تجربه‌های موفق خارجی در زمینه همکاری بین دانشگاه و صنعت چه بوده است؟
پلی از دانشگاه به صنعت
همکاری صنعت و دانشگاه، موجب تربیت فارغ‌التحصیلان بامهارت و ایجاد کسب و کار مولد برای رفع نیاز تقاضای صنعت، جهانی شدن، اقتصاد دانش و بازار کار در داخل و خارج مرزهای یک کشور خواهد شد.
همکاری صنعت و دانشگاه، موجب تربیت فارغ‌التحصیلان بامهارت و ایجاد کسب و کار مولد برای رفع نیاز تقاضای صنعت، جهانی شدن، اقتصاد دانش و بازار کار در داخل و خارج مرزهای یک کشور خواهد شد. در مقابله با فشارهای رقابتی سنگین، برنامه‌های آموزشی کسب و کار بیشتری باید از لحاظ فکری برنامه‌ریزی شود که این کار از طریق همکاری بین دانشگاه و صنعت و گسترش ارتباط بیشتر میان ذی‌نفعان مختلف این تعامل عملی خواهد شد. نمونه‌های موفق این همکاری مشترک در کشورهای بسیاری نظیر آمریکا، موجب علاقه‌مندی دیگر کشورها به چنین برنامه‌های ارتباط بین صنعت و دانشگاه شده است.
وقتی شرکت‌ها و دانشگاه در کنار هم برای جلو بردن مرزهای دانش کار می‌کنند، به عنوان یک موتور قدرتمند برای نوآوری و رشد اقتصادی تلقی می‌شوند. اصلی‌ترین نوع همکاری بین دانشگاه و صنعت بر تحقیقات مشترک متمرکز است و بسیاری از این همکاری‌ها منجر به تاثیرگذاری بر نظام آموزشی شده است که به طور طبیعی و بدون همکاری فقط از جنبه تئوری رشد می‌کرد. استادان به پروژه‌های درون شرکت‌ها ملحق شده و محققان به ارائه کارهای عملی می‌پردازند این تبادل مفید به مدرن شدن برنامه‌های تحصیلی کمک خواهد کرد.
با وجود این بیشتر شدن فاصله میان مهارت‌های عملی و افراد مستعد از لحاظ تئوری، منجر به این موضوع شد که برخی شرکت‌های آینده‌نگر به گسترش همکاری با دانشگاه‌ها به‌ویژه به منظور کمک به مدرن کردن نظام آموزش اقدام کنند. این همکاری به نوبه خود به عنوان یک تجربه بسیار عالی در توسعه مهارت‌های جدید برای نیروی کار نسل بعدی شناخته شده و به عنوان مجرایی برای استخدام استعدادهای ناب در آینده نیز محسوب شد.
یکی دیگر از رویکردهای نوآورانه شامل همکاری مشترکی بود که در آن محققان صنعت طرح مساله کرده و افراد آکادمیک به حل آن می‌پرداختند. در ادامه به نمونه‌های موفقی از این همکاری اشاره شده است.
همکاری دانشگاه آلتو با صنعت به منظور تغییر نظام آموزش و تدریس
در سال 1995، یرجو سوتاما (که بعدها به عنوان رئیس دانشگاه هنر و معماری هلسینکی منصوب شد) یک برنامه تحصیلات تکمیلی ترکیبی از سه رشته طراحی، تکنولوژی و کسب و کار در سه دانشگاه مختلف به منظور خلق زمینه جدیدی از مطالعه چندرشته‌ای پیشنهاد داد. هدف از این کار تربیت دانشجویانی با طرز فکر نوآورانه از طریق حل مسائل میان‌رشته‌ای بود.
این برنامه با عنوان طراحی بین‌المللی مدیریت کسب و کار (IDBM) شناخته شد و در یک سال کامل تحصیلی به صورت مشترک توسط مدرسه اقتصاد هلسینکی، دانشگاه هنر و معماری و دانشگاه صنعتی هلسینکی ارائه می‌شد. این برنامه تعادلی بین یادگیری طراحی، کسب و کار و مهندسی برقرار کرده بود.
