هیاتهای بازرگانی ترک برای تصاحب بازار ایران شال و کلاه کردند
روی خوش تهران به آنکارا
«مبادلات تجاری ۵۰ میلیارددلاری تهران و آنکارا را پایهریزی میکنیم.» این را اکرم دمیرتاش میگوید؛ رئیس اتاق بازرگانی ازمیر که در راس هیاتی ۶۰ نفره به تهران سفر کرده بود. او که با عزمی راسخ سعی در اقناع مقامات ایرانی نسبت به انتفاع تهران در افزایش همکاریهای اقتصادی با آنکارا دارد، هدفگذاری ۳۰میلیاردی دولتمردان دو کشور برای ارتقای مناسبات اقتصادی دو کشور را چندان ایدهآل نمیداند و میافزاید: «این هدفگذاری که از سوی دولتها انجام گرفته مورد قبول ما نیست.
«مبادلات تجاری 50 میلیارددلاری تهران و آنکارا را پایهریزی میکنیم.» این را اکرم دمیرتاش میگوید؛ رئیس اتاق بازرگانی ازمیر که در راس هیاتی 60 نفره به تهران سفر کرده بود. او که با عزمی راسخ سعی در اقناع مقامات ایرانی نسبت به انتفاع تهران در افزایش همکاریهای اقتصادی با آنکارا دارد، هدفگذاری 30میلیاردی دولتمردان دو کشور برای ارتقای مناسبات اقتصادی دو کشور را چندان ایدهآل نمیداند و میافزاید: «این هدفگذاری که از سوی دولتها انجام گرفته مورد قبول ما نیست. ترکیه 76 و ایران 77 میلیوننفری باید با افزایش داد و ستدهای تجاری خود نقشی اساسی در گردش اقتصادی منطقه داشته باشند. مضاف بر اینکه بازار 300 میلیوننفری کشورهای اطراف تشنه دریافت کالاهای ما هستند که با یک برنامهریزی مدون و هدفگذاری اساسی میتوان به آن دست یافت.»
تهاتری در پوشش حرکتهای انساندوستانه
دست یافتن به تهاتر تجاری با ایران موضوع دیگری بود که ترکها در سفر به تهران مصرانه خواستار پیگیری آن شدند؛ به نظر میرسد تهاتر 20 میلیارددلاری روسیه با ایران، ترکها را هم به تبوتاب انداخته است تا آنها هم از خوان پرنعمت توافق ژنو بهرهای داشته باشند و از ماراتن نفسگیر رقابت در بازار تازه جانگرفته ایران عقب نمانند. موضوعی که دمیرتاش با اشاره به آن متذکر میشود: «شرکتهای تهاتری «بارتر» با «اتاق تجارت و بازرگانی ایران» درباره تاسیس متقابل شرکتهای تهاتری که امکان تجارت بین دو کشور را فراهم میکند، به توافق رسیدهاند؛ ما افزایش همکاری با کشوری که عنوان هجدهمین اقتصاد بزرگ جهان را یدک میکشد در زمره اهداف خود میدانیم.» ترکیه در کنار امارات ازجمله کشورهایی است که از اعمال تحریمهای اقتصادی ایران انتفاع فراوانی برده است اما با وجود این دمیرتاش مدعی میشود که ترکها تنها به لحاظ مباحث انساندوستانه در کنار تهران باقی ماندهاند و تاسیس متقابل شرکتهای تهاتری بارتر در ازمیر و تهران از سوی اتاقهای
تجارت و بازرگانی دو طرف اقدامی در راستای کمک به ایران است که بر اساس آن امکان گسترش تجارت دو جانبه بدون مبادله پول را فراهم میآورد. دورخیز بازرگانان ترک برای سرمایهگذاری در پروژههای نفتی و گازی ایران ازجمله موضوعات دیگری بود که در سفر هیات تجاری ترکیه به ایران پیگیری شد و بر اساس آن ترکها از فازهای در دست اجرای میدان مشترک پارس جنوبی و مجتمعهای پتروشیمی منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس بازدید کردند.
نقش گردشگران ایرانی در تپش قلب توریسم ترکیه
ایرانیها علاوه بر بازار پرسود و منفعت تجاری خود سالانه بیش از دو میلیون گردشگر راهی شهرهای مختلف ترکیه میکنند که بر اساس اظهارات یحیی آلاسحاق، رئیس اتاق بازرگانی تهران در مقابل 300 هزار ترکی که وارد ایران میشوند آمار بسیار چشمگیری است. ترکها با سرمایهگذاری در صنعت توریسم و گردشگری خود توانستهاند درآمد سالیانه این بخش خود را به بیش از 25 میلیارد دلار برسانند، این در حالی است که درآمد گردشگری سالیانه ایران کمتر از یک میلیارد دلار است. البته مقامات ترک بارها در گفتوگو با مقامات کشورمان طرح سرمایهگذاری مشترک در حوزه گردشگری ایران را مطرح کردهاند. «امیت یاردیم» سفیر آنکارا در تهران که از هر فرصتی برای آشنایی با جاذبههای گردشگری ایران استفاده میکند در این رابطه خاطرنشان میسازد: «طبیعت بکر و زیبای ایران در کنار جذابیتهای گردشگری اقوام مختلف آن فرصت مناسبی برای سرمایهگذاری است و ای کاش توجه بیشتری معطوف بهرهبرداری از این قابلیتها میشد. من ازجمله افرادی هستم که تلاش میکنم اوقات
فراغت خود را صرف سفر به نقاط دیدنی ایران کنم و با جاذبههای گردشگری آن آشنا شوم.» وی البته برخلاف رئیس اتاق بازرگانی تهران معتقد است تعداد ترکهایی که سالانه به ایران سفر میکنند از مرز 40 هزار نفر تجاوز نمیکند اما با تدوین یک راهبرد اساسی میتوان در یکی دو سال آینده این آمار را به بیش از 10 برابر افزایش داد. چشمانداز این مقام ترک نسبت به امکان ارتقای وضعیت صنعت گردشگری ایران شاید از دیدگاه ما بسیار رویایی باشد اما با آگاهی از سیاست آنکارا نسبت به دستیابی به جایگاه پنجمین مقصد گردشگری جهان در سال 2023 و رسیدن به آمار 50 میلیارددلاری مشاهده میکنیم که این هدفگذاری چندان هم دور از دسترس نیست.
