تحول در خدمات بانک‌های بزرگ
کارگزاری بانکی
چشم‌انداز معاملات بانکی بین‌المللی در وضعیتی مبهم قرار دارد و این ابهام بیشتر از همه در کارگزاری بانکی دیده می‌شود. به ویژه در روابطی که بانک‌های بزرگ معاملاتی جهان با بانک‌های محلی و منطقه‌ای دارند. فقط شش بانک -که یکی از آنها دویچه‌بانک است- اندازه، مهارت و شبکه کافی را در اختیار دارند تا بتوانند به نیازهای بانکداری فرامرزی، بانک‌های محلی و منطقه‌ای در معیار جهانی پاسخ دهند. این نیازها عمدتاً شامل ایجاد حساب کارگزاری بانکی برای پرداخت‌های شخص ثالث یا مبادلات مالی می‌شوند و همچنین خدماتی مانند خدمات پایاپای پول نقد، مدیریت نقدینگی و خدمات ارزی را برای این بانک‌ها در بر می‌گیرند. اکثر بانک‌های جهان شعبه خارجی یا بانک زیرمجموعه خارجی ندارند تا بتوانند تجارت بین‌المللی خود را به انجام رسانند. بنابراین آنها به روابط کارگزاری بانکی نیازمندند. به جای برقراری ارتباط با چندین بانک، راه بهتر آن است که روابط با تعداد اندکی از بانک‌های معاملاتی برجسته بین‌المللی ایجاد شود. حتی بانک‌هایی که شبکه‌های برون‌مرزی با مقیاس کوچک یا متوسط دارند برای پر کردن خلاها از بانک‌های جهانی استفاده می‌کنند.
با وجود این کارگزاری بانکی به خاطر فشارهای واردشده از پنج حوزه در حال تغییر است: انطباق، مقررات جدید، استانداردسازی صنعت، رقابت و ترکیب. در نتیجه روش ارائه خدمات به مشتریان توسط بانک‌های جهانی نیز دستخوش تغییر می‌شود.
انطباق
انطباق در اول قرار می‌گیرد. حتی قبل از حمله تروریستی سال 2001 در ایالات متحده، مقررات سختگیرانه و رهگیری‌های شدیدی در مورد معاملات مالی بین بانک‌ها و شرکت‌ها و مشتریان خرد به ویژه توسط مقامات آمریکایی اعمال می‌شد. سوئیفت و سایر انتقالات بانکی به دقت پایش می‌شوند و بانک‌هایی که خود را منطبق نسازند تنبیه خواهند شد.
در چند سال گذشته مقامات سراسر جهان و به ویژه ایالات متحده به شدت به هرگونه عدم انطباق با قوانین و مقررات مربوط به مبارزه با پولشویی، مقابله با تامین مالی تروریسم و تحریم‌های تجاری پاسخ می‌دادند. این اقدامات باعث شد بانک‌ها رویه‌های محکم و مشخصی برای شناسایی مشتریان و اثبات درستکاری آنان داشته باشند تا بتوانند به‌طور کامل هدف و مبدا کسب‌وکار بانک‌های کارگزار و مشتریان آنان را درک کنند. اگر این رویه‌ها به خوبی عمل نکنند این احتمال قوی وجود دارد که مقامات اشکالات را کشف کنند، بانک‌ها جریمه شوند و شهرت آنها به خطر بیفتد. هزینه‌های مدیریت خطر بانک‌ها را وادار می‌کند تا روابط کارگزاری خود را مورد بازبینی قرار دهند. برخی کشورها ارائه خدمات خاصی را متوقف کرده‌اند یا حتی از کشورهای خاصی دوری می‌کنند. برخی دیگر نیز به روابط خود با بانک‌هایی خاص پایان داده‌اند.
