تحمل صفر

ترجمه: سارا بنی‌صدر-  واکسن‌ها به راحتی کووید 19 را ریشه‌کن نخواهند کرد. دولت‌ها باید در مورد چگونگی زندگی کردن با ویروس چاره‌ای بیندیشند. حتی معجزات هم حدومرز خود را دارند. واکسن‌ها زودتر از آنچه مردم فکر می‌کردند رسیدند و بهتر از آنکه بسیاری فکر می‌کردند کار می‌کنند. بدون آنها همه‌گیری جان بیش از 150 میلیون نفر را تهدید می‌کرد. با وجود این، درحالی که جهان آستین بالا می‌زند، مشخص شده این انتظار که واکسن بتواند کووید 19 را شکست بدهد اشتباه است. این بیماری سال‌ها به گردش خود ادامه خواهد داد و احتمالاً بومی خواهد شد. زمانی که کووید‌19 برای اولین بار شیوع پیدا کرد، دولت‌ها غافلگیر شدند. اما امروز باید از قبل چاره‌اندیشی کنند. معجزه خواندن واکسیناسیون اغراق‌آمیز نیست. کمی بیشتر از یک سال پس از اینکه ویروس شناسایی شد پزشکان 148 میلیون دوز واکسن تجویز کرده‌اند. در اسرائیل، پذیرش بیماران در میان افراد زیر 60 سال که هنوز واکسنی دریافت نکرده‌اند بیش از هر زمان دیگری است. در عوض افراد بالای 60 سال که بیشترشان واکسن دریافت کرده‌اند، امروز آمار ابتلایشان 40 درصد کمتر از اوج ابتلا در اواسط ژانویه است و بیشتر هم کاهش خواهد یافت. گرچه واکسن‌ها قادر به جلوگیری از همه موارد خفیف و بدون علامت کووید‌19 نیستند اما به‌نظر می‌رسد بیشترشان بیماران را از مرگ و شدیدترین عفونت‌ها که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند نجات می‌دهند و این چیزی است که در واقع اهمیت دارد. شواهد اولیه نشان می‌دهد برخی واکسن‌ها انتشار ویروس را نیز متوقف می‌کنند. این تا حد زیادی همه‌گیری را کند کرده و به کاهش تعطیلی‌ها بدون اینکه واحدهای مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌ها از موارد حاد بیماری لبریز شوند، کمک می‌کند. این یافته‌ها و بسیاری دیگر با ظهور اطلاعات بیشتر افزایش خواهند یافت. با این حال، با وجود همه خبرهای خوب کار ویروس کرونا با انسان‌ها هنوز تمام نشده است. کووید‌19 به گردش خود ادامه خواهد داد. ویروس احتمالاً به طور دائمی در انسان‌ها خانه خواهد کرد، موضوعی که پیامدهای عمیقی بر چگونگی عکس‌العمل دولت‌ها خواهد داشت. یکی از دلایل تداوم کووید‌19 دشواری ساخت و توزیع واکسن کافی برای 8 /7 میلیارد انسان در جهان است. حتی انگلستان هم که با سرعت بیشتری نسبت به سایر کشورهای بزرگ کار واکسیناسیون را پیش می‌برد، واکسیناسیون افراد بالای 50 سال را تا ماه می تمام نخواهد کرد. علاوه بر این اثرگذاری یک دوز واکسن ممکن است کاهش یابد، که نیاز به تزریق تقویت‌کننده‌ها را ضروری می‌کند. خارج از جهان ثروتمند، 85 درصد کشورها هنوز برنامه واکسیناسیون خود را آغاز نکرده‌اند. تا زمانی‌که میلیاردها انسانی که در این کشورها زندگی می‌کنند نیش سوزن را احساس نکنند، که ممکن است تا سال 2023 طول بکشد، به