نوبل سبز

امسال در سی و پنجمین سالگرد جایزه معتبر «محیط زیست گلدمن»، از شش فعال محیط زیست از سراسر دنیا تقدیر شد. از این افراد در این دوره بیش از همه برای شجاعت و فداکاری آنها در حفاظت از محیط زیست در برابر منافع قدرتمند اقتصادی و سیاسی قدردانی شد. این فعالان محیط زیست به پیروزی‌های مهمی دست پیدا کرده‌اند که به واسطه آنها، قوانین و نگاه جامعه و روند زیرساخت‌های اقتصادی را در مسیر جامعه‌ای سبز تغییر داده‌اند. آنها نشان دادند که تعهد و عزم راسخ می‌تواند به تغییرات مهمی منجر شود. مارسل گومز، پژوهشگر و فعال زیست‌محیطی برزیلی، با کشف زنجیره بزرگی از تولید گوشت در برزیل در پیوند با جنگل‌روبی باعث شد شش سوپرمارکت زنجیره‌ای اروپایی، محصول گوشت یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گوشت جهان را از قفسه‌های خود حذف کنند. تلاش او آگاهی عمومی را پیرامون پیوند میان تولید گوشت با تخریب محیط زیست، افزایش داد. 

از سال تاسیس این جایزه تا به امروز، 31 میلیون دلار به بودجه جایزه تعلق گرفته است، تعداد 226 جایزه داده شده، تعداد کشورهای نماینده به 95 و برندگان زن جایزه، به 102 نفر رسیده است.

در ادامه، با زمینه‌های به وجود آمدن این جایزه آشنا خواهیم شد و به مرور جایزه گلدمن 2024 خواهیم پرداخت.

پیدایش نوبل سبز

در سال 1989، ریچارد گلدمن (2010-1920) و همسرش رودا اچ. گلدمن (1996-1924) جایزه محیط زیست گلدمن را که ناشی از تعهد مادام‌العمر آنها به حفاظت از محیط زیست بود، به منظور شناخت افراد عادی که در سطح مردمی کار می‌کنند و از محیط زیست ما محافظت کرده و آن را بهبود می‌بخشند، تاسیس کردند.

ریچارد و رودا در سانفرانسیسکو بزرگ شدند و در کودکی در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند. ریچارد با یکی از برادران رودا دوست بود. در نهایت، ریچارد و رودا هر دو در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی قبول شدند. پس از گذراندن کالج، ریچارد چهار سال را در نیروهای مسلح گذراند و در سال 1946 به سانفرانسیسکو بازگشت. او بعداً در عروسی یکی از دوستانش به رودا برخورد کرد و آنها یک سال بعد ازدواج کردند.

در سال 1949، ریچارد خدمات بیمه گلدمن، یک شرکت بزرگ کارگزاری بیمه مستقر در سانفرانسیسکو را تاسیس کرد. این شرکت در نهایت در سال 2001 به بیمه ویلیس فروخته شد. رودا هاس گلدمن، از نوادگان لِوی اشتراوس بود و در هیات مدیره شرکت پوشاک و بنیاد بشردوستانه شرکت خدمت می‌کرد.

در سال 1951، ریچارد و رودا صندوق گلدمن را راه‌اندازی کردند؛ یک بنیاد بشردوستانه که نزدیک به نیم‌میلیارد دلار به سازمان‌های غیرانتفاعی مختلفی اهدا کرد که جهان را به مکانی بهتر و امن‌تر تبدیل می‌کنند. گلدمن‌ها به خاطر تعهدشان به هنر و فرهنگ، امور یهودیان و محیط زیست شهرت دارند.

آنها در سال 1989 نیز، جایزه محیط زیست گلدمن را بنیان گذاشتند؛ جایزه‌ای که تمام دغدغه بنیان‌گذاران آن، حفاظت در جهت محافظت از حیات روی سیاره و محیط زیست اطراف ماست.

این بنیاد در سال 2014، 25 سال جایزه را با نگاهی به انگیزه بنیان‌گذاران خود برای اهدای جوایز به فعالان محیط زیست مردمی و تجلیل از دستاوردهای کسانی که تاکنون این جایزه را دریافت کرده‌اند، جشن گرفت.

مهم‌ترین جایزه محیط زیستی

جایزه محیط زیست گلدمن، هر سال به فعالان محیط زیست مردمیِ یکی از هر یک از شش منطقه جغرافیایی جهان؛ آفریقا، آسیا، اروپا، کشورهای جزیره‌ای (اقیانوس هند)، آمریکای شمالی، و آمریکای جنوبی و مرکزی اهدا می‌شود. این جایزه که از سوی بنیاد محیط زیست گلدمن که مقر آن در سانفرانسیسکو، کالیفرنیاست، اعطا می‌شود، به «نوبل سبز» نیز معروف است.

