مالیات‌گرایی در برابر بودجه‌گرایی

چندی پیش در مقاله‌ای در نیویورک‌تایمز اشاره شده بود که حوالی 1990، حزب جمهوریخواه از تمرکز بر توازن بودجه به تمرکز بر سطح مالیات‌ها تغییر موضع داد. به باور من، این تغییر موضع در جهت درستی بوده، و این موضوع، به فهم موضع جمهوریخواهان در مورد راهکاری برای جلوگیری از آنچه پرتگاه مالی در 2013 گفته می‌شود، بسیار مرتبط است. حامیان دیدگاه بودجه متوازن در سیاست مالی، می‌خواهند مخارج و درآمد دولتی در بلندمدت تقریباً با هم برابر باشد. این یعنی هر رشد بلندمدتی در کسری و در بدهی دولتی باید کمتر از رشد اقتصادی باشد. در مقابل، دیدگاه معطوف به سطح مالیات‌ها بر این تمرکز دارد که سطوح مخارج دولتی و مالیات‌ها تعیین‌کننده اصلی آثار دولت فدرال بر اقتصاد، از جمله انگیزه دادن برای سخت کار کردن، سرمایه‌گذاری و شروع کسب‌وکار است. نگرانی نسبت به ابعاد مخارج دولتی، خصوصاً در زمان فعلی که مخارج دولتی در طول 10 سال اخیر رشد چشمگیری و عمدتاً در چهار سال اخیر داشته، موضوع مرتبط و مهمی است. در سال 2007، مخارج دولتی کمتر از 20 درصد GDP بود، در حالی که در 2012 بالغ بر 24 درصد GDP شد. کمتر نیمی از این افزایش ناشی از رشد مخارج دولتی بر درمان، امنیت اجتماعی و دفاع بوده، در حالی که بقیه آن در نتیجه بسیاری برنامه‌های دیگر بوده است.