قانونی شدن ماریجوانا
آیا تجویز ماریجوانای طبی از سوی پزشکان کار درستی است؟
با وجود افزایش سریع مصرف ماریجوانا و بحران مداوم سلامت روان در ایالاتمتحده، شواهد مربوط به تاثیرات قانونیسازی ماریجوانا بر سلامت روان همچنان محدود است. این مقاله با استفاده از دادههای جغرافیایی دقیق، تاثیر دسترسی به مراکز توزیع ماریجوانای طبی را بر سلامت روان گزارششده از سوی خود افراد در ایالت نیویورک از سال 2011 تا 2021 تخمین میزند. منظور از ماریجوانای طبی استفاده از ماریجوانا و برخی مشتقات آن به عنوان داروی تجویزشده و نسخهای از سوی پزشک برای درمان بیماریها یا کاستن از عوارض آنهاست.
با وجود افزایش سریع مصرف ماریجوانا و بحران مداوم سلامت روان در ایالاتمتحده، شواهد مربوط به تاثیرات قانونیسازی ماریجوانا بر سلامت روان همچنان محدود است. این مقاله با استفاده از دادههای جغرافیایی دقیق، تاثیر دسترسی به مراکز توزیع ماریجوانای طبی را بر سلامت روان گزارششده از سوی خود افراد در ایالت نیویورک از سال 2011 تا 2021 تخمین میزند. منظور از ماریجوانای طبی استفاده از ماریجوانا و برخی مشتقات آن به عنوان داروی تجویزشده و نسخهای از سوی پزشک برای درمان بیماریها یا کاستن از عوارض آنهاست. درباره تاثیر فاصله مکانی بین مصرفکنندگان و شرکتهای ارائهدهنده خدمات بهداشتی بر رفتار مصرفکنندگان و نتایج بهداشتی مطالعات زیادی صورت گرفته است. بهعبارت دیگر بررسی تاثیر محل قرارگیری شرکتهای ارائهدهنده خدمات بهداشتی بر رفتار مصرفکنندگان یک موضوع قدیمی در اقتصاد است. وقتی فاصله بین مصرفکنندگان و شرکتهای ارائهدهنده خدمات بهداشتی کمتر باشد، هزینههای غیرپولی (مانند زمان و زحمت) کاهش مییابد و این امر باعث افزایش استفاده از خدمات بهداشتی میشود. دسترسی آسان به خدمات یا محصولات بهداشتی بهخصوص درباره درمانهای جدید به استفاده بیشتر از آنها منجر میشود و این میتواند نتایج بهداشتی متفاوتی به همراه داشته باشد. در این مقاله از این موضوع برای بررسی اثر دسترسی به داروخانههای عرضهکننده ماریجوانای پزشکی بر سلامت روان افراد بهره گرفته میشود. توزیع قانونی ماریجوانا از طریق داروخانههای مجاز و تاثیرات آن بر سلامت روانی اهمیت زیادی دارد. مصرف ماریجوانا در ایالاتمتحده به شدت افزایش یافته است. تقریباً 40 ایالت قوانین مربوط به ماریجوانای پزشکی را تصویب کردهاند و برآورد میشود که 62میلیون آمریکایی (22 درصد جمعیت بالای 12 سال) در سال 2022 ماریجوانا مصرف کردهاند که این تعداد تقریباً دو برابر 11 درصد در سال 2010 است. مصرف ماریجوانا با افزایش سن کاهش مییابد؛ از 37 درصد بین افراد 18 تا 34 سال تا هشت درصد بین افراد 65 سال و بالاتر در سال 2022. با این حال، افزایش اخیر مصرف در تمامی گروههای سنی مشاهده شده است. مطالعات بالینی نشان میدهند که مصرف ماریجوانا ممکن است اختلالات افسردگی و خلقی را تشدید کند. با این حال، ماریجوانا اغلب بهعنوان محصولی برای بهبود درمان بیماری