استاد ستون‌نویسی

اندرسون راس سورکین ستون‌نویس، بنیان‌گذار و سردبیر DealBook است، که البته خبرنامه برجسته تجاری و سیاسی نیویورک‌تایمز را نیز منتشر می‌کند و میزبان اجلاسی سالانه است که برخی از مهم‌ترین افراد در صنعت تجارت و دولت‌ها مهمانان این اجلاس هستند. اندرسون از مهم‌ترین اخبار تجاری و سیاسی روز جنجالی‌ترین گزارش‌ها را می‌نویسد.

اندرسون چگونه روزنامه‌نگار می‌شود؟

سورکین در نیویورک متولد شد. او پسر جوآن راس سورکین، نمایشنامه‌نویس، و لارنس تی. سورکین، شریک شرکت حقوقی کاهیل گوردون و رایندل است و در واقع استعداد نوشتن را از پدرش به ارث برده است. سورکین در سال 1995 از دبیرستان اسکارسدیل فارغ‌التحصیل شد و در سال 1999 مدرک لیسانس علوم ارتباطات را از دانشگاه کرنل دریافت کرد. او با نویسنده‌ای به نام آرون سورکین، که او نیز در اسکارسدیل بزرگ شد، ارتباطی ندارد. اندرسون یک یهودی‌تبار است. سورکین به عنوان یک صدای پیشرو در مورد وال‌استریت و شرکت‌های آمریکایی، مهمان مکرر برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی ملی و همچنین مدرس دانشگاه‌های سراسر کشور است. او در حال حاضر رئیس مشترک شورای رهبری تجاری کتابخانه عمومی نیویورک و عضو شورای روابط خارجی است. نوشتن برای نشریه تایمز اولین قدم او برای وارد شدن به عرصه روزنامه‌نگاری بود و جالب‌تر اینکه او قبل از اینکه از دبیرستان فارغ‌التحصیل شود کار خود را به عنوان یک روزنامه‌نگار که البته تجربه چندانی نداشت اما علاقه‌ای دیوانه‌وار به مطبوعات داشت در یکی از حرفه‌ای‌ترین خبرگزاری‌های جهان آغاز کرد. سورکین در تابستان 1996 برای نشریه بیزینس‌ویک کار کرد و سپس به نیویورک‌تایمز بازگشت. او در   سال 1998 به لندن نقل‌مکان کرد و زمانی که در این شهر حضور داشت، درباره تجارت و فناوری اروپا برای نیویورک‌تایمز نوشت و سپس برای تکمیل تحصیلاتش به کرنل بازگشت. در کرنل، او معاون سیگما پی بود. سورکین در سال 1999 به طور تمام‌وقت به نیویورک‌تایمز پیوست. در سال 2000، سورکین گزارشگر ارشد مستقر در نیویورک شد؛ سمتی که همچنان آن را حفظ کرده است. در سال 2001، سورکین «دیل بوک» را تاسیس کرد، یک گزارش مالی روزانه آنلاین که تایمز آن را منتشر می‌کند. سورکین به‌عنوان سردبیر  دیل بوک هفتگی ستونی به همین نام می‌نویسد. سورکین همچنین دستیار سردبیر اخبار تجاری و مالی این روزنامه است. سورکین درباره بحران مالی وال‌استریت، از جمله فروپاشی Bear Stearns و لمان برادرز و کمک مالی دولت سایر بانک‌های سرمایه‌گذاری بزرگ و AIG گزارش داده است. او همچنین درباره مشکلات صنعت خودرو آمریکا مطالبی نگاشته است. سورکین برای نخستین‌بار در مارس 2007 در ستونی موضوع رفتارهای مالیاتی را انتخاب کرد و در مورد آن قلم زد و بعدها در صفحه اول نیویورک‌تایمز نیز این موضوع را پی گرفت. در سال 2014، سورکین مجموعه‌مقالاتی نوشت و در آنها از شرکت‌های آمریکایی به خاطر تلاش برای کاهش صورت‌حساب مالیاتی خود با ادغام با شرکت‌های خارجی کوچک‌تر در معامله‌ای به نام «وارونگی» انتقاد کرد. او همچنین بانک‌های وال‌استریت را که به شرکت‌های آمریکایی توصیه می‌کردند چنین معاملاتی را دنبال کنند، مورد سرزنش قرار داد و بانک‌ها را «شرکت‌های توطئه‌گر» توصیف کرد. این مقاله او به شهرت هرچه بیشتر او دامن زد و منتقدان جسارت او در نوشتن را تحسین کردند.

