کاهش فقر
آیا مشکلات اخیر را می‌توان به این سادگی‌ها حل کرد؟
در نایروبی، یک راننده تاکسی موتورسیکلت که ماه‌ها از صاحبخانه خود در طول قرنطینه کووید 19 پنهان شده بود، در سال 2022 به جاده بازخواهد گشت و شروع به بازپرداخت بدهی خود خواهد کرد. خیال یک کشاورز در روستایی در زامبیا از بازگشایی کالج محلی و خرید محصول خود برای دانش‌آموزان گرسنه راحت می‌شود. در دهلی، مهاجران شهری که با بسته شدن شهر به روستاهای خود گریختند، بازگشته و به دنبال کار خواهند بود.
کووید ۱۹ میلیون‌ها نفر را در فقر فرو برد، زیرا کشورها قرنطینه شدند، مشاغل از بین رفتند و مردمی که در خانه‌های تنگ و غیربهداشتی زندگی می‌کردند برای دوری از ویروس تلاش می‌کردند. در سال آینده، با برداشته شدن قرنطینه‌ها و شروع مجدد فعالیت‌های اقتصادی، بسیاری از این افراد زندگی خود را بازسازی خواهند کرد. با توجه به ساعت فقر جهانی در آزمایشگاه داده‌های جهانی که یک ابزار پیش‌بینی با استفاده از داده‌های بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول است، در پایان سال 2020، تعداد افرادی که با کمتر از 90/1 دلار در روز زندگی می‌کردند به تقریباً 750 میلیون نفر افزایش یافت. آنها انتظار دارند تا پایان سال 2022 این تعداد به سمت قبل از همه‌گیری یعنی حدود 685 میلیون نفر کاهش پیدا کند.
پیشرفت کُند خواهد بود. صندوق بین‌المللی پول تخمین می‌زند که رشد اقتصادی در سال 2022 در برخی از کشورهای ثروتمند سریع‌تر از کشورهای فقیر افزایش خواهد یافت و جبران برخی از آسیب‌های واردشده در دو سال گذشته غیرممکن خواهد بود. حذف وعده‌های غذایی عواقب رشدی برای کودکان دارد. اقدامات بهداشتی که به دلیل کووید انجام نشده‌اند ممکن است به بیماری‌های طولانی‌مدت منجر شوند. کسانی که سراسیمه یک بز یا یک یخچال را فروختند، باید سال‌ها پس‌انداز کنند تا بتوانند بز دیگری بخرند. در سطح جهانی، این همه‌گیری بسیاری از مردم را در کشورهای با درآمد متوسط، که بسیاری از آنها درست بالای خط فقر زندگی می‌کردند، به ورطه فقر کشانده است. در سال‌های 2020 و 2021، اقتصاددانان نسبت به «آسیایی‌سازی مجدد» فقر هشدار دادند، زیرا میلیون‌ها هندی با مشکلات جدیدی مواجه بودند. اما، با شروع بهبود فقر بار دیگر در فقیرترین بخش‌های جنوب صحرای آفریقا و کشورهای شکننده متمرکز خواهد شد. تا سال 2030، بیش از 60 درصد از کسانی که با درآمد کمتر از 90/1 دلار در روز زندگی می‌کنند، در کشورهای ضعیف خواهند بود. در همین حال، کشورهای باثبات به سمت پایان دادن به فقر شدید پیش می‌روند.
در داخل کشورها، نگرانی فزاینده‌ای در مورد فقر در شهرها وجود دارد. از هر 10 نفری که در سال 2022 فقیر هستند، یک نفر در مناطق شهری خواهد بود. بسیاری به دنبال کار خواهند بود، کارهایی مانند تمیز کردن خانه‌ها و فروش غذاهای خیابانی انجام می‌دهند. اما در حالی که اعتماد مصرف‌کننده ضعیف و خطر بیماری همچنان پابرجاست، به سختی می‌توان شغل پیدا کرد. تا اواخر اکتبر 2021، برخی از کشورها مانند اسپانیا و سنگاپور موفق شده بودند سه‌چهارم جمعیت خود را واکسینه کنند. اما در کشورهای دیگر، مانند اتیوپی و اوگاندا، کمتر از یک درصد از جمعیت به‌طور کامل واکسینه شده‌اند. این اختلاف تا سال 2022 و پس از آن نیز ادامه خواهد داشت. در سطح فردی، شکاف جنسیتی همچنان در حال افزایش است. زنانی که به احتمال زیاد مشاغل ناپایدار دارند، به شدت تحت تاثیر قرنطینه کووید 19 قرار گرفتند. به گفته موسسه خیریه آکسفام، این بیماری همه‌گیر باعث زیان 800 میلیارددلاری زنان در سال 2020 شده است. بسیاری از کسانی که مدرسه را رها کرده‌اند یا شغل خود را از دست داده‌اند، دیگر برنمی‌گردند. برخی زودتر از آنچه برنامه‌ریزی کرده‌اند، همسر و مادر شده‌اند. بر اساس گزارش زنان سازمان ملل، تا سال 2030 به ازای هر 100 مرد، 121 زن فقیر خواهند بود که این رقم در سال 2021، 118 نفر بود.
با این حال همه چیز تیره و تار نیست. طبق گزارش بانک جهانی، دولت‌ها در سراسر جهان بیش از 3300 اقدام حمایت اجتماعی را در خلال مارس 2020 تا می 2021 انجام داده‌اند، از جمله برنامه‌های پرداخت انتقالی نقدی که مستقیماً فقرا را هدف قرار می‌دهد. کشورهای ثروتمند بازپرداخت بدهی‌های خود را به حالت تعلیق درمی‌آورند تا از چنین تلاش‌هایی حمایت کنند. پایان دادن به فقر شدید غیرممکن نیست. به‌طور فرضی، ۱۰۰ میلیارد دلار نیاز است تا مطمئن شویم همه افراد روی زمین بیش از 90/1 دلار در روز دارند. کمک‌های بشردوستانه خصوصی می‌توانند دو برابر یا حتی بیشتر از این مبلغ را پوشش دهند.
