدود هفت درصد بخار آب بیشتری را برای هر درجه سانتیگراد گرم شدن نگه دارد.»

امبادی و همکارانش به سوابق آب‌وهوا برای نیمکره شمالی از سال 1950 تا 2019 نگاه کردند تا الگوهای بارش شدید را درک کنند. آنها دریافتند که در مکان‌های برفی مانند هیمالیا، کوه‌های آلپ و سیرا نوادا در ایالات‌متحده، شدت بارندگی شدید به ازای هر درجه سانتی‌گراد گرم‌شدن به طور متوسط 15 درصد افزایش می‌یابد که بیش از دو برابر افزایش میانگین جهانی است. بر اساس داده‌های تاریخی و الگوسازی، آنها دریافتند که تغییر از برف به باران عامل اصلی افزایش شدت بارش‌هاست.

او به سیل در کالیفرنیا در سال 2023 و سیل ویرانگر در پاکستان در سال 2022 به عنوان نمونه‌هایی اشاره می‌کند که باران بیشتر در کوه‌ها ممکن است در سیل در پایین‌دست نقش داشته باشد. فرانسیس داوِنپورت از دانشگاه ایالتی کلرادو می‌گوید، پژوهش‌های او نشان داده است که سیلاب‌های ناشی از باران در برخی مناطق، بیش از دو برابر سیل‌های ناشی از برف‌های ذوب‌شده روی زمین بوده است.

مورد بعدی، نقش برف بر ذخیر‌ه‌سازی آب برای فصول گرم سال است. برف‌های کوهستانی به‌عنوان برج‌های آب طبیعی عمل می‌کنند و بارش زمستانی را تا ماه‌های تابستان که تقاضای آب پایین‌دست به بیشترین مقدار خود می‌رسد، ذخیره می‌کنند. در غرب آمریکای شمالی، ذخیره‌سازی بارش‌های فصل سرد در برف‌های کوهستانی و ذوب این برف‌ها در ماه‌های بهار و اوایل تابستان، جریان رودخانه‌ها را حفظ می‌کند و زمانی که نیازهای جوی، اکولوژیک و اجتماعی به بیشترین حد خود می‌رسد، آب را برای نیازهای پایین‌دست تامین می‌کند. در قرن گذشته، گرم شدن آب‌وهوا با تغییر فاز بارش از بارش برف به باران، در شروع زودتر ذوب برف، معادل اوج آب برف (SWE) و مدت کوتاه‌تر پوشش برف نقش داشته است.

پدیده دیگری که وجود دارد، بارش باران بر روی برف است. پروفسور کیت موسِلمَن، پژوهشگر آب و تغییرات اقلیمی در موسسه تحقیقات قطب شمال و آلپ دانشگاه کلرادو، خطرات پیچیده‌ای را که باران روی برف ایجاد می‌کند و چگونگی تغییر آنها در آب‌وهوای گرم، توضیح می‌دهد. برای بیشتر مناطق ایالات‌متحده، طوفان‌های همراه با بارندگی شدید می‌توانند با پوشش فصلی برف همزمان شوند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، روان‌آب حاصل می‌تواند بسیار بیشتر از چیزی باشد که تنها از ذوب برف یا باران تولید می‌شود. این ترکیب سبب برخی از مخرب‌ترین و پرهزینه‌ترین سیل‌های کشور شده است، از جمله سیل سال 1996 غرب میانه و سیل سال 2017 که به سد اوروویل کالیفرنیا آسیب رساند. برخلاف تصور رایج، خود بارندگی انرژی محدودی برای ذوب برف دارد. در عوض، این دماهای گرم، بادهای شدید و رطوبت بالا هستند که می‌توانند انرژی قابل توجهی را به شکل گرمای نهان و محسوس منتقل کنند، که عمدتاً باعث ذوب می‌شود. همان‌طور که باران می‌بارد، آب می‌تواند به سرعت از لایه‌های برف عبور کند تا به خاک زیرین برسد. نحوه واکنش نهرها به این روان‌آب، بستگی به میزان آب جاری و میزان اشباع خاک دارد. هنگامی که خاک هنوز اشباع نشده است، می‌تواند سیل را به تعویق بیندازد. اما زمانی که زمین اشباع می‌شود، ذوب برف همراه با باران می‌تواند به سیل سریع و ویرانگر منجر شود.

