تاریخ انتشار:
بریده روزنامه ها - ۱
محمدرضا رحیمی معاون اول احمدینژاد اعلام کرد: امروز ایران کشوری قدرتمند است که به تنهایی مقابل زیادهخواهان جهان ایستاده است.
روایت رحیمی از محتوای نامه آمریکا به ایران
نوشت: محمدرضا رحیمی معاون اول احمدینژاد اعلام کرد: امروز ایران کشوری قدرتمند است که به تنهایی مقابل زیادهخواهان جهان ایستاده است. کشورهایی که ما را تحریم کردهاند به طور خصوصی گفتهاند که ما تاب مقاومت در برابر آمریکا را نداریم اما جمهوری اسلامی با ابهت در برابر قدرت اول دنیا که بر همگان سیطره دارد ایستاده است... آمریکاییها نیز به این مساله اقرار دارند و در یکی از نامههایی که در جریان مذاکرات به یکی از مقامات برجسته کشورمان نوشتهاند، گفتند که ماییم و شما و هر چه توافق کنیم دیگران میپذیرند. این استقلال و عزت از لطف امام و رهبری داهیانه مقام معظم رهبری به دست آمده و از ارزشهای انقلاب است و ابرقدرتی که حتی کشورهای بزرگ را به حساب نمیآورد به استقلال و استقرار ما اقرار دارد.
رفتارشناسی دولتهای نهم و دهم
در سرمقاله خود نوشت: «واقعیت این است که یکی از «رفتارهای معمول» یا به تعبیر دیگر «عرفهای رفتاری» در دولتهای نهم و دهم بیاعتنایی به اظهارات و نقدهای کارشناسی است. نمونه بارز این تفکر البته انحلال سازمان مدیریت و برنامهریزی در دولت نهم بود. رئیسجمهور با این تصمیم به شفافترین صورت ممکن نشان داد که اساساً اعتقاد و التزامی به نظرات کارشناسی ندارد و مایل است هر آنچه میخواهد و میپسندد فارغ از سبک و سنگین کردنهای کارشناسی انجام دهد. یکی دیگر از رفتارهای رایج در دولتهای نهم و دهم، عادت به اتخاذ تصمیمات خلقالساعه است. این نوع رفتار آنقدر تکرار شده است که به نظر میرسد دولتمردان اساساً بنایشان بر این قبیل تصمیمگیریهاست و از غافلگیر کردن دیگران لذت میبرند!»
اخراج از کابینه به سبک احمدینژاد
نوشت: علیرضا علیاحمدی، وزیر آموزش و پرورش دولت نهم و نامزد احتمالی انتخابات آتی ریاستجمهوری، در نشست خبری خود درباره علت جداییاش از دولت چنین گفت: بنده جزو معدود افرادی هستم که سابقه دوستی 30ساله با آقای احمدینژاد داشتم و حتی با ایشان از دوران شهرداری تهران فعالیت و همکاری داشتم. در انتخابات ریاستجمهوری نهم، مسوول برنامهریزی ستاد احمدینژاد بودم. زمانی که دولت نهم در حال پایان بود و میخواستند دولت دهم و کابینهاش را تشکیل بدهند، بین دو نماز به آقای احمدینژاد گفتم، بهتر است افرادی که گزینه فعلی دولت برای ریاستجمهوری از جمله آنها بود در کابینه نباشند، زیرا هزینههایی برای دولت ایجاد خواهند کرد. اما بین دو نماز آقای احمدینژاد پرسید: ذکرت را گفتی؟ گفتم: بله، گفت: شما دیگر در کابینه نباشید.
رئیسجمهور نباید پول بدون پشتوانه چاپ کند
در سرمقاله خود نوشت: «... رئیس دولت آینده باید در مقام یک مجری قانون در چارچوب قانون حدود و اختیارات رئیسجمهور مصوب سال 65 عمل کند و اهتمام لازم را به وظایف ذاتی خود در اداره امور برنامه و بودجه و نیز امور اداری و استخدامی کشور معطوف دارد چرا که برای ایفای دیگر مسوولیتها در مورد سیاست داخلی و خارجی دیگر نهادها هستند که رئیسجمهور را یاری میرسانند. در حقیقت مسوولیت رفاه مردم و کارآمدی نظام مستقیماً بر عهده رئیسجمهور است... با توجه به مراتب فوق رئیسجمهور مدیر و مدبر کسی است که بودجه را بدون کسری ببندد تا مجبور نشود برای جبران کسری، پول بدون پشتوانه چاپ کند و یا به استقراض روی آورد و ارزش پول ملی را هر سال بیش از سال گذشته فرو کاهد.»
