شهر خیابان‌خواب‌ها

شهرهای زیر، به ترتیب بیشترین بی‌خانمان‌ها را در خود جای داده‌اند. شاید این لیست بتواند نشان دهد که بی‌خانمانی، تا چه اندازه مشکلی جهانی است:

1- مانیل، فیلیپین: براساس آمار منتشرشده توسط سازمان ملل، بیش از 70 هزار بی‌خانمان در خیابان‌های مانیل زندگی می‌کنند. همچنین بیش از یک میلیون و 200 هزار کودک در خیابان‌های فیلیپین زندگی می‌کنند که در معرض انواع سوءاستفاده‌ها قرار دارند. در جریان بازدید اخیر پاپ از مانیل، ماموران دولتی تعداد زیادی کودک خیابانی را جمع‌آوری کرده و در قفس‌هایی زندانی کردند، اقدامی که انتقادات شدیدی را در پی داشت.

2- نیویورک، ایالات متحده: رتبه دوم لیست را یکی از بزرگ‌ترین شهرهای اقتصاد اول جهان در اختیار دارد. بیش از 60 هزار بی‌خانمان در نیویورک ساکن هستند که از این تعداد حدود 26 هزار نفر کودک هستند. تعداد بی‌خانمان‌های نیویورک به‌رغم وعده‌ها و البته تلاش‌های شهردار این شهر همچنان رو به افزایش است و جابه‌جایی آنها از داخل خیابان‌ها به مراکز از پیش تعیین‌شده نیز چندان آسان نبوده است.

3- لس‌آنجلس، ایالات متحده: به نظر می‌رسد رویا و کابوس آمریکایی دو روی یک سکه باشند. همانقدر که ثروتمند و موفق شدن در آمریکا باوجود هر پیشینه‌ای می‌تواند در دسترس باشد، خیابان‌خواب‌شدن هم محتمل است. خیابان‌های لس‌آنجلس در ایالات متحده، پذیرای حدود 57 هزار بی‌خانمان هستند. اکثریت این عده مردان مجرد هستند و تاسف‌آورتر اینکه بیشتر از 50 درصد این بی‌خانمان‌های ساکن لس‌آنجلس آفریقایی‌تبار هستند در حالی که تنها 9 درصد جمعیت لس‌آنجلس را آفریقایی‌تبارها تشکیل می‌دهند.

4- مسکو، روسیه: آمار دقیقی در مورد تعداد بی‌خانمان‌های مسکو در دست نیست. حدود چهار درصد جمعیت روسیه بی‌خانمان هستند که تخمین زده می‌شود ده‌ها هزار نفر از آنها ساکن مسکو باشند.

5- مکزیکوسیتی، مکزیک: حدود 30 هزار بی‌خانمان ساکن مکزیکوسیتی هستند. بیش از نیمی از این عده کودکان هستند و فقر اقتصادی علت اصلی وضعیت آنها محسوب می‌شود. در واقع عده زیادی از این کودکان از خانه‌های خود فرار کرده‌اند. خانه‌هایی که فقر اقتصادی به روابط بین والدین ضربه وارد کرده و در اکثر موارد ناهنجاری روابط بین والدین به کودکان هم سرایت کرده و باعث شده تا کودکان به دلیل ترس از مورد سوءاستفاده قرار گرفتن یا رخ دادن آن از خانه فرار کرده و به جمع بی‌خانمان‌های شهر بپیوندند. یونیسف تخمین می‌زند حدود 25 درصد از کودکان زیر 18 سال مکزیکی در فقر شدید به سر می‌برند.

6- جاکارتا، اندونزی: حدود 28 هزار نفر در خیابان‌های پایتخت اندونزی زندگی می‌کنند. پدیده بی‌خانمان‌ها که با دوره حکومت سوهارتو و تصرف زمین‌های خصوصی توسط دولت به بهانه ایجاد توسعه اقتصادی آغاز شد، در طول زمان نه‌تنها متوقف نشده که گسترش هم یافته است. در سال 2013، توفان اندونزی حدود صد هزار نفر را به جمع این بی‌خانمان‌ها افزود.

7- بمبئی، هند: بمبئی حدود 5 /12 میلیون نفر جمعیت دارد، شهری میلیونی مانند بسیاری شهرهای دیگر در کشوری که حدود یک میلیارد نفر را در خود جای داده است. اما بیش از نیمی از این 5 /12 میلیون نفر در زاغه‌های اطراف مومبای زندگی می‌کنند و 25 هزار نفر حتی امکان زندگی در همان زاغه‌ها را هم نداشته و در نتیجه در خیابان روزهای خود را می‌گذرانند. بنا به آمار منتشرشده از سوی سازمان ملل، حدود 150 میلیون کودک زیر 18 سال هندی در خیابان‌ها زندگی می‌کنند که 60 میلیون نفر از آنها کمتر از شش سال سن دارند. این در حالی است که آمار سوءمصرف مواد مخدر و الکل در بین بی‌خانمان‌ها در این کشور بسیار بالاست.

8- بوئنوس آیرس، آرژانتین: بیش از 15 هزار نفر در خیابان‌های بوئنوس ‌آیرس زندگی می‌کنند که متاسفانه حدود 30 درصد آنها کودک و 13 درصد سالمند هستند. اما دلیل بی‌خانمان شدن افراد در رمنجر به بی‌خانمانی می‌شد، قطع ارتباط افراد با خانواده‌هایشان می‌داند. همچنین بدهی و سوءمصرف مواد علل بعدی هستند. علاوه بر این در آرژانتین اگر شما یک بار بی‌خانمان شوید به دلیل بوروکراسی عجیب این کشور و نداشتن آدرس محل اقامت، گرفتن اوراق هویت که برای پیدا کردن شغل لازم است، بسیار دشوار خواهد شد.

9- بوداپست، مجارستان: البته بی‌خانمان بودن در مجارستان غیرقانونی است. این قانون شوکه‌کننده در سال 2012 تصویب شد تا دولت بتواند بی‌خانمان‌ها را به زور از سطح شهر جمع‌آوری کند. اما به هر حال بوداپست 10 هزار بی‌خانمان دارد که عملاً در معرض خطر زندانی شدن هم قرار دارند.

10- سائوپائولو، برزیل: طبق آمار سال 2011، حدود 15 هزار بی‌خانمان در این شهر زندگی می‌کنند که البته نیمی از آنها در کمپ‌های کمک دولتی ساکن هستند اما نیمی دیگر، یعنی در حدود 7500 نفر در خیابان‌ها زندگی می‌کنند و هرلحظه ممکن است ماموران دولتی برخوردهایی خشن با آنها داشته باشند.