شمشیر دولبه

وقتی زمستان مناظر را در زیر برف پنهان می‌کند، اثرات آن بر اقتصادها و مشاغل محلی به اندازه دانه‌های برفی که زمین را پوشانده‌اند فراگیر و چندوجهی است. برای برخی بخش‌ها، بادهای سرد و مناظر پوشیده از برف، مترادف با فعالیت‌های شلوغ و رونق اقتصادی هستند، در حالی که برای برخی دیگر، دوره‌ای از خواب زمستانی و فشار مالی بالقوه را نشان می‌دهند.

جالب اینجاست که زمستان بر همه مشاغل به صورت همگن تاثیر منفی یا مثبت نمی‌گذارد. برای بخش‌های گردشگری و تفریحی، به‌ویژه در مناطقی که به دلیل داشتن امکانات ورزش‌های زمستانی شهرت دارند، اولین بارش برف نشان‌دهنده شروع یک فصل سودآور است. پیست‌های اسکی، پیست‌های یخ، اجاره ماشین برفی و کسب‌وکارهای مرتبط، ماه‌های زمستان را مملو از فرصت‌ها می‌دانند. هتل‌داران، رستوران‌ها و صنعتگران محلی در این بهشت‌های برفی اغلب شاهد هجوم بازدیدکنندگان هستند که درآمد آنها را افزایش داده و فرصت‌های شغلی را برای جوامع محلی فراهم می‌کنند.

برعکس، در مناطقی که زمستان سخت است و مانع از حرکت می‌شود، بخش‌های متعددی به‌ویژه کسب‌وکارهای کوچک و محلی، ممکن است با کاهش شدید تعداد مشتریان دست‌وپنجه نرم کنند. رستوران‌ها، فروشگاه‌های خرده‌فروشی و سایر کسب‌وکارهای خدمات‌محور در مناطق غیرتوریستی ممکن است شاهد کاهش درآمد باشند، که نیازمند استراتژی‌های نوآورانه مانند به‌کارگیری پلت‌فرم‌های آنلاین برای کاهش سرمای اقتصادی است.

بخش‌های زیربنایی و لجستیک نیز سردی زمستان را احساس می‌کنند. گرفتگی جاده‌های برفی و اختلالات آب‌وهوایی اغلب باعث تاخیر می‌شود و مجموعه‌ای از کابوس‌های لجستیک را برای مشاغل وابسته به تحویل به‌موقع ایجاد می‌کند. هزینه‌های اضافی برای برف‌روبی، گرمایش و نگهداری زمستانی که اغلب برای اطمینان از تداوم کسب‌وکار ضروری هستند، بودجه شرکت‌های محلی را بیشتر زیر فشار قرار می‌دهد. علاوه بر این، این هزینه‌های اضافی همیشه قابل انتقال به مصرف‌کننده نیستند و حاشیه سود را تحت فشار قرار می‌دهند.

کشاورزی، به ویژه در مناطقی که زمستان سخت دارند، مجموعه‌ای از چالش‌ها و تنظیمات منحصر‌به‌فرد دارد. تولید محصولات زمستانه، استفاده از گلخانه‌ها یا تغییر شیوه‌های کشاورزی برای سازگاری با سرما امری ضروری است. بنابراین، زمستان باعث انطباق در برنامه‌های تولید می‌شود و گهگاه شاهد تغییر به سمت کشت محصولات مقاوم در برابر زمستان هستیم که بر زنجیره‌های عرضه محلی و جهانی تاثیر می‌گذارد.

بخش انرژی، به ویژه در مناطقی که به شدت به گرمایش در طول زمستان وابسته هستند، افزایش قابل توجهی را در تقاضا تجربه می‌کند. کسب‌وکارهای محلی، در تلاش برای اطمینان از آسایش و ایمنی کارکنان و مشتریان خود، اغلب هزینه‌های انرژی خود را در طول ماه‌های زمستان افزایش می‌دهند. این افزایش تقاضا اغلب باعث افزایش قیمت انرژی می‌شود و چشم‌انداز اقتصادی را برای کسب‌وکارهایی که با حاشیه‌های سود ناچیز کار می‌کنند، پیچیده‌تر می‌کند.

