وقت انتخابات(اینفوگرافیک)

اقتصاد ایران در دهه 90 دیگر نه مانند دهه 80 از درآمدهای نجومی نفتی بهره‌مند است و نه دیگر مانند دهه‌های پیش از آن، از منابع طبیعی مانند آب و ذخایر دیگر بهره‌مند است. بحران‌ مالی صندوق‌های بازنشستگی، بحران‌ بانکی، کاهش شدید درآمدهای دولت نسبت به گذشته و حادتر شدن مشکلات ساختاری دیگر اقتصاد ایران باعث شده که کارشناسان هشدار دهند در این دوره دیگر نمی‌توان به بازتوزیع منابع فکر کرد. از نگاه بسیاری از آنها، اکنون دیگر وقت افزایش اندازه کیک اقتصاد است نه توزیع کیک کوچک‌شده این اقتصاد. اقتصاد ایران در این دهه شاهد است که سالانه حدود یک میلیون نفر متقاضی جدید وارد بازار کار می‌شوند و طبیعتاً برای پاسخ به چنین نیازی نیز نرخ رشد اقتصادی باید آنقدر چشمگیر باشد که بتوان امیدوار به بهبود وضعیت اقتصادی کشور بود. در برنامه ششم توسعه هم نرخ رشد سالانه حدود هشت‌درصدی در حالی تعیین شده که متوسط رشد اقتصادی برنامه‌های اول تا پنجم توسعه در ایران کمتر از این رقم بوده است. اما آیا کاندیداهای ریاست جمهوری دوازدهم هم با آگاهی نسبت به این مساله وارد کارزار انتخاباتی شده‌اند؟ هرچند هنوز مهم‌ترین کاندیداهای انتخابات به صورت جزئی و دقیق برنامه‌های خود را مطرح نکرده‌اند اما آنچه تاکنون درباره هرکدام از آنها منتشر ‌شده می‌تواند مبنایی باشد تا مشخص شود هرکدام از آنها چه نگاهی به اقتصاد دارند و با چه پشتوانه‌ای از برنامه‌های اقتصادی وارد انتخابات شده‌اند. شاید مهم‌تر از این افراد، احزاب و گروه‌های سیاسی باشند که نماینده‌های آنها در این رقابت حضور دارند. باید دید هرکدام از احزاب و گروه‌های مهم سیاسی در این دوره چه برنامه‌هایی برای حل مشکلات اقتصادی کشور تهیه و تدوین کرده‌اند. قطعاً پس از طرح شعارها و برنامه‌های هرکدام از گروه‌ها یا نامزدهای انتخابات ریاست جمهوی می‌توان  بررسی کرد که اظهارنظرهای آنها چقدر با واقعیت‌های اقتصادی همسویی دارد و کدام یک از این نامزدها مدافع بازار آزاد و کدام یک حامی اقتصاد دولتی است؟ اسحاق جهانگیری، سیدابراهیم رئیسی، محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی از کاندیداهایی هستند که تجارت‌فردا به بررسی اظهارنظرها و اندیشه‌های اقتصادی آنها پرداخته است و علاوه بر این، در این پرونده سعی شده به این سوال پاسخ داده شود که اقتصاد ایران در حال حاضر به چه رئیس جمهوری نیاز دارد؟