ببرهای کایسری

کایسری که در گذشته به آن قیصریه می‌گفتند، یکی از شهرهای صنعتی و بزرگ ترکیه است که در منطقه آناتولی واقع شده است. شهر کایسری، همان‌طور که توسط شهرداری کلانشهر کایسری مشخص شده، از لحاظ ساختار از پنج منطقه شهری تشکیل شده است؛ دو منطقه مرکزی خوجاسینان (خواجه سینان، معمار معروف دوره عثمانی) و ملک غازی هستند و از سال 2004 به بعد مناطق حاجیلار، اینچسو و تالاس نیز به مناطق اصلی پیوستند.
کایسری در دامنه آتشفشان خاموش ارجیس قرار دارد. ارتفاع این آتشفشان به 3916 متر می‌رسد. شهر کایسری اغلب در راس لیست شهرهای ترکیه قرار دارد که واقعاً شایسته لقب «ببرهای آناتولی» هستند.
کایسری از لحاظ اماکن تاریخی، بسیار غنی است. قدمت بیشتر این آثار تاریخی به دوران سلجوقیان بازمی‌گردد. بیشتر اوقات گردشگرها در مسیر بازدید از منطقه توریستی کاپادوکیه از آن دیدن می‌کنند. البته کایسری بازدیدکنندگان مخصوص به خودش را نیز دارد: آثار تاریخی متعلق به دوران سلجوقیان و عثمانی‌ها داخل و در اطراف شهر، آتشفشان ارجیس به عنوان مکانی مناسب برای کوله‌گردی و کوهنوردی، رودخانه زامانتی به عنوان مرکز قایقرانی و اماکن تاریخی گل‌تپه و آگیرناس و دِولی تنها مشتی از خروار است. فرودگاه بین‌المللی ارکیلت و دانشگاه ارجیس نیز در کایسری قرار دارند.
کایسری در دهه‌های 20 و 30 میلادی سرمایه‌گذاری‌های عمومی قابل توجهی را جذب خود کرد. «نساجی سامر» و «کایسری طیاره فابریکاسی» (کارخانه تولید هواپیما) در دوران پساجمهوری، به کمک متخصصان آلمانی و بعضاً روس بنا شدند. روس‌ها در اوایل دهه 40، اولین هواپیمای «ساخت ترکیه» را تولید کردند. پس از دهه 50، شهر کایسری از کمبود سرمایه‌گذاری عمومی رنج می‌برد. هرچند، در همان سال‌ها، کسبه و تاجران اهل کایسری تبدیل به سرمایه‌داران ملی شده بودند. خانواده‌هایی از قبیل سابانچی، حاس، ددمان، حطاط، کورمل، اوزیِجین و اوزلیخان که بازرگان‌های کوچکی بودند، به بازیگران برجسته در اقتصاد ترکیه تبدیل شدند. این خانواده‌ها در شهرهایی مانند استانبول و آدنا دفاتر مرکزی بنا کردند اما به هر حال برای سرمایه‌گذاری به کایسری بازمی‌گشتند.
به لطف سیاست‌های آزادسازی اقتصادی که در دهه 80 اجرا شد، موج جدیدی از محصولات و صنعتگرهای اهل کایسری به پیشینیان خود ملحق شدند. بیشتر صنعتگران جدید، کایسری را به عنوان پایگاه فعالیت‌شان انتخاب می‌کردند. این شهر به خاطر داشتن زیرساخت‌های مناسب، رشد صنعتی چشمگیری از سال 2000 به بعد به دست آورد و اکنون یکی از شهرهای کلیدی است که به واقع درخور اسم «ببرهای آناتولی» است. ناگفته نماند که محیط کایسری نیز برای بنگاه‌های متوسط و کوچک مناسب است.
همان‌طور که پیشتر سرعت رشد شهر چنان زیاد بود که در سال 2004 به کتاب رکوردهای گینس نیز راه یافت. کایسری، در مقام یکی از قطب‌های ساخت مبلمان ترکیه، در سال 2007، برای کشورش یک میلیارد دلار درآمد حاصل از صادرات به ارمغان آورد.
