تاریخ انتشار:
آیا آمریکا اموال ایران را پس میدهد؟
مصادره در واشنگتن
پای میز مذاکره نشستند تا به تعلیق و توقف تحریمها دست یابند اما به نظر میرسد که رهاورد گفتوگوهایشان آزادسازی اموال بلوکهشده ایران باشد که البته صحت و سقم آن نیز هنوز در هالهای از ابهام قرار دارد. روزنامه نیویورکتایمز به نقل از یک مقام ارشد آمریکایی خبر میدهد که به دلیل امیدبخش بودن دور نخست مذاکرات هستهای ژنو، کاخ سفید طرح کاهش تحریمها و آزادسازی تدریجی اموال بلوکهشده ایران را در دست بررسی دارد که البته اجرای آن نیز منوط به محدود شدن برنامه هستهای ایران است.
پای میز مذاکره نشستند تا به تعلیق و توقف تحریمها دست یابند اما به نظر میرسد که رهاورد گفتوگوهایشان آزادسازی اموال بلوکهشده ایران باشد که البته صحت و سقم آن نیز هنوز در هالهای از ابهام قرار دارد. روزنامه نیویورکتایمز به نقل از یک مقام ارشد آمریکایی خبر میدهد که به دلیل امیدبخش بودن دور نخست مذاکرات هستهای ژنو، کاخ سفید طرح کاهش تحریمها و آزادسازی تدریجی اموال بلوکهشده ایران را در دست بررسی دارد که البته اجرای آن نیز منوط به محدود شدن برنامه هستهای ایران است. مقامات کاخ سفید میگویند میخواهند با آزادسازی اموال توقیفشده ایران انعطاف خود در مذاکرات هستهای را به عینه نشان دهند و بر اساس آن چندین میلیارد دلار از وجوه بلوکهشده ایران را در اقساط بلندمدت آزاد کنند.
هویجی که چماق نداشت
وعدههای آمریکاییها نسبت به حمایت از سیاستهای اعتمادساز ایران البته دربرگیرنده ابعادی از تحریمهای یکجانبه ایالات متحده علیه تهران نیز میشود آنچنان که بر اساس اظهارات سران واشنگتن، دولت آمریکا از سنا خواهد خواست که رایگیری درباره طرح جدید تشدید تحریمهای نفتی علیه ایران را تا پس از دور بعدی مذاکرات که اواسط آبانماه برگزار میشود، به تعویق اندازد هر چند که سناتورهای آمریکایی تاکید میکنند تنها در صورت تعطیلی سایتهای هستهای ایران و توقف غنیسازی اورانیوم حاضرند از افزایش تحریمها خودداری کنند، بر همین اساس نیز در نامهای به باراک اوباما، خواستار آن شدهاند که در مذاکره با ایران طرح تعلیق در ازای تعلیق را دنبال کند، به این معنا که ایران غنیسازی اورانیوم را متوقف کند و در ازای آن، واشنگتن نیز اجرای تحریمهای جدید را به حالت تعلیق درآورد.
البته دولت آمریکا علاوه بر فیلتر کنگره باید به دنبال کسب رضایت از مقامات تلآویو نیز باشد. بنیامین نتانیاهو در گفتوگو با شبکه تلویزیونی NBC در مورد آزادسازی اموال بلوکهشده ایران مدعی میشود این اموال به دلیل حمایت از تروریسم، اقدامات تهاجمی ایران به ویژه در منطقه خلیج فارس و متوقف نکردن برنامه هستهای در جهت تولید سلاحهای هستهای مصادره شده و اگر ایران در این سه سیاست و رویکرد خود تجدید نظر کند، اسرائیل مخالفتی با آزادسازی این داراییها ندارد. مقامات آمریکایی و همپیمان استراتژیک این کشور یعنی اسرائیل در حالی خواستار توقف ادامه چرخه سوخت هستهای از سوی تهران شدهاند که بر اساس اظهارات سخنگوی وزارت امور خارجه، ایران در ازای آزادی اموال خود امتیاز نمیدهد. مرضیه افخم با طرح این موضوع خاطرنشان میکند این موضوع (آزادسازی اموال بلوکهشده ایران) هیچگاه به صورت رسمی به اطلاع هیات مذاکرهکننده ایرانی نرسیده است و البته آنچه در رسانهها درج شده است نیز منبع مشخصی ندارد، یعنی معلوم نیست که این خبر به نقل از کدام یک از مقامات مسوول آمریکایی در اختیار رسانهای که آن را منتشر کرده، قرار گرفته است. بنابراین نمیتوان در رابطه با موضوعی غیرواقعی اظهارنظر رسمی داشت.