مربوط به سلامت روان استفاده و تبلیغ میشود. افزایش سریع مصرف ماریجوانا در حالی اتفاق میافتد که بحران سلامت روانی بهدلیل همهگیری کووید بدتر شده و نیاز به شواهدی درباره چگونگی تاثیر دسترسی به ماریجوانا بر سلامت روانی بیشتر شده است. این مقاله بررسی میکند که چگونه دسترسی به داروخانههای مجاز ماریجوانای پزشکی بر سلامت روانی در چهارچوب برنامه ماریجوانای پزشکی نیویورک تاثیر میگذارد. این تحلیل قبل از قانونی شدن ماریجوانای تفریحی انجام شده است. تقریباً همه ایالتها با قوانین ماریجوانای پزشکی، مصرفکنندگان را ملزم به خرید ماریجوانای پزشکی از داروخانههای مجاز میکنند که این امر دسترسی را به مصرفکنندگانی که توانایی دسترسی به داروخانهها را دارند، محدود میکند. بنابراین، دسترسی مصرفکنندگان نهتنها به ایالتی که در آن زندگی میکنند، بلکه به مکانی که در آن ایالت زندگی میکنند نیز بستگی دارد. این مقاله دو نتیجه کلیدی دارد. اول، این احتمال که دسترسی به ماریجوانای پزشکی باعث افزایش معنادار در مشکلات سلامت روان میشود که از سوی خود افراد (بزرگسالان) گزارش میشود، رد میشود. دوم، دسترسی به ماریجوانای پزشکی تاثیرات مثبت معنادار و قوی بر سلامت روان گزارششده در میان افراد 65 سال و بالاتر دارد. در حالی که این نتایج نشاندهنده اثرات مثبت دسترسی به ماریجوانای پزشکی بر سلامت روانی است، این اثرات مثبت بیشتر در بین بخشهایی از گروه سنی متمرکز است که کمتر احتمال دارد از ماریجوانا استفاده کنند. تقریباً 29 /2 درصد از نیویورکیهای 65 سال و بالاتر در سال 2015 (سال قبل از باز شدن اولین داروخانههای پزشکی ماریجوانا در نیویورک) گزارش دادند که از ماریجوانا استفاده میکنند. حدود دو برابر این تعداد، 49 /4 درصد در سال 2019 از ماریجوانا استفاده کردهاند.
تاریخچه قانونیسازی ماریجوانا در ایالت نیویورک
قانونگذاری فدرال: دولت فدرال آمریکا در سال 1937 با تصویب قانون مالیات بر ماریجوانا، مالکیت و فروش ماریجوانا را جرمانگاری کرد.
شروع قانونیسازی در کالیفرنیا: کالیفرنیا اولین ایالتی بود که در سال 1996 ماریجوانای پزشکی را قانونی کرد. در سال 2009 و با صدور دستور اوگدن، اجرای قوانین فدرال مربوط به ماریجوانا کاهش یافت. سپس ایالتهای دیگر نیز این روند را دنبال کردند.
وضعیت تا سال 2024: تا ماه می 2024، 38 ایالت ماریجوانای پزشکی را قانونی کردهاند و تقریباً سه میلیون آمریکایی تا سال 2020 مجوز استفاده از ماریجوانای پزشکی را دریافت کرده بودند. همچنین 24 ایالت ماریجوانای تفریحی را قانونی کردهاند.
برنامه ماریجوانای پزشکی نیویورک: نیویورک برنامه ماریجوانای پزشکی خود را در سال 2016 اجرا کرد. افراد بالای 21 سال با شرایط پزشکی خاص باید مجوزی برای خرید ماریجوانای پزشکی دریافت میکردند. برخلاف برخی دیگر از ایالتها، نیویورک اجازه کشت خانگی ماریجوانای پزشکی را نمیداد. شرایط پزشکی شامل درد مزمن و اختلال استرس پس از سانحه بود، اما اضطراب را شامل نمیشد.