منطقه آزاد کایسری در سال 1998 تاسیس شد و امروزه بیش از 43 کارخانه و 140 میلیون دلار سرمایه را در خود جای داده است. کسب و کارهای اصلی منطقه آزاد کایسری از این قرار است: تولید، بازرگانی، مدیریت انبارها، نصب و باز کردن، مونتاژ و جداسازی قطعات، تجارت، تعمیرات و نگهداری، بانکداری و بیمه، لیزینگ و تاسیسات نمایشگاهی. منطقه آزاد تجاری کایسری با هزینه هشت دلار به ازای هر مترمکعب، یکی از ارزان‌ترین مناطق آزاد دنیاست.
برخی دانشمندان علوم اجتماعی، این موفقیت اقتصادی را در کسب چشم‌انداز اسلامی مدرن، به «کالونیسم اسلامی» مرتبط دانسته که به عقیده آنها در کایسری ریشه می‌دواند.
طنز تحقیرآمیز سکولارهای استانبول درباره کاسب‌های شهرهای کوچک که شدیداً حزب عدالت و توسعه را حمایت می‌کردند، از آن قسم طنزهای خنده‌دار است. کارآفرین‌های امروز ترکیه، به طور مستقیم با کارخانجات اروپایی و آمریکایی تجارت می‌کنند و به جریانات اقتصادی جهانی حساس هستند. سود آنها به سلامت بازارهای غربی و شرایط بازارهای مالی بستگی دارد.
به این معنا که علاوه بر حساسیت‌شان بر نگرانی‌های غرب درباره وجهه ترکیه، درباره مسائل جهان اسلام نیز حساس هستند. اسلام نرم و لطیف حزب عدالت و توسعه نه‌تنها برای فرو نشاندن کمالیست‌هایی که در داخل کشور فعال هستند، بلکه برای کسب و کار خارج از کشور نیز به کار می‌آید.
احتمالاً در هیچ‌ جای دیگری در ترکیه رفتار کلاس جدید کسب و کار به اندازه شهر کایسری آناتولی قابل رویت نیست. حدود 885 کیلومتر در شرق استانبول، گسترده در فلات آتشفشانی و محصورشده میان دشت‌های غنی زراعی، کایسری به مساحت صدها کیلومتر از هر سو پهن شده است. این شهر خیلی دیر پا به عرصه صنعت گذاشت اما مثال بارز پیمودن ره صدساله در یک شب بود. آن زمان که کایسری پا به میدان گذاشت، به تاخت رفت.
کمی بعد از تولد ترکیه مدرن، شهر کایسری در سال 1926 به یک کارخانه هواپیماسازی مزین شد و با گذشت سال‌ها، کارخانجات دیگر نیز راهشان را به سوی کایسری در پیش گرفتند اما به‌رغم این موضوع، این شهر هنوز دورافتاده و بی‌رونق بود و نمایانگر خوبی برای سرزندگی فضای کسب‌ و کار و دل‌فریبی استانبول و حس و حال غربی ترکیه نبود.
کایسری برای کارخانه‌های کوچک مناسب بود که توجه و حمایت کمی را از جانب بوروکرات‌های کلانشهرها و صاحبان بنگاه‌های بزرگ جلب خود می‌کرد، آنها که در اصل گرداننده چرخ اقتصاد مملکت بودند.
این داستان به طور کل در دهه 80 تغییر کرد. آن زمان بازسازی اقتصادی نخست‌وزیر تور گوت اوزال، ترازو را به نفع کسب‌ و کارهای کوچک کایسری کج کرد. پول به سوی منطقه صنعتی شهر سرازیر شد، کسب اعتبار به‌مراتب ساده‌تر شد و سیاست‌های تجارتی نیز همانند نرخ بهره، به نفع صادرات تغییر کرد.