اثر کلی این عقب‌نشینی آن است که برخی بانک‌ها دیگر نمی‌توانند با بانک‌های معاملاتی جهانی رابطه داشته باشند. آنها مجبور شده‌اند بانک‌های کوچک‌تری را برای خدمات کارگزاری برگزینند که البته نارسایی‌هایی دارند. تعدادی دیگر حتی به همین بانک‌های کوچک نیز دسترسی ندارند و عملاً بدون کارگزار مانده‌اند. شرکت‌های مشتری این گروه بانک‌ها آسیب جدی می‌بینند چرا که آنها نمی‌توانند به صادرات و واردات بپردازند مگر اینکه بانکی جایگزین پیدا کنند.
رویکرد بانک‌های بزرگی همانند دویچه‌بانک در قبال انطباق با مقررات شامل بالاترین سطوح کنترلی در حیطه‌های تجارت، حقوقی، انطباق و حسابرسی گروهی می‌شود. به گفته رئیس اداره معاملات جهانی این بانک «ما در دهه گذشته سرمایه‌گذاری زیادی در این جهت انجام داده‌ایم. دویچه‌بانک برنامه‌ای با سه خط دفاعی تدوین کرده است که در خط اول تصمیم‌گیری‌های تجاری و عملکردهای زیرساختاری مرتبط با آنها قرار دارند. علاوه بر این ارائه‌دهندگان جهانی خدمات کارگزاری بانکی باید هم با استانداردهای محلی و هم با معیارهای جهانی منطبق باشند».
الزامات جدید
الزام به تبعیت از مقررات گذشته همانند مواردی که در بالا ذکر شد خود به اندازه کافی دشوار است. اکنون الزام به انطباق با مقررات جدیدتری مانند بال3، قانون فرانک-داد، SEPA و FATCA به آن افزوده شده است. این قوانین که به تازگی تدوین شده یا در آ‌ستانه به اجرا درآمدن قرار دارند پیچیدگی‌ها و هزینه‌های بانکداری کارگزاری را افزایش می‌دهند. قوانین نقدینگی بال3 که دو مولفه کلیدی دارد تاثیر زیادی بر مدیریت نقدینگی بانک‌ها می‌گذارد. اول، نسبت پوشش نقدینگی که از ژانویه 2015 به اجرا درمی‌آید بانک‌ها را ملزم می‌سازد دارایی‌های نقدینگی با کیفیت بالا و به اندازه کافی داشته باشند تا بتوانند در مقابل یک سناریوی 30روزه تنش (استرس) مالی مقاومت کنند. بانک‌ها ملزم هستند هر ماه -و در نهایت هر روز- وضعیت نقدینگی خود را به مقام ناظر گزارش دهند. دوم، نسبت تامین مالی ثابت خالص که نسبتی با زمان طولانی‌تر است و از سال 2018 به اجرا گذاشته می‌شود، کل ترازنامه بانک‌ها را تحت پوشش قرار می‌دهد و آنها را تشویق می‌کند برای تامین مالی به منابع باثبات روی آورند. مقررات جدید با وجود پیچیدگی‌ها و
هزینه‌هایشان مزایایی نیز دارند. به عنوان مثال اجبار به گردآوری و گزارش‌دهی حجم بزرگی از داده‌های نقدینگی به بانک‌ها کمک می‌کند کارایی خود را افزایش دهند. علاوه بر این حرکت به سمت استانداردسازی صنعت پرداخت‌ها نیز آسان‌تر می‌شود.
استانداردسازی صنعت
فرصت‌های پیام‌های مالی در سراسر جهان با یکدیگر تفاوت‌های زیادی دارند اما می‌توان آنها را از طریق پذیرش استاندارد ایزو 20022 که اولین بار در سال 2004 معرفی شد به صورت استاندارد درآورد. ایزو 20022 یک زبان پیام‌رسانی مالی مشترک ارائه می‌دهد که ارتباطات تجاری جهان را تسهیل می‌کند و هرکس و هر سامانه‌ای می‌تواند آن را درک کند. این استاندارد پرداخت‌ها، اوراق بهادار، صندوق‌های مالی، معاملات ارزی و کارت‌های اعتباری را پوشش می‌دهد. مقررات SEPA در اروپا بانک‌ها را ملزم می‌سازد در انتقالات بین‌بانکی از ایزو 20022 استفاده کنند. علاوه بر این کمیسیون اروپا نیز استفاده از آن را برای شرکت‌ها در بیشتر پرداخت‌هایشان الزامی می‌کند.