مراسم جایزه محیط زیست گلدمن 2019 به مناسبت سی‌امین سالگرد در 29 آوریل 2019 در سالن اپرای War Memorial در سانفرانسیسکو برگزار شد. دومین مراسم اهدای جایزه نیز در اول می 2019 در واشنگتن دی‌سی برگزار شد. از سال 2019 به بعد، مبلغ جایزه 200 هزار دلار است.

مراسم جایزه محیط زیست گلدمن سال‌های 2020، 2021 و 2022 به دلیل همه‌گیری کووید19 به صورت آنلاین برگزار شد و ویدئوهای از پیش ضبط‌شده به ترتیب در 30 نوامبر 2020، 15 ژوئن 2021 و 25 می 2022 به نمایش درآمد.

مراسم زنده دوباره در سال 2023 از سر گرفته شد و در 24 آوریل در سانفرانسیسکو و در 26 آوریل در واشنگتن دی‌سی برگزار شد. برندگان از طریق یک هیات داوران بین‌المللی انتخاب می‌شوند که فهرست نامزدها را به طور محرمانه از یک شبکه جهانی از سازمان‌ها و افراد مربوط به محیط زیست دریافت می‌کنند. برندگان جوایز در یک تور 10روزه در سانفرانسیسکو و واشنگتن دی‌سی، برای مراسم اهدای جوایز و کنفرانس‌های خبری، جلسات توجیهی رسانه‌ای و جلسات با رهبران سیاسی، سیاست عمومی، مالی و محیط زیست شرکت می‌کنند.

برندگان جایزه گلدمن در زمینه‌های مختلف محیط زیستی کار کرده و از پیشرفت، تسهیل مشارکت محلی و تغییر سیستماتیک برای محافظت از جهان طبیعی حمایت می‌کنند. در حالی که واضح است که کنشگری زیست‌محیطی به شکل جدایی‌ناپذیری با سایر اشکال فعالیت مرتبط است، جایزه گلدمن حوزه‌های موضوع برنده جایزه را به 10 دسته زیر تقسیم کرده است تا امکان کاوش و تعامل بیشتر را فراهم کند:

1- آب‌وهوا و انرژی؛ مبارزه برای پایداری سیاره زمین

سیاره زمین با سرعتی بی‌سابقه در حال تغییر است. ذوب شدن یخ‌ها، آتش‌سوزی‌ها، سیل، خشکسالی و سایر الگوهای تشدید آب‌وهوا از علائم منطقه‌ای گرم شدن سیاره هستند. علم تثبیت‌شده روشن است: روندهای آب‌وهوایی در قرن گذشته بدون شک ناشی از فعالیت‌های انسانی است. استخراج و سوزاندن سوخت‌های فسیلی برای تقویت جوامع مدرن، به چالش برجسته زمان ما منجر شده است: تغییرات اقلیمی.

2- حفاری و معدن‌کاری؛ توقف استخراج مخرب

فلزات گرانبها و سوخت‌های فسیلی قدرت جامعه را تامین می‌کنند، اما با قیمت بالا. صنایع استخراجی جوامع محلی را بی‌ثبات می‌کند، سلامت انسان را به خطر می‌اندازد و مناظر طبیعی را به طور غیرقابل برگشتی مخدوش می‌کند. از فلزات کمیاب گرفته تا نفت و گاز طبیعی، برداشت این منابع به طور مشخصی، بسیار پیچیده‌تر و مخرب‌تر از قیمتی است که به دست مصرف‌کننده می‌رسد.

3- عدالت زیست‌محیطی؛ حفاظت از جوامع حاشیه‌نشین در برابر آسیب‌های زیست‌محیطی

همه جوامع حق دارند در محیطی امن، سالم و عاری از آلودگی صنعتی زندگی، کار و پرورش خانواده داشته باشند. متاسفانه، جوامع به حاشیه رانده‌شده (اغلب افراد کم‌درآمد یا رنگین‌پوستان) به طور نامتناسبی در معرض خطرات زیست‌محیطی محل زندگی خود قرار دارند- مانند هوا، آب یا خاک آلوده. کسانی که برای ایجاد برابری و عدالت زیست‌محیطی می‌جنگند، صدایی به بی‌صداهای تاریخ می‌دهند.

