معماری پل ورسک چه ویژگیهایی دارد؟
ریسمان نازک
در رابطه با پل ورسک باید گفت که ساخت این سازه از نظر زیبایی در ۱۰۰ سال اخیر و در چنین موقعیت جغرافیایی یک شاهکار است. این پل درست با سیستم برجسازی که در آن دوره مرسوم بوده ساخته شده است. نکتهای که در رابطه با این بنا بسیار حائز اهمیت است این که هرچند مهندسان این بنا از کشورهای آلمان و اتریش بودهاند، اما با تکیه بر کارگرهای ایرانی ساخته شده است.
در رابطه با پل ورسک باید گفت که ساخت این سازه از نظر زیبایی در 100 سال اخیر و در چنین موقعیت جغرافیایی یک شاهکار است. این پل درست با سیستم برجسازی که در آن دوره مرسوم بوده ساخته شده است. نکتهای که در رابطه با این بنا بسیار حائز اهمیت است این که هرچند مهندسان این بنا از کشورهای آلمان و اتریش بودهاند، اما با تکیه بر کارگرهای ایرانی ساخته شده است. با در نظر گرفتن این نکته میتوان متوجه شد که قدرت مدیریتی که برای احداث این بنا به کار گرفته شده است بسیار تاثیرگذار بوده زیرا کارگران ایرانی در آن زمان تجربهای برای احداث بناهایی از این دست نداشتهاند. البته ما تونل عظیم کندوان را هم داریم که آن هم در نوع خود شاهکاری است که با تکیه بر توان کارگران ایرانی احداث شده است، کارگرانی که به نظر من کار فوقالعاده بزرگی را در آن زمان انجام دادهاند. وقتی از دور به پل ورسک نگاه میکنید سازهای بسیار سبک به نظر میرسد تا آنجا که تصور نمیشود قطاری بتواند از روی آن عبور کند، اما اگر لحظه عبور قطار از روی آن را دیده باشید، اینطور
به نظر میرسد که قطار از روی ریسمانی نازک در حال رد شدن است، ریسمانی که به این راحتیها از هم گسسته نمیشود. همین موضوع هم در آن زمان باعث شده بود تا بسیاری از ناظران به رد شدن قطار از روی آن امیدوار نباشند و همه هر لحظه در انتظار فروریختن پل بودند، اما در نهایت قطار به سلامت از روی پل عبور کرد.
این پل شاهکاری است که قرینهسازی بسیار زیبایی در اجرای آن به کار گرفته شده است و حالتی طاقمانند دارد که از دو طرف به کوه فشار میآورد و ریل آهنی از روی سطح صاف آن عبور میکند. اگر بخواهیم تکنولوژی ساخت این پل را با امکانات آن زمان و حتی حال حاضر مقایسه کنیم، باز هم به این نتیجه میرسیم که این پل یک اثر بینظیر است. این پل در کشوری که مهندسی مدرن تازه در آن در حال ظهور بوده و هست حرفهای بسیاری برای گفتن دارد. البته اشاره به این نکته هم ضروری است که ما پلهایی از زمان ساسانیان داشتهایم که به صورت قوسی نظیر پل ورسک ساخته شده بودند. تفاوت پلهای قدیمی ساخته شده در ایران با پل ورسک در این است که آنها توپر و با آجر ساخته شدهاند. اگر همین پلهای قوسیشکل با سطح صاف را که توپر بودهاند در نظر بگیریم، متوجه میشویم پل ورسک از نظر ظاهری نمونه توخالیشده این پلهاست. به این ترتیب میتوانیم نتیجه بگیریم که اندیشه این کار از زمانهای دور در میان ایرانیها بوده است و ما پیش از این به نحو احسن از چنین سازههایی استفاده کردهایم. حتی اگر ایوان
مسجد جامع اصفهان را هم در نظر بگیریم به قوسی بزرگ مانند دهانه پل ورسک میرسیم که به جای فشار آوردن به دو طرف کوه، به دیوارها و دو گنبد فشار میآورد. بنابراین متوجه میشویم فرهنگ مهندسی در میان ایرانیان وجود داشته است اما هیچکدام از اینها دلیلی بر این نمیشود که به بینظیر بودن پل ورسک اعتراف نکنیم. در واقع ساخت پلی مانند ورسک که با همکاری کارگران و انسانهای ساده روستانشین ایرانی ساخته شده است، حاصل تبادل دیدگاههای مهندسی میان ایران و غرب بوده است. اصولاً ساختوساز مدرن در ایران که از زمان صفویه به این سو آغاز شده است، مقداری از آثار دنیا وام گرفته و مقداری به تکنولوژیهای مهندسی موجود در ایران تکیه داشته است. غربیها هم در مقابل از آثار ما وام گرفتهاند، مثلاً خیابان شانزهلیزه فرانسه که الگوی ساخت آن از روی چهارباغ ما گرفته شده است یا در مقابل «تکیه دولت» ما در زمان ناصرالدینشاه که بر اساس تفکر اپرا ساخته شده است.
در حال حاضر با وجود اینکه چند دهه از مهندسی رایج در اروپا عقب هستیم، پلهای خوبی در ایران ساختهایم. هرچند پلی مانند ورسک در سال 1315 در ایران ساخته میشود اما به هر حال میتوان گفت بعد از ساخت این پل نیز ما سالها از مهندسی اروپا عقب هستیم. در رابطه با عمر پل ورسک هرچند گفته میشود مهندس این سازه ضمانتی 70ساله برای استفاده از این پل داشته است، اما من فکر میکنم بعید باشد که برای یک سازه گارانتی زمان بدهند زیرا شرایط جوی میتواند در عمر هر سازهای بسیار اثرگذار باشد. اگر بخواهیم به ضمانت 70سالهای که به آن اشاره میشود هم اطمینان کنیم بهتر است تیمی متخصص این پل را مورد بررسی قرار دهند تا اگر به قول قدیمیها قسمتهایی از آن کرم گذاشته بود اصلاحش کنند. اگر هم طی بررسیها و آزمایشهایی که بر روی مقاومت این پل انجام خواهد شد به این نتیجه برسند که پل ورسک دیگر قابل استفاده نیست، باید به فکر طراحی مسیری دیگر بود تا از این شاهکار به عنوان اثری هنری و تاریخی در آن محل نگهداری شود زیرا این پل قطعاً یکی از شاهکارهایی است که
جهان آن را میشناسد؛ خصوصاً بعد از فیلم «باد صبا» و تصویرهایی که آلبرت لاموریس از آن به ثبت رسانده است.
دیدگاه تان را بنویسید