در ایالات متحده، فدرال‌رزرو و NACHA (انجمن ملی اتاق پایاپای خودکار) و سایر بازیگران عمده در عرصه پرداخت هنوز در حال ارزیابی کاربری تجاری ایزو 20022 هستند. این در حالی است که فدرال‌رزرو و NACHA هر دو در جهت پرداخت‌های زمان واقعی در آمریکا تلاش می‌کنند و ایزو 20022 می‌تواند به تحقق این امر کمک کند.
انتظار می‌رود ایزو 20022 جایگزین سه استاندارد مختلف پیام‌رسانی در کانادا شود که هم‌اکنون بیش از یک میلیارد تراکنش را در سال تحت پوشش قرار داده‌اند. انجمن پرداخت‌های کانادا پیشنهاد داد پذیرش ایزو 20022 در سال 2016 آغاز و تا سال 2020 تکمیل شود. ژاپن و استرالیا نیز گام‌های مشابهی در این زمینه برداشته‌اند.
رقابت
رقابت در کارگزاری بانکی داغ‌تر شده است. مثل همیشه بزرگ‌ترین رقابت برای بانک‌های معاملاتی جهانی از جانب سایر بانک‌های جهانی است که خدمات مشابهی ارائه می‌دهند اما بانک‌های منطقه‌ای که مصمم هستند شبکه بین‌المللی بزرگ‌تری داشته باشند تا بهتر بتوانند به مشتریان خدمت‌رسانی کنند نیز وارد عرصه رقابت شده‌اند. با وجود این هزینه ساخت چنین شبکه‌هایی برای بانک‌های منطقه‌ای بسیار بالاست و لذا آنها مجبورند همچنان برای ارائه خدمات به مشتریان از خدمات معاملاتی بانک‌های جهانی استفاده کنند. همچنین این امکان وجود دارد که سازمان‌های بزرگ غیربانکی در عرصه ارائه خدمات پرداخت فرامرزی به شرکت‌ها با بانک‌های جهانی و منطقه‌ای به رقابت بپردازند. سازمان‌هایی همانند پی‌پل (paypal)، اپل (Apple)، آمازون و گوگل از قبل به بازار خرده‌فروشی خدمات پرداخت وارد شده‌اند. بازار پرداخت‌های شرکتی در گام بعدی قرار دارد. بانک‌ها باید مراقب رقابت نوظهور باشند.
ترکیب
رقابت، مقررات جدید و چالش‌های انطباق مقرراتی وضعیتی را پدید آورده است که در آن بانک‌ها دیگر مایل نیستند خدمات بانکی بین‌المللی را از طریق شبکه شعب خود به متقاضیان ارائه دهند. در مقابل آنها ترجیح می‌دهند با سایر بانک‌های معاملاتی جهانی یا منطقه‌ای وارد شراکت یا اتحاد شوند.
این امر باعث شد ترکیبی از خدمات به وجود آید و هر جا امور تجارت بین‌الملل توسط بانکی کنار گذاشته می‌شود بانک دیگر به آن بپردازد. با کاهش تعداد بانک‌هایی که حجم‌های بالای معاملات را مدیریت می‌کردند اکنون کارایی افزایش یافته است. فرآیند ترکیب همچنین دو بانک درگیر در رابطه کارگزاری را قادر می‌سازد تا با همکاری بیشتر و عمیق‌تر بتوانند شخص ثالث -یعنی مشتری نهایی- را بهتر بشناسند و درک کنند.
منبع: بنکر
دیدگاه تان را بنویسید