IDBM با ایجاد برنامه یادگیری در کنار صنعت، این تصور را که نقش دانشگاه تنها یادگیری و مرور دانش موجود است به چالش کشید و این موضوع که برای هر سوال تنها یک پاسخ مطلق وجود دارد را نقض کرد. در حال حاضر IDBM به عنوان یکی از رشته‌های دانشگاه آلتو محسوب می‌شود که با به هم پیوستن سه دانشگاه در سال 2010 تاسیس شده است. این برنامه با همکاری دانشگاه‌ها تجربه محیط کارخانه‌ها را برای دانشجویان امکان‌پذیر می‌سازد. تیم‌های دانشجویی چند رشته‌ای مشکلات صنعت را بر عهده گرفته و در طول این برنامه یک‌ساله راه‌حل خلاقانه‌ای برای آنها ارائه می‌دهند در عوض شرکت‌ها نیز بودجه 20 هزار‌یورویی برای هر پروژه به دانشگاه پرداخت می‌کنند.
پروژه‌های کاری ارائه شده در این برنامه، محدوده وسیعی از کاربردهای جدید را از رادار موبایل گرفته تا تکنولوژی تصفیه پساب شامل می‌شود. پایه و اساس این پروژه‌ها بر مبنای یادگیری درون شرکت‌ها، گسترش مهارت‌ها و تجربه لازم برای نیروی کار بوده است. نتایج این همکاری هم جالب توجه بوده است. از طریق همکاری دانشگاه آلتو با صنعت، 703 دانشجو در 168 پروژه با 114 شرکت همکاری کرده و یک چارچوب جدید برای استخدام مستقیم دانشجویان توسط این شرکت‌ها ایجاد کردند. 70 درصد پروژه‌های IDBM منجر به گسترش خدمات دنیای حقیقی یا نوآوری در تولید محصول شد که ارزش این همکاری را نشان می‌دهد. دانشگاه به توسعه بازار نزدیک‌تر شد چرا که دانشجویان این دانشگاه در مدل‌های کسب و کار جدید نظیر طراحی خدمات به کار گرفته شدند و همچنین کارآفرینان بسیاری از درون مفهوم IDBM پدید آمدند.
همکاری شرکت آئودی با دانشگاه صنعتی مونیخ
در سال 2004، شرکت آئودی با تاسیس یک موسسه تحقیقاتی در نزدیکی دفتر آئودی در اینگلوشتات پیشنهاد یک همکاری استراتژیک و عمیق با دانشگاه صنعتی مونیخ را ارائه کرد. این مرکز بیش از 100 دانشجوی دکترای حرفه‌ای (PhD) را حمایت کرده تا روی تکنولوژی و مسائل نوآورانه حیاتی برای رقابت‌پذیری آئودی کار کنند. بعد از آن این شرکت هدف خود را برای رسیدن به رتبه اول در زمینه برند خودرو لوکس تنظیم کرده و به دنبال مسیرهای نو به منظور بهبود توانایی شرکت برای نوآوری بوده است.
این موسسه با نزدیک کردن استادان و دانشجویان دانشگاه صنعتی مونیخ به محققان آئودی ایده‌های جدید خلاقانه را به شرکت تزریق کرد و یک فضای حیاتی برای استعدادهای آینده فراهم آورد. این شرکت روی زیرساخت‌ها کار کرده و از آن سو دانشگاه نیز امکان کار دانشجویان و کارکنان در کنار هم را فراهم کرده بود، دولت محلی نیز برای این همکاری یک فضای اختصاصی فراهم کرد.
