مدافع رسانه آزاد
روهینی پانده چه تلاش‌هایی در زمینه کاهش نابرابری داشته است؟
روهینی پانده اقتصاددانی است که در حال حاضر سمت استاد اقتصاد هنری جی. هاینز دوم و مدیر مرکز رشد اقتصادی در دانشگاه ییل را بر عهده دارد. او رئیس مشترک بخش اقتصاد سیاسی و حکومت J-PAL است. او یکی از سردبیران «امریکن اکونومیک ریویو» است. وی پیش از این سمت‌هایی را در دانشکده هاروارد و مرکز توسعه بین‌المللی هاروارد داشته است. پژوهش‌های پانده بر روی تجزیه‌وتحلیل سیاست‌ها و نتایج اشکال مختلف توزیع منابع، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه تمرکز دارد. او به دلیل کارهای تجربی خود در حوزه‌های حکمرانی، توانمندسازی زنان، کاهش فقر از طریق اعتبار و اقتصاد زیست‌محیطی و طراحی سیاست، شناخته شده و جوایزی از جمله اینفوسیس 2022 در علوم اجتماعی را دریافت کرده است.
پانده از پدری مدیر و مادری روزنامه‌نگار به دنیا آمده و خواهرش دکتر است. او دارای بورس رودز است و دکترا و کارشناسی ارشد اقتصاد از دانشکده اقتصاد دانشگاه لندن دارد. پایان‌نامه دکترای او با عنوان «اقتصاد سیاست‌های عمومی: مداخله در نمایندگی انتخاباتی، انتقال اطلاعات و گزینه‌های سرمایه‌گذاری» در سال 2000 تهیه شده است. سایر مدارک تحصیلی او شامل کارشناسی ارشد در فلسفه، سیاست و اقتصاد از دانشگاه آکسفورد و کارشناسی اقتصاد از دانشگاه دلهی دانشکده سنت استفن است.
پژوهش‌های پانده بر هزینه‌ها و منافع اقتصادی نهادهای غیررسمی و رسمی و نقش سیاست عمومی در تغییرات تمرکز دارد. او به‌ویژه بر هند متمرکز است، جایی که بررسی می‌کند چگونه می‌توان نهادها را طراحی کرد تا گروه‌های محروم را توانمند کند؛ چگونه اصلاحات هزینه‌ای در جمع‌آوری و انتشار اطلاعات می‌تواند نتایج کارآمدتر در حفظ محیط زیست را تا انتخابات ممکن کند؛ و چگونه باورهای اجتماعی تبعیض‌آمیز می‌تواند کارایی اقتصادی را کاهش دهد.
تحقیقات او عمدتاً بر چگونگی شکل‌دهی نهادهای رسمی و غیررسمی به روابط قدرت و الگوهای مزیت سیاسی اقتصادی و زیست‌محیطی در جامعه، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه متمرکز است. او به نقش سیاست عمومی در تامین قدرت سیاسی و اقتصادی فقرا و محرومان علاقه‌مند است.
آخرین کار او بر آزمایش روش‌های نوآورانه برای پاسخگویی بیشتر دولت به شهروندانش متمرکز است؛ مانند تقویت فرصت‌های اقتصادی و سیاسی زنان، اطمینان از کاهش انتشار آلودگی‌های مضر از طریق مقررات زیست‌محیطی و ارائه ابزارهای موثر برای شهروندان برای ابراز تقاضای خدمات دولتی. در سال 2018، پانده جایزه کارولین بل شاو را از انجمن اقتصادی آمریکا برای ارتقای موقعیت زنان در رشته اقتصاد دریافت کرد. او رئیس مشترک گروه اقتصاد سیاسی و دولت در آزمایشگاه اقدام فقر جمیل (J-PAL)، عضو هیات‌مدیره دفتر تحقیقات توسعه اقتصادی (BREAD) و یکی از سردبیران سابق
The Review of Economics and Statistics است. پانده قبل از ورود به دانشگاه ییل، به‌عنوان «استاد حریری» در اقتصاد سیاسی بین‌المللی در دانشکده کندی هاروارد مشغول بود، همچنین همکاری در تاسیس «شواهد برای طراحی سیاست» انجام داده است. استاد حریری (Rafik Hariri) نام یکی از موسسان و مدیران سابق دانشگاه هاروارد است که در زمان حیات خود، نقش مهمی در توسعه و اقتصادی و اجتماعی لبنان ایفا کرد. عنوان «استاد حریری» معمولاً به افرادی اهدا می‌شود که در حوزه خاصی از دانش یا تخصص، سطح بالایی از دانش و تجربه را دارند و به‌عنوان فردی برجسته در آن زمینه شناخته می‌شوند.