آمار نیویورک: این برنامه تا سال 2019 بیش از 100 هزار نفر و تا سال 2021، بیش از 150 هزار نفر را ثبتنام کرده بود.
قانونگذاری ماریجوانای تفریحی در نیویورک: نیویورک در 31 مارس 2021 ماریجوانای تفریحی را قانونی کرد و فروش آن در سال2022 قانونی شد. با قانونی شدن فروش ماریجوانای تفریحی، تعداد زیادی داروخانه غیرمجاز در نیویورک ظاهر شدند که بررسی رابطه مکانی بین دسترسی به ماریجوانا و نتایج سلامتی را غیرممکن کرد. به همین دلیل مطالعه در سال 2021 پایان مییابد.
دادهها و روش مطالعه
دادههای اصلی: دادههای اصلی این مطالعه از سیستم نظرسنجی عوامل رفتاری پرخطر نیویورک (BRFSS) در سالهای 2011 تا 2021 گرفته شده است. BRFSS یک نظرسنجی تلفنی است که در سطح ملی هماهنگ و از سوی ایالتها اجرا میشود و اطلاعاتی در مورد سلامت، رفتارهای پرخطر مرتبط با سلامت و ویژگیهای جمعیتی-اجتماعی پاسخدهندگان جمعآوری میکند.
دادههای داروخانههای ماریجوانای پزشکی: برای این مطالعه از دادههای فهرست داروخانههای ماریجوانای پزشکی نیویورک که از دپارتمان سلامت نیویورک به دست آمده، استفاده میشود. این دادهها تمامی داروخانههای ماریجوانای پزشکی فعال در نیویورک را فهرست میکنند اما تاریخ افتتاح آنها را ذکر نمیکنند. محققان یک بررسی گسترده از منابع رسانهای محلی انجام دادند تا تاریخهای افتتاح داروخانهها را شناسایی کنند. برای طراحی این مطالعه هیچ شواهدی مبنی بر تعطیلی داروخانههای ماریجوانای پزشکی در طول دوره مطالعه یافت نشد، اگرچه گاهی مالکیت آنها تغییر کرده است.
معیارها
نتایج اصلی این مطالعه به بررسی سلامت روانی گزارششده از سوی خود افراد میپردازد. نظرسنجی BRFSS از پاسخدهندگان میپرسد: «اکنون با توجه به سلامت روانی خود که شامل استرس، افسردگی و مشکلات عاطفی است، در چند روز از 30 روز گذشته سلامت روانی شما خوب است؟» در این مطالعه از این سوالات برای ساخت سه معیار سلامت روان استفاده
شده است:
1- شاخص گزارش روزهای سلامت روان ضعیف: مشخص میکند که آیا پاسخدهندگان در ماه گذشته روزهایی با سلامت روانی ضعیف گزارش کردهاند یا خیر.
2- تعداد روزهای سلامت روانی ضعیف در ماه گذشته: نشاندهنده تعداد روزهایی است که پاسخدهندگان در ماه گذشته سلامت روانی ضعیف داشتهاند.
3- شاخص استرس روانی مکرر: مشخص میکند که آیا پاسخدهندگان 14 روز یا بیشتر در ماه گذشته سلامت روانی ضعیف داشتهاند یا خیر.