عنوان سوخت ویروس باقی خواهند ماند. دلیل دیگر ماندگاری کووید‌19 این است که حتی اگر واکسن‌ها سبب کم شدن آلودگی ویروس و محافظت از مردم در برابر مرگ شوند، سویه‌های جدید ویروس دستاوردهای آنها را از بین خواهند برد. انواع موفق‌تر ویروس مسری‌تر هستند، نوع B.1.1.7 که برای اولین بار در بریتانیا مشاهده شد بین 25 تا 40 درصد نسبت به بقیه سویه‌ها مسری‌تر است. آلودگی از الگوی پیچیده رشد نمایی ریاضیات پیروی می‌کند، به همین خاطر حتی اگر نوع ویروس کشنده نباشد موارد ابتلا و مرگ‌و‌میر به سرعت انباشته می‌شوند. برای به دست آوردن سطح مشخصی از سرکوب ویروسی فاصله اجتماعی سختگیرانه‌تری نیاز است. به علاوه انواع جدید ویروس ممکن است نسبت به واکسن‌های فعلی مقاوم باشند. مواردی که در برزیل و آفریقای جنوبی یافت شده‌اند نیز ممکن است ایمنی حاصل از ابتلای قبلی کووید‌19 را شکست دهند. ولی این امید وجود دارد که این موارد خفیف‌تر باشند چراکه سیستم ایمنی بدن با اولین برخورد با بیماری خود را آماده کرده است. حتی اگر این موضوع حقیقت داشته باشد ویروس به گردش ادامه خواهد داد، افراد محافظت‌نشده را پیدا خواهد کرد و سویه‌های جدیدی را تکامل می‌دهد که برخی از آنها در برابر سیستم دفاعی‌ای که جوامع در برابر آن ایجاد کرده‌اند بهتر عمل خواهند کرد. و سومین دلیل برای تداوم ویروس این است که افراد زیادی با امتناع از واکسیناسیون انتخاب می‌کنند که مورد هدف ویروس قرار گیرند. در مجموع 10 میلیون انگلیسی به دلیل سن یا شرایط زمینه‌ای در معرض این بیماری هستند. مدل‌سازی نشان می‌دهد اگر 10 درصد از آنها از واکسینه شدن امتناع کنند و فاصله‌گذاری اجتماعی رعایت نشود، در حالی که ویروس همچنان در سطح بالایی مستعد گردش است، ابتلا به بیماری و مرگ‌و‌میر افزایش بسیار زیادی خواهد داشت. در واقعیت اما سهم جمعیتی که هنوز واکسینه نشده‌اند احتمالاً بسیار بیشتر از آن آزمایش فکری است. واکسن‌ها هنوز برای کودکان مجوز ندارند. جوامع اقلیت در بسیاری از کشورهای جهان، که بیشتر در معرض ابتلا به بیماری قرار دارند، اعتماد کمتری به دولت‌ها و تشکیلات پزشکی دارند. حتی در میان کادر درمان، با وجود اینکه از نزدیک شاهد ویرانی‌های کووید‌19 بوده‌اند، نیمی از آنها از تزریق واکسن امتناع می‌کنند. با ورود سویه‌های جدید بیماری حدود 80 درصد جمعیت باید در برابر یک فرد آلوده مصون باشند تا بیماری به کمتر از یک نفر انتقال پیدا کند، آستانه‌ای که اپیدمی در آن فروکش خواهد کرد. به تمامی این دلایل دولت‌ها باید برنامه‌ریزی برای کووید‌19 را به عنوان یک بیماری بومی آغاز کنند. امروز آنها با این بیماری به عنوان یک وضعیت اضطراری که پس از مدتی عبور خواهد کرد برخورد می‌کنند. برای مشاهده اینکه این روش‌های فکری چه تفاوتی دارند نیوزیلند را در نظر بگیرید که با بستن درهای خود به روی جهان تلاش کرده