مشکل تورم آمیزه‌ای سیاسی اقتصادی است

مشکل اقتصاد ایران تنها منحصر به تصمیم‌گیری‌های اقتصادی نیست و ریشه در مشکلات سیاسی هم دارد. از همین رو هم مشکل تورم به نقطه حساس رسیده و باید درمانی برای آن اندیشیده شود.
در واقع نمایندگان مجلس باید برای حل این مشکل دست به کار شوند و با ارائه طرح و برنامه‌هایی برای تصویب بتوانند راهکارهایی برای افزایش ارزش پول ملی در نظر بگیرند. از همین رو است که ما با اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها به شدت مخالف هستیم و بارها گوشزد کرده‌ایم که اقتصاد ایران آمادگی آن را ندارد که وارد مرحله جدیدی از تورم و کاهش قدرت خرید مردم شود. اجرای این فاز باید حداقل یک سال به تعویق بیفتد. البته ما این را هم می‌دانیم که همه 15 کشوری که این مسیر را رفته‌اند با مشکل تورم روبه‌رو شده‌اند اما نه با شیبی که اکنون گریبان اقتصاد ایران را گرفته است. پرداخت عیدانه به مردم هم راهی است که اکنون به عنوان یک مسکن می‌تواند تا فروردین‌ماه سال بعد کمی دست مردم را برای سفره‌هایشان باز کند اما یک راهکار اساسی نیست و باید بدانیم که هرچه سریع‌تر باید برای رفع مشکلات اقتصادی‌مان راهکاری عملی بیابیم. به نظر می‌رسد پرداخت این پول اگر به شکل کالا، کالابرگ یا کارت باشد، از توزیع پول و رشد سرسام‌آور نقدینگی در کشور که نتیجه آن چیزی جز تورم نیست هم پیشگیری می‌کند. این پول وامی بر گردن دولت است و به نظرم دولت می‌تواند از طریق ارزی که خزانه در خارج از کشور سرمایه‌گذاری کرده، آن را به صندوق بازگرداند. این سخن بدین معناست که اگر ارزی که بانک مرکزی با قیمت ارزان در خارج از کشور نگهداری کرده است، به نرخ روز وصول شود، رقم بالایی از آن به دست می‌آید که دولت به وسیله آن می‌تواند قرض صندوق توسعه را پس دهد چراکه در مخارج صندوق چنین چیزی پیش‌بینی نشده بود و در‌حال حاضر نیز صرفاً به خاطر حل مشکل کنونی مردم و برای بهبود اوضاع اقتصادی آنان این چاره اندیشیده شده و دولت باید این برداشت را جبران کند.