هدف بازگشت به سنت و خانه‌داری است

در کشورهای مختلف جهان به‌ویژه در جوامع پیشرفته و مدرن همواره تلاش می‌شود تا از توانایی‌ها و استعدادهای افراد، چه زن و چه مرد در راه پیشرفت و توسعه کشور استفاده شود. کشورهای پیشرفته و مدرن توانمندی‌ها و پتانسیل‌های زنان را به‌عنوان نیمی از سرمایه‌های توسعه و سیاست‌های کلی کشور در نظر می‌گیرند و تلاش قانونگذاران بر این است که در برنامه‌های مختلف از زنان استفاده کنند و همواره در تلاش هستند تا فرصت‌هایی برای زنان شاغل ایجاد کنند که بتوانند نقش‌های مادری را به خوبی ایفا کنند. به‌طوری که در ایام مشخص بابت وظایف مادری بتوانند از امتیازاتی که در اختیار آنان قرار داده می‌شود استفاده کنند که هم نقش مادری خود را به خوبی ایفا کنند و هم وظایف و مسوولیت‌های بیرون از خانه در محیط کار را به‌طور صحیح و کامل اجرا کنند. همان‌طور که ذکر شد اکثر کشورهای پیشرفته برای آموزش زنان هزینه‌های زیادی می‌کنند و سعی می‌کنند با وضع قوانین مناسب در جهت بهبود شرایط آنها در جامعه گام بردارند. از جمله به زنان و مادران شاغل امتیازاتی می‌دهند که بتوانند در ایام خاص، مانند دوران بارداری، مرخصی‌های پس از زایمان یا ایام شیر‌دهی از این امتیازات استفاده کنند و حمایتی که از آنها می‌شود باعث شود آرامش خاطر داشته باشند و همواره کار خود را حفظ کنند. حال نه‌تنها این امتیازات به زنان داده می‌شود بلکه به پدران شاغل هم تسهیلات مشابهی داده می‌شود که همه این هزینه‌ها و تلاش‌ها در راستای حفظ نهاد خانواده است. اما در کشور ما متاسفانه چنین طرح‌ها و امتیازاتی با هدف خانه‌نشین کردن زنان و دور کردن آنان از محیط کار داده می‌شود. این طرح‌ها بر اساس برداشت‌های سنتی و تاریخی افرادی که حاضر به پذیرش جامعه مدرن و تحولات جدید نیستند عنوان می‌شود و در تلاش هستند تا دست به اجرای چنین قوانینی بزنند و جامعه زنان را آن‌طور که می‌خواهند مدیریت کنند.

متاسفانه ایده‌پردازان چنین طرح‌هایی متوجه این موضوع نیستند و یا آن را نادیده می‌گیرند که کاهش ساعت کار در شرایط بازار کار رقابتی باعث ایجاد پوئن‌های منفی برای کارگر یا کارفرما می‌شود، حال اگر این کارمند زن هم باشد که شرایطش با اجرایی شدن این طرح بدتر هم می‌شود و در گزینش آنها به شدت اثر می‌گذارد. تفاوتی هم نمی‌کند در بنگاه‌های خصوصی مشغول به کار باشد یا در ادارات دولتی. با اجرایی شدن این‌چنین طرح‌هایی استخدام نیروی کار زن جاذبه خود را برای کارفرما از دست می‌دهد و کارفرما ترجیح می‌دهد مردان را استخدام کند تا زنان و مادرانی را که برایشان این نوع حمایت‌ها در نظر گرفته شده است و کمتر بر سر کار حاضر می‌شوند. اگرچه این‌چنین طرح‌هایی در نگاه اول برای حمایت از زنان معرفی می‌شود اما در واقع علیه آنان است و اجرایی شدن این طرح باعث می‌شود زنان در بازار کار ایران در موقعیت ضعیف‌تری نسبت به مردان قرار بگیرند و از آن مهم‌تر حتی در شرایط بارداری و ایام شیر‌دهی زنانی که می‌خواهند از تصمیمات قانونی در نظر گرفته شده استفاده کنند شغل خود را از دست می‌دهند. بدون در نظر گرفتن نقش‌های مکمل زن و مرد در جامعه، متاسفانه این نوع اقدام‌ها تنها سبب بروز بی‌اعتمادی نسبت به چنین طرح‌ها و افراد مطرح‌کننده آنها در جامعه می‌شود.

فرض اولیه بر این است که تلاش برای اجرایی شدن چنین طرحی به خاطر این است که می‌خواهند عرصه اشتغال را بر زنان تنگ کنند و روز‌به‌روز آنها را خانه‌نشین کنند. این نوع طرح‌ها متاسفانه با هدف بازگشت به سنت و برگرداندن زنان به خانه مطرح می‌شود و بعضی از افراد با جذابیت از چنین طرح‌هایی دفاع می‌کنند و به نوعی با بیان اینکه مدافع حقوق زنان هستند (آگاهانه یا نا‌آگاهانه) در تلاش هستند تا خیلی زودتر به مرحله اجرا در بیاید. اما غافل از این هستند که در عمل این طرح‌ها سبب می‌شوند ظرفیت‌های نیروی آموزش‌دیده و ماهر زنان نادیده گرفته شود و جامعه از پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های آنان محروم شود. در آخر جا دارد تا به مدافعان این طرح یادآوری کنم که یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای انقلاب در پرتو آموزه‌های رهبری امام خمینی (ره) اهمیت دادن به جایگاه واقعی زن در جامعه بود و تلاش برای تحقق بحق حقوق زنان در بیرون از خانه، که بر اساس ضرورت‌ها و نیازهای جامعه زنان سهم مهمی در ایفای نقش‌های اجتماعی و کاری در جامعه ایفا کنند.