زخم کاری
ریشه‌های اقتصادی سقوط حکومت اسد چه بود؟
بشار اسد در حالی دمشق را رها کرد و از دست مخالفان مسلح به روسیه گریخت که بخش عمده مردم سوریه زیر خط فقر بودند. بیش از یک دهه جنگ داخلی، نابودی زیرساخت‌ها و از بین رفتن بازارها، از سوریه جز ویرانه‌ای برجا نگذاشته و بعید است که اقتصاد این کشور بتواند به این زودی‌ها قد راست کند.
اسد چه در دوران قبل از جنگ‌های داخلی و چه بعد از آن، نتوانست به اقتصاد این کشور سروسامان بدهد و عمده هزینه‌های دولت صرف حامی‌پروری و بذل و بخشش به نزدیکان دولت، مقامات نظامی و امنیتی و وابستگان و هواداران حکومت می‌شد، گویی حکومت اسدها کسب‌وکاری خانوادگی باشد.
بشار اسد با وجود اینکه در مقطعی تلاش کرد به اصطلاح به آزادسازی و خصوصی‌سازی دست زند و با کاهش بار مالی دولتی، بهره‌وری را افزایش دهد اما به دلیل وجود فساد گسترده و مدیریت ناکارآمد، این اقدامات نیز صرفاً به نابرابری دامن زد و فشار را بر بخش‌های کم‌درآمد جامعه سوریه بیشتر کرد. سوریه از اوایل دهه 2000 نیز گرفتار تحریم شد و اقتصاد این کشور بیشتر به سوی عدم‌شفافیت رفت. کاهش شدید درآمدهای نفتی به طور مستقیم زندگی مردم را دشوارتر کرد اگرچه بعید است نزدیکان حکومت چندان از این شرایط زیان دیده باشند.