صاحبان کارخانه‌های کوچک در آناتولی از اروپا و آمریکا سفارش گرفتند و به سرعت به زنجیره جهانی‌ پیوستند. به‌خصوص در زمینه ساخت‌وساز مبلمان و نساجی، عملکرد خوبی داشتند. دیری نپایید که کایسری شروع به رشد کرد و خیلی سریع تبدیل شد به یکی از بزرگ‌ترین مناطق صنعتی ترکیه.
سرعت رشد آنقدر زیاد بود که در سال 2004، نام این شهر در کتاب رکوردهای گینس ثبت شد. دلیل آن بیشترین شمار آغاز کسب‌ و کار در یک روز بود: 139.
کایسری هیچ مزیت نسبی‌ای در تولید مبلمان نداشت. شهر کوچک محصور در خشکی حتی به جنگل یا دریای سیاه یا رودخانه و کانال آب، یا حداقل شبکه بزرگراهی دسترسی نداشت که کمک کند هزینه رساندن چوب به کارخانه‌ها کمتر شود.
با این حال این شهر تبدیل به قطب موفق تولید مبلمان در ترکیه شد، جایی که 3500 کارخانه آن، به طور متوسط روزانه 20 هزار کاناپه و هشت هزار صندلی راحتی می‌سازد و 40 هزار نفر را به خدمت گرفته است. (تنها از همین ارقام می‌توان دریافت که متوسط سایر کارخانه‌ها کوچک است.)
شرکت‌هایی مانند بویداک، که در ابتدا شرکت حمل و نقل بود و اکنون در صنایع سنگین فعال است، تبدیل به یک تولیدکننده جهانی شده و برای کایسری و ترکیه همان حکم را دارد که آی‌تی برای بنگلور و هند. صنعت ساخت مبلمان کایسری توانست در سال 2007 بیش از یک میلیارد درآمد از صادرات داشته باشد.
آمریکایی‌ها برای پذیرش دیگر کالای اصلی صادراتی کایسری مشتاق‌تر بودند، همان جین‌های آبی لوی استراوس که ما آنها را با نام «لیوایز» (Levi's) می‌شناسیم. «اورتا آنادولو» (به معنی آناتولی‌میانه‌) امروزه صادرکننده شمار یک و یکی از درآمدزاترین کارخانه‌های ترکیه است. این یک کارخانه عظیم پارچه جین است که نیاز کارخانه‌های اروپایی «لیوایز» را تامین می‌کند.
اورتا در سال 1953 توسط 13 تاجر اهل کایسری تاسیس شد. آنها ماشین‌های بافندگی را از آلمان شرقی وارد کردند تا منسوجات بازار داخلی را تامین کنند. به لطف تعرفه‌های بالا و محصول کافی پنبه ترکیه، شرکت آنها رقیب خاصی نداشت و نیازی هم نداشت بهره‌ور باشد.
سرانجام در دهه 80، حمایت‌های دولت اوزال به پایان رسید. اورتا که کارآمدی بالایی نداشت و برایش رقیب پیدا شده بود، با مشکل مواجه شد و تقریباً در معرض ورشکستگی قرار داشت که دو بیزنس‌من ثروتمند سی و خورده‌ای‌ساله اهل کایسری کارخانه را خریدند.
مدیریت جدید، فرآیند عملیاتی را نونمایی کرد، هزینه‌ها را کاهش داد و ولخرجی را قطع کرد. تولید به سمت صادرات تغییر هدف داد و کارخانه دوباره اوج می‌گرفت.
تا اواسط دهه 80 میلادی، اورتا برای بازار خارجی پارچه جین تولید می‌کرد. «لِوی استراوس» متوجه آن شد و به کایسری آمد تا اوضاع را از نزدیک بررسی کند و از قرار معلوم چیزی را که دیده بود پسندید.
این کارخانه آمریکایی مهندسانی اعزام کرد تا به اورتایی‌ها فوت و فن تجارت را آموزش دهند و ماشین‌آلاتش را تجهیز کند و البته در این میان از اعتبار ارزان دولتی که به صادرکننده‌ها تخصیص یافته بود، نیز به خوبی بهره جست. در سال 1990، تولید پارچه جین این کمپانی ترک در سطح جهانی و ابعاد وسیع بود؛ یعنی در حدی که به یکی از سه تامین‌کننده بزرگ «لیوایز» در جهان تبدیل شده بود.