در سطح اجتماعی، زمستان مجموعه پیچیده‌ای از رویدادها و تغییرات را به همراه دارد. فصل تعطیلات، که در ماه‌های زمستان تعبیه شده است، پویایی اقتصادی خود را به ارمغان می‌آورد. کسب‌وکارها، به‌ویژه در بخش‌های خرده‌فروشی و مهمان‌نوازی، اغلب برای تقویت درآمدهای سالانه خود، به مخارج پررونق مصرف‌کننده در این دوره وابسته هستند. علاوه بر این، بخش اشتغال نوساناتی را تجربه می‌کند، به طوری که مشاغل فصلی در بخش ورزش‌های زمستانی و خرده‌فروشی تعطیلات ظاهر می‌شود، در حالی که سایر صنایع ممکن است به دلیل کاهش تقاضا، شاهد اخراج یا کاهش ساعات کار باشند.

در مجموع، زمستان، با مناظر آرام و آغوشی سرد، تاثیر پیچیده‌ای بر مشاغل و اقتصادهای محلی می‌گذارد. در حالی که بخش‌های خاصی، از گرمای اقتصادی ارائه‌شده از سوی گردشگری زمستانی و افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات خاص لذت می‌برند، برخی دیگر از دوره سرد چالش‌ها و سازگاری‌ها عبور می‌کنند. تاثیرات متنوع زمستان، تعامل پیچیده میان شرایط اقلیمی و پدیده‌های اقتصادی را روشن می‌کند و یک چشم‌انداز اقتصادی فصلی را شکل می‌دهد که به اندازه خود زمستان پویا و چندوجهی است.

صنعت برف

گردشگری یخ و برف (IST) نوعی گردشگری اکولوژیک طبیعی است که شامل فعالیت‌های مرتبط با گردشگری با محوریت منابع یخ و برف است. اسکی از آلتای، منطقه خودمختار اویغور سین کیانگ، چین، تقریباً 10 هزار تا 20 هزار سال پیش سرچشمه گرفت و در شمال اروپا، روسیه و مناطق دیگر گسترش یافت. در حال حاضر، 68 کشور در سراسر جهان، مناطق اسکی مجهز پوشیده از برف را در فضای باز ارائه می‌دهند.

در مقایسه با اسکی، گردشگری یخچال‌های طبیعی در دهه 1840 آغاز شد. مقاصد اولیه گردشگری یخچال‌های طبیعی عمدتاً در رشته کوه‌های آلپ، پیرنه، کوه‌های راکی و جزیره جنوبی نیوزیلند بود. با افزایش توسعه اجتماعی-اقتصادی، دسترسی به حمل‌ونقل بهبود یافته و تقاضای گردشگری نیز افزایش یافته است. بنابراین، گردشگری یخچال به تدریج به گشت‌وگذار، تفریح و فعالیت‌های گردشگری تجربی تبدیل شده است. در حال حاضر، گردشگری یخچال‌های طبیعی جهان بر شش منطقه متمرکز شده است: آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، اروپای شمالی، کوه‌های آلپ، هندوکش-هیمالیا و نیوزیلند. کشورهای نماینده مربوط به هر یک از این مناطق به ترتیب آمریکا و کانادا، شیلی، ایسلند و نروژ، سوئیس و اتریش، چین و نپال و نیوزیلند هستند. 

با این حال، با افزایش سرعت تغییرات اقلیمی و تاثیر آن بر بارش برف، این صنعت جهانی نیز دستخوش تغییر شده است؛ که در ادامه به دو نمونه می‌پردازیم.

1- گردشگری یخ و برف (IST) در چین

اگرچه IST مدرن نسبتاً دیر در چین آغاز شد (در دهه 1960)، تعداد گردشگران تفریحی یخ و برف در چین در حال حاضر به 344 میلیون نفر و درآمد گردشگری اوقات فراغت از یخ و برف به 474 میلیون نفر رسیده است. IST درآمد قابل توجهی برای چین به ارمغان آورده است. اخیراً، IST چین نه تنها به یک بخش رشد جدید در توسعه اقتصادی داخلی، بلکه به یکی از مناطق خوشه‌ای IST بین‌المللی نیز تبدیل شده است.

با وجود این، گرم شدن آب‌وهوا بر IST در سراسر جهان تاثیر منفی دارد، از جمله پوشش برف طبیعی کمتر برای گردشگری اسکی، کاهش قابلیت اطمینان اسکی، فصول اسکی کوتاه‌تر، نیازها و هزینه‌های بیشتر برای برف‌سازی، و از بین رفتن زیبایی‌شناختی محیط. ذوب یخبندان که به بالا رفتن دما نسبت داده می‌شود، به طور مداوم زیبایی‌شناسی یا جذابیت چشم‌انداز یخبندان را کاهش می‌دهد، در نتیجه مستقیماً از تقاضا برای گردشگری یخچال‌های طبیعی کاسته و پایداری آن را تهدید می‌کند. 