4- غذا و کشاورزی؛ تغذیه پایدار جمعیت در حال رشد

با افزایش جمعیت جهان به بیش از هفت میلیارد نفر، این سوال پیش می‌آید که چگونه جمعیت روبه‌رشد را تغذیه کنیم؟ و مهم‌تر از آن: چگونه آن را تولید خواهیم کرد؟ از آنجا که بیشتر روش‌های کشاورزی سنتی است، سیستم تولید و توزیع مواد غذایی ما به مجموعه‌ای پیچیده از تجارت بین‌المللی، سیاست و آفت‌کش‌ها تبدیل شده است. در پاسخ، کسانی که از شیوه‌های پایدار و احیاکننده دفاع می‌کنند، ممکن است کلید آینده ما را در دست داشته باشند.

5- جنگل‌ها؛ حفاظت از ریه‌های زمین

از آمازون استوایی گرفته تا تونگاس (Tongass) معتدل، جنگل‌های سراسر زمین، میزبان تنوع زیستی و شکوه بی‌نظیر هستند. مزایای جنگل‌ها عمیق و متنوع است: آنها سیل‌ها را کاهش می‌دهند، زیستگاه فراهم می‌کنند، مقادیر زیادی کربن ذخیره کرده و جو ما را تصفیه می‌کنند. ضروری است که ما از جنگل‌های جهان برای حفظ آب‌وهوا محافظت کنیم و به ارائه همان مزایای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی برای نسل‌های آینده ادامه دهیم.

6- آب شیرین؛ تضمین دسترسی به آب پاک و اکوسیستم‌های سالم

آب شیرین موجود تنها 2 /1 درصد از کل آب روی زمین را تشکیل می‌دهد. این مقدار کم که در حوضه‌های آبخیز، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها یافت می‌شود، برای ادامه حیات کل جوامع و مناطق است. سلامت آبراه‌ها به طور مستقیم بر کسانی تاثیر می‌گذارد که برای آب، غذا و معیشت اقتصادی به آنها وابسته هستند. حفاظت از این منبع گرانبها در هر گوشه از جهان امری ضروری است.

7- حفاظت از زمین؛ حفاظت از حیات و تنوع زیستی در برابر بهره‌برداری و تخریب

قله‌های یخ‌زده، بیابان‌های وسیع و جنگل‌های بارانی پرآب، مناظر طبیعی ما حاوی تنوع بیولوژیک و زمین‌شناسی وسیع هستند. حفاظت از سرزمین ما -و زیستگاه‌ها، حیات و قلمروهای داخلی- برای سلامت و بقای همه گونه‌ها ضروری است. همان‌طور که شیوه‌های حفاظتی خود را با دنیای در حال تغییر تطبیق می‌دهیم، حفاظت از زمین را نیز جشن می‌گیریم و به روش‌های سنتی مدیریت زمین که از سوی مردم بومی انجام می‌شود، احترام می‌گذاریم.

8- اقیانوس‌ها و سواحل؛ سالم و قوی نگه داشتن محیط‌های دریایی

تقریباً 70 درصد از سطح سیاره ما اقیانوس است، با این حال کمتر از سطح مریخ اکتشاف شده است. اقیانوس اسرارآمیز و وسیع، رگ حیاتی زمین است؛ آب‌وهوا را تنظیم می‌کند، الگوهای آب‌وهوایی را هدایت می‌کند و برای جوامع بی‌شماری معیشت فراهم می‌کند. با وجود این نقش حیاتی، اقیانوس‌ها در معرض تهدید دائمی آلودگی، زباله، افزایش دمای دریاها و شیوه‌های ماهیگیری مخرب هستند. اقیانوس، حیات ما را بر روی زمین حفظ می‌کند. بنابراین، محافظت از آن، همه ما را حفظ می‌کند.

9- آلودگی و زباله؛ کاهش تولید عظیم زباله و آلاینده‌ها

آلودگی و ضایعات، محصولات جانبی همیشه حاضرِ توسعه گسترده صنعتی و مصرف بیش‌ازحد هستند. ما هوا، خاک و آب خود را با کمبود توجه به محیط زیست آلوده می‌کنیم. کسانی که آلاینده‌ها را مسئول می‌دانند به ما یادآوری می‌کنند که الگوهای تولید و مصرف باید اساساً تغییر کند، همان‌طور که روش‌های مدیریت و دفع زباله‌هایمان نیز باید تغییر کند.