تسخیری به بهای تحریم
23 آبان 1358 یعنی 10 روز پس از تسخیر سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان خط امامی، جیمز کارتر رئیسجمهور وقت آمریکا اقدام به تحریم هر گونه رابطه سیاسی و اقتصادی و حتی فرهنگی با ایران کرد. او با اعلام وضعیت فوقالعاده در روابط تهران و واشنگتن طی دستوری داراییها و اموال دولت، سازمانها و شرکتهای وابسته به جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده و نزد بانکهای آمریکایی خارج از این کشور را مسدود کرد. در دیماه 1359 و با میانجیگری سازمان ملل در قالب توافقی که به بیانیه الجزایر معروف شد، دو کشور تعهداتی را پذیرفتند که به موجب آن واشنگتن ملزم شد اموال بلوکهشده ایران را رفع توقیف کند و در مقابل جمهوری اسلامی بدهیهای خود به بانکها و موسسات مالی ایالات متحده را با اجرای این توافق بپردازد. کل مطالبات نقدی ایران از آمریکا حدود 12 میلیارد دلار برآورد شده بود که اموال بنیاد پهلوی سابق (علوی) بخشی از این اموال است. بخشی نیز مطالبات نقدی ایران از آمریکاست که به صورت وجوه نقدی یا طلای به امانت گذاشتهشده در فدرالرزرو (بانک مرکزی آمریکا) است. اما کلیه داراییهای ایران در آمریکا به چهار دسته تقسیم شدهاند؛ دسته اول داراییهایی که به صورت سپرده نزد فدرالرزرو شامل طلا و اوراق بهادار به مبلغ دو میلیارد و 500 میلیون دلار، بخش دوم سپرده ایران نزد شعب اروپایی بانکهای آمریکایی به مبلغ چهار میلیارد و 800 میلیون دلار، بخش سوم سپرده ایران نزد شعب بانکهای آمریکایی داخل خاک آمریکا به مبلغ دو میلیارد و 200 میلیون دلار و بخش چهارم شامل دیگر داراییهای ایران در آمریکا و خارج از آمریکاست که سقف آن چهار میلیارد دلار تخمینزده شده است. بر اساس گزارش هیات تحقیق و تفحص مجلس شورای اسلامی که خردادماه سال 87 منتشر شد موجودی و داراییهای ایران در ایالات متحده شامل اموال دیپلماتیک، وجوه نقدی، اموال نظامی و غیرنظامی بود که در جریان اجرای مفاد بیانیه الجزایر بر پایه برخی استدلالهای حقوقی اختلافاتی میان ایران و آمریکا بروز کرد که دو کشور برای حل اختلافات خود به دیوان داوری لاهه مراجعه کردند. دیوان داوری ایران و ایالات متحده به عنوان یک راه حل برای پایان دادن به بحران و همچنین موضوع ناشی از توقیف اموال ایران تاسیس شد هرچند که هنوز برخی از این اختلافات حل نشده باقی مانده است. به موجب بیانیه الجزایر، آمریکا متعهد شده است که با اعاده «وضعیت مالی ایران» به قبل از 23 آبانماه 1358 کلیه داراییها و اموال مسدودشده ایران را که پس از تسخیر سفارت جاسوسی توقیف کرده آزاد کند، این اموال شامل وجوه نقدی، تجهیزات نظامی، اموال دیپلماتیک، و اموال محمدرضا پهلوی و خانوادهاش بود. هرچند که بنابر اظهارات مقامات ایرانی ایالات متحده از تعهدات خود در بیانیههای الجزایر تخلف کرده و به همه مفاد بیانیه پایبند نبود. آمریکاییها یک بار دیگر در سال 1373 پیشنهاد مصالحه با طرف ایرانی را مطرح کردند تا اموال مسترد شده را به ایران بازگردانند و توافق شد تا موضوع خارج از دیوان بینالمللی لاهه بررسی شود. آمریکا تاکنون تنها در دو نوبت حدود 10 میلیارد دلار از داراییهای ایران را پرداخت کرده است. انتقال داراییهای ایران از آمریکا مبتنی بر مکانیسمی خاص بوده است. ایران و آمریکا توافق کرده بودند بخشی از داراییهای ایران به طور امانت نزد یک بانک انگلیسی به نام «آو اینگلند» قرار گیرد. علاوه بر این دو کشور توافق کرده بودند بخشی از پولهای ایران برای پرداخت مطالبات آمریکا از ایران که معمولاً به صورت وامهای نقدی یا وامهایی که اصطلاحاً سندیکایی خوانده میشود، در حساب دیگری به