شغل‌های مردانه

یکی از مهم‌ترین پیامدهای بحران مالی سال 2008 از بین رفتن فرصت‌های شغلی در ایالات متحده بود. بعد از وقوع بحران، تقریباً شش میلیون شغل در این کشور ناپدید شد و کسانی که در آن سمت‌ها مشغول کار بودند تبدیل به افراد جویای کاری شدند که در بعضی موارد شغل خود را عوض کرده و یا حتی با هدف یافتن شغل به کشورهای دیگر مهاجرت کردند. حالا بعد از پنج سال، به نظر می‌رسد اوضاع اندک‌اندک در حال بهبود است. اما گویا این بهبود به صورتی نابرابر اتفاق افتاده است. بنا به اطلاعات اداره آمار ایالات متحده، زنان در بازپس‌گیری شغل‌های پیش از بحران خود، موفق‌تر از مردان عمل کرده‌اند. موفقیتی که البته به احتمال زیاد هیچ ربطی به توانایی‌های آنها ندارد. طبق اطلاعات منتشر‌شده، زنان تقریباً 100 درصد مشاغل خود را بازپس گرفته‌اند در حالی که این رقم در مورد مردان، حدود 70 درصد است. اولین علت این موضوع، نوع مشاغلی است که این دو گروه قبل از بحران بر عهده داشته‌اند. بخش‌هایی از اقتصاد که پیش از بحران شاغلان مرد بیشتری را در خود جای داده بود، رشد کمتری نسبت به سایر بخش‌ها داشته است. به عنوان مثال بخش ساخت و ساز و تولیدات کارخانه‌ای، مردان بیشتری را در استخدام دارد و پس از بحران کمترین میزان رشد اقتصادی را نیز در همین بخش‌ها شاهد بوده‌ایم. در مقابل بخش‌هایی مانند آموزش، درمان، بیمه و‌... که شاغلان زن بیشتری در آن مشغول هستند رشد بیشتری داشته است. دومین علت این است که تعداد شغل‌هایی که مردان در جریان بحران از دست داده‌اند، بیشتر از شغل‌های زنان است. به عنوان مثال بخش ساخت و ساز که بیشترین شاغلان مرد را دارد، بیشترین ضربه را در بحران سال 2008 تجربه کرد. در واقع بحران اصلاً از این بخش آغاز شد. شدت این ضربه در حدی بود که حدود یک‌چهارم کل مشاغل ناپدید‌شده در اقتصاد از این بخش بود و نرخ بیکاری در بین شاغلان در صنعت ساخت و ساز به 25 درصد بالغ شد. حالا البته این درصد بسیار کمتر و در حدود 10 درصد است اما اشتباه نکنید، دلیل این کاهش ایجاد شغل و به سر کار بازگشتن شاغلان سابق نیست، بلکه بنا به گزارش اداره آمار این کشور، حدود یک میلیون نفر از افرادی که قبل از بحران در بخش ساخت و ساز مشغول به کار بودند حالا اصلاً در بین افراد جویای کار این بخش هم حضور ندارند و یا مهاجرت کرده‌اند یا به دانشگاه بازگشته‌اند یا به بخش‌های دیگر اقتصاد منتقل شده‌اند. اوضاع مشابهی نیز در بخش تولیدات کارخانه‌ای حکمفرماست. این بخش که به طور متوسط 20 درصد از کل شاغلان کشور را در خود جای می‌داد، حالا تنها 9 درصد کل اشتغال را دارد و از همه مهم‌تر اینکه، خصوصاً در کارخانه‌ها، کارگرانی که در حال حاضر مورد نیاز است، بعد از پنج سال پیشرفت تکنولوژی، دیگر همان کارگرهای سابق نیستند. حالا کارخانه‌ها نیاز به کارگرانی ماهرتر دارند. به نظر می‌رسد رویای برگشت به دوران طلایی سال‌های 2006 یا 2007 برای بخش ساخت و ساز و حتی تولیدات کارخانه‌ای، رویایی دست‌نیافتنی است و حتی خوش‌بینانه‌ترین کارشناسان تا قبل از سال 2020 احتمال رونق دوباره این بخش را نمی‌دهند.