جنگل زغال

آتش، دست از سر ایران بر‌نمی‌دارد. پس از وقوع انفجارهای سریالی در زیرساخت‌های اساسی کشور، دوباره نوبت به آتش‌سوزی جنگل‌ها رسیده است. آتش‌سوزی‌هایی که اگرچه بی‌تاثیر از وضعیت جوی، خشکسالی و تغییرات اقلیمی نیست اما افزایش شمار و شدت آنها در سال‌های اخیر، دلایل دیگری از جمله خرابکاری را نیز می‌تواند به ذهن متبادر کند. فقط طی دو ماه نخست سال 1400، بیش از ۲۷۰ آتش‌سوزی در جنگل‌ها و مراتع ایران رخ داده است که باتوجه به پراکندگی کم‌‌پوشش گیاهی کشور، رقم قابل توجه و البته نگران‌کننده‌ای است. اخیراً نیز محمد ساکی، رئیس اداره حفاظت محیط زیست هویزه، اعلام کرد که بیش از سه هزار هکتار از بخش ایرانی تالاب هورالعظیم دچار آتش‌سوزی شده است. در ابتدای هفته گذشته نیز ۱۳ هکتار از باغات، مراتع و پوشش‌های جنگلی سمیرم در آتش سوخت و از بین رفت. همزمان جنگل‌های باشت، جنوب شرق یاسوج مرکز کهگیلویه‌و‌بویراحمد نیز دچار آتش‌سوزی شد. فارغ از عوامل طبیعی، معضلات اجتماعی از جمله فقر و بیکاری نیز بلای جان جنگل‌ها شده است. در سال‌های اخیر، جنگل‌های کشور مورد هجوم اَره‌به‌دستانی قرار می‌گیرد که جنگل‌های کشور را روانه کوره‌های غیرمجاز کرده و به زغال تبدیل می‌کنند. این زغال علاوه بر مصارف داخلی، به کشورهای حوزه خلیج‌فارس و حتی اروپا صادر می‌شود. چنانچه صنف و اتحادیه‌ای رسمی در این حرفه وجود داشت امکان نظارت بر میزان و نحوه تولید زغال امکان‌پذیر بود اما متاسفانه در این شرایط که جنگل‌های کشور در معرض نابودی قرار گرفته‌اند، نبود نظارت بر فعالیت این حرفه مخاطرات جدی را برای محیط زیست به همراه دارد.