ترکها پس از فرانسویها در تهران
علاوه بر این ترکها تلاش میکنند تا در دیگر زمینههای اقتصادی نیز همکاری تنگاتنگی با تهران داشته باشند تا پس از باز شدن پای شرکتهای اروپایی به ایران همچنان در بازار تهران حاضر باشند. تلاش برای دستیابی به این سیاست را میتوان در حضور نمایندگانی از 50 شرکت بزرگ ترکیهای در ایران مشاهده کرد که در حوزههای متنوعی چون حملونقل هوایی، زمینی و ریلی، آموزش، مبلمان، اکتشافات معدن، حفاری نفت، پتروشیمی، شیمیایی، دام و طیور، خودروسازی، تجارت خارجی، تجهیزات پزشکی، ساختمانسازی، تاسیسات آب و فاضلاب، پوشاک و گردشگری فعال هستند. جودیت ایلماز، وزیر توسعه و برنامهریزی ترکیه که در این سفر هیات ترک را همراهی میکرد با تاکید بر این اصل که باید در حوزه تجارت و اقتصاد مرزهای بین دو کشور را حذف کنیم، متذکر میشود: «برای رسیدن به تجارت 30 میلیارددلاری که در سفر آقای اردوغان به تهران در مورد آن تصمیمگیری شد امضای توافق تجارت ترجیحی کافی نیست و باید همه موانع را از میان ببریم و تجارت را سهولت بخشیم.» او تاکید میکند:
«نخستوزیر ترکیه بر این باور است که در تجارت خارجی باید کشورهای همسایه در اولویت باشند. هر چند در خصوص ایران به دلیل آغاز تحریمها، تجارت دو کشور در حد بسیاری کاهش پیدا کرد؛ به این معنا که حجم تجارت ایران و ترکیه از 22 میلیارد دلار در سال 2002 میلادی به 6/ 14 میلیارد دلار در سال 2013 میلادی رسید.» اما با وجود این ایران سومین بازار بزرگ صادرات ترکیه در سال 2012 بود. در بین 20 هزار قلم کالایی که از ترکیه به ایران صادر شد، محصولات نساجی، پارچه، الیاف و محصولاتی مرتبط با این حوزه رتبه اول را به خود اختصاص دادهاند و این جایگاه در رتبههای بعدی به مواد خام در صنعت مبلمان مانند «امدیاف»، ماشینآلات، صنایع جانبی اتومبیل و محصولات فولادی تعلق دارد. روبینی گوبال، یکی از تحلیلگران اقتصادی در رویترز مینویسد: «با وجود برد ترکیه از اعمال تحریمهای ایران پس از کاهش تحریم نیز ترکیه بیشترین انتفاع را به دست میآورد، اما به شرط آنکه بتواند معامله گاز در برابر طلا با ایران را از سر گیرد. این در حالی است که به موجب توافق ژنو، این کار شدنی نیست چرا که این توافقنامه تنها
به ایران اجازه میدهد از نقدینگی در دسترس، برای خرید طلا از ترکیه استفاده کند. اما با این حال ترکیه در بخش نفتی بار دیگر شامل معافیت تحریمی آمریکا شده است. این کشور برای چهارمین بار این معافیت را دریافت کرده و به این ترتیب میتواند خرید نفت از ایران را ادامه دهد. این موضوع بدان معناست که ترکیه میتواند در برابر نفتی که با قیمت تخفیف داده شده از ایران خریداری میکند، لیر پرداخت کند. البته لیر به صورت نقد به ایران پرداخت نمیشود، بلکه در بانکهای ترکیه باقی میماند تا برای خرید کالاهای تولید ترک از آن استفاده شود. این همان تهاتر نفتی است که مقامات ترکیه مدعی هستند تنها به لحاظ مباحث انساندوستانه در حال انجام است و هیچ سود و منفعتی خاصی نصیبشان نمیشود. شاید اگر اختلاف نظرات سیاسی تهران و آنکارا در موضوعاتی چون سوریه نبود ترکها بهرهبرداری بهتری از اعمال تحریمهای ایران داشتند و در غیاب شرکتهای بزرگ اروپایی و آسیایی با تمام توان در بازار ایران میتاختند.
دیدگاه تان را بنویسید