پس از مدتی «لیوایز» به اورتا در طراحی و بازاریابی کمک کرد و در کل اورتا را به یک بازیگر جهانی بدل کرد. اکنون این کارخانه نیاز چند برند جهانی دیگر از جمله «رنگلر»، «ریفل» و «دیزل» را نیز تامین می‌کند.
البته تنها اورتا نیست که در تولید پارچه جین موفقیت کسب کرده؛ پنج مورد از 20 صادرکننده اصلی کایسری، تولیدکننده پارچه هستند و جین با کیفیت جهانی تولید می‌کنند. صنعت دو میلیارددلاری پارچه جین ترکیه، 5 /6 درصد از تولید جهان را بر عهده دارد و بر تن حدود 200 میلیون نفر می‌رود. اورتا به تنهایی یک درصد جین دنیا را تامین می‌کند.
در واقع تمام برندهای اصلی جین روی زمین، امروز از پارچه جین ترک استفاده می‌کنند. مهم‌تر از آن، درس‌هایی که این صنعت طی سالیان درباره کسب ‌و کار در بازار جهانی فرا گرفته است، برای تولیدکنندگان منسوجات برای استفاده‌های دیگر نیز مفید است. آینده‌نگری و تیزبینی که در کایسری در زمینه کسب ‌و کار ایجاد شده همچنین مسیر را برای ساختمان‌سازی، خدمات، حمل و نقل و توریسم (گردشگری) هموار کرده است. نساجی و مبلمان سردمداران یک انقلاب بسیار وسیع‌تر صنعتی بودند. نخبگان کسب ‌و کار کایسری هرچند محافظه‌کار، اما به شدت حرفه‌ای و متعهد به جهانی‌سازی هستند. آنها به سرمایه‌گذاری خارجی وابسته هستند و برای بازارهای غربی تولید می‌کنند، اما در عین حال کسب ‌و کارشان را در خاورمیانه، حوزه بالکان و آسیای مرکزی و قفقاز نیز توسعه می‌دهند.
تولیدکننده عظیم مواد غذایی مستقر در کایسری، اولکر که همان صاحب شکلات‌سازی گودیوا نیز هست، اکنون امپراتوری بزرگی دارد که از اروپا به مرکز آسیا بسط می‌یابد و هر کاری از ساخت‌وساز گرفته تا تولید مواد غذایی و نشریه و رسانه انجام می‌دهد. این پیشوایان کسب ‌و کار به جای حمایت دولت، به کارآفرینی و سختکوشی اعتقاد دارند.
حتی یکی از نمایندگان غیروابسته به حزب عدالت و توسعه مجلس شهر در سال 2005 درباره کشورش گفت: «امروز کشور به نحوی اداره می‌شود که کایسری 15 سال پیش اداره می‌شد.»
اسلام برای اهالی کسب ‌و کار صرفاً سبک و سیاق زندگی است و ماموریت سیاسی نیست. آنها در خانوارهای مذهبی و مسجد‌رو و نمازخوان بزرگ شده‌اند. نهادهای اسلامی ترکیه، در اماکنی که اهالی کسب ‌و کار در آنجا رفت‌ و آمد و کار می‌کنند، عملکرد خوبی دارند. اهالی کسب ‌و کار غیرمذهبی نیز از طرف دیگر برای موفقیت در کایسری به مشکل برمی‌خورند زیرا در شبکه ارتباطی درست قرار نگرفته‌اند.
در قلب منطقه تجاری کایسری یک مسجد بزرگ و جدید وجود دارد که نمایانگر ثروت شهر و البته تقوای آن است. اما اسلامی که در کایسری به چشم می‌خورد و شهرها و روستاهای شبه آن در سرتاسر آناتولی، از آن نوع افراطی و بنیادگرا نیست و متعاقباً پژواک افراطی‌گری و تندرویی که در پاکستان و جهان عرب وجود دارد، آنجا به چشم نمی‌خورد. اسلام کایسری محافظه‌کار، اما طرفدار اروپا و دموکراسی و از آن مهم‌تر، طرفدار سرمایه‌‌داری است.