دیل بوک

به گفته خود سورکین او پیوسته در تلاش است تا خوانندگان را از بزرگ‌ترین عناوین خبری آگاه کند و به دنبال ایجاد انگیزه‌ها و ذهنیت‌های مختلف در افراد است و می‌خواهد برای افرادی که هر روز تصمیم‌های مهمی را در دفاتر خود در حین حرکت در راهروها یا هنگام نوشیدن چای صبحگاهی در واشنگتن، بروکسل و پکن می‌گیرند یک راهنمای مناسب باشد. او به‌ویژه به روزنامه‌نگاری راه‌حل‌محور علاقه‌مند است در واقع او در میان خبرها به دنبال یافتن و افشای یک مشکل یا اشتباه است تا راه‌حل‌های عاقلانه متناسب با شرایط روز را برای این مشکلات ارائه دهد. جالب است بدانید که او شیفته اخبارهای هیجانی است؛ اخباری فوری مثل جوش خوردن یک معامله بزرگ یا وضع یک قانون مفید که عموم مردم باید از وقوع آن مطلع شوند او را به وجد می‌آورد. او این نوع داستان‌ها را هر روز در دیل بوک روایت می‌کند، و هر روز صبح با ایمیل برای خوانندگان ارسال می‌شود. اگر شما هم به دنبال اخبار هیجانی هستید می‌توانید به صورت رایگان در دیل بوک عضو شوید. همان‌طور که در بالا اشاره کردیم، سورکین همچنین میزبان نشست سالانه DealBook Summit است؛ جایی که با مهم‌ترین افراد سال مصاحبه می‌کند. از دیگر اتفاقاتی که باعث تولید آدرنالین در اندرسون می‌شود یک مصاحبه عالی است. او سخت تلاش می‌کند تا تمام هنر خبرنگاری‌اش را تمام و کمال در مصاحبه‌ها به کار بگیرد. در طول دوران حرفه‌ای کارش، از ایلان ماسک گرفته تا کیم کارداشیان، لبرون جیمز، بنیامین نتانیاهو، رئیس‌جمهور باراک اوباما، دونالد ترامپ و جو بایدن طرف مقابل او برای مصاحبه‌های حرفه‌ای بوده‌اند. او همچنین برنده جایزه‌ امی برای مصاحبه زنده برجسته در سال 2021 شد.

پسِ ذهن اندرسون چه می‌گذرد؟

او نوشتن را در نشریه تایمز در سال 1995 در حالی که فقط 18 سال داشت، شروع کرد. اندرسون می‌گوید: «اگر به نقش پول در جامعه دقت کنید، تقریباً بر هر بخش از جامعه اثرگذار است: سیاست، ورزش، هنر، بشردوستی و موارد دیگر. تمرکز اولیه من روی گزارش در وال‌استریت و معاملاتی بود که انجام می‌شد. من اخبار برخی از بزرگ‌ترین قراردادها، از جمله برخی از مهم‌ترین آنها، مانند خرید جی پی مورگان از سوی چیس را منتشر کرده‌ام. همچنین به طور گسترده در مورد بحران مالی سال 2008، پیامدهای آن در وال‌استریت و کمک مالی دولت به بانک‌های سرمایه‌گذاری بزرگ، از جمله فروپاشی Bear Stearns و لمان برادرز و کمک مالی AIG (American International Group) گزارش دادم. من کتاب «بسیار بزرگ برای شکست» را درباره این بحران نوشتم و یک فیلم‌نامه درام درباره آن برای HBO تهیه کردم که نامزد 11 رشته در ‌جایزه امی شد. فایننشال‌تایمز کتاب من را دستاورد خارق‌العاده‌ای توصیف کرد که به‌سختی می‌توان از آن پیشی گرفت و رقابت با این کتاب را دشوار دانست. من همچنین اغلب در مورد سیاست مالیاتی نوشته‌ام، برای اولین‌بار در سال 2007 یک حفره مالیاتی برای صنعت سهام خصوصی به نام «سود حمل‌شده» را شناسایی کردم که از آن زمان به بعد در واشنگتن موضوع بحث‌های جاری بوده است.» اندرسون مدتی هم مجری برنامه Squawk Box، برنامه صبحگاهی کانال سی‌ان‌بی‌سی بوده است، علاوه بر اینها او به طور منظم در  Morning Joe  در ام‌اس‌ان‌بی‌سی برنامه اجرا کرده است. اخلاق روزنامه‌نگاری بالاترین اولویت اندرسون در شغلش است. او باور دارد رفتار منصفانه، شفاف و صادقانه با مردم است که از هویت او محافظت می‌کند تا بتوانند با در میان گذاشتن اطلاعات حساس، احساس مفید بودن داشته باشند. او عمیقاً به دنبال جلب اعتماد مخاطبان خود است. با توجه به اینکه او اغلب در مورد اطلاعات غیرعمومی درباره شرکت‌ها برای بخشی از گزارش‌هایش کنکاش می‌کند، استانداردهایی برای کارش تعریف کرده است. مثلاً او سهام شرکت‌های سهامی خاص را نمی‌خرد. همچنین برای سخنرانی‌هایش از شرکت‌ها پولی قبول نمی‌کند. او به سیاستمداران کمک مالی نمی‌کند و با هیچ حزب سیاسی هم ارتباط ندارد. او واقعاً غیرسیاسی است. «تا جایی که یک موضوع خبری یک تضاد منافع واقعی یا ادراکی ایجاد کند، خودم را از نوشتن یا ویرایش در مورد آن دور می‌کنم.» او یک خط‌مشی کاملاً اخلاقی برای کارش تعیین کرده است.