2- تاثیر تغییر اقلیم بر کوه‌های آلپ فرانسه بین دهه‌های 1960 و 2000

تقریباً در 80 سال گذشته، برف‌سازی به دلیل تاثیرات ماندگار تغییرات اقلیمی، بیش از پیش در صنعت اسکی برجسته شده است. فصل‌های زمستان آنقدرها سرد نیست و در پیست‌های اسکی برف زیادی نمی‌بارد. در اواخر دهه 1980 اتفاق بی‌سابقه‌ای افتاد، پیست‌های اسکی به دلیل فصول بد برف متوالی زیان اقتصادی را ثبت کردند. بنابراین راه حل رایج، ایجاد برف مصنوعی است. ماشین‌ها آب را منجمد و به کریستال‌های برف تبدیل کرده و اساساً تشکیل برف را مکانیزه می‌کنند.

گردشگری اسکی برای کوه‌های آلپ فرانسه بسیار مهم است، زیرا یکی از مهم‌ترین بخش‌های اقتصادی برای منطقه کوهستانی فرانسه است. در «گزارش بین‌المللی ۲۰۲۰ درباره گردشگری برف و کوهستان» لوران وانات، فرانسه به ‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازارهای اسکی با حدود ۵۰ میلیون اسکی‌باز در سال ۲۰۱۹ فهرست شده است. این کشور سالانه میلیون‌ها گردشگر را به خود جذب می‌کند. علاوه بر این، آلپ فرانسه میزبان بازی‌های المپیک زمستانی 1924، 1968 و 1992 بود. این قله‌ها خانه برخی از معروف‌ترین مناطق ورزشی برفی مانند Les Trois Vallées و Portes du Soleil هستند. با توجه به اهمیت آشکار این مناطق برای اسکی، جای تعجب ندارد که کوه‌های آلپ فرانسه نیز باید برای مبارزه با تهدید تغییرات اقلیمی سازگار شوند.

کوه‌های آلپ فرانسه با تاثیرات تغییرات اقلیمی بر استراحتگاه‌های اسکی و ورزش‌های برفی ناآشنا نیستند. به گفته دیوید رابینسون از دانشگاه راتگرز، فصل برف در کوه‌های آلپ کوتاه‌تر شده و برف سریع‌تر از قبل آب می‌شود. طبق گزارش آژانس محیط زیست اروپا، از دهه 1970 در نیمکره شمالی در هر دهه، فصل برف پنج روز کاهش یافته است. میانگین فصل برف اروپا در حال حاضر 38 روز کوتاه‌تر از سال 1960 است. حتی نگران‌کننده‌تر اینکه کوه‌های آلپ سریع‌تر از سایر نقاط جهان گرم می‌شوند. آنها از اواخر قرن نوزدهم افزایش دو درجه سانتیگراد را تجربه کرده‌اند. این امر باعث کاهش سود پیست‌های اسکی شده است. این کاهش تا اواخر سال 1980 تدریجی بود. با کاهش بارش طبیعی برف، زمستان‌های متوالی با بارش کم برف وجود داشت و برای اولین بار بود که پیست‌های اسکی با ضرر کار می‌کردند. اینجا بود که برف‌سازی وارد شد. مالکان پیست‌های اسکی و اپراتورهای تله‌اسکی همگی به دنبال راهی برای تضمین پوشش برف کافی برای مردم برای لذت بردن مداوم از ورزش‌های برفی و ایجاد فصول طولانی‌تر بودند. آنها همچنین نیاز داشتند با فشار اقتصادی رقابتی قریب‌الوقوع همراهی کنند- استراحتگاه‌های دیگر ممکن بود برف بیشتری داشته باشند که به تقاضاهای جدید گردشگری اسکی اضافه می‌کرد.