تجار آناتولی، دین را با سختکوشی و نوآوری اقتصادی تقریباً به همان نوعی تلفیق کرده‌اند که شهرنشین‌های کالونیستی اروپای شمالی در قرن شانزدهم انجام داد، زمانی که کاپیتالیسم تازه ظهور کرده بود. اتفاقی که در کایسری افتاده، نسخه اسلامی همان است- یا همان‌طور که برخی به آن لقب داده‌اند، «اسلام کالونیستی».
این یک آیین است که در آن سختکوشی و پس‌انداز و سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی، علاوه بر تقوای شدید و امواج خروشان کارآفرینی، از اهم فرامین است. شرح این آیین با بسیاری از اهالی کایسری که آمادگی تبدیل شدن به کالونیست‌ها را دارند، سازگار است؛ یعنی همان‌هایی که به سختی عبادت کرده و پول پس‌انداز می‌کنند و آن را در کسب ‌و کارشان سرمایه‌گذاری می‌کنند- و البته مشکلی با ثروتمند و در عین حال زاهد بودن ندارند.
در ترکیه بسیار رایج است که کار کردن به عنوان یک نوع عبادت تلقی شود و همان‌طور که پاپ بندیکت در مسجد آبی آموخت، خداوند اهل کسب را دوست دارد. عالم سیاسی، هاکان یاووز، صعود این بازرگانان استانی را پیروزی «بورژوازی اسلامی مبتنی بر آناتولی» نامیده است.
ترکیه امروز از لحاظ جنگ طبقاتی اندک مشکلاتی دارد. تقابل فقیر و غنی تبدیل شده است به برخورد دو گروه طبقه متوسط؛ علایق، عادات، اولویت‌های سیاسی و سند چشم‌انداز اجتماعی و اقتصادی آنها از این دست است. یکی از این گروه‌ها غیرمذهبی است و دیگری، مسلمان مخلص.
بدترین ترس سکولارها درباره حکمرانی حزب عدالت و توسعه در ژانویه 2008 به واقعیت پیوست. این‌طور شنیده شده که نسخه جدید قانون اساسی ارائه‌شده توسط حزب- که برای مدت طولانی در دستور کار قرار داشت تا بتواند قوانین ترکیه را با خواسته‌های اتحادیه اروپا هم‌تراز کند- ممنوعیت پوشیدن روسری در دانشگاه‌ها را که قدمت آن به زمان آتاتورک برمی‌گردد، از میان بردارد.
یک بار دیگر این زخم سربسته دهان باز کرد. سکولارها ممنوعیت حجاب را به عنوان یک کاغذ لیتموس (تورنسل) برای اندازه‌گیری وفاداری به کمالیسم می‌دانند، در حالی که مذهبیون لغو ممنوعیت را آزادی دینی می‌نامند.
آنها می‌گویند نزدیک به دو‌سوم زنان ترک به طور روزانه حجاب بر سر می‌کنند و 70 درصد مردم نیز معتقدند اگر زنان دانشگاهی می‌خواهند در کلاس‌ها یا محوطه دانشگاه روسری بپوشند، نباید ممنوعیتی داشته باشند.
سرنوشت حزب عدالت و توسعه به‌هیچ‌وجه در امنیت نبود و هنوز نمی‌توان این حقیقت را انکار کرد که ایدئولوژی کمالیست‌ها تا حدود زیادی در میان عموم مردم ترکیه رنگ‌باخته است زیرا ائتلاف اقتصادی که این ایدئولوژی را حمایت می‌کرد، از بین رفته است.
ارزش‌های شهرهای کوچک با سرمایه‌‌داری اولیه ترکیب شده و منجر به ایجاد یک نیروی قوی در فرهنگ شده است. می‌شود گفت بازرگانی قدرت دولت را به غل و زنجیر کشیده و تفسیر از اسلام را نرم کرده است.