کتاب‌های سورکین

کتاب سورکین در مورد بحران بانکی وال‌استریت با نام «بسیار بزرگ برای شکست» داستان درونی چگونگی مبارزه وال‌استریت و واشنگتن برای نجات سیستم مالی این شرکت در 20 اکتبر 2009 منتشر شد. این کتاب برنده جایزه جرالد لوب در سال 2010 برای بهترین کتاب تجاری سال شد و در فهرست نهایی جایزه کتاب سال کسب‌وکار فایننشال‌تایمز و گلدمن ساکس در سال 2010 قرار گرفت و در The New حضور داشت. در سال 2011 فیلمی با عنوان کتاب و بر اساس آن ساخته شد که به یکی از ماندگارترین فیلم‌های تاریخ سینما تبدیل شد؛ بحران مالی 2008 با تمام جزئیاتش به‌خوبی در این فیلم به نمایش درآمد. ساختن یک فیلم هیجان‌انگیز مالی نمی‌تواند آسان باشد، در حالی که خونی ریخته نشده یا هیچ جسدی وجود ندارد. شاید یک ایده‌پردازی و قلم خلاق بتواند از دل یک بحران فیلمی هیجانی خلق کند. در «Too Big to Fail» تمامی جزئیات کتاب با ترفندهای مختلف سینمایی به تصویر درآمده است، زیرا نمی‌توان هیچ بخشی از این کتاب خواندنی را نادیده گرفت.

