تاریخ انتشار:
علی ربیعی؛ معجزه کابینه روحانی
معجزه کابینه حسن روحانی؛ علی ربیعی؛ وزیری که تمام نظرسنجی‌ها حکایت از وضعیت نامساعدش در بهارستان می‌داد، با مدیریت مخالفان، سوق دادن مخالفت‌ها به سمت مسائل کارشناسی و برنامه‌ای به جای مسائل حاشیه‌ای سهل‌تر از سایر وزرای مساله‌دار کابینه روحانی توانست از سد مجلس بگذرد.
تاجگردون موافق
پورابراهیمی مخالف
آنقدر موافقان، خود وزیر و حتی مخالفانش از واژه «مدیر پاک‌دست و مبارز با فساد» استفاده کردند که به قول یکی از نمایندگان دیگر شکی نمی‌ماند که برای رهایی از فساد زیرمجموعههای تامین اجتماعی از جمله شستا باید سراغ او بروند.
نیم ساعت وقت مخالفت بین سه نماینده مجلس تقسیم شده بود. ابتدا صابری نماینده آزادشهر با طرح این سوال که شما تجربه کارگری دارید اما بیشتر چهره سیاسی هستید و چه تضمینی هست که فضای وزارت کار را به یک فضای سیاسی تبدیل نکنید؟ به استقبال ربیعی رفت: «درست است که جامعه‌شناسی و مدیریت استراتژیک خوانده‌اید اما این وزارتخانه نیاز به مدیر متخصص دارد.» طرح مبحثی که مدافعان ربیعی همگی با ادبیات مشابه در مقام پاسخ برآمدند. آرامی نماینده عضو کمیسیون عمران از یک‌سو و تاجگردون چهره مطرح کمیسیون برنامه و بودجه و از اصلاح‌طلبان مجلس در سخنانی مشابه عنوان کردند چون این وزارتخانه ادغامی سه وزارتخانه با ویژگی‌های بعضاً متفاوت است و اهداف و برنامه‌هایش وسیع شده است، هر وزیری که برای این وزارتخانه بیاید نمی‌تواند هر سه تخصص را داشته باشد. آرامی نماینده مدافع وزیر حتی این‌طور مخالفان را به چالش کشید که: «برای این وزارتخانه یک پزشک و اقتصاددان نیاز داریم یا متخصص بیمه، یا کارفرما، جامعه‌شناس یا حتی مدیر‌عامل یک تعاونی بزرگ یا کارآفرین؟» با این استدلال عنوان می‌کردند این وزارتخانه نیاز به مدیریت استراتژیک دارد و روحیه مشورت‌پذیری و همگرایی و همفکری مهم‌تر است و توانمندی‌های ربیعی در سمت‌هایی مانند مشاور اجتماعی ریاست‌جمهوری و دبیر‌خانه شورای عالی امنیت ملی برای اثبات مدیریت او کافی است چرا‌که نه مدیر اجرایی صرف است نه متخصص دانشگاهی صرف، بلکه سوابق اجرایی و علمی را توامان دارد.
مبحث دوم مخالفان برنامه‌های ربیعی بود. یک بخش از مخالفت‌ها روی این موضوع تاکید داشت که ربیعی به شدت هوادار کارگر است تا کارفرما؛ همچنین همانند سایر وزرای قبلی وزارت کار را وزارت شاغلان می‌داند و در برنامه‌های پیشنهادی‌اش کمترین توجه را به بیکاران و بیمه بیکاری و موضوعات مربوط به آنها کرده است. به گفته آرامی «شما تنظیم روابط کار و صیانت از نیروی کار را اولویت مطرح کردید. اما شما به 14 اقدام اجرایی اشاره کردید و تنها در یک بند در مورد اعمال حقوق برای بیکاری اشاره کردید. آیا وزارت کار تنها صیانت از نیروی شاغل را اولویت می‌داند؟» دلیل این نگرانی این است که به گفته نمایندگان در شرایط کنونی اداره‌های کار مراجعه بیکاران را نمی‌پذیرند و پاسخگوی بیکاران نیستند. اما ربیعی در مقام جواب برآمد که بحث از صیانت از نیروی کار، تنها نیروی در حال کار نیست بلکه نیروی بیکار هم هست. گفت می‌داند آسیب اجتماعی رو به افزایش است و کار و سرمایه ایرانی رو به سراشیبی و کیفیت زندگی مردم مورد تهدید است و جامعه به لحاظ هزینه درمان به سمت طبقه فرودست در حال نزول هستند. در مورد تفکرات چپ اقتصادی‌اش هم این موضوع را پذیرفت و گفت: «ایراد می‌گیرند که نگاه یکجانبه کارگری دارم. من کتمان نمی‌کنم نگاه مستضعف‌گرایی و کارگری دارم اما اعتقاد دارم مجسمه کسی که سرمایه می‌آورد را هم باید ساخت؛ مانند کسی که اولین کارخانه را در ایران تاسیس کرد. تنها راه عبورمان ایجاد شغل است و شغل و شغل.» وزیر روحانی تاکید کرد بر این باور است که اشتغال محصول پاشیدن بذر پول به زمین اقتصاد نیست و پول شرط لازم است اما باید امنیت سرمایه‌گذاری ابتدا نهادینه شود. او بارها تاکید کرد که قول می‌دهد ضعفا زیر بار چرخ توسعه له نشوند. گفت رشد و توسعه در کشور به معنای له شدن بخشی از جامعه نیست.