باور سکولارها بر این نکته که حزب عدالت و توسعه باید به بازرگانی اهمیت دهد، دست حزب را بسته است. این روزها در داخل حزب عدالت و توسعه، اهالی کسب ‌و کار بیشتری دیده می‌شود و با سرعت زیاد تبدیل به حزب سرمایه‌دارهای پرنفوذ (تایکون‌ها) می‌شود.
چالش‌های بسیاری بر سر راه ترکیه وجود دارد. رکود اقتصادی جهان منجر به کندی رشد اقتصادی می‌شود و این موضوع ممکن است نظام سیاسی را بی‌ثبات کرده و برتری حزب عدالت و توسعه را به چالش بکشد. اتحادیه اروپا نیز ممکن است دروازه‌هایش را به روی عضویت کامل ترکیه ببندد. ملی‌گرایان کرد نیز احتمال دارد به جوش آمده و بحران درست کنند.
آزمون ترک‌ها نیز به خاطر ظهور ملی‌گرایی افراطی که طی دهه گذشته در تقابل با ملی‌گرایی کردها و جدایی‌طلبان شدت یافته، به مخاطره افتاده است. ملی‌گرایی روزافزون بی‌گذشت و بیگانه‌هراس است. اگر به موقع به داد آن نرسند، دولت و جامعه، دموکراسی و سرمایه‌داری را به خطر خواهد انداخت.
اما با وجود این ‌همه، ترکیه به خوبی ثابت کرده مسیر رو به ترقی را طی می‌کند و اگر در مسیر فعلی باقی بماند، یک دموکراسی لیبرالیست مسلمان خواهد بود و چهره مدرن ترکیه امروزی به چهره جهان اسلام فردا مبدل خواهد شد، البته چنانچه پیشوایان کسب ‌و کار و طبقه متوسط همراه آن موفق شوند. آمریکا و متحدانش برای موفقیت ترکیه در این مسیر، باید هر کمکی ازشان برمی‌آید در اختیار بگذارند.
اتاق بازرگانی کایسری در سال 1986 فعالیت خود را آغاز کرده است. اعضای این اتاق در 41 کمیته بازرگانی مختلف فعال هستند و وظایف آنها نیز بررسی نیازهای بخش تحت نظرشان، همچنین ملازمات و اقدامات احتیاطی و تصمیم‌گیری درباره مشکلات است.
اتاق بازرگانی کایسری در سال 2014 گزارشی جامع از داده‌های اقتصادی، طرفین تجاری و جغرافیای کایسری منتشر کرد که در ادامه بر آن مروری خواهیم داشت.
یکی از اولین مناطق مسکونی کایسری، گل‌تپه است که در اوایل عصر برنز بنا شد. گل‌تپه توسط حاتیان بنا شد که در آن زمان و قبل از هیتی‌ها مقیم آناتولی بودند. طی حفاری‌هایی که از سال 1948 صورت گرفته، بیش از 20 هزار کتیبه با گوه در کاروم (بازار) پیدا شد که توسط تاجران آشوری نوشته شده بود.
این نوشته‌ها شامل موضوعاتی از قبیل روابط بازرگانی، توافقنامه‌ها و نامه‌ها می‌شود. گل‌تپه از چهار هزار سال قبل از میلاد مسیح تا بعد از دوران روم باستان مسکونی بوده است.
بعد از سال 1515، عثمانی‌ها بر کایسری حکومت کردند. پس از آنکه جمهوری ترکیه برپا شد، کایسری نیز بعد از به تصویب رسیدن قانون اساسی در سال 1924، تبدیل به یک شهر شد.
کایسری در مرکز منطقه «کیزلیرماک» در آناتولی مرکزی واقع شده است. شهرهای همسایه آن سیواس، یوزگات، نوسهیر، نیجده، آدانا و کاهرامان‌ماراس هستند.