نوشت: محمدرضا رحیمی معاون اول احمدینژاد اعلام کرد: امروز ایران کشوری قدرتمند است که به تنهایی مقابل زیادهخواهان جهان ایستاده است. کشورهایی که ما را تحریم کردهاند به طور خصوصی گفتهاند که ما تاب مقاومت در برابر آمریکا را نداریم اما جمهوری اسلامی با ابهت در برابر قدرت اول دنیا که بر همگان سیطره دارد ایستاده است... آمریکاییها نیز به این مساله اقرار دارند و در یکی از نامههایی که در جریان مذاکرات به یکی از مقامات برجسته کشورمان نوشتهاند، گفتند که ماییم و شما و هر چه توافق کنیم دیگران میپذیرند. این استقلال و عزت از لطف امام و رهبری داهیانه مقام معظم رهبری به دست آمده و از ارزشهای انقلاب است و ابرقدرتی که حتی کشورهای بزرگ را به حساب نمیآورد به استقلال و استقرار ما اقرار دارد.
رفتارشناسی دولتهای نهم و دهم
در سرمقاله خود نوشت: «واقعیت این است که یکی از «رفتارهای معمول» یا به تعبیر دیگر «عرفهای رفتاری» در دولتهای نهم و دهم بیاعتنایی به اظهارات و نقدهای کارشناسی است. نمونه بارز این تفکر البته انحلال سازمان مدیریت و برنامهریزی در دولت نهم بود. رئیسجمهور با این تصمیم به شفافترین صورت ممکن نشان داد که اساساً اعتقاد و التزامی به نظرات کارشناسی ندارد و مایل است هر آنچه میخواهد و میپسندد فارغ از سبک و سنگین کردنهای کارشناسی انجام دهد. یکی دیگر از رفتارهای رایج در دولتهای نهم و دهم، عادت به اتخاذ تصمیمات خلقالساعه است. این نوع رفتار آنقدر تکرار شده است که به نظر میرسد دولتمردان اساساً بنایشان بر این قبیل تصمیمگیریهاست و از غافلگیر کردن دیگران لذت میبرند!»
اخراج از کابینه به سبک احمدینژاد
نوشت: علیرضا علیاحمدی، وزیر آموزش و پرورش دولت نهم و نامزد احتمالی انتخابات آتی ریاستجمهوری، در نشست خبری خود درباره علت جداییاش از دولت چنین گفت: بنده جزو معدود افرادی هستم که سابقه دوستی 30ساله با آقای احمدینژاد داشتم و حتی با ایشان از دوران شهرداری تهران فعالیت و همکاری داشتم. در انتخابات ریاستجمهوری نهم، مسوول برنامهریزی ستاد احمدینژاد بودم. زمانی که دولت نهم در حال پایان بود و میخواستند دولت دهم و کابینهاش را تشکیل بدهند، بین دو نماز به آقای احمدینژاد گفتم، بهتر است افرادی که گزینه فعلی دولت برای ریاستجمهوری از جمله آنها بود در کابینه نباشند، زیرا هزینههایی برای دولت ایجاد خواهند کرد. اما بین دو نماز آقای احمدینژاد پرسید: ذکرت را گفتی؟ گفتم: بله، گفت: شما دیگر در کابینه نباشید.
رئیسجمهور نباید پول بدون پشتوانه چاپ کند
در سرمقاله خود نوشت: «... رئیس دولت آینده باید در مقام یک مجری قانون در چارچوب قانون حدود و اختیارات رئیسجمهور مصوب سال 65 عمل کند و اهتمام لازم را به وظایف ذاتی خود در اداره امور برنامه و بودجه و نیز امور اداری و استخدامی کشور معطوف دارد چرا که برای ایفای دیگر مسوولیتها در مورد سیاست داخلی و خارجی دیگر نهادها هستند که رئیسجمهور را یاری میرسانند. در حقیقت مسوولیت رفاه مردم و کارآمدی نظام مستقیماً بر عهده رئیسجمهور است... با توجه به مراتب فوق رئیسجمهور مدیر و مدبر کسی است که بودجه را بدون کسری ببندد تا مجبور نشود برای جبران کسری، پول بدون پشتوانه چاپ کند و یا به استقراض روی آورد و ارزش پول ملی را هر سال بیش از سال گذشته فرو کاهد.»
دیدگاه تان را بنویسید