برف‌سازی واکنشی مستقیم به این تغییرات است، با این حال، اتفاقاً به یک بحران زیست‌محیطی فزاینده کمک می‌کند. اول از همه، استفاده از آب در برف‌سازی برای بسیاری موجب نگرانی‌ است. حجم عظیمی از آب در فرآیند ایجاد برف مصنوعی مصرف می‌شود. تنها در سال 2009، 19 میلیون مترمکعب آب در فرانسه برای تولید برف استفاده شده است. همچنین، طبق اعلام یک پیست اسکی واقع در ساووی فرانسه، برف‌سازی در این کشور به اندازه یک شهر با 170 هزار نفر آب مصرف می‌کند. موضوع اینجاست که حجم عظیمی از آب از منابع آب محلی برداشت می‌شود و سیستم‌های زیست‌محیطی وجود دارند که به این آب وابسته هستند، به‌عنوان مثال، زمانی که به کیفیت خاک آسیب می‌رسد، گیاهان و حیوانات تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

دوم، مصرف انرژی نیز مشکل‌ساز است. ماشین‌های برف‌ساز می‌توانند مقادیر زیادی انرژی استفاده کنند. تخمین زده می‌شود که تنها در کوه‌های آلپ، ماشین‌های برف مصنوعی 2100 گیگاوات برق مصرف می‌کنند، که معادل مصرف سالانه انرژی نیم‌میلیون خانواده است. مصرف بیش از حد انرژی اثرات مستقیمی بر محیط زیست از جمله آلودگی آب‌وهوا دارد و این فرآیند به تغییرات اقلیمی دامن می‌زند.

در سرزمین عجایب

بارش برف باعث می‌شود احساس کنید در یک سرزمین عجایب زمستانی هستید. در حالی که برخی از مکان‌ها ممکن است هرگز چشمشان به دانه‌های برف روشن نشده باشد، مناطق دیگر شاهد بارش‌های بی‌نظیر برف هستند. در ادامه به بررسی پربرف‌ترین کشورها در سراسر جهان، از رتبه دهم تا نخست، خواهیم پرداخت:

10- روسیه: نمی‌توانیم فهرستی از برفی‌ترین کشورهای جهان، بدون ذکر نام روسیه داشته باشیم! زمستان‌های این کشور نه‌تنها برفی است، بلکه کاملاً سرد است! در واقع سردترین دمای ثبت‌شده در روسیه 9 /89 درجه زیر صفر است! در مقایسه با سایر مکان‌های موجود در این فهرست، شنیدن اینکه این کشور سالانه بیش از 20 اینچ برف دریافت می‌کند، چندان زیاد به نظر نمی‌رسد. تقریباً 72 روز برفی در هر زمستان در روسیه وجود دارد! مردم محلی دوست دارند زمستان را با اسکیت روی یخ در دریاچه بایکال بگذرانند. سورتمه‌سواری در اطراف کامچاتکا نیز یک تفریح محبوب است. وقتی در زمستان در روسیه هستید، شفق شمالی یکی از پدیده‌هایی است که باید ببینید. سایه‌های مسحورکننده رقص سبز در سراسر آسمان به عنوان کوه‌های پوشیده از برف در شبه‌جزیره کولا، شبیه هیچ چیز دیگری در این سیاره نیست.

9- کره جنوبی: این کشور بسیار زیباست، مخصوصاً زمانی که پوشیده از برف باشد. زمستان‌های این منطقه سرد است. بارش برف تقریباً به طور مداوم در طول فصل زمستان وجود دارد. بسیاری از گردشگران و مردم محلی زمستان را مرطوب و سرد توصیف می‌کنند. به دلیل نوع آب‌وهوای این کشور، ماهیگیری در یخ در آنجا فوق‌العاده محبوب است! تبدیل شدن سئول از یک شهر شلوغ به یک کره برفی تا حدودی مسحورکننده است. کره جنوبی رکورد 400 اینچ بارش برف را ثبت کرده است. در سئول، به طور متوسط 25 روز برفی در سال وجود دارد. موکپو 27 روز برفی را می‌بیند، در حالی که به مناطقی مانند بوسان تنها پنج روز بارش برف می‌رسد!