فساد در شستا و زیرمجموعههای تامین اجتماعی هم طرح مبحث مخالفان بود و هم موافقان وزیر و هر دو گروه به بنگاه‌های وسیع اقتصادی زیرمجموعه تامین اجتماعی به عنوان اصلی‌ترین گلوگاه این وزارتخانه اشاره می‌کردند. مخالفان می‌گفتند چون وزیر اقتصادی نیست توانایی مدیریت این بنگاه‌های بزرگ اقتصادی را ندارد و موافقان بر ویژگی پاک‌دستی تا سابقه مبارزه با فساد او اشاره کرده و مدعی بودند ربیعی برای این کار ساخته شده تا تامین اجتماعی را سرو سامان دهد. به قول تاجگردون ربیعی، تخصص مبارزه با فساد و گلوگاه‌های فساد را دارد.
اما اصل مخالفت‌ها را پورابراهیمی نایب رئیس کمیسیون اقتصادی داشت. این نماینده با نشان دادن اسلایدهایی سعی کرد به نمایندگان نشان دهد تامین اجتماعی یک نهاد قدرتمند مالی است و وزن اصلی این وزارتخانه را نهادهای اقتصادی‌اش تشکیل می‌دهند. او می‌گفت جایگاه این وزارتخانه از وزارت اقتصاد هم مهم‌تر است و شاید تنها مخالفی بود که در بهارستان، با دست پر آمده بود و با نمایش اسلایدها از همان ابتدا شروع کرد که رئیس‌جمهور باید تصدی مهم‌ترین وزارتخانه اقتصادی کشور را در اختیار یک اقتصاددان قرار دهد. آماری داد که برخی از نمایندگان را کاملاً متاثر کرد. نمایندگانی که از بزرگی نقش تامین اجتماعی در اقتصاد کشور شاید بی‌خبر بودند: «صندوق تامین اجتماعی 10 میلیون نفر بیمه‌شده دارد. ماهانه دو هزار میلیارد تومان ترنوول اقتصادی این سازمان است. کدام مجموعه‌ای در کشور این ترنوول را دارد؟ تنها در شستا هفت هلدینگ داریم. هلدینگ دارویی 40 درصد توزیع داروی کشور را در اختیار دارد. شرکت فولاد خوزستان و ملی مس 30 درصد فعالیت اقتصادی، شرکت‌های سیمان 35 درصد تامین سیمان کشور، و بخش نفت و گاز و پتروشیمی 25 درصد تولیدات را در دست دارند.» این نماینده به این نکته اشاره می‌کرد که در اجرای اصل 44 وزارت اقتصاد و نفت و نیرو و صنعت را موظف کردیم خصوصی شوند. اما چون تنها پول در اختیار شستا و تامین اجتماعی بود شاهد این بودیم که از بانک ملت تا ایران خودرو و سایپا به دست تامین اجتماعی‌ها افتاد. ربیعی هم پذیرفت که شستا و تامین اجتماعی نشان می‌دهد 47 درصد اشتغال کشور مربوط به این بخش است. اما هشدار داد تمام صندوق‌های ما ورشکسته است. در نهایت هشدار داد صندوق فولاد سه‌ماه است حقوق نگرفته‌اند: «الان پول بیمارستان‌ها و پزشک‌ها و داروخانه‌ها را نداده‌اند.» گفت شستا و تامین اجتماعی با تغییرات مدام مدیران حیاط خلوت بوده است: حتماً برنامه‌های پاک‌دستی را اجرا می‌کنم و افراد متخصص می‌آورم. باید این مجموعه 30 درصد سود بدهد تا از ورشکستگی نجات پیدا کند، از طرفی باید مراقب باشیم که بنگاه‌داری نکنیم. در نهایت با این وعده‌ها سراغ وزارت وسیعش رفت. وزارتی که حالا اولین گره‌اش حضور مرتضوی در هیات‌مدیره شستاست: «امنیت خنده بر لبان کارگران، امنیت حریم خصوصی و سرمایه مردم و امنیت نان بر سفره مردم است پس همه امنیتی هستیم؛ و من می‌روم تا این امنیت را تضمین و تامین کنم.»
دیدگاه تان را بنویسید