این موسسه توسط کمیته راهبردی مدیریت می‌شد که سالی دو بار زمینه‌های تحقیق را تعریف، روند پیشرفت را بررسی و مشکلات را شناسایی می‌کرد و در مورد اهداف به بحث و تبادل‌نظر می‌پرداخت. نمایندگان هیات مدیره شرکت آئودی نیز جزیی از این کمیته بودند و استادان و متخصصان تولید و منابع انسانی دیگر اعضای این کمیته را تشکیل می‌دادند. دوسوم از ایده‌های پروژه‌ها از سوی شرکت آئودی و یک‌سوم آن از سوی دانشگاه تعیین می‌شد. موسسه اینگلوشتات دانشگاه صنعتی مونیخ یک رابطه استراتژیک در مقیاس بزرگ بین محققان دانشگاه و شرکت آئودی ایجاد کرده بود که به منظور تاثیر جدی و اساسی روی نظام آموزش و یادگیری طراحی شده بود. این موسسه از طریق پروژه‌های تحقیقاتی تجاری، رقابتی شدید برای ایده‌های جذاب از سوی محققان و دانشجویان ایجاد می‌کرد. هیات‌علمی برجسته و 80 دانشجوی دکترای دانشگاه مونیخ در کنار 50 دانشجوی دکترا از دانشگاه‌های دیگر عهده‌دار موضوعات تحقیقاتی منتخب مرتبط با رقابت‌پذیری در بخش خودروسازی شدند: سیستم‌های تولید، کنترل کیفیت، مهندسی، نرم‌افزار، تکنولوژی‌های رابط انسان-ماشین، ساخت کم‌وزن، مواد جدید و آیرودینامیک نمونه‌ای از موضوعات
پروژه‌های حمایت شده از سوی شرکت آئودی بودند. در نتیجه این اقدامات، جریان ثابتی از نوآوری‌ها وارد خطوط تولید خودروهای شرکت آئودی شد. مدل‌های کنونی پیشرفت قابل توجهی از لحاظ تکنولوژی ساخت سبک، الکترونیک و نرم‌افزار پیدا کردند. همچنین این برنامه موجب پیشرفت تبادل دانش شد. در حال حاضر بیش از 150 دانشجوی PhD در زمینه‌های تحقیقاتی در موسسه اینگلوشتات مشغول به کار هستند. 80 درصد از دانشجویان در طول انجام پروژه یا بعد از اتمام آن به استخدام شرکت درآمدند. شرکت آئودی بعد از این تجربه موفقیت‌آمیز، موسساتی مشابه را در چین با همکاری دانشگاه تونگ‌جی و در مجارستان با همکاری دانشگاه صنعتی بوداپست و دانشگاه جیور تاسیس کرد.
تعامل شرکت آی‌بی‌ام و دانشگاه ای‌تی‌اچ زوریخ
چند دهه همکاری تحقیقاتی بین دانشگاه ETH زوریخ و شرکت IBM در سال 2011 منجر به ایجاد مرکز نانوتکنولوژی 90 میلیون دلاری بنینگ و روهر شد، این مرکز به عنوان محور همکاری استراتژیک 10ساله در علم نانو بین IBM و ETH معرفی شد که در آن دانشمندان در مورد ساختارها و دستگاه‌های جدید مقیاس نانو به منظور پیشرفت فناوری اطلاعات و انرژی پژوهش خواهند کرد. این مرکز برای اولین بار استفاده مشترک دانشگاه و صنعت از تجهیزات تحقیقاتی را در سوئیس امکان‌پذیر ساخته است.
مرکز نانوتکنولوژی IBM-ETH امکانات را برای تحقیقات اکتشافی فراهم کرده و یک خط تولید با فرآیندهای ثابت نیست. هدف اصلی این ارتباط نزدیک، جذب و پرورش استعدادهای برجسته نانوتکنولوژی در اروپا با سرمایه‌گذاری در تحقیقات اکتشافی در مرزهای دانش است. دانشمندان و مهندسان IBM و ETH پروژه‌های مستقل و مشترکی را از تحقیقات اکتشافی گرفته تا پروژه‌های کاربردی دنبال می‌کنند. همچنین هدف دیگر این همکاری تولید دانش در مورد اصول علمی تجهیزات مقیاس نانو در سطوح اتمی بوده است.
دیدگاه تان را بنویسید