دوستی با خرس
همکاری بلندمدت ایران و روسیه به مقصود می‌رسد؟
مسعود پزشکیان و ولادیمیر پوتین، روسای جمهور دو کشور ایران و روسیه، لبخند بر لب روبه‌روی دوربین‌ها دست می‌دهند و نسخه‌های موافقت‌نامه‌ای 47ماده‌ای را که امضا کرده‌اند، با هم ردوبدل می‌کنند. این موافقت‌نامه که معاهده مشارکت جامع راهبردی بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری فدراتیو روسیه نام دارد قرار است زمینه‌ساز همکاری‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و امنیتی، فرهنگی و... دو کشوری باشد که در طول تاریخ روابط پرفرازونشیبی داشته‌اند؛ روابطی که البته کفه ضرر و زیان آن برای ایران سنگین بوده و از جدا شدن مناطقی از ایران گرفته تا کرور‌کرور خسارت و غرامت را شامل شده است.
ایران و روسیه مدت‌هاست که می‌خواهند دور تازه‌ای از همکاری را آغاز کنند اما این روابط هنوز نتوانسته است مابه‌ازای اقتصادی داشته باشد. در حالی که مسئولان دولت قبل بارها از جهش روابط دوجانبه و رسیدن آن به 40 میلیارد دلار در کمتر از یک‌سال‌ونیم سخن می‌گفتند، حجم مبادلات دو کشور کمتر از یک‌دهم این رقم است و سال‌هاست که اساساً دو کشور تجارت چندان بالایی با هم ندارند. قرار گرفتن هر دو کشور تحت تحریم هم بر وخامت شرایط افزوده و بعید است فعلاً این موافقت‌نامه برای دو کشور بهره‌ای در بر داشته باشد. دوستی ایران با روسیه تا به امروز کمتر منفعتی در برداشته است و باید امیدوار بود در دور جدید با رفع تحریم از هر دو کشور، جهشی در روابط بین این دو بازار بزرگ و پرظرفیت رخ دهد.
