تاریخ انتشار:
مجلس رویارو با واقعیت
ماده ۷ قانون هدفمند کردن یارانهها متعلق به پرداخت یارانه نقدی به مردم است. اما مواد ۶ و ۸ قانون هدفمند کردن یارانهها مخصوص سهم تولید، صنعت و کشاورزی است. بند ب ماده ۳۴ قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه که حمایت از سلامت را در دستور کار دارد هم قرار بود پولش از منبع هدفمندی تامین شود و بیمه بیکاری هم بخشی از اعتبارش از همین منبع تامین مالی شود. سوال اصلی این است که با وجود ادعاهای هر ساله مجلس چه چیزی به تصویب رسیده و چه چیز اجرا شده است؟
ماده 7 قانون هدفمند کردن یارانهها متعلق به پرداخت یارانه نقدی به مردم است. اما مواد 6 و 8 قانون هدفمند کردن یارانهها مخصوص سهم تولید، صنعت و کشاورزی است. بند ب ماده 34 قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه که حمایت از سلامت را در دستور کار دارد هم قرار بود پولش از منبع هدفمندی تامین شود و بیمه بیکاری هم بخشی از اعتبارش از همین منبع تامین مالی شود. سوال اصلی این است که با وجود ادعاهای هر ساله مجلس چه چیزی به تصویب رسیده و چه چیز اجرا شده است؟
بودجه 91 چه میگفت؟
بر اساس مصوبه مجلس قرار بود با تخصیص درآمد هدفمندی یارانهها، در بودجه سال 91 مبلغی معادل 48 هزار میلیارد تومان به یارانه خانوار، 10 هزار میلیارد تومان به حمایت از تولید، شش هزار میلیارد تومان به حمایت از سلامت و دو میلیارد تومان به حمایت از بیکاری اختصاص بیابد. بارها به نمایندگان مجلس در سال 91 هشدار داده شد که مراقب باشند و رویایی تصور نکنند. اما آنهایی که روزهای آخر کاریشان در مجلس هشتم بود برآورد کردند 66 هزار میلیارد تومان از افزایش قیمت انرژی نصیب کشور میشود. دلیلشان هم این بود که میگفتند حداقل مبلغ 56 هزار میلیارد تومان آن از طریق اصلاح قیمتهای ماده یک قانون هدفمند کردن یارانهها و مبلغ 10 هزار میلیارد تومان از یارانههای نان، برق و سایر کالاها و خدمات مندرج در قانون بودجه تامین میشود. به همین دلیل هم میگفتند با این منابع میتوان خرجکردی داشت که هم سهم نقدی مردم را بدهد و هم سهم تولید و کشاورزی و هم سلامت و بیکاری. حتی تاکید کردند دولت مجاز به جابهجایی اعتبارات نیست و موظف است متناسب با تحقق درآمد سهم موارد ذکرشده را تخصیص بدهد. حتی گفتند اختصاص و پرداخت هرگونه وجهی برای اجرای قانون هدفمند کردن یارانهها، غیر از وجوه حاصل از محل اصلاح قیمت حاملهای انرژی ممنوع است.
در سال 91 چه شد؟
در گزارش رسمی دولت به مجلس درباره محل تامین منابع یارانه نقدی خانوار سال 91 سهم اصلاح قیمت حاملهای انرژی 58 درصد عنوان شد. یعنی تفاوت فاحش با پیشبینی نمایندگان و دولت دهم. نامه رسمی دولت به مجلس درباره نحوه تامین یارانه نقدی سال 91 نشان میدهد تنها 58 درصد از منابع یارانه نقدی از محل فروش حاملهای انرژی تامین شده و بقیه موارد از منابع دیگری از جمله بودجه عمومی، استقراض از بانک مرکزی و استقراض از صندوق توسعه ملی بوده است. بر اساس گزارش رسمی دولت به مجلس قریب به شش هزار و 500 میلیارد تومان از محل منابع صندوق توسعه ملی برای پرداخت یارانه نقدی استقراض شده است. حتی دولت در پایان سال 91 عیدانهای معادل 70 هزار تومان برای هر ایرانی پرداخت کرد که منابع 2/7 میلیارددلاری آن از صندوق توسعه ملی تامین شد. سهم یارانه صنعت و تولید و کشاورزی صفر اعلام شد. سهم سلامت صفر اعلام شد و پرداخت به صندوق بیمه بیکاری هم صفر اعلام شد. این دومین سال شکست عملیاتی بودجهنویسی نمایندگانی بود که این همه اصرار داشتند هدفمندی یارانهها باید بهطور کامل اجرایی شود. صدای صنعت و کمتر هم صدای بخش کشاورزی در برخی از رسانهها و به نقل از برخی از نمایندگان شنیده شد. هیچکس بهروی خود نیاورد که سلامت و بیکاری هم بینصیب هستند. چرا که برای تامین همین یارانه نقدی مردم هم به مرور کشف شد که چقدر پول برای همین یارانه نقدی از خزانههای مختلف قرض گرفته شده است.