امانت گذاشته شود. از رقم حدود هشت میلیارد دلار، حدود سه میلیارد و 660 میلیون دلار برای این منظور اختصاص یافت و باقی به بانک مرکزی آمریکا برگشت داده شد. بخش دیگری از این هشت میلیارد دلار حدود یک میلیارد و 400 میلیون دلار برای تسویه بدهیهای احتمالی بانکهای دیگر ایران به بانکهای آمریکایی در حسابی نزد بانک مرکزی الجزایر به امانت گذاشته شد. این رقم بدهی را آمریکاییها در مذاکراتشان به عنوان طلب، نگه داشنتد و مدعی شدند، حسابرسیهای نهایی نیز نشان داد بدهی ایران از محل یادشده 605 میلیون دلار بوده که به همراه بهره آن به ایران برگشت داده شد و سومین بخش از پرداخت هشت میلیارددلاری به مبلغ دو میلیارد و 870 میلیون دلار به صورت نقد و مستقیم به ایران پرداخت شد. آمریکاییها شش ماه بعد از پرداختهای نوبت اول، 2/2 میلیارد دلار از وجوه بلوکهشده ایران را آزاد کردند؛ یک میلیارد دلار نیز به حسابی به نام بانک مرکزی الجزایر نزد بانک تسویه هلند واریز شد که برای پرداخت مطالبات احتمالی ایران به آمریکا در صورتی که شرکتهای آمریکایی موفق به دریافت حکم علیه ایران شوند اختصاص یافت. بر اساس مفاد بیانیه الجزایر این موجودی صرفاً برای پرداخت احتمالی دعاوی به ثمر رسیده آمریکا علیه ایران مصرف خواهد شد و ایران باید متعهد شود موجودی این حساب هیچگاه از 500 میلیون دلار کمتر نشود و در صورت کاهش موجودی به این میزان، ایران فوراً نسبت به افزایش آن تا سقف تعهد اقدام کند. بر اساس مفاد این بیانیه قرار بود کل 5/13 میلیارد دلار مطالبات نقد ایران از آمریکا در سه نوبت پرداخت شود که دولت آمریکا به پرداخت دو نوبت از آن پایبند ماند اما به بهانههای مختلف از پرداخت و تسویه نوبت سوم سر باز زد و ایران نیز در مقابل از افزایش موجودی حسابی که به پرداخت دعاوی احتمالی آمریکا به ایران نزد بانک مرکزی الجزایر وجود دارد، خودداری کرد. به طوری که ابتدا موجودی حساب از 500 میلیون دلار به 200 میلیون دلار کاهش یافته و سپس به زیر 20 میلیون دلار و به قولی به صفر نزدیک شد لذا آمریکا تلاش کرد برای پرداخت خسارت شرکتهایی که در دیوان داوری به رای میرسند از سایر اموال بلوکهشده ایران استفاده کند. بر اساس آخرین آماری که مرکز حقوقی بینالمللی نهاد ریاست جمهوری، یعنی همان مرکزی که پس از پیروزی انقلاب برای مذاکره با آمریکاییها در چارچوب بیانیه الجزایر تاسیس شد، منتشر کرده است از ابتدای تاسیس دیوان داوری ایران و آمریکا تاکنون 9533 دعوی به آن ارجاع شده است. از کل این دعویها 2722 فقره مصالحه شده که طرف آمریکایی توانسته حدود 1/2 میلیارد دلار غرامت از بابت آن دریافت کند. سهم طرف ایرانی نیز در غرامتهای دریافتشده حدود 5/5 میلیون دلار بوده است. بر این اساس هماکنون حدود 100 فقره دعوی بزرگ مالی میان ایران و آمریکا در چارچوب بیانیه الجزایر در دست رسیدگی و بررسی قرار دارد که هنوز هیچیک از آنها منجر به صدور حکم نشده است. البته آمریکاییها هیچگاه تکلیف حدود 5/2 تا 3 میلیارد دلار از وجوه نقد، اوراق بهادار و طلای ایران را که مطابق اطلاعات موجود در بانکهای آمریکایی در این کشور وجود دارد مشخص نکردند و البته در بیانیه الجزایر نیز هیچگاه به آن اشارهای نشد. اموال و مستغلاتی که به آنها اشاره شد تنها بخشی از داراییهای بلوکهشده ایران است که پیش از سال 58 به تصرف طرف آمریکایی درآمده و متاسفانه ارادهای نیز برای رفع توقیف آنها وجود ندارد. بیش از 30 سال است که مقامات کاخ سفید به بهانههای واهی حمایت از تروریسم یا مشارکت در اعمال خرابکارانه اقدام به توقیف اموال ایران در ایالات متحده میکنند که آخرین نمونه آن برجهای دوقلوی بنیاد علوی است.
