تواتر مطلوب گزارش‌ها

همه مقامات کشورها در سراسر جهان، هر از گاهی با مصاحبه‌های تلویزیونی و رسانه‌ای به بیان آنچه کرده‌اند و آنچه خواهند کرد، می‌پردازند. این سنتی نیست که مختص ایران یا دولت به خصوصی باشد. هر چند استفاده دولت‌ها از این ابزار مختلف است. دولتی کم و دولتی زیاد. کم‌وزیاد بودن مصاحبه نیز دلیل بر کارآمدی و ناکارآمدی دولت نیست، زیرا گاهی شرایط اقتضا می‌کند که بالاترین مقام دولتی بیشتر راهبردهایش را در معرض عموم قرار دهد.

تواتر مصاحبه‌ها

زمانی که دولت ناکام در عمل به وظایفش باشد و عموم مردم نتوانند موفقیت‌هایی را که دولت در نظر دارد، احساس کنند، دولت بیشتر نیاز دارد تا از گفت‌و‌گوی مستقیم با مردم بهره برد. در این حالت دولت به دنبال مجاب کردن و قانع کردن افکار عمومی به چیزی است که آنان، آن را درک نکرده‌اند. استفاده دولت از رسانه و گفت‌وگو با مردم در این حالت بیشتر شده و قصد آن است تا حداکثر استفاده از قدرت رسانه به عمل آید. این در حالی است که ممکن است دولت به دلیل حجم مشکلاتی که وجود دارد، مجبور باشد بیش از قبل با مردم سخن گوید، اما مخالفان می‌توانند، آن را به شکل اول تعبیر کنند. راهبرد رسانه‌ای دولت باید از این دام بر‌حذر باشد. نباید این‌گونه تلقی شود که دولت به دنبال این است که با وعظ ثابت کند، به وعده‌هایش عمل کرده است.

مساله ابداً این نیست که دولت از رسانه ملی برای انتقال پیامش استفاده نکند، اما نکته آنجاست که برای چنین گفت‌وگوی مستقیمی نیاز بدان است که پیامی منحصربه‌فرد وجود داشته باشد. دولت و مقامات دولتی برای گزارش دادن آنچه انجام شده است، تریبون‌های مختلفی دارند که می‌توانند به راحتی آنچه می‌خواهند را به عموم منتقل کنند، پس برای گفت‌وگوی مستقیم، یا می‌بایست پیامی خاص داشت یا با تواتری انجام شود که گمان نرود که دولت در موضع ضعف است و به دنبال اقناع. گو آنکه وقتی دفعات گزارش زیاد شود، امری معمولی برای مردم قلمداد شده و مخاطب حساسیت خود را به گزارش‌ها از دست خواهد داد.

بدون شک معضلات پیش روی دولت بی‌شمار است و دولت نیز در حد توان خود همچنان که این مجله پیش از این نشان داده، اقدامات مطلوبی را برای حل موانع انجام داده است. برخی از این اقدامات برای نشان دادن تاثیر خود بر زندگی مردم، نیازمند زمان بیشتر است و شاید نیاز باشد تا این اقدامات تشریح شود، اما اولاً نیاز بدان نیست که همواره رئیس جمهوری خود به بیان این اقدامات بپردازد و ثانیاً تشریح این اقدامات می‌تواند بنا به حضور مقامات در عرصه‌های مختلف اجتماعی انجام شود و نیاز به گزارش مستقیم نیست.

از این رو تیم رسانه‌ای دولت باید به این پرسش پاسخ دهند که آیا واقعاً نیاز است تا با تواتر کوتاه رئیس جمهوری گزارشی مستقیم به مردم دهد؟ و این گزارش دارای چه محتوایی است که در غیر این طریق نمی‌تواند به افکار عمومی منتقل شود؟

گزارش تورم

نه‌تنها به باور دولت که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، بزرگ‌ترین دستاورد دولت، کنترل تورم بوده است. شهروندان همواره به قیمت کالاها و خدمات و افزایش آن واکنش نشان می‌دهند و افت سرعت افزایش بهای کالاها و خدمات می‌تواند نقطه مثبتی در کار دولت باشد. به نظر می‌رسد که مردم نیز دریافته‌اند که قیمت‌ها چون گذشته افزایش نمی‌یابد. اما آیا می‌توان تورم را بیش از این کاهش داد؟ تورم نقطه‌به‌نقطه در حال کاهش به سوی سطوحی است که اقتصاد ایران به طور ساختاری به سختی می‌تواند آن سطوح را نیز رد کند و تورم تک‌رقمی شود. اگرچه تلاش بر این است تا پس از دهه‌ها نرخ تورم به صورت با‌ثبات تک‌رقمی شود، اما اصلاحات نهادی باید در نهاد پولی و دولت رخ دهد تا این هدف محقق شود. از آنجا که این اصلاحات سخت و دشوار است، ‌ای‌بسا دولت بیش از این نتواند روی کارنامه مثبت خود بر تورم تاکید کند. این بیم وجود دارد در حالی که تورم نقطه‌به‌نقطه به سطوح حمایتی زیرین می‌رسد و دیگر در آن سطوح ثابت می‌ماند، دولت برای نشان دادن موفق عمل کردن خود در چرخشی از گزارش تورم نقطه‌به‌نقطه به سوی گزارش تورم متوسط سالانه رود که اکنون در سطح 30 درصد است. در همین جا می‌بایست متذکر شد که رویگردانی از تورم نقطه‌به‌نقطه به تورم متوسط در گزارش‌های پیش رو نه‌تنها می‌تواند مخاطب را گیج و سردرگم کند، بل حتی می‌تواند موجب ضربه‌ خوردن اعتماد عمومی به گزارش‌های دولت شود. همین حالا نیز برخی می‌پرسند که بالاخره تورم 17 درصد است یا 30 درصد؟ مقامات دولتی می‌بایست از هم‌اکنون این مشکل را مرتفع سازند و از یک شاخص برای گزارش‌های تورمی خود بهره برند، نمی‌شود زمانی که تورم متوسط در حال رشد بود،‌ تورم نقطه‌به‌نقطه را گزارش کرد و وقتی روند معکوس شد، تورم متوسط سالانه را.

مردم در بلندمدت می‌توانند در زندگی خود دستاورد‌های دولت را درک کنند. از این رو شاید آن‌قدر نیاز نباشد که مقامات دولتی بیش از حد بر دستیابی به وعده‌ها تاکید کنند. شاید در کوتاه‌مدت نیاز باشد تا در مقابل مخالفان، ‌دولت بر سیاست‌های خود تاکید کند لیکن برای مردمی که هر روز برای معیشت فعالیت می‌کنند،‌ معلوم است که وضعیت اقتصاد بهتر شده است یا نه. آنان نیازی ندارند که هر روز از سوی مقامات دولتی متذکر شوند،‌ روند اقتصاد رو به بهبود است یا تورم رو به کاهش. ای‌بسا آنان اگر این را درک نکنند، نسبت به دولت بدگمان شوند و این همان چیزی است که مخالفان دولت می‌خواهند.

دولت می‌بایست صبر بیشتری پیشه کند تا متغیر‌های واقعی چون کاهش رکود و افزایش سرمایه‌گذاری و گشایش‌های ارزی،‌ خود را بهتر نشان دهد.