بودجه 92 چگونه بسته شد؟
معاون بودجه معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی احمدی نژاد در زمان ارائه بودجه سال 92 کل اعتبار منابع هدفمندی یارانهها در بودجه سال 92 را 120 هزار میلیارد تومان اعلام کرد و گفت: از این میزان، 90 هزار میلیارد تومان برای پرداخت یارانه نقدی در نظر گرفته شده؛ حتی دولت در رویای بودجهایاش پروراند که 11 هزار میلیارد تومان از این رقم از محل یارانه نان و کالاهای اساسی و یارانه تفاوت قیمت انرژی به ویژه برق و حدود 109 هزار میلیارد تومان نیز از محل حاملهای انرژی خواهد بود. این ارقام در حالی بود که در بودجه 91 محرز شده بود که این ارقام قابل تحقق نیست و 66 هزار میلیارد 91 وقتی محقق نشده چه امیدی به تحقق 120هزار سال بعد باید داشت؟ اما دولت در برابر این ابهامها جوابی نداد. بلکه حتی پیشبینی کرد از این رقم 120 هزار میلیاردتومانی که 90هزار میلیارد آن برای یارانه نقدی میرود، 15هزار میلیارد تومان برای اختصاص به تولید پیشبینی کردند و تازه 15هزار دیگر اضافه میآورند و به بخش عمرانی میدهند. جنجال یارانه 100هزارتومانی به هر نفر سریع فروکش کرد و در نهایت مجلس در زمان تصویب بودجه درآمد حاصل از اجرای هدفمندی یارانهها را در سال 92، 50 هزار میلیارد تومان تعیین کرد. یعنی درآمد حاصل از افزایش قیمت حاملهای انرژی را حتی کمتر از سال قبل لحاظ کردند تا واقعبینی لازم لحاظ شود. با همین سقف 50 هزار میلیاردتومانی درآمدی برای دولت، قیمت حاملهای انرژی 38 درصد افزایش یافت. به همین دلیل مقرر شد که 38 هزار و 800 میلیارد تومان بهصورت ماهانه و متوازن از محل اصلاح قیمت حاملهای انرژی و آب تامین شود.
از طرفی هم مبلغ 11هزار و 200 میلیارد تومان از بالا بردن بهای نان و برق و سایر کالاها و خدمات مندرج در این قانون، تامین شود. قرار بر این شد که 41 هزار میلیارد تومان به طور نقدی بین خانوارها تقسیم شود تا یارانه 45500تومانی بدون تغییر بماند. گفتند سهم صنعت و تولید را گرچه کاهش میدهند اما واقعبینانه است و امیدوارند این بار اجرایی شود: «چهار هزار میلیارد تومان به دو بخش صنعت و کشاورزی» تخصیص مییابد و پنج هزار میلیارد تومان هم برای بخش «بهداشت و سلامت» کنار گذاشته میشود. یعنی10هزار تولید سال قبل به چهار هزار کاهش یافت و شش هزار سلامت به پنج هزار میلیارد تومان.
بودجه 91 چه میگفت؟
بر اساس مصوبه مجلس قرار بود با تخصیص درآمد هدفمندی یارانهها، در بودجه سال 91 مبلغی معادل 48 هزار میلیارد تومان به یارانه خانوار، 10 هزار میلیارد تومان به حمایت از تولید، شش هزار میلیارد تومان به حمایت از سلامت و دو میلیارد تومان به حمایت از بیکاری اختصاص بیابد. بارها به نمایندگان مجلس در سال 91 هشدار داده شد که مراقب باشند و رویایی تصور نکنند. اما آنهایی که روزهای آخر کاریشان در مجلس هشتم بود برآورد کردند 66 هزار میلیارد تومان از افزایش قیمت انرژی نصیب کشور میشود. دلیلشان هم این بود که میگفتند حداقل مبلغ 56 هزار میلیارد تومان آن از طریق اصلاح قیمتهای ماده یک قانون هدفمند کردن یارانهها و مبلغ 10 هزار میلیارد تومان از یارانههای نان، برق و سایر کالاها و خدمات مندرج در قانون بودجه تامین میشود. به همین دلیل هم میگفتند با این منابع میتوان خرجکردی داشت که هم سهم نقدی مردم را بدهد و هم سهم تولید و کشاورزی و هم سلامت و بیکاری. حتی تاکید کردند دولت مجاز به جابهجایی اعتبارات نیست و موظف است متناسب با تحقق درآمد سهم موارد ذکرشده را تخصیص بدهد. حتی گفتند اختصاص و پرداخت هرگونه وجهی برای اجرای قانون هدفمند کردن یارانهها، غیر از وجوه حاصل از محل اصلاح قیمت حاملهای انرژی ممنوع است.