هویجی که چماق نداشت
وعدههای آمریکاییها نسبت به حمایت از سیاستهای اعتمادساز ایران البته دربرگیرنده ابعادی از تحریمهای یکجانبه ایالات متحده علیه تهران نیز میشود آنچنان که بر اساس اظهارات سران واشنگتن، دولت آمریکا از سنا خواهد خواست که رایگیری درباره طرح جدید تشدید تحریمهای نفتی علیه ایران را تا پس از دور بعدی مذاکرات که اواسط آبانماه برگزار میشود، به تعویق اندازد هر چند که سناتورهای آمریکایی تاکید میکنند تنها در صورت تعطیلی سایتهای هستهای ایران و توقف غنیسازی اورانیوم حاضرند از افزایش تحریمها خودداری کنند، بر همین اساس نیز در نامهای به باراک اوباما، خواستار آن شدهاند که در مذاکره با ایران طرح تعلیق در ازای تعلیق را دنبال کند، به این معنا که ایران غنیسازی اورانیوم را متوقف کند و در ازای آن، واشنگتن نیز اجرای تحریمهای جدید را به حالت تعلیق درآورد.
البته دولت آمریکا علاوه بر فیلتر کنگره باید به دنبال کسب رضایت از مقامات تلآویو نیز باشد. بنیامین نتانیاهو در گفتوگو با شبکه تلویزیونی NBC در مورد آزادسازی اموال بلوکهشده ایران مدعی میشود این اموال به دلیل حمایت از تروریسم، اقدامات تهاجمی ایران به ویژه در منطقه خلیج فارس و متوقف نکردن برنامه هستهای در جهت تولید سلاحهای هستهای مصادره شده و اگر ایران در این سه سیاست و رویکرد خود تجدید نظر کند، اسرائیل مخالفتی با آزادسازی این داراییها ندارد. مقامات آمریکایی و همپیمان استراتژیک این کشور یعنی اسرائیل در حالی خواستار توقف ادامه چرخه سوخت هستهای از سوی تهران شدهاند که بر اساس اظهارات سخنگوی وزارت امور خارجه، ایران در ازای آزادی اموال خود امتیاز نمیدهد. مرضیه افخم با طرح این موضوع خاطرنشان میکند این موضوع (آزادسازی اموال بلوکهشده ایران) هیچگاه به صورت رسمی به اطلاع هیات مذاکرهکننده ایرانی نرسیده است و البته آنچه در رسانهها درج شده است نیز منبع مشخصی ندارد، یعنی معلوم نیست که این خبر به نقل از کدام یک از مقامات مسوول آمریکایی در اختیار رسانهای که آن را منتشر کرده، قرار گرفته است. بنابراین نمیتوان در رابطه با موضوعی غیرواقعی اظهارنظر رسمی داشت.