برای متغیر درمان نیز از فاصله بین محل زندگی و دسترسی به یک داروخانه ماریجوانای پزشکی استفاده شده است. برای این منظور بررسی میشود که آیا پاسخدهندگان در زمان شروع مطالعه، به یک داروخانه ماریجوانای پزشکی باز، با فاصله 30 دقیقه رانندگی دسترسی داشتهاند یا خیر. این معیار مشخص میکند که آیا ماریجوانای پزشکی در محدوده زمانی استاندارد سفر روزانه در دسترس بوده است یا خیر. همچنین کدهای پستی منازل نزدیک به داروخانهها بهعنوان «بررسیشده» و کدهای پستی دورتر بهعنوان «مقایسهای» معتبر است. نمونه این مطالعه شامل 180539 پاسخدهنده در طول سهماهه سالهای مختلف در 1982 کدپستی در تمام 62 شهرستان ایالت نیویورک از سال 2011 تا 2021 است. این نمونه پس از حذف 20133 (10 درصد) مشاهدههایی که دارای نتایج ناقص در مورد نتایج سلامت روان (4764) یا کدهای پستی (15806) بودند، به دست آمده است. طبق نظرسنجی BRFSS از افراد مسنتر، در این مطالعه نیز 3 /33 درصد از نمونه افراد 65ساله و بالاتر هستند. حدود 7 /33 درصد از نمونه گزارش دادهاند که در سال 2015، یعنی سال قبل از شروع درمان، در ماه گذشتهاش چند روز دچار مشکلات روانی بودهاند که میانگین آن 52 /3 روز بوده و 8 /10 درصد نیز ناراحتی روانی مداوم داشتهاند. دادههای نظرسنجی ملی مصرف مواد مخدر و سلامت نشان میدهد که 15 درصد از بزرگسالان نیویورک در سال 2015، سال قبل از اجرای قانون پزشکی مصرف ماریجوانا، از ماریجوانا استفاده کردهاند و این میزان در سال 2019 به 17 درصد افزایش یافته است.
نتایج
نتایج مدلهای TWFE و 2SDID با و بدون متغیرهای اضافی به دست آمده است. داشتن روزهای بد روانی در ماه گذشته با دسترسی به مراکز پزشکی ماریجوانا به مدت 30 دقیقه بهطور منفی مرتبط است. اگرچه این تخمینها بزرگ هستند (بین منفی 54 /1 تا منفی 96 /4 درصد)، تنها در مدل 2SDID بدون متغیرهای اضافی معنادارند که کاهش 31 /2درصدی در داشتن روزهای بد روانی را نشان میدهد. آزمونهای قبلی نشان میدهند که فرضیه روندهای موازی درست است. در این مطالعه مدل 2SDID به TWFE ترجیح داده شده است، اما بهدلیل کاهش کمتر و عدم معنیداری در مدل 2SDID با متغیرهای اضافی، نمیتوان بهطور قطعی گفت که دسترسی به ماریجوانای پزشکی، روزهای بد روانی را کاهش میدهد. اما با توجه به بازه اطمینان 95 درصد میتوان گفت که دسترسی به ماریجوانای پزشکی باعث افزایش قابلتوجه روزهای بد روانی نمیشود. همچنین، رابطه منفی اما نامشخصی بین دسترسی به ماریجوانای پزشکی و تعداد روزهای استفاده از ماریجوانا و استفاده بیش از 14 روز در ماه گذشته وجود دارد. نتایج بر اساس سن، جنسیت، نژاد و قومیت برای مدلهای 2SDID با و بدون متغیرهای اضافی دستهبندی شدهاند. نتایج نشان میدهد که دسترسی به ماریجوانای پزشکی باعث کاهش 37 /3درصدی در روزهای بد روانی برای پاسخدهندگان 65 سال و بالاتر میشود. نتایج با وجود متغیرهای اضافی نیز مشابه است. برای سایر نتایج یا گروههای جمعیتی دیگر ارتباط معناداری بین دسترسی به ماریجوانای پزشکی و سلامت روان مشاهده نمیشود.
