فقط در شهرک‌ها نیست

هم‌اکنون کمبود سرمایه ‌در گردش، صنایع بزرگ و کوچک کشور را از رمق انداخته است و این واقعیت را حتی مسوولان دولتی نیز تایید می‌کنند. عدم ارائه تسهیلات مورد نیاز به صنایع در حالی که شاهد سقوط آزاد ارزش ریال در مقابل ارزهای معتبر جهانی همچون دلار و یورو هستیم، گلوی صنایع کشور را به دردناک‌ترین شکل ممکن فشار می‌دهد به گونه‌ای که این صنایع حتی توان خرید مواد اولیه مورد نیاز خود را برای تولید ندارند. وقتی صنایع بزرگی همچون صنعت خودروسازی کشور از افزایش چشمگیر هزینه‌های خرید مواد اولیه به ستوه آمده‌اند، دیگر وضعیت صنایع کوچک در شهرک‌های صنعتی کشور نیازی به توصیف ندارد. با این حال رکود حاکم بر صنایع کشور تنها به شهرک‌های صنعتی محدود نمی‌شود اگر چه این شهرک‌ها با وضعیت نامطلوبی مواجه هستند و بسیاری از کارخانه‌های مستقر در آنها یا خطوط تولید خود را متوقف کردند و یا با حداقل ظرفیت خود تولید می‌کنند ولی آنچه این چند سال شاید با بی‌توجهی مسوولان روبه‌رو شده است، تعطیلی کارخانه‌های بزرگی است که از سالیان بسیار دور در کشور فعال بودند و بخش قابل توجهی از نیاز کشور را تامین می‌کردند و نمونه بارز آن کارخانه قند شازند است که بعد از نیم قرن فعالیت دو سال پیش با افزایش قیمت حامل‌های انرژی و همچنین صفر شدن تعرفه واردات شکر به طور کامل تعطیل شد و نزدیک به 500 نفر ار کارکنان آن خانه‌نشین شدند. قصه پر‌غصه بی‌توجهی به بخش تولید در طول چند سال گذشته دیگر محدود به شهرک‌های صنعتی، خلاصه نمی‌شود.