 از «میلیاردرها»تا مستندهای مالی

میلیاردرها یک مجموعه تلویزیونی درام مالی آمریکایی است که در هفت فصل ساخته شد و برایان کوپلمن، دیوید لوین و اندرو راس سورکین سازندگان آن هستند. این سریال در 17 ژانویه 2016 در Showtime پخش شد و آخرین فصل آن در 13 آگوست 2023 به نمایش درآمد. جریان این سریال در نیویورک و کانکتیکات پیش می‌رود. «میلیاردرها» یک درام ضدقهرمانی است که در میان رانت‌خوارها در نیویورک و کانکتیکات اتفاق می‌افتد. سریالی بی‌نقص که مفهوم «لذت گناه» به‌خوبی در آن تصویر شده است. این سریال در اصل مستندی بر اساس زندگی کورکورانه ثروتمندان است، که بی‌اخلاقی‌های بسیاری را به تصویر می‌کشد. «نورمن» نیز فیلمی است که سورکین تهیه‌کننده آن بوده است که در سال 2016 منتشر شد. داستان فیلم درباره یک فرد مهم در نیویورک است که با چاپلوسی و ضابطه دسترسی به سیاستمداران و دیگر دلالان قدرت، پول در می‌آورد. نورمن اوپنهایمر با میچا اشل، که یک سیاستمدار اسرائیلی است، دوست می‌شود و برای او یک جفت کفش گران‌قیمت می‌خرد و از او برای دعوت به خانه آرتور تاوب، یک تاجر شناخته‌شده استفاده می‌کند. تاوب به سرعت نورمن را یک فرصت‌طلب تلقی ‌می‌کند و به او می‌گوید که برود. نورمن در قطار با الکس گرین، بازپرس جنایی اسرائیلی ملاقات می‌کند و همه چیز را در مورد تجارت و رابطه‌اش با اشل به او می‌گوید، حتی ارتباط‌هایش را روی یک تکه کاغذ ترسیم می‌کند. گرین به‌دقت توجه می‌کند و کاغذ را نگه می‌دارد. سه سال بعد، اشل نخست‌وزیر اسرائیل می‌شود و برای دیدار با رئیس‌جمهور، صحبت در سازمان ملل و امضای معاهده صلح با همسایگان اسرائیل به ایالات‌متحده سفر می‌کند. او در یک پذیرایی بزرگ که از سوی رسانه‌ها پوشش داده می‌شود، با نورمن احوال‌پرسی می‌کند و او را با افراد قدرتمند بسیاری آشنا می‌کند. این مهمانی آغاز تحولات زندگی نورمن از یک یهودی معمولی به یک فرد سرشناس است. «صفحه اول: درون نیویورک‌تایمز» نیز یک فیلم مستند آمریکایی از اندرو راس سورکین است که برای اولین‌بار در جشنواره فیلم ساندنس در سال 2011 به نمایش درآمد Magnolia Pictures و Participant Media به طور مشترک حق پخش فیلم را در ایالات‌متحده به دست آوردند و فیلم را در تابستان 2011 در سینما منتشر کردند. این فیلم بیش از یک میلیون دلار در باکس آفیس ایالات‌متحده فروخت و نامزد دو جایزه اخبار و مستند امی و همچنین جایزه انتخاب منتقدان برای بهترین فیلم مستند شد. موضوع این مستند درباره پیشی گرفتن اخبار اینترنتی از روزنامه‌ها و مجلات به عنوان منبع اصلی خبری در جهان است که به ورشکستگی روزنامه‌ها و رسانه‌های فیزیکی منجر شده است.  مستند «Icahn: The Restless Billionaire» به کارگردانی بروس دیوید کلین، تضادهای جذاب ذهن یک سرمایه‌دار مشهور، کارل ایکان، را بررسی می‌کند. ایکان که در طول نیم‌قرن گذشته نزدیک به 20 میلیارد دلار جمع‌آوری کرده و در خط مقدم برخی از افسانه‌ای‌ترین معاملات تجاری دوران قرار دارد، یک مذاکره‌کننده ترسناک و استراتژیست ماهر است. به واسطه هنر تصاحب و سرمایه‌گذاری شرکت به قول خودش و در یک دیدگاه مشترک اعضای خانواده، روزنامه‌نگاران و دیگر غول‌های صنعت، او را «ایکان: میلیاردر بی‌قرار» می‌نامند. این فیلم فروتنی  ایکان، هوش تجاری و تلاش وسواس‌گونه او را برای ماندن در سلسله‌مراتب شرکت‌های آمریکایی بررسی می‌کند. سورکین یکی از بازیگران این فیلم است. مستند GameStop: Rise of the Players به رویداد کوتاه گیم‌استاپ در سال 2021 می‌پردازد که شاهد افزایش بیش از 2500درصدی سهام گیم‌استاپ در میان نوسانات شدید بود. این داستان عمدتاً از دیدگاه چندین سرمایه‌گذار ارزشی که در به اشتراک گذاشتن تلاش‌های لازم در رسانه‌های اجتماعی، به‌ویژه جریان‌های YouTube Roaring Kitty مشارکت داشتند، روایت می‌شود. در این فیلم نیز سورکین به عنوان بازیگر ایفای نقش می‌کند.

جوایز

سورکین علاوه بر جوایزی که برای کتاب «بسیار بزرگ برای شکست» دریافت کرد در سال 2004 نیز جایزه جرالد لوب را از آن خود کرد. او همچنین برنده جایزه انجمن ویراستاران و نویسندگان تجاری آمریکا برای ارائه اخبار فوری در سال 2005 و بار دیگر در سال 2006 شد. در سال 2007، مجمع جهانی اقتصاد او را به عنوان رهبر جوان جهانی معرفی کرد.