شراکت استراتژیک

 خدیجه غبیشاوی: رئیس‌جمهور روسیه بار دیگر به تهران سفر کرد تا نشان دهد روابط استراتژیک تهران و مسکو همچنان در مسیر رو به جلو قرار دارد و دو کشور پرونده‌های باز مشترک بسیاری را روی میز رایزنی‌های خود دارند. «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه در هجدهمین سال حضور پیاپی‌اش در سمت‌های نخست‌وزیری و ریاست‌جمهوری روسیه چمدان‌هایش را بست و از مسکو عازم تهران شد تا افق‌های جدیدی را با شرکای استراتژیکش در تهران در مسائل مهم منطقه‌ای و بین‌المللی، سیاسی و اقتصادی باز کند.

پوتین این روزها بدون توجه به تهدیدات و خط‌و‌نشان‌کشی‌های برخی کشورهای منطقه‌ای و آمریکا علیه اقدامات و سیاست‌های تهران، نشان داد که مشترکات میان ایران و روسیه برای ادامه همکاری‌های اقتصادی و سیاسی میان دو کشور کفایت می‌کند و حتی برای پیشبرد این روابط حاضر است به تهران بیاید و با مقامات ارشد تهران به گفت‌وگو بنشیند.

ایران و روسیه پرونده‌های مشترک بسیاری بر روی میز مذاکرات خود دارند،‌ مسائلی مانند سوریه، بحران‌های متعدد در خاورمیانه، نقش ایران و روسیه در افغانستان، پرونده‌های یمن و عراق، قطع روابط ایران و عربستان، آینده توافق هسته‌ای ایران با گروه ۱+۵ و همکاری‌های تهران و مسکو در حوزه‌های انرژی و اقتصادی و تجاری.

از سوی دیگر سفر پوتین به تهران با سفر رئیس‌جمهور آذربایجان به ایران همزمان شد و نشست سه‌جانبه‌ای میان رهبران سه کشور برگزار شد تا اراده‌ای متفاوت از گذشته میان تهران، مسکو و باکو برای گشودن صفحه جدیدی در روابط سه‌جانبه نشان داده شود، اراده‌ای برای استفاده از فرصت‌های پیش روی سه کشور، بررسی چالش‌ها و مسائل فی‌مابین و تقویت و توسعه همکاری‌ها که می‌تواند راهبرد شراکت میان ایران و روسیه را در مسیری شفاف‌تر از گذشته قرار دهد.

تحلیلگران بر این باور هستند که با اینکه سفر پوتین به تهران با هدف شرکت در نشست سه‌جانبه ایران، آذربایجان و روسیه صورت گرفته است اما دیدار پوتین با مقامات ارشد ایران به محض ورود به کشور می‌تواند بیانگر این موضوع باشد که رایزنی‌های مهم و قابل توجهی میان مقامات دو کشور درباره مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی صورت گرفته است.

از سوی دیگر این سفر بیانگر آن است که ایران همچنان نقشی کلیدی در اتحاد استراتژیک با روسیه ایفا می‌کند و پتانسیل تهران در زمینه‌های مختلف اقتصادی و تجاری و گردشگری به ویژه پس از برجام منجر به آن شده است که مسکو حساب ویژه‌ای روی تهران باز کند.

از سوی دیگر اما تهران و مسکو در حالی روزهای همکاری‌های عمیق استراتژیک خود را در بستر جدید مسائل منطقه‌ای تجربه می‌کنند که بیش از سه دهه ارتباط هسته‌ای و نظامی میان دو کشور در کارنامه تهران و مسکو ثبت شده است، موضوعی که نمی‌توان در کنار آن منکر بی‌اعتمادی‌های ریشه‌دار میان دو کشور آن هم به دلیل بدقولی‌های مسکو در زمینه تکمیل نیروگاه اتمی بوشهر یا تحویل سامانه دفاع موشکی اس300 شد، با این حال اما می‌توان امیدوار بود دو کشور با تکیه بر اشتراکات راهبردی خود که در چند سال اخیر آنها را بیش از پیش به یکدیگر نزدیک کرده است بتوانند دوران شراکت‌شان را طولانی‌تر کنند.