این شهر به خاطر بزرگراه‌ها و خطوط راه‌آهن، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در کایسری فرودگاه و هواپیما و قطار و اتوبوس پیدا می‌شود که هر روزه از مناطق مختلف ترکیه و حتی خارج از مرز، به آنجا سفر کرده‌اند. جاده‌های داخل شهری که مرکز شهر را به حومه متصل می‌کنند نیز از شرایط مناسب برخوردار هستند.
کایسری مرکز تجارت و صنعت منطقه آناتولی مرکزی است. این شهر سه منطقه صنعتی سازماندهی‌شده دارد: کایسری، معمارسینان و اینچه‌سو. در کایسری 320 موسسه صنعتی بزرگ وجود دارد و 13 عدد از بزرگ‌ترین 500 کارخانه برتر ترکیه، در این شهر قرار دارند.
براساس داده‌های سال 2013، جمعیت کایسری یک میلیون و 295 هزار و 355 نفر بوده و سرانه GDP (تولید ناخالص داخلی) آن 841 /10 دلار بوده است که باعث شده در میان شهرهای ترکیه مقام پنجاه و یکم را به‌دست بیاورد. در ترکیه 6 /0 درصد کل درآمد حاصل از مالیات، از کایسری تامین می‌شود.
تاریخچه‌ بازرگانی و اقتصاد کایسری به زمان‌های دوردست برمی‌گردد. آن زمان که اسم شهر، مازاکا بود و تنها مرکز تجاری جهان بود. بر اساس مدارک تازه کشف‌شده، اولین صنعت سازماندهی‌شده ترکیه و جهان، «باجیان روم» بود که در کایسری به دست أخی اورن تاسیس شد.
ظرفیت تولید صنعتی و تنوع محصولات، باعث بهبود تجارت‌های خارجی نیز شد. رکورد کایسری، صادرات دو میلیون‌دلاری است. بیش از 20 هزار شرکت و کارخانه در تجارت خارجی کایسری شریک هستند.
اتاق بازرگانی کایسری بیش از 16 هزار عضو ثبت‌شده دارد. دانه‌فروشان، تاجران مواد غذایی، پرورش‌دهندگان حیوان، تاجران سوسیس و کالباس، فروشندگان آهن و سیمان، تولیدکنندگان و فروشندگان پارچه، فرش‌فروش‌ها، فروشندگان قطعات یدکی و لاستیک ماشین، فروشندگان خدمات بانکی و جواهرآلات، تولیدکنندگان چرم و پشم، حمل‌ونقل‌کنندگان، بیمه‌گذاران و پیمانکارهای ساختمانی چند نمونه از 40 کمیته مختلف موجود در اتاق بازرگانی کایسری هستند که تنوع تجارت در کایسری را به خوبی به نمایش می‌گذارند.
-اتحادیه تجار و صنعتگران کایسری نیز 51 اتاق دارند و در کل 42 هزار و 573 عضو.
-در کایسری، هفت هزار و 381 کارخانه و شرکت وجود دارد. یک هزار و 246‌تای آنها ناشناس و پنج هزار و 576‌تای آنها محدود هستند.
- در این شهر 23 شهر مختلف و 65 شعبه بانکی هست. 45‌ شعبه در مرکز شهر واقع شده و 20‌ شعبه در حومه شهر واقع‌اند. درون شهر 13 نقطه تبادل نیز وجود دارد.
- اگرچه شرکتی وجود ندارد که در زمینه بیمه کار کند، اما 112 آژانس بیمه‌گذار در سطح شهر مشغول به کار است. بیمه‌های رانندگی، آتش‌سوزی و عمر از جمله خدمات بسیار مهم شرکت‌های بیمه کایسری هستند.
تقسیم‌بندی بخش‌ها در کایسری نیز به شرح زیر است:
- تولید مبلمان و سایر لوازم نامشخص، 15 درصد
-محصولات فلزی (ماشین و قطعات)، 14 درصد
-محصولات خوردنی و آشامیدنی، 11 درصد
-محصولات نساجی، هشت درصد
-سایر محصولات ماشینی و قطعات ماشین‌آلات نامشخص، هفت درصد
- محصولات پلاستیکی، شش درصد
- محصولات تجهیزات برقی، پنج درصد
-محصولات معدنی، پنج درصد.