از ورود کووید‌19 جلوگیری کند. این کشور توانسته از این طریق تعداد مرگ‌های ثبت‌شده را پایین‌تر از 25 نفر حفظ کند ولی چنین سیاست سختگیرانه‌ای به عنوان یک راهکار دفاعی دائمی معنایی ندارد، چراکه نیوزیلند کره شمالی نیست. با واکسیناسیون افراد آسیب‌پذیرتر این کشور تحت فشار فزاینده‌ای برای باز کردن مرزهای خود قرار خواهد گرفت و ابتلا و مرگ‌و‌میر ویروس بومی کرونا در نیوزیلند نیز آغاز می‌شود. دولت‌ها در سراسر جهان باید درباره اینکه چه زمانی و چگونه از اقدامات اضطراری به سمت سیاست‌های پایدار اقتصادی و اجتماعی تغییر جهت دهند، چاره‌اندیشی کنند. این انتقال برای کشورهایی که سرمایه‌گذاری زیادی برای پیشگیری از کرونا انجام داده‌اند به لحاظ سیاسی بسیار سخت خواهد بود. در هیچ‌کدام از کشورهای جهان این انتقال سخت‌تر از چین نیست که واکسیناسیون کند پیش می‌رود. حزب کمونیست هر مورد کووید‌19 را غیرقابل قبول و گردش گسترده را نشانه‌ای از انحطاط کشورهای غربی توصیف کرده است. سازگار شدن با زندگی همراه با کووید‌19 با علم پزشکی آغاز می‌شود. درحال حاضر کار روی واکسن‌هایی که با سویه‌های جدید بیماری سازگار می‌شوند آغاز شده است. اقدامی که باید با نظارت بیشتر بر جهش‌های در حال انتشار و سرعت بخشیدن به تصویب مقررات دوزهای تقویتی همراه باشد. در همین حال درمان‌هایی برای نجات افراد بیشتری که در معرض مرگ یا ابتلای شدید قرار دارند نیاز است. بهترین نتیجه با ترکیبی از ایمنی اکتسابی، تزریق منظم تقویتی واکسن‌های بهبود‌یافته و فهرستی درمانی برای اطمینان از اینکه کووید‌19 به ندرت زندگی افراد را تهدید می‌کند، نیاز است. اما این نتیجه تضمین‌شده نیست. تا جایی که دارو نتواند به تنهایی از سویه‌های کشنده ویروس جلوگیری کند، مسوولیت بر دوش رفتارها خواهد بود، همان‌طور که در بیشتر زمان پاندمی بوده است. اما به جای تعطیلی‌های ملی و تعطیلی‌های طولانی‌مدت مدارس که هزینه‌های بسیاری ایجاد کرده است مسوولیت بیشتر باید بر دوش افراد گذاشته شود. عادت‌هایی چون ماسک زدن ممکن است به جزئی از زندگی روزمره بدل شوند. برگه واکسن و محدودیت‌ها در فضاهای شلوغ نیز می‌توانند اجباری شوند. افراد آسیب‌پذیر باید هوشیاری خود را حفظ کنند. افرادی که از تزریق واکسن امتناع می‌کنند می‌توانند آموزش‌های بهداشتی و تشویقی دریافت کنند ولی حمایت از آنها محدود شود. در نهایت تمایل مردم به زندگی کردن قابل مقاومت و مخالفت نخواهد بود، حتی در کشورهایی با حکومت مطلقه چون چین، که ممکن است مایل به کنار گذاشتن سیاست «تحمل صفر» نباشند. تداوم عفونت‌های حاد و بیماری‌های مزمن و ناتوان‌کننده به معنای ناخوشایند بودن مرحله بعدی همه‌گیری خواهد بود. ولی حتی اگر کووید‌19 کاملاً آرام نگیرد، وضعیت بسیار بهتر از آن چیزی است که ممکن بود باشد و اعتبار آن به علم پزشکی می‌رسد.

منبع : اکونومیست