شرایط امروز برای احزاب قابل مقایسه با دوره احمدی‌نژاد نیست

ببینید، وقتی درباره شرایط صحبت می‌کنیم باید آن را با گذشته مقایسه کنیم. ما دوره‌ای هشت‌ساله را پشت سر گذاشتیم که وضعیت در آن اصلاً خوب نبود. یک وقت هست که ما شرایط فعلی را با دوران اصلاحات مقایسه می‌کنیم و یک وقت هست که این شرایط را با دوران هشت‌ساله محمود احمدی‌نژاد به مقایسه می‌گذاریم. این دوره حتماً نسبت به دوره محمود احمدی‌نژاد بهتر است اما بدون شک با دوره اصلاحات تفاوت دارد؛ چرا که جریان رقیب هم متفاوت عمل کرده است. جریان رقیب برای این دوره آمادگی کامل داشت، خیلی غافلگیر نشد، بر خلاف سال ۷۶ که در یک غافلگیری کامل قرار گرفت. بنابراین به اعتقاد من، ما باید اول آنچه را به دست آمده بشناسیم و از آن پاسداری کنیم و سپس برای توسعه‌اش تلاش کنیم. در این شرایط بدون شک اگر به دنبال تقاضای حداکثری باشیم، دچار سرخوردگی خواهیم شد. من شخصاً معتقدم که وضعیت بهتر از دوره ریاست‌جمهوری گذشته است، اما نمی‌گویم که وضعیتی ایده‌آل داریم. باید برای رسیدن به وضعیتی بهتر تلاش کنیم و هر تلاش هم برای خود هزینه‌ای دارد که باید آمادگی پرداخت آن هزینه‌ها را داشته باشیم. امروز شرایط برای احزاب قابل قیاس با دوره محمود احمدی‌نژاد نیست. به نظر می‌رسد که آرام‌آرام یخ برخی فعالیت‌های حزبی باز شود و احزاب بتوانند در تصمیمات کشور نقشی پررنگ‌تر را ایفا کنند.

آیا این دولت ظرف مناسبی برای شکل‌گیری این تلاش دارد؟

واقعیت این است که اولویتی را که دولت برای حوزه سیاست خارجی و حل بحران اقتصادی کشور در نظر داشته به هیچ وجه برای حوزه سیاست داخلی قائل نشده است. اما من برایتان یک مثال می‌زنم. آیا رسانه‌های این دوره را با رسانه‌های دوره محمود احمدی‌نژاد می‌توان مقایسه کرد؟ یک مقایسه ساده بین این دو دوره نشان می‌دهد تغییراتی صورت گرفته و بهبودهایی ایجاد شده است. در این شرایط به نظرم باید ما از همین مختصر تغییرات استفاده درستی کنیم. درخواست‌های حداکثر نه به نفع تحزب و نه به نفع جامعه است.

یعنی شما می‌گویید بیشتر از آنکه دولت تلاش کند، باید شاهد تلاش نخبگان باشیم؟

نه. دولت هم باید فعالیت کند و تلاشی جدی داشته باشد. ببینید! این وزارت کشور آن وزارت کشوری که مورد انتظار بوده نیست. یک زمان وزارت کشور برای احزاب محدودیت ایجاد می‌کند، یک وقت کاری برای احزاب نمی‌کند و یک وقت به توسعه احزاب کمک می‌کند. به هر حال این وزارت کشور برای احزاب محدودیت خاصی ایجاد نکرده است هر چند که برای حمایت از احزاب هم کار خاصی انجام نداده است.

مهم این است که برای توسعه فعالیت‌های احزاب نتوانسته کاری کند.

من هم همین را می‌گویم. باید مقایسه کنیم بین دولت احمدی‌نژاد که دولتش برای احزاب محدودیت ایجاد می‌کرد. پس شرایط حالا بهتر شده اما تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله بسیار زیادی داریم.

فکر نمی‌کنید دولت آقای روحانی و اساساً شخص رئیس‌جمهوری، کمی در مقابل گروه‌های فشار کوتاه آمده و همین موضوع باعث شده که تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله داشته باشیم؟

من اصلاً نمی‌خواهم از تعبیر کوتاه آمدن یا نیامدن استفاده کنم. من می‌خواهم بگویم اولویتی را که دولت در حوزه سیاست خارجی و اقتصادی قائل بوده است در حوزه سیاست داخلی نداشته است. ما انتظار داریم که دولت توجه بیشتری به این موضوع داشته باشد. اتفاقی که می‌تواند از طریق اصلاحات در وضع وزارت کشور، تقویت وزارت ارشاد و دستگاه‌های فرهنگی و درواقع اولویت دادن به این دو حوزه به وجود بیاید.