در سال 91 چه شد؟
در گزارش رسمی دولت به مجلس درباره محل تامین منابع یارانه نقدی خانوار سال 91 سهم اصلاح قیمت حاملهای انرژی 58 درصد عنوان شد. یعنی تفاوت فاحش با پیشبینی نمایندگان و دولت دهم. نامه رسمی دولت به مجلس درباره نحوه تامین یارانه نقدی سال 91 نشان میدهد تنها 58 درصد از منابع یارانه نقدی از محل فروش حاملهای انرژی تامین شده و بقیه موارد از منابع دیگری از جمله بودجه عمومی، استقراض از بانک مرکزی و استقراض از صندوق توسعه ملی بوده است. بر اساس گزارش رسمی دولت به مجلس قریب به شش هزار و 500 میلیارد تومان از محل منابع صندوق توسعه ملی برای پرداخت یارانه نقدی استقراض شده است. حتی دولت در پایان سال 91 عیدانهای معادل 70 هزار تومان برای هر ایرانی پرداخت کرد که منابع 2/7 میلیارددلاری آن از صندوق توسعه ملی تامین شد. سهم یارانه صنعت و تولید و کشاورزی صفر اعلام شد. سهم سلامت صفر اعلام شد و پرداخت به صندوق بیمه بیکاری هم صفر اعلام شد. این دومین سال شکست عملیاتی بودجهنویسی نمایندگانی بود که این همه اصرار داشتند هدفمندی یارانهها باید بهطور کامل اجرایی شود. صدای صنعت و کمتر هم صدای بخش کشاورزی در برخی از رسانهها و به نقل از برخی از نمایندگان شنیده شد. هیچکس بهروی خود نیاورد که سلامت و بیکاری هم بینصیب هستند. چرا که برای تامین همین یارانه نقدی مردم هم به مرور کشف شد که چقدر پول برای همین یارانه نقدی از خزانههای مختلف قرض گرفته شده است.
بودجه 92 چگونه بسته شد؟
معاون بودجه معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی احمدی نژاد در زمان ارائه بودجه سال 92 کل اعتبار منابع هدفمندی یارانهها در بودجه سال 92 را 120 هزار میلیارد تومان اعلام کرد و گفت: از این میزان، 90 هزار میلیارد تومان برای پرداخت یارانه نقدی در نظر گرفته شده؛ حتی دولت در رویای بودجهایاش پروراند که 11 هزار میلیارد تومان از این رقم از محل یارانه نان و کالاهای اساسی و یارانه تفاوت قیمت انرژی به ویژه برق و حدود 109 هزار میلیارد تومان نیز از محل حاملهای انرژی خواهد بود. این ارقام در حالی بود که در بودجه 91 محرز شده بود که این ارقام قابل تحقق نیست و 66 هزار میلیارد 91 وقتی محقق نشده چه امیدی به تحقق 120هزار سال بعد باید داشت؟ اما دولت در برابر این ابهامها جوابی نداد. بلکه حتی پیشبینی کرد از این رقم 120 هزار میلیاردتومانی که 90هزار میلیارد آن برای یارانه نقدی میرود، 15هزار میلیارد تومان برای اختصاص به تولید پیشبینی کردند و تازه 15هزار دیگر اضافه میآورند و به بخش عمرانی میدهند. جنجال یارانه 100هزارتومانی به هر نفر سریع فروکش کرد و در نهایت مجلس در زمان تصویب بودجه درآمد حاصل از اجرای هدفمندی یارانهها را در سال 92، 50 هزار میلیارد تومان تعیین کرد. یعنی درآمد حاصل از افزایش قیمت حاملهای انرژی را حتی کمتر از سال قبل لحاظ کردند تا واقعبینی لازم لحاظ شود. با همین سقف 50 هزار میلیاردتومانی درآمدی برای دولت، قیمت حاملهای انرژی 38 درصد افزایش یافت. به همین دلیل مقرر شد که 38 هزار و 800 میلیارد تومان بهصورت ماهانه و متوازن از محل اصلاح قیمت حاملهای انرژی و آب تامین شود.
از طرفی هم مبلغ 11هزار و 200 میلیارد تومان از بالا بردن بهای نان و برق و سایر کالاها و خدمات مندرج در این قانون، تامین شود. قرار بر این شد که 41 هزار میلیارد تومان به طور نقدی بین خانوارها تقسیم شود تا یارانه 45500تومانی بدون تغییر بماند. گفتند سهم صنعت و تولید را گرچه کاهش میدهند اما واقعبینانه است و امیدوارند این بار اجرایی شود: «چهار هزار میلیارد تومان به دو بخش صنعت و کشاورزی» تخصیص مییابد و پنج هزار میلیارد تومان هم برای بخش «بهداشت و سلامت» کنار گذاشته میشود. یعنی10هزار تولید سال قبل به چهار هزار کاهش یافت و شش هزار سلامت به پنج هزار میلیارد تومان.
دیدگاه تان را بنویسید