شایستگی در مقابل طبقه اجتماعی
روهینی پانده درباره کارش که چگونه نهادهای بهتر می‌توانند زندگی را عادلانه‌تر کنند، صحبت کرده است. در سال 1990، دولت هند اعلام کرد که برخی از مشاغل دولتی را برای شهروندان طبقه پایین کنار می‌گذارد. این موضوع به اعتراضات و خشونت گسترده دانشجویان، از جمله خودسوزی انجامید. در آن زمان، روهینی پانده، دانشجوی سال دوم کارشناسی اقتصاد در دانشگاه دهلی بود. او استدلال کرد که افراد باید بر اساس شایستگی شغل پیدا کنند، نه از طریق رفتار خاص.
یک تجربه جدید دو سال بعد موقعیت او را تغییر داد. او پس از عضویت در گروه نخبگان ممتاز هند، به دانشگاه آکسفورد رفت. او در آکسفورد نیز به‌عنوان یک پژوهشگر برجسته شناخته شد. پانده در یک مصاحبه ویدئویی می‌گوید: «سلسله‌مراتب متمایزی میان آمریکایی‌ها و آسیایی‌ها و آفریقایی‌ها وجود داشت. پژوهشگران از کشورهای فقیرتر برای تحصیل با کیفیت بالا که در کشورشان در دسترس نبود به آکسفورد آمدند، در حالی که برای بسیاری از دانشمندان آمریکایی تنها یک وقفه دوساله بود تا آنها به دانشگاه‌های ممتاز ایالات‌متحده بازگردند.»
این عدم تعادل پانده را وادار کرد تا عمیق‌تر در مورد عدالت فکر کند. او می‌گوید که اکنون وضعیت اسفبار طبقه پایین هند را از منظر محرومیت می‌بیند. برای او در طول زندگی‌اش زمانی طول کشید تا درک کند که امتیازات و مزایایی که به‌دلیل موقعیت اجتماعی و اقتصادی خاصی که به آن دست یافته بود، چه معنایی دارد و چگونه تاثیر می‌گذارد. این تجربه فردی او را به دیدگاهی عمیق‌تر نسبت به نقش نهادها در زندگی افراد رهنمون کرد و او را به دنبال درک بهتری از این موضوع کشاند.
پانده در 49سالگی توانست به‌عنوان یکی از اقتصاددانان توسعه برجسته نسل خود شناخته شود. او به دلیل مشارکت‌های بارز و نوآورانه‌اش در زمینه‌های اقتصاد سیاسی، توسعه بین‌المللی، اقتصاد جنسیتی، مبارزه با فساد و تلاش برای مقابله با تغییرات اقلیمی، به شناخته‌شده‌ترین افراد در این زمینه‌ها تبدیل شده است.
دنی رودریک، اقتصاددان دانشگاه هاروارد در مورد کار پانده گفته است: من از روهینی طی سال‌ها چیزهای زیادی آموخته‌ام. روهینی پانده به توسعه با این احساس نزدیک شده است که نهفتگی ناتوانی و معایب به‌همان اندازه در سیاست‌ها وجود دارند که در اقتصادها موجود هستند. به عبارت دیگر، او باور دارد که عدم توسعه و معایب اجتماعی و اقتصادی ریشه‌های گوناگونی در سیاست و اقتصاد دارد.
پانده برای پایان‌نامه دکترای خود در دانشکده اقتصاد لندن پس از اتمام دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه آکسفورد، به مطالعه تلاش‌های هند برای افزایش نمایندگی اقلیت‌ها در سیاست با تمرکز بر روی سیاست «شرط سیاسی» متمرکز شد. او متوجه شد که در سطح ایالتی، این عمل باعث افزایش توزیع منابع به نفع گروه‌های ضعیف شده و نشان از ارتباط مستقیم میان نمایندگی سیاسی و تاثیرات سیاستی دارد.
پانده به بررسی این ارتباط با تمرکز بر اهمیت نهادهای سیاسی قوی برای توسعه و کاهش فقر ادامه داد. او به‌تازگی به این ایده دست یافته است که موفقیت در مقابله با فقر کمتر به کمک مستقیم و بیشتر به ایجاد نهادهای دموکراتیک موثر بستگی دارد، تا اینکه جمعیت‌های آسیب‌پذیر بتوانند نمایندگان خود را متقاعد کنند تا سیاست‌های توزیعی را اجرا کنند.
سیاست برای پانده به مسئله شخصی نیز تبدیل شده است. مادرش، مرینال پانده، یکی از سردبیران مطرح هند است که اخیراً به خاطر گزارش از اعتراضات کشاورزان، به جرم تحریک برای انقلاب متهم شده است. روهینی می‌گوید: «رسانه آزاد و قوی برای دموکراسی موثر ضروری است. سیاستمداران ممکن است آن را یک مزاحمت ناخوشایند ببینند، اما بدون آن، آنها سرگردان خواهند شد و کشور بهای آن را پرداخت خواهد کرد.»