تسخیری به بهای تحریم
23 آبان 1358 یعنی 10 روز پس از تسخیر سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان خط امامی، جیمز کارتر رئیسجمهور وقت آمریکا اقدام به تحریم هر گونه رابطه سیاسی و اقتصادی و حتی فرهنگی با ایران کرد. او با اعلام وضعیت فوقالعاده در روابط تهران و واشنگتن طی دستوری داراییها و اموال دولت، سازمانها و شرکتهای وابسته به جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده و نزد بانکهای آمریکایی خارج از این کشور را مسدود کرد. در دیماه 1359 و با میانجیگری سازمان ملل در قالب توافقی که به بیانیه الجزایر معروف شد، دو کشور تعهداتی را پذیرفتند که به موجب آن واشنگتن ملزم شد اموال بلوکهشده ایران را رفع توقیف کند و در مقابل جمهوری اسلامی بدهیهای خود به بانکها و موسسات مالی ایالات متحده را با اجرای این توافق بپردازد. کل مطالبات نقدی ایران از آمریکا حدود 12 میلیارد دلار برآورد شده بود که اموال بنیاد پهلوی سابق (علوی) بخشی از این اموال است. بخشی نیز مطالبات نقدی ایران از آمریکاست که به صورت وجوه نقدی یا طلای به امانت گذاشتهشده در فدرالرزرو (بانک مرکزی آمریکا) است. اما کلیه داراییهای ایران در آمریکا به چهار دسته تقسیم شدهاند؛ دسته اول داراییهایی که به صورت سپرده نزد فدرالرزرو شامل طلا و اوراق بهادار به مبلغ دو میلیارد و 500 میلیون دلار، بخش دوم سپرده ایران نزد شعب اروپایی بانکهای آمریکایی به مبلغ چهار میلیارد و 800 میلیون دلار، بخش سوم سپرده ایران نزد شعب بانکهای آمریکایی داخل خاک آمریکا به مبلغ دو میلیارد و 200 میلیون دلار و بخش چهارم شامل دیگر داراییهای ایران در آمریکا و خارج از آمریکاست که سقف آن چهار میلیارد دلار تخمینزده شده است. بر اساس گزارش هیات تحقیق و تفحص مجلس شورای اسلامی که خردادماه سال 87 منتشر شد موجودی و داراییهای ایران در ایالات متحده شامل اموال دیپلماتیک، وجوه نقدی، اموال نظامی و غیرنظامی بود که در جریان اجرای مفاد بیانیه الجزایر بر پایه برخی استدلالهای حقوقی اختلافاتی میان ایران و آمریکا بروز کرد که دو کشور برای حل اختلافات خود به دیوان داوری لاهه مراجعه کردند. دیوان داوری ایران و ایالات متحده به عنوان یک راه حل برای پایان دادن به بحران و همچنین موضوع ناشی از توقیف اموال ایران تاسیس شد هرچند که هنوز برخی از این اختلافات حل نشده باقی مانده است. به موجب بیانیه الجزایر، آمریکا متعهد شده است که با اعاده «وضعیت مالی ایران» به قبل از 23 آبانماه 1358 کلیه داراییها و اموال مسدودشده ایران را که پس از تسخیر سفارت جاسوسی توقیف کرده آزاد کند، این اموال شامل وجوه نقدی، تجهیزات نظامی، اموال دیپلماتیک، و اموال محمدرضا پهلوی و خانوادهاش بود. هرچند که بنابر اظهارات مقامات ایرانی ایالات متحده از تعهدات خود در بیانیههای الجزایر تخلف کرده و به همه مفاد بیانیه پایبند نبود. آمریکاییها یک بار دیگر در سال 1373 پیشنهاد مصالحه با طرف ایرانی را مطرح کردند تا اموال مسترد شده را به ایران بازگردانند و توافق شد تا موضوع خارج از دیوان بینالمللی لاهه بررسی شود. آمریکا تاکنون تنها در دو نوبت حدود 10 میلیارد دلار از داراییهای ایران را پرداخت کرده است. انتقال داراییهای ایران از آمریکا مبتنی بر مکانیسمی خاص بوده است. ایران و آمریکا توافق کرده بودند بخشی از داراییهای ایران به طور امانت نزد یک بانک انگلیسی به نام «آو اینگلند» قرار گیرد. علاوه بر این دو کشور توافق کرده بودند بخشی از پولهای ایران برای پرداخت مطالبات آمریکا از ایران که معمولاً به صورت وامهای نقدی یا وامهایی که اصطلاحاً سندیکایی خوانده میشود، در حساب دیگری به امانت گذاشته