10- حفاظت از حیات وحش؛ محافظت از انبوه جانداران و اطمینان از آینده آنها

فعالیت‌های انسانی اغلب آسیب‌های جبران‌ناپذیری به حیات وحش وارد می‌کند. از دست دادن و تکه‌تکه شدن زیستگاه ناشی از توسعه ناپایدار است، در حالی که شکار غیرقانونی و قاچاق حیات وحش محصولات جانبی نابرابری اقتصادی در مناطق روستایی فقیر است. کسانی که برای حفاظت از گونه‌های در معرض خطر مبارزه می‌کنند، کلید حفاظت از تنوع زیستی و جلوگیری از فروپاشی کامل اکوسیستم را در دست دارند.

گلدمن 2024

هفت فعال محیط زیست مردمی در 29 آوریل جایزه محیط زیست گلدمن را دریافت کردند (دو نفر به صورت مشترک). برندگان از میان حدود 100 نامزد انتخاب و معرفی شدند. مایکل ساتون، مدیر اجرایی بنیاد محیط زیست گلدمن، برندگان را «گروهی باورنکردنی از افراد خواند که گاهی در گمنامی، در برابر شانس‌های بسیار زیاد برای غلبه بر دولت‌ها، علیه صنعت کار می‌کنند».

برندگان امسال عبارت‌اند از: دو فعال بومی که آزمایش لرزه‌ای مخرب نفت و گاز را در ایسترن کِیپ آفریقا متوقف کردند؛ فعالانی که از جنگلی در هند در برابر استخراج زغال سنگ محافظت کردند؛ یک سازمان‌دهنده که مقررات حمل‌ونقل کالیفرنیا را تغییر داد؛ روزنامه‌نگاری که ارتباط میان گوشت گاو و جنگل‌زدایی در برزیل را افشا کرد؛ فعالی که مانع توسعه یک معدن زغال سنگ در استرالیا شد؛ و یک استاد فلسفه حقوق که کمپینی را رهبری کرد که به حقوق قانونی یک اکوسیستم در اسپانیا انجامید.

جان گلدمن، رئیس بنیاد محیط زیست گلدمن، در بیانیه‌ای گفت: «کسانی که کار سخت را فداکارانه انجام می‌دهند کم نیستند. این هفت رهبر حاضر نشدند در کوران سختی‌ها با وجود آزار و اذیت شرکت‌ها و دولت‌های قدرتمند، پا پس بکشند. دستاوردهای آنها، حتی به تنهایی، در سراسر جهان چشمگیر است. آنها با هم یک نیروی جمعی -و یک جنبش جهانی روبه‌رشد- هستند که نفس‌گیر و پر از امید است.»

برندگان در مراسمی در سانفرانسیسکو در 29 آوریل، ساعت 5:30 بعدازظهر تجلیل شدند. مراسم دوم در واشنگتن دی‌سی در اول ماه می به میزبانی دَنی واشنگتن، مربی علوم برگزار شد. در ادامه، برندگان جایزه محیط زیست گلدمن 2024 آمده‌اند:

1- نونهله امبوتوما و سینه‌گوگو زوکولو، آفریقای جنوبی

Nonhle Mbuthuma 46ساله و Sinegugu Zukulu 54ساله، هر دو فعال بومی از منطقه ساحل وحشی آفریقای جنوبی، جایزه محیط زیست گلدمن 2024 آفریقا را دریافت کردند. در سپتامبر 2022، آنها با موفقیت آزمایش‌های لرزه‌ای مخرب نفت و گاز را در ایسترن کیپ متوقف کردند و از تنوع زیستی غنی دریایی منطقه، از جمله نهنگ‌های مهاجر، دلفین‌ها و دیگر گونه‌های حیات‌وحش محافظت کردند.

امبوتوما، یکی از بنیان‌گذاران و سخنگوی «کمیته بحران آمادیبا»، و زوکولو، مدیر برنامه «حفظ ساحل وحشی»، هنگامی که از برنامه‌های آزمایش لرزه‌ای قریب‌الوقوع شل در نوامبر 2021 مطلع شدند، به سرعت جامعه خود را بسیج کردند. آنها جلساتی ترتیب دادند، سوگندنامه‌های اعضای جامعه را جمع‌آوری کردند و بر اهمیت اقیانوس برای باورهای معنوی و میراث فرهنگی مردم امپوندو تاکید کردند.

این فعالان یک «پیاده‌روی اجتماعی» ساحلی ترتیب دادند، ویدئوها و بیانیه‌های رسانه‌ای منتشر کردند و 400 صفحه سوگندنامه را به دادگاه فرستادند. در دسامبر 2021، دادگاه عالی به نفع آنها رای داد و توقف فوری عملیات لرزه‌نگاری شل را الزامی کرد. پس از آن، امبوتوما و زوکولو با سازمان‌های مختلف برای به چالش کشیدن تاییدیه زیست‌محیطی که از سوی دولت به شل اعطا شده بود، همکاری کردند.