در سال 2013، در کایسری 1779 شرکت جدید تاسیس شد.
پویایی اقتصادی یکی از خصیصه‌های سازمان نهادی است. در مورد کایسری، دو نهاد وجود دارد که در راندن و توسعه اقتصاد شهر نقش رهبری دارند: کایسو (KAYSO) و اتاق بازرگانی کایسری یا KTO. صنعت کایسری به سوی نانوتکنولوژی پیش می‌رود و دارای بهترین و جدیدترین پیشرفت‌های عرصه انفورماتیک است. به همین دلایل کایسری امروزه در تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری کرده است. مرکز تحقیقات و مشاوره آموزش دلوات یا EDAM در سال 2009 یک گزارش با عنوان «شاخص رقابت برای ترکیه» منتشر کرد که در آن رتبه کایسری در «شاخص سرمایه خلاق» از میان 81 گزینه، ششم بود.
حسن‌علی کیلچی، رئیس اتاق بازرگانی کایسری، می‌گوید مهم‌ترین عوامل در تغییرات کایسری این است که سرعتش را با جهانی‌سازی هماهنگ نگه ‌دارد و درخواست ترکیه برای عضویت در اتحادیه اروپا را جدی بگیرد. که این مورد آخر با مدیریت فرآیند به نفع خود میسر می‌شود. برای مثال، گروه بویداک بر ظرفیت تولید و کیفیت محصولات خود واقف است و بنابراین باید از لحاظ طراحی و برندسازی خودش را با غرب منطبق کند تا بتواند در بازارهای بین‌المللی و با رقبای قدر از کشورهایی مانند آلمان و ایتالیا به رقابت بپردازد. بویداک نشان‌دهنده ضرورت رسیدن به استانداردهای مشخص‌شده توسط اتحادیه اروپا در فرآیند برندسازی است.
به‌رغم پویایی اقتصادی و مراکز خریدی که در سال‌های اخیر ساخته شده‌اند و به نیازهای اجتماعی مردم رسیدگی می‌کند، فرهنگ بازدید در خانه، به مراتب در میان مردم رایج‌تر از بیرون رفتن است. خیابان‌های کایسری غالباً بعد از تاریک شدن هوا خالی می‌شوند. مهاجران زیادی در این شهر وجود ندارند و به همین دلیل فرهنگ آن تقریباً یکدست باقی‌ مانده و لذا هویت شهر نه بر حول مردم، بلکه بر حول هویت «کایسری» تعریف شده است.
با وجود پویایی و رشد اقتصادی، کایسری از وقوع بحران اقتصادی که هر روز شدت می‌گیرد، وحشت دارد. بویداک می‌گوید آنها نمی‌توانند آینده را پیش‌بینی کنند و دولت را تشویق می‌کند که درخواست عضویت اتحادیه اروپا را دوباره با فشار تازه به جریان بیندازد و با صندوق بین‌المللی پول رابطه و تجارت برقرار کند تا از بحران اقتصادی نجات بیابد. گروه بویداک بر این باور است که پروژه‌ عضویت در اتحادیه اروپا برای ترکیه حیاتی است و طی دو سال گذشته به آن رغبتی نبوده است. حسن‌علی کیلچی اشاره می‌کند مصائب اقتصادی برای کایسری بیشتر و بیشتر می‌شود و یادآوری می‌کند 200 کارخانه و صنایعی که طی سه سال اخیر گشوده شده‌، یا برای اجاره یا فروش گذاشته شده است.
به نظر می‌رسد اگرچه موفقیت‌های خارق‌العاده کایسری در عرصه صنعت بسیار ستودنی بوده، اما آن هم مانند سایر قطب‌های صنعتی و بازیگران کلیدی اقتصادی از تهدید بحران و رکود اقتصادی جهانی مستثنی نیست و بهتر است برای مصون نگه داشتن خود از همین حالا اقدام کند.