شود. از رقم حدود هشت میلیارد دلار، حدود سه میلیارد و 660 میلیون دلار برای این منظور اختصاص یافت و باقی به بانک مرکزی آمریکا برگشت داده شد. بخش دیگری از این هشت میلیارد دلار حدود یک میلیارد و 400 میلیون دلار برای تسویه بدهیهای احتمالی بانکهای دیگر ایران به بانکهای آمریکایی در حسابی نزد بانک مرکزی الجزایر به امانت گذاشته شد. این رقم بدهی را آمریکاییها در مذاکراتشان به عنوان طلب، نگه داشنتد و مدعی شدند، حسابرسیهای نهایی نیز نشان داد بدهی ایران از محل یادشده 605 میلیون دلار بوده که به همراه بهره آن به ایران برگشت داده شد و سومین بخش از پرداخت هشت میلیارددلاری به مبلغ دو میلیارد و 870 میلیون دلار به صورت نقد و مستقیم به ایران پرداخت شد. آمریکاییها شش ماه بعد از پرداختهای نوبت اول، 2/2 میلیارد دلار از وجوه بلوکهشده ایران را آزاد کردند؛ یک میلیارد دلار نیز به حسابی به نام بانک مرکزی الجزایر نزد بانک تسویه هلند واریز شد که برای پرداخت مطالبات احتمالی ایران به آمریکا در صورتی که شرکتهای آمریکایی موفق به دریافت حکم علیه ایران شوند اختصاص یافت. بر اساس مفاد بیانیه الجزایر این موجودی صرفاً برای پرداخت احتمالی دعاوی به ثمر رسیده آمریکا علیه ایران مصرف خواهد شد و ایران باید متعهد شود موجودی این حساب هیچگاه از 500 میلیون دلار کمتر نشود و در صورت کاهش موجودی به این میزان، ایران فوراً نسبت به افزایش آن تا سقف تعهد اقدام کند. بر اساس مفاد این بیانیه قرار بود کل 5/13 میلیارد دلار مطالبات نقد ایران از آمریکا در سه نوبت پرداخت شود که دولت آمریکا به پرداخت دو نوبت از آن پایبند ماند اما به بهانههای مختلف از پرداخت و تسویه نوبت سوم سر باز زد و ایران نیز در مقابل از افزایش موجودی حسابی که به پرداخت دعاوی احتمالی آمریکا به ایران نزد بانک مرکزی الجزایر وجود دارد، خودداری کرد. به طوری که ابتدا موجودی حساب از 500 میلیون دلار به 200 میلیون دلار کاهش یافته و سپس به زیر 20 میلیون دلار و به قولی به صفر نزدیک شد لذا آمریکا تلاش کرد برای پرداخت خسارت شرکتهایی که در دیوان داوری به رای میرسند از سایر اموال بلوکهشده ایران استفاده کند. بر اساس آخرین آماری که مرکز حقوقی بینالمللی نهاد ریاست جمهوری، یعنی همان مرکزی که پس از پیروزی انقلاب برای مذاکره با آمریکاییها در چارچوب بیانیه الجزایر تاسیس شد، منتشر کرده است از ابتدای تاسیس دیوان داوری ایران و آمریکا تاکنون 9533 دعوی به آن ارجاع شده است. از کل این دعویها 2722 فقره مصالحه شده که طرف آمریکایی توانسته حدود 1/2 میلیارد دلار غرامت از بابت آن دریافت کند. سهم طرف ایرانی نیز در غرامتهای دریافتشده حدود 5/5 میلیون دلار بوده است. بر این اساس هماکنون حدود 100 فقره دعوی بزرگ مالی میان ایران و آمریکا در چارچوب بیانیه الجزایر در دست رسیدگی و بررسی قرار دارد که هنوز هیچیک از آنها منجر به صدور حکم نشده است. البته آمریکاییها هیچگاه تکلیف حدود 5/2 تا 3 میلیارد دلار از وجوه نقد، اوراق بهادار و طلای ایران را که مطابق اطلاعات موجود در بانکهای آمریکایی در این کشور وجود دارد مشخص نکردند و البته در بیانیه الجزایر نیز هیچگاه به آن اشارهای نشد. اموال و مستغلاتی که به آنها اشاره شد تنها بخشی از داراییهای بلوکهشده ایران است که پیش از سال 58 به تصرف طرف آمریکایی درآمده و متاسفانه ارادهای نیز برای رفع توقیف آنها وجود ندارد. بیش از 30 سال است که مقامات کاخ سفید به بهانههای واهی حمایت از تروریسم یا مشارکت در اعمال خرابکارانه اقدام به توقیف اموال ایران در ایالات متحده میکنند که آخرین نمونه آن برجهای دوقلوی بنیاد علوی است.
دیدگاه تان را بنویسید