8- گرینلند: این نام فریبنده است، زیرا بیشتر گرینلند به رنگ سفید است! سرزمین تحت حکومت دانمارک به عنوان یک «سرزمین مرده» در اروپا در نظر گرفته می‌شود. بخش شمالی گرینلند جایی است که شاخ و برگ‌هایی زیبا در آنجا می‌بینید. برخی از کوتاه‌ترین روزهای سال در گرینلند در ماه دسامبر است. نور خورشید فقط چهار ساعت یا کمتر دیده می‌شود! در بقیه نقاط کشور نیز بارش برف فراوان است. در طول 22 سال گذشته، گرینلند تقریباً 500 اینچ برف داشته است! آیا می‌دانستید که در مرکز گرینلند، خورشید در تمام ژوئن و جولای غروب نمی‌کند؟ این به دلیل قرار گرفتن آن در شمال دایره قطب شمال است که چیزی را به نام «خورشید نیمه‌شب» ایجاد کرده است.

7- نپال: ساکنان نپال با وجود اینکه یکی از پربرف‌ترین کشورهای جهان هستند، هنوز هم از گرمای تابستان لذت می‌برند. از آنجا که این بخش از آسیا دارای کوه‌های زیادی است، بارش برف فراوانی در آن دیده می‌شود. هفت قله از 10 قله مرتفع زمین، در داخل نپال قرار دارند، از جمله بخشی از قله اورست. سوابق نشان می‌دهد که بیش از 550 اینچ بارش برف در زمین‌های نپال در طول سال‌ها وجود داشته است. همان‌طور که می‌توانید حدس بزنید، هرچه در ارتفاع بالاتر باشید، هوا سردتر خواهد بود. منفی 10 درجه سانتی‌گراد یک روز معمولی زمستانی در نپال است.

6- چین: به دلیل وسعت زیاد چین، برخی از مناطق این کشور مقادیر شوکه‌کننده‌ای برف دریافت می‌کند، در حالی که برخی دیگر به سختی دانه‌ای برف را می‌بینند. قسمت شمالی چین زمستان «خشک» دارد. در واقع در پکن سالانه کمتر از دو اینچ برف می‌بارد. چرا چین یکی از پربرف‌ترین کشورهای جهان است؟ خب، اگر به کل منطقه نگاه کنید، در کل بیش از 600 اینچ برف به خود دیده است! اینجا نه‌تنها برف می‌بارد، بلکه می‌تواند بسیار غم‌انگیز باشد و بر بدبختی زمستان بیفزاید.

5- کره شمالی: در حالی که بقیه جهان چیزهای زیادی در مورد این کشور نمی‌دانند، ما می‌دانیم که برفی است! اکثریت بخش‌های کره شمالی زمستان‌های سرد و شبیه کولاک را تجربه می‌کنند. در صد سال گذشته، این کشور بیش از 700 اینچ برف داشته است. هوا به اندازه کافی سرد است تا برف ببارد و میانگین دمای زمستان در پیونگ یانگ به حدود منفی هشت درجه سانتی‌گراد برسد. کره شمالی با میانگین 37 روز برفی در سال یکی از برفی‌ترین کشورهای جهان است.

4- نروژ: آیا می‌دانستید که رکوردهای نروژ 900 اینچ بارش برف را نشان می‌دهد؟ در حالی که این کشور در تابستان پر از شاخ‌وبرگ‌های سرسبز است، در زمستان برف آن را می‌پوشاند! زمستان در این کشور حدود چهار ماه طول می‌کشد و برف به طور مداوم می‌بارد. میانگین دما حدود منفی هفت درجه سانتی‌گراد است. اسلو روزهای زیر صفر زیادی را در طول فصل سرد می‌بیند. این برای مردم محلی و گردشگران عالی است زیرا برف، جنبه اصلی فرهنگ آنجاست! نروژ یک مقصد محبوب برای علاقه‌مندان به فضای باز است. پیست‌های اسکی زیادی در این کشور وجود دارد که می‌توانید از میان آنها انتخاب کنید؛ سورتمه‌سواری، سورتمه‌سواری با سگ و کفش برفی نیز از تفریح‌های رایج هستند.

3- ایالات‌متحده آمریکا: یکی دیگر از برفی‌ترین کشورهای جهان آمریکاست! یکی از دلایلی که ایالات‌متحده در این فهرست قرار می‌گیرد، اندازه بسیار زیاد آن است! در حالی که برخی از بخش‌ها هرگز برف نمی‌بینند، ایالت‌های دیگر مانند مینه‌سوتا به زمستان‌های سخت معروف هستند. تنها در قرن بیست‌ویکم، ایالات‌متحده رکورد 1500 اینچ برف را زد! اگر این کافی نیست، در کوه بِیکر در واشنگتن تنها در یک سال 1140 اینچ برف باریده است! برفی‌ترین ایالت‌های این کشور شامل نیوهمپشایر، مِین، ورمونت، آلاسکا، وایومینگ، میشیگان، نیویورک، یوتا، مینه‌سوتا و ماساچوست است. در نیوهمپشایر به طور متوسط در هر زمستان حدود 174 اینچ برف می‌بارد.