در اول سپتامبر 2022، دادگاه عالی حکم داد که مجوز شل برای انجام بررسی‌های لرزه‌ای به‌طور غیرقانونی اعطا شده است و این مجوز لغو شد. دادگاه متوجه شد که مشاوره‌های شل ناکافی بوده و آسیب احتمالی به معیشت محلی، حقوق فرهنگی و معنوی و سهم بهره‌برداری از گاز و نفت در تغییرات آب‌وهوایی را در نظر نگرفته است. پیروزی امبوتوما و زوکولو باعث به رسمیت شناخته شدن حقوق جوامع بومی آفریقای جنوبی برای محافظت از آنها شد.

2- آلوک شوکلا، هند

Alok Shukla، یک فعال محیط زیست 43ساله از چاتیسگار هند، کمپین موفقیت‌آمیزی را برای حفاظت از جنگل‌های هادئو آرانیا به وسعت 657 مایل‌مربع، که به عنوان «ریه‌های چاتیسگار» شناخته می‌شود، از معدن زغال سنگ رهبری کرد. این جنگل‌ها زیستگاه حیات وحش متنوع است و منابع حیاتی را برای نزدیک به 15 هزار نفر از مردم بومی آدیواسی فراهم می‌کند.

شوکلا، یکی از اعضای موسس کمیته مقاومت «هادئو آرانیا را نجات دهید»، جوامع محلی را سازماندهی کرد تا در برابر تخریب اکوسیستم خود مقاومت کنند. او به جوامع در مورد راهبردهای قانونی توصیه کرد، با شوراهای روستاها لابی کرد تا این منطقه را به عنوان محلی برای حفاظت فیل‌ها تعیین کنند و یک راهپیمایی اعتراضی 166مایلی را به سمت مرکز ایالت رهبری کرد.

شوکلا از طریق کمپین‌های رسانه‌های اجتماعی، کنفرانس‌های مطبوعاتی و طومارها، حمایت گسترده‌ای را برای این هدف به دست آورد. او همچنین تحصن‌ها و تظاهرات در آغوش گرفتن درختان را علیه قطع درختان پاک‌سازی‌شده برای ‌معادن پیشنهادی، ترتیب داد. به‌رغم مخالفت یک دولت ملی حامی توسعه که با فعالان محیط زیست دشمنی دارد، تلاش‌های شوکلا باعث شد که قانون‌گذار ایالتی در جولای 2022 قطعنامه‌ای علیه استخراج معادن در منطقه هادئو آرانیا صادر کند.

در نتیجه سازماندهی شوکلا و تاکتیک‌های مقاومت پایدار، دولت ایالتی تمام 21 بلوک زغال سنگ پیشنهادی را لغو و 445 هزار هکتار از جنگل‌های دارای تنوع زیستی را از تخریب به وسیله شرکت‌های قدرتمند محافظت کرد. موفقیت جنبش هادئو آن را به الگویی برای عدالت زیست‌محیطی در هند تبدیل کرده و همبستگی ملی و منطقه‌ای قابل توجهی ایجاد کرده است.

3- آندریا ویدورا، ایالات‌متحده

Andrea Vidaurre، یک سازمان‌دهنده اجتماعی 29ساله از اینلند امپایر کالیفرنیا، برنده جایزه محیط زیست گلدمن 2024 برای آمریکای شمالی شد. رهبری مردمی ویدورا، هیات منابع هوایی کالیفرنیا (CARB) را متقاعد کرد که دو قانون حمل‌ونقل تاریخی را در بهار 2023 تصویب کند: مقررات لوکوموتیو در حال استفاده و مقررات ناوگان تمیز پیشرفته کالیفرنیا. هدف از این مقررات، محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای از کامیون‌ها و قطارها با هدف دستیابی به 100 درصد فروش کامیون‌های باری بدون آلایندگی تا سال 2036 است. ویدورا، یکی از بنیان‌گذاران و هماهنگ‌کننده خط‌مشی «جمعیت مردمی برای عدالت زیست‌محیطی» است که به‌طور خستگی‌ناپذیری برای حمایت از قوانین قوی‌تر در مورد انتشار گازهای گلخانه‌ای تلاش کرد. او در کارگاه‌های فنی شرکت کرد، نظرات عمومی ارائه کرد و «تورهای سمی» (toxic tours) را برای اعضای CARB و قانون‌گذاران ایالتی ترتیب داد تا شاهد تاثیر صنعت حمل‌ونقل بر جوامع خط مقدم در اینلند امپایر، در مجاورت سواحل جنوبی ایالت باشند؛ منطقه‌ای که به دلیل کیفیت پایین هوا و افزایش نرخ بیماری‌های تنفسی، «منطقه مرگ دیزل» نامیده شده است.

