تاریخ انتشار:
تکاپوهای کاخ سفید برای تعدیل لایحه «کروکر - منندز» جواب داد
روزهای آفتابی اوباما در راه است
محتوای قانونی که وضع شده و آقای اوباما هم آن را اجرا خواهد کرد این است که کنگره، اختیارات اوباما را در امضای توافقنامه با ۱ + ۵ حفظ کند اما مسوولیت نظارت بر اجرای آن را عهده‌دار شود. این نشان‌دهنده عقب‌نشینی کنگره است چرا که به آقای اوباما اختیاراتی را می‌دهد تا پای امضای توافقنامه تیرماه بیاید. با این مصوبه اوباما دستش در امضای توافقنامه باز است و کنگره هم اختیار نظارت، کنترل یا لغو کردن این توافقنامه را حفظ کرده است.
هرمیداس باوند / استاد دانشگاه
محتوای قانونی که وضع شده و آقای اوباما هم آن را اجرا خواهد کرد این است که کنگره، اختیارات اوباما را در امضای توافقنامه با 1+5 حفظ کند اما مسوولیت نظارت بر اجرای آن را عهده‌دار شود. این نشان‌دهنده عقب‌نشینی کنگره است چرا که به آقای اوباما اختیاراتی را می‌دهد تا پای امضای توافقنامه تیرماه بیاید. با این مصوبه اوباما دستش در امضای توافقنامه باز است و کنگره هم اختیار نظارت، کنترل یا لغو کردن این توافقنامه را حفظ کرده است. هر چند به اعتقاد بنده ماحصل اقدامات صورت گرفته نشان‌دهنده آن است که کنگره نسبت به اوباما عقب‌نشینی بیشتری انجام داده است؛ این امکان وجود داشت که کاخ سفید از فرصت مخالفت سناتورهای آمریکایی استفاده کند و در صورت عدم توافق تیرماه، تقصیر را به گردن کنگره بیندازد. همیشه بحث بر سر این بود کسانی که می‌خواهند پای این توافقنامه را امضا کنند چه تضمینی خواهند داد و چه اختیاراتی دارند. آن‌طور که برخی از اختیارات اوباما محدود به مصوبات کنگره می‌شد و این می‌توانست در روند توافق و ضمانت‌های اجرایی آن موثر باشد؛ مواردی که اوباما امضا می‌کند تا زمانی که خود رئیس‌جمهور است لازم‌الاجراست اما اگر می‌خواهد در
ادوار دیگر ریاست جمهوری این کشور نیز اجرا شود نیازمند برخورداری از مصوبه کنگره است. بر همین اساس هم تلاش شد تا با کمک گرفتن از توانایی دموکرات‌هایی چون بن کاردین اصلاحاتی در لایحه معروف«کروکر-منندز» انجام شود و به عبارتی بخش‌های تند آن اندکی تعدیل شود. به نظر می‌رسد با این اقدام یک معامله پنهان هم بین دموکرات‌ها و جمهوریخواهان بر سر مسائل هسته‌ای انجام گرفته باشد. تا کنگره مخالفتی با ادامه تلاش‌ها برای توافق هسته‌ای نکند و اوباما هم بحث نظارتی کار را به عهده کنگره بگذارد. به عبارت دیگر مخالفت‌های قبلی که سنا انجام می‌داد امروز دیگر ماهیتی ندارد و البته دست اوباما هم در امضای توافقنامه هسته‌ای با ایران بازتر شده است. به اعتقاد بنده در این کارزار دو طرف جمهوریخواه و دموکرات هم سعی می‌کنند با برپا کردن یک جنگ زرگری، دل مخالفان توافق را هم به دست آورند ولی در نهایت می‌دانند که منافع ملی آمریکا ایجاب می‌کند این توافقنامه هسته‌ای محقق شود. هرچند به ادعای آنها در پس بیانیه لوزان یک نوع مصالحه میان طرفین مذاکره‌کننده پرونده هسته‌ای ایران وجود داشته است. زمانی که جمهوریخواهان در اول ماه ژانویه کنترل سنا را به دست
گرفتند، باب کروکر سناتور جمهوریخواه از تنسی، رئیس کمیته روابط خارجی سنا شد. این شهردار سابق چاتانوگا و یک تاجر به عنوان فردی شناخته می‌شود که می‌تواند با هر دو حزب سیاسی در آمریکا کار کند.
قابل ذکر است که کروکر در میان امضاکنندگان نامه جنجال‌برانگیز برای دولت ایران که در ماه مارس توسط 47 جمهوریخواه امضا شده بود، نبود. اما او همواره به دنبال تصویب لایحه‌ای علیه ایران با اکثریت آرا توسط دو حزب جمهوریخواه و دموکرات بود تا از وتوی آن توسط رئیس‌جمهور جلوگیری شود. لایحه‌ای که کروکر و رابرت منندز، سناتور دموکرات از ایالت نیوجرسی آن را به طور مشترک تدوین کرده بودند بر همین اساس تنظیم شده بود. موضوع دیگری که باید توجه ویژه‌ای به آن داشت این است که یک دموکرات کلیدی در کنگره است که روابط بسیار دوستانه‌ای با کاخ سفید دارد. سناتور بنیامین کاردین از ایالت مریلند، یکی از اعضای جدید کمیته روابط خارجی آمریکاست. بعد از آنکه سناتور منندز در اول آوریل در ارتباط با یک پرونده رشوه‌خواری از مقام خود در این کمیته برکنار شد، کاردین جای او را گرفت. منندز در مساله مذاکرات با ایران و سیاست آمریکا در قبال کوبا به شدت با کاخ سفید مخالف بود. اما سناتور کاردین کاملاً از سیاست اوباما در قبال کوبا دفاع می‌کند و از حامیان لایحه کروکر-منندز نیز نبود.
کاردین روابط بسیار نزدیکی با کاخ سفید دارد. او به طور کامل در پشت این مصالحه بود. بحث دیگر برقراری ارتباطات گسترده میان کاخ سفید و کنگره بود؛ از زمانی که مذاکره‌کنندگان بین‌المللی در دوم آوریل چارچوب توافق با ایران را اعلام کردند، دولت آمریکا از رئیس‌جمهور گرفته تا وزرای کابینه چه از طریق تلفن و چه شخصی با اعضای کنگره ارتباط برقرار کردند. آنها در این تماس‌های تلفنی همواره به دنبال متقاعد کردن اعضای کنگره درباره این چارچوب توافق، جواب دادن به سوالات آنها و تلاش برای منصرف کردن دموکرات‌ها از حمایت لایحه کروکر- منندز بودند. عامل نهایی نیز در نهایت به تمایل قانونگذاران برای مرتبط شدن با توافق هسته‌ای ایران باز می‌گردد. هم جمهوریخواهان و هم دموکرات‌ها به شدت احساس می‌کنند که آنها باید حق اظهارنظر در توافق هسته‌ای با ایران را داشته باشند. درست است که توافقنامه نهایی با ایران یک معاهده نیست که نیازمند تصویب سنا باشد اما قانونگذاران استدلال می‌کنند از آنجا که توافق با ایران شامل برچیده شدن تحریم‌های اعمال شده توسط کنگره است، این نهاد باید حق تصویب یا عدم تصویب توافق هسته‌ای با ایران را داشته باشد.
دیدگاه تان را بنویسید