2- کانادا: این کشور نیز یکی از پربرف‌ترین کشورهای جهان است! برخی از سوابق نشان می‌دهد که کانادا سردترین کشور روی کره زمین است! زمستان در کانادا هر سال شش تا هشت ماه طول می‌کشد! مردم تورنتو، ونکوور و کلگَری می‌گویند که ممکن است هر سه ماه یک‌بار خورشید را ببینند! بسیاری از مناطق روزهایی را تجربه می‌کنند که دما در سطح خطرناک 76 درجه زیر صفر است! از نظر بارش برف، 2200 اینچ برف، کشور را از ابتدای قرن بیست‌ویکم پوشانده است!

1- ژاپن: هیچ کشوری مانند ژاپن بارش برف را نمی‌شناسد. در ارتفاعات بالاتر این کشور در هر زمستان نزدیک به 600 اینچ برف می‌بارد! اسکی‌بازان عاشق رفتن به Niseko برای لذت بردن از برف تازه در مجموعه‌ای از استراحتگاه‌های اسکی هستند. بارش برف در اینجا ناشی از هوای سردی است که از چین بر فراز دریای ژاپن در حرکت است. هنگامی که هوای سرد با رطوبت دریا مخلوط می‌شود، می‌تواند موجب برف سنگینی روی کوه‌ها شود. با توجه به اینکه دریای ژاپن همیشه در محیط رطوبت ایجاد می‌کند، این کشور برف زیادی به خود می‌بیند.

پوشیده از بی‌برفی

همان‌طور که خورشید تابستان محو می‌شود و شب‌ها و صبح‌های سردتر شروع به خزیدن در تقویم می‌کنند، ممکن است تعجب کنید که شهرها، ایالت‌ها یا کشورهایی که هرگز رنگ برف را ندیده‌اند، کدام‌اند؟

1- پورتوریکو: برای برخی از مردم جهان، کشور بدون برف، بهشت است. پورتوریکو رویاهای آنها را محقق خواهد کرد. کل کشور هرگز بارش برف را تجربه نکرده است. این کشور به دلیل نزدیکی به خط استوا، نور مستقیم خورشید را دریافت می‌کند، در نتیجه یکی از جاهایی است که هرگز آنقدر سرد نمی‌شود که برف ببارد. در ژانویه و فوریه که سردترین ماه‌های پورتوریکو هستند، دما می‌تواند به 5 /19 درجه سانتی‌گراد کاهش یابد.

2- وانواتو: این کشور در تاریخ ثبت‌شده، هرگز بارش برف را تجربه نکرده است. سواحل، آب‌وهوای گرمسیری و آتشفشان‌های فعال وانواتو شناخته‌شده هستند. این مقصد توریستی محبوب، خانه بسیاری از کشاورزان روستایی و صادرکننده عمده الوار، کاکائو و گاو است. بنابراین، اگر گردشگران به دنبال یک کشور زمستانی بدون برف هستند، باید به این جزیره باشکوه سفر کنند!

3- جزایر ویرجین: هر کسی به این جزایر رفته باشد می‌داند که بهشت واقعاً چه شکلی است. سنت توماس، به طور خاص، دمای متوسط 5 /22 درجه را می‌بیند. در بسیاری از روزها، دما می‌تواند به 31 درجه برسد که معمولاً بالاترین دما برای جزایر است. این امر باعث می‌شود این جزایر به مکانی رویایی برای کسانی که از هر چیز سردی بیزار هستند تبدیل شود. کمترین دمای ثبت‌شده در جزایر ویرجین کمتر از 5 /12 درجه نبوده است. این دما معمولاً برای اکثر مردم در طول پاییز یک دمای راحت است و حتی برای برخی می‌توان آن را زمستانی معتدل در نظر گرفت، اما در جزایر ویرجین، این هوا عملاً کولاک است.