ویدورا از طریق تلاش‌های خود، اتحادیه‌های کارگری انبارها و کامیون‌ها را بسیج کرد تا به یک ائتلاف سراسری از سازمان‌ها و جوامع عدالت زیست‌محیطی بپیوندند که خواستار کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بودند. حمایت او موجب تصویب قانون کامیون‌های تمیز پیشرفته در سال 2020 شد که یک جدول زمانی برای فروش کامیون‌های بدون آلایندگی در کالیفرنیا تعیین کرد و متعاقب آن، در چندین ایالت دیگر تصویب شد.

ویدورا به فشار برای مقررات قوی‌تر ادامه داد، که به تصویب یکپارچه قانون ناوگان تمیز پیشرفته و قانون لوکوموتیو در حال استفاده از سوی CARB در آوریل 2023 منجر شد. انتظار می‌رود این مقررات پیشگامانه از هزاران مرگ زودرس ناشی از بیماری‌های تنفسی در طول سه دهه آینده جلوگیری کند و به عنوان الگویی برای سایر ایالت‌ها برای اتخاذ استانداردهای مشابه عمل کند و به طور بالقوه باعث تاثیر قابل توجهی در سطح کشور بر کیفیت هوا و سلامت عمومی شود.

4- مارسل گومز، برزیل

Marcel Gomes، روزنامه‌نگار تحقیقی 45ساله از سائوپائولو، برزیل، یک کمپین بین‌المللی را هماهنگ کرد که ارتباط میان گوشت گاو JBS، بزرگ‌ترین شرکت بسته‌بندی گوشت جهان، و جنگل‌زدایی غیرقانونی در جنگل‌های آمازون برزیل، ساوانای (دشت بی‌درخت) سرادو و تالاب‌های پانتانال را افشا کرد.

به عنوان منشی اجرایی در Repórter Brasil، گومز و تیمش محصولات گوشت گاو را از سوپرمارکت‌های اروپایی تا ریشه‌شان در برزیل ردیابی کردند و مزارعی را شناسایی کردند که به دلیل جنگل‌زدایی تحریم شده بودند. آنها با کارگران روستایی برای تایید داده‌ها کار کردند و مکان‌ها را با کارشناسان نقشه‌برداری ماهواره‌ای به اشتراک گذاشتند تا جنگل‌زدایی را در نزدیکی هر مزرعه اندازه‌گیری کنند.

با شواهد جمع‌آوری‌شده، گومز با کشتارگاه‌ها و تامین‌کنندگان مرتبط تماس گرفت، در حالی که NGO همکار او، Mighty Earth، با سوپرمارکت‌ها ارتباط برقرار کرد. در دسامبر 2021، شش سوپرمارکت زنجیره‌ای بزرگ اروپایی که بیش از 30 میلیارد دلار خرده‌فروشی دارند، اعلام کردند که پس از انتشار تحقیقات گومز، فروش محصولات گوشتی JBS را متوقف خواهند کرد.

از زمان انتشار این گزارش، فشارها برای اقدامات بیشتر افزایش یافته است. در سال 2022، شرکت خرده‌فروشی آلمانی METRO Germany تمام محصولات گوشتی JBS را کنار گذاشت و تحقیقات جداگانه‌ به رهبری گومز باعث شد JBS بپذیرد که بین سال‌های 2018 تا 2022 نزدیک به 9 هزار گاو پرورش‌یافته در زمین‌های جنگل‌زدایی غیرقانونی را خریداری کرده است.

ترکیبی از روزنامه‌نگاری تحقیقی و اطلاع‌رسانی مردمی از سوی گومز، جنایات زیست‌محیطی را آشکار کرده و تغییراتی را در صنعت گوشت گاو ایجاد کرده است که نقش رسانه‌ها را در مسئول نگه ‌داشتن شرکت‌ها برای تاثیرشان بر اکوسیستم برجسته  می‌کند.