تفکرات چالشی و سیاست‌های جنسیتی
نهادهای مالی موثر برای توسعه ضروری هستند و کار پانده بارها اصول معمول را آزموده است. مقاله او در سال 2005 درباره بانک‌های روستایی با همکاری رابین بورجس از دانشکده اقتصاد لندن، با دیدگاه شایع در آن زمان مبنی بر اینکه چون بانک‌های روستایی مورد حمایت دولت سودآور نبودند، راه مناسبی برای حمایت از توسعه نبودند، مورد چالش قرار گرفت. آنها در این مقاله نشان دادند که بانک‌های روستایی نه لزوماً به‌منظور سودآوری بلکه برای دسترسی به خانوارهای فقیر و کاهش فقر طراحی شده‌اند. بر اساس این معیار، به‌طور خاص در هند، بانک‌های روستایی به اهداف اصلی خود دست یافتند.
با همکاری استر دوفلو، برنده جایزه نوبل اقتصاد، از دانشگاه ماساچوست (ام‌آی‌تی)، پانده به‌طور قاطع با اندیشه‌های رایج درباره نقش سدها در توسعه مخالفت کرد. پژوهشگران نشان دادند که سدها در واقع فقر را در مناطقی که در آنها ساخته می‌شوند، افزایش می‌دهند؛ زیرا باعث اخلال و جابه‌جایی می‌شوند که برای آنها که دربرگیرنده کمترین پاداش هستند، به‌طور مناسب جبران نمی‌شود. اگرچه فقر در مناطقی که در پایین جریان رودخانه هستند کاهش می‌یابد، اما این افزایش‌ها دیگر بهبودی را که در نزدیکی سدها اتفاق می‌افتد، جبران نمی‌کند.
این یافته‌ها باعث عصبانیت برخی افراد شد. یک مقام مهم بانک جهانی به استادان توسعه دانشگاه‌های ام‌آی‌تی و ییل شکایت کرد که به خنده آنها منجر شد. پانده در این زمینه گفته است: «این اعتراض به اعتقاد قوی در آن زمان - حدود سال 2005- بود که پروژه‌های بزرگ زیرساختی برای رشد خوب است و توزیع اهمیت کمتری دارد.»
دوفلو می‌گوید: «روهینی احساس همدردی بی‌نظیری دارد» و «این امر، او را به درک اموری از زندگی مردم می‌رساند که حتی به ذهنم هم نرسیده بود. سفر با او از همان ابتدا تا پژوهش یکی از مزایای بزرگ همکاری ما بوده است».
سیاست جنسیتی پانده، همراه با دوفلو و توپالوا، به بررسی پرسش‌های مرتبط با نمایندگی سیاسی و جنسیت پرداخته است.
دهه گذشته آنها مطالعه‌ای درباره اینکه چگونه سهم زنان در رهبری‌های محلی بر نگرش مردم درباره کارایی اثر می‌گذارد، انجام دادند. در سال 1993، هند قانون اساسی خود را اصلاح کرد تا یک‌سوم اعضای دولت محلی متعلق به زنان باشد. از سال 1992 تا 2005، نسبت زنانی که در رهبری‌های محلی فعال بودند، از پنج درصد به 40 درصد افزایش یافت.
نویسندگان هفت هزار خانوار را در 495 روستای تصادفی در بنگال غرب، که اکثراً روستایی و فقیر هستند، مورد بررسی قرار دادند. در هر خانوار، یک مرد، یک زن و تمام کودکان 11 تا 15 سال مورد مصاحبه قرار گرفتند. آنها متوجه شدند که مردم هر چه بیشتر تجربه رهبری زنانه را داشته باشند، بیشتر رهبران را به‌عنوان افرادی که به‌طور موثر عمل می‌کنند، ادراک می‌کنند. آنها همچنین دریافتند که داشتن رهبران زن، آرمان‌های والدین را برای دخترانشان و همچنین آرزوهای دختران افزایش می‌دهد.
از آب‌وهوا تا فساد
تلاش برای تغییر نگرش نیز بخش مهمی از کار پانده در زمینه فساد است. بررسی گسترده‌ای که او با بنیامین اولکن از ام‌آی‌تی انجام داد، دیدگاه رایج را که کشورهای فقیر به‌دلیل تسهیل فساد در مقایسه با کشورهای ثروتمند مستعدتر می‌کند، مورد انتقاد قرار داد. آنها به جای اینکه ادعا کنند که «مردم در کشورهای ثروتمند و فقیر احتمالاً با یکدیگر در میزان فساد برابرند، اما آنچه متفاوت است، نهادها هستند»، نیاز به بهبود شفافیت و تقویت سازکار‌های کنترل را نشان دادند.
علاقه پانده به مسائل فساد باعث وارد شدن او به موضوع تغییرات آب‌وهوا