بهره سخن
در این مطالعه تاثیر دسترسی جغرافیایی به ماریجوانای پزشکی بر سلامت روان گزارششده از طرف خود افراد در ایالت نیویورک ارزیابی میشود. دو یافته اصلی وجود دارد. اول، میتوان گفت که دسترسی به ماریجوانای پزشکی تاثیر منفی قابل توجهی بر سلامت روان گزارششده از طرف بزرگسالان بهطور کلی نداشته است. این نتیجه با مطالعات قبلی همخوانی دارد، از جمله مطالعات بربلی، یانگ، سابیا و همکاران (2017). با این حال برخی مطالعات قبلی اثرات منفی بر سلامت روان جوانان یافتهاند (وانگ، 2022 و بربلی، 2022). یافتههای این مقاله نیز چنین اثرات منفی را رد نمیکنند؛ بلکه تخمینها برای جوانان دقیق نیستند چون جوانان در نظرسنجی BRFSS کمتر مشارکت داشتهاند. دومین یافته اصلی این مطالعه این است که دسترسی به ماریجوانای پزشکی باعث کاهش 48 /3درصدی گزارش روزهای بد روانی در ماه گذشته در میان افراد 65ساله و بالاتر شده است که این کاهش تقریباً 10 درصد از مقدار پایه 3 /36 درصد است. محققان تاثیر معنادار دیگری بر سایر معیارهای سلامت روان گزارششده یا در میان گروههای جمعیتی مختلف نیافتند. بهطور کلی نتایج نشان میدهند که دسترسی به ماریجوانای پزشکی تاثیرات محدودی بر سلامت روان جمعیت کلی دارد، اما برای افراد مسنتر مزایای قابل توجهی در سلامت روان دارد. این یافته که روزهای بد روانی گزارششده از طرف افراد 65 سال و بالاتر به اندازه 37 /3 درصد کاهش مییابد، بسیار بزرگ است. مطابق با آمار اداره خدمات سوءمصرف مواد و سلامت روان 2023 استفاده از ماریجوانا در میان افراد 65 سال و بالاتر از سال قبل از اجرای ماریجوانای پزشکی تا چهار سال پس از آن تقریباً دو برابر شده است. از 29 /2 درصد در سال 2015 به 49 /4 درصد در سال 2019. اما این افزایش کافی نیست تا چنین اثر بزرگی را توجیه کند. چگونه چنین افزایشی ممکن است؟ یک توضیح این است که استفاده از ماریجوانا در میان افراد مسن به دلیل تبعیض اجتماعی در مورد استفاده از ماریجوانا کمتر گزارش میشود که قویترین آن در میان جمعیت مسن است. توضیح دیگر این است که افراد مسنی که بیشترین نیاز را به ماریجوانای پزشکی دارند، معمولاً در برنامههای ماریجوانای پزشکی ثبتنام میکنند. همچنین ممکن است اثرات جانبی درون خانواده وجود داشته باشد: افرادی که همسری دارند که ماریجوانا مصرف میکند، بهدلیل بهبود کیفیت زندگی شریک خود، ممکن است بهبود روانی بیشتری را تجربه کنند اما شروع استفاده از ماریجوانای خود را گزارش نکنند، زیرا مجوز ماریجوانای پزشکی ندارند. بازه اطمینان تخمین این مطالعه همچنین جا برای اثرات قابل توجه کوچکتر را فراهم میکند. یافتههای این مطالعه با مطالعات قبلی که بهبود سلامت روانی را در میان افراد مسن پس از قانونی شدن ماریجوانا گزارش دادهاند، همخوانی دارد. نتایج این مطالعه نشان میدهد که مکانهای ارائهدهنده ماریجوانا تاثیر زیادی بر این موضوع دارند که آیا مصرفکنندگان تاثیرات دیگر (مانند تغییر در فرهنگ یا ارزشهای اجتماعی) عرضه ماریجوانای پزشکی به بازار را تجربه میکنند یا خیر. این نکته از این جهت اهمیت دارد که چند ایالت تلاش میکنند تا با حمایت از افتتاح مراکز عرضه ماریجوانا در جوامع اقلیتها، عدالت سلامتی را برقرار کنند.