4- گوام: این کشور در محدوده دما حتی بالاتر است، زیرا به خط استوا نزدیک‌تر بوده و این کشور هرگز کمی برف هم ندیده است. گوام در تمام طول سال گرم و آفتابی است (به غیر از طوفان‌های فصلی)، و موقعیت آن در اقیانوس آرام نیز برای این دماهای دائماً گرم مفید است. کمترین دمایی که تاکنون در اینجا ثبت شده، 18 درجه بوده که در مقایسه با دماهای پایینی که بیشتر جهان به طور میانگین هر سال مشاهده می‌کنند، دیوانه‌کننده است. برای بسیاری در سراسر جهان، دمای 18 درجه در مقایسه با سرمای زمستانی اجتناب‌ناپذیر، دمایی خوشایند خواهد بود.

5- قاهره، مصر: جای تعجب نیست که برف هرگز روی اهرام نباریده است. مصر یکی از مقصدهایی است که نباریدن برف در آن منطقی است، به خصوص با توجه به اینکه یک محیط بیابانی است. با این حال، صرف اینکه آب‌وهوای بیابانی دارد، به این معنی نیست که امکان بارش برف وجود ندارد- محیط‌های بیابانی زیادی وجود دارند که شاهد برف و حتی باران‌های موسمی هستند. همه چیز به موقعیت مکانی و الگوهای اقلیمی بستگی دارد. با این حال، قاهره به دلیل آب‌وهوای خشک باورنکردنی خود از این قاعده مستثنی است. این شهر کمتر از یک اینچ بارندگی در سال را مشاهده می‌کند. یک مورد در سال 2013 وجود داشت که بسیاری فکر می‌کردند واقعاً برف باریده؛ اما معلوم شد که تگرگ بوده است.

6- دهلی نو: دهلی نو کمی با الگوی معمولی زمستانی تناقض دارد، زیرا دمای آن کاملاً مخالف چیزی است که بسیاری با آن آشنا هستند. فصل زمستان در هند در واقع به عنوان فصل «خشک» در نظر گرفته می‌شود، در حالی که در بیشتر نقاط، زمستان به دلیل تگرگ، باران یخ‌زده و بارش برف، فصل «مرطوب» است. با این حال، حتی عجیب‌تر می‌شود وقتی بفهمیم در حالی که دهلی‌نو هرگز شاهد بارش برف سالانه نیست، اما شاهد یخبندان است، به این معنی که دما به اندازه‌ای پایین می‌آید که بارندگی در سطح زمین یخ می‌زند؛ فقط هرگز کمتر از صفر درجه و به اندازه‌ای نیست که بارندگی در سطح جوی منجمد شود.

7- فیجی: در حالی که همسایه این کشور، یعنی نیوزیلند، برف می‌بیند (حداقل در کوه‌ها)، فیجی هیچ روز برفی ندارد. موقعیت این کشور در اقیانوس آرام جنوبی در این مورد دخیل است، به ویژه هنگامی که صحبت از آب‌وهوای استوایی می‌شود. به همین دلیل است که فیجی مقصد بزرگی برای گردشگران است، زیرا آب‌وهوا در تمام سال نسبتاً ثابت است و در بیشتر مواقع، روزها روشن و آفتابی است.

8- جزیره گرمسیری بورنئو: بورنئو یکی از بزرگ‌ترین جزایر جهان است که به خاطر اورانگ‌اوتان‌ها، خرس‌های خورشیدی و برخی از خیره‌کننده‌ترین جنگل‌های جهان مشهور است. بورنئو از نظر سیاسی تقسیم شده و سه کشور مالزی شرقی، اندونزی و کشور کوچک برونئی را در خود جای داده است. در این جزیره، آب‌وهوا در تمام طول سال گرمسیری است و تنها فصولِ متغیر که باید در نظر گرفت، فصل‌های بارانی و خشک است.

9- به طور شگفت‌آور، دره‌های خشک قطب جنوب: مکان دیگری که هرگز برف ندیده، در واقع جایی است که همه خلاف آن را تصور می‌کنند. دره خشک شایسته نام خود است، زیرا یکی از خشک‌ترین مکان‌های روی کره زمین است. تخمین زده می‌شود که این مکان نزدیک به دو میلیون سال است که بارندگی نداشته است. این موضوع به این دلیل است که کوه‌های این منطقه از دریافت رطوبت در مناطق کم‌ارتفاع جلوگیری می‌کنند و بادهای شدید -معروف به بادهای کاتاباتیک- هرگونه رطوبت احتمالی را قبل از رسیدن به زمین از هوا تبخیر می‌کنند.