5- موراوا ماروچی جانسون، استرالیا

Murrawah Maroochy Johnson 29ساله از Birri Gubba (قوم بیری گوبا که قبلاً با نام بیریا شناخته می‌شد، مردم بومی استرالیا در ایالت کوئینزلند هستند) در استرالیا، با موفقیت مانع از توسعه معدن زغال سنگ واراتا در حوضه Galilee کوئینزلند شد. این معدن می‌توانست پناهگاه طبیعی بیمبل باکس به مساحت 20 هزار هکتار را نابود کند و در طول عمر خود 58 /1 میلیارد تن دی‌اکسید کربن به جو اضافه کند. جانسون، مدیر ان‌جی‌اٌ Youth Verdict، با دفتر مدافعان محیط زیست برای به چالش کشیدن درخواست معدن‌کاری پروژه در دادگاه‌های کوئینزلند همکاری کرد. آنها استدلال کردند که سوزاندن زغال سنگ از معدن واراتا تغییرات آب‌وهوایی را بدتر می‌کند و به حقوق انسانی و فرهنگی بومیان در سراسر کوئینزلند لطمه می‌زند. دادگاه با شنیدن شهادت شاهدان بومی موافقت کرد و به آنها اجازه داد داستان‌ها، آهنگ‌ها و رقص‌هایی را به اشتراک بگذارند که ارتباط میان محیط و دانش فرهنگی آنها را نشان می‌دهد. شاهدان اثرات تغییرات آب‌وهوایی بر سرزمین‌های سنتی خود و تخریب میراث فرهنگی آنها را توصیف کردند. در نوامبر 2022، دادگاه با استناد به سهم معدن در تغییرات اقلیمی و تاثیر آن بر حقوق انسانی و فرهنگی بومیان، توصیه کرد که درخواست اجاره معدن و سازمان محیط زیست رد شود. پرونده جانسون، سابقه‌ای ایجاد کرد که به دیگر افراد بومی این امکان را می‌دهد تا با پیوند دادن تغییرات آب‌وهوایی به حقوق بشر و بومیان، پروژه‌های زغال سنگ را به چالش بکشند. با جلوگیری از نفوذ بیشتر به حوضه Galilee، تلاش‌های جانسون مانع از انتشار 5 /1 میلیارد تن کربن در جو شد.

6- ترزا ویسنته، اسپانیا

ترزا ویسنته، استاد 61ساله فلسفه حقوق در دانشگاه مورسیا، اسپانیا، یک کمپین تاریخی و مردمی را رهبری کرد که موجب تصویب قانون جدیدی در سپتامبر 2022 شد که حقوق قانونی منحصربه‌فردی را به اکوسیستم Mar Menor اعطا کرد؛ بزرگ‌ترین تالاب آب شور اروپا. آب‌های زمانی بکرِ مار منور به دلیل استخراج معادن، توسعه شهری، زیرساخت‌های گردشگری و کشاورزی فشرده به شدت آلوده شده بود. ویسنته در سال 2019، پس از مرگ انبوه ماهی‌ها، کمپینی را برای اعطای شخصیت حقوقی به مرداب راه‌اندازی کرد. وقتی او از مرگ ماهی‌ها مطلع شد، در دانشگاه ریدینگ در انگلستان، در حال مطالعه این بود که چگونه کشورهای دیگر با موفقیت به منابع طبیعی برای حفاظت از آنها حقوق قانونی اعطا کرده‌اند.  او پیش‌نویس لایحه‌ای را نوشت و به همراه همکارانش، یک ابتکار قانون‌گذاری مردمی (ILP) را به پارلمان ارائه کرد که با وجود قرنطینه‌های کووید 19، مستلزم جمع‌آوری 500 هزار امضای دست‌نویس بود. ویسنته با هزاران داوطلب در سراسر اسپانیا کار کرد و در تظاهرات شرکت کرد، با نمایندگان دولت لابی کرد و با رسانه‌ها مصاحبه کرد. در آگوست 2021، او به 70 هزار نفر در یک «آغوش» نمادین در اطراف مار منور پیوست. تا نوامبر 2021، این کمپین نزدیک به 640 هزار امضا جمع‌آوری کرد و در سپتامبر 2022، سنا این لایحه را به عنوان قانون تصویب کرد. او هرگز شک نکرد که موفق خواهد شد. او گفت: «مردم فهمیده بودند که بخشی از آن اکوسیستم هستند و از این ایده که بتوانند از حقوق خود دفاع کنند، هیجان‌زده بودند. زمانی که مردم اختلافات سیاسی، مذهبی یا اقتصادی خود را فراموش کنند و خود را به ایده جدیدی از عدالت بسپارند، این یک موفقیت مطمئن است.» قانون به مار منور و حوضه آن حق حفاظت، حفاظت در برابر فعالیت‌های مضر و اصلاح آسیب‌های زیست‌محیطی را می‌دهد. همچنین سه نهاد قانون‌گذاری را برای نظارت بر اجرا ایجاد می‌کند. استراتژی حقوقی منحصر‌به‌فرد ویسنته سابقه‌ای برای دموکراتیک کردن حفاظت از محیط زیست و گسترش نقش جامعه مدنی در کمپین‌های زیست‌محیطی ایجاد کرد و مار منور را به نخستین اکوسیستم در اروپا تبدیل کرد که از چنین حقوق قانونی برخوردار است.

ویسنته به زبان اسپانیایی گفت: «(این جایزه) نشان‌دهنده یک شناخت بین‌المللی است مبنی بر اینکه ما با مرحله جدیدی در بشریت روبه‌رو هستیم. این مرحله‌ای است که انسان‌ها می‌فهمند بخشی از طبیعت هستند؛ و این به رسمیت شناختن به این معنی است که این یک فتح محلی یا ملی نیست، بلکه یک فتح اروپایی و بین‌المللی است.» او افزود: «آنها مار منور را مرداب جادو می‌نامند، و همه ما در این سفر جادوهای زیادی دیده‌ایم.»

فراتر از جایزه

جایزه محیط زیست گلدمن، پشتیبانی مستمری را از دریافت‌کنندگان قبلی و فعلی جایزه، از طریق چندین برنامه مجزا فراهم می‌کند. برنامه‌های اعطای کمک مالی، شبکه‌سازی، ارتباطات و امنیتی این بنیاد، از برندگان قبلی و کنونی جایزه پشتیبانی می‌کنند.

علاوه بر تقدیر جهانی و جایزه پولی مرتبط با جایزه گلدمن، برندگان جایزه به کمک‌های مالی، شبکه و توسعه حرفه‌ای، پشتیبانی امنیتی و ارتباطات استراتژیک و فرصت شرکت در برنامه‌های مربوط به جوانان دسترسی خواهند داشت.

1- شبکه و توسعه حرفه‌ای

 برای کمک به برندگان جوایز در ایجاد شبکه‌های گسترده‌تر، به اشتراک گذاشتن آموخته‌ها و گسترش ظرفیت رهبری خود، بنیاد از برندگان جایزه برای ملاقات و شرکت در کنفرانس‌ها، توسعه حرفه‌ای و سایر رویدادهای ظرفیت‌سازی پشتیبانی می‌کند.

2- دفاع از برندگان جایزه

 در پس‌زمینه افزایش خشونت علیه مدافعان محیط زیست، ایمنی و امنیت برندگان جایزه گلدمن بسیار مهم است. این بنیاد متعهد به حمایت از برندگان جایزه است که امنیت آنها در خطر است. کمک‌ها از نامه‌های پشتیبانی، هشدارها و پشتیبانی روابط عمومی گرفته تا ارزیابی ریسک، کمک‌های مالی فوری دفاعی و دسترسی به کمک‌های حقوقی رایگان را شامل می‌شود.

3- ارتباطات

 اعلام جایزه گلدمن یک پلت‌فرم ارتباطی جهانی برای دریافت‌کنندگان فراهم می‌کند تا داستان‌های خود را بیان کرده و توجه‌ها را به مهم‌ترین چالش‌های زیست‌محیطی زمان حال جلب کنند. این بنیاد در طول سال کمپین‌ها و دستاوردهای برندگان جوایز را از طریق رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌کند. 

4- کمک‌هزینه

 در سال‌های خاص، برندگان گذشته جایزه گلدمن واجد شرایط درخواست کمک‌هزینه برای پیشبرد کمپین‌های زیست‌محیطی سازمان‌هایشان و تشویق اعضای جامعه برای مشارکت در فعالیت‌های زیست‌محیطی مردمی هستند. کمک‌های مالی به صورت دوره‌ای با مشارکت فدراسیون جامعه یهودی و صندوق موقوفات اداره می‌شود. وبلاگ گلدمن را کاوش کنید تا در مورد جدیدترین دریافت‌کنندگان کمک مالی بیشتر بدانید.

5- محیط‌بانان جوان الهام‌بخش

جوانان کسانی هستند که بیشتر تحت تاثیر مسائل زیست‌محیطی قرار می‌گیرند و همچنین بیشترین امید همه برای رسیدگی به چالش‌ها، به آنهاست. هر سال، این بنیاد رهبران جوان محیط زیست را با برندگان جوایز گرد هم می‌آورد تا آنها را تشویق کند در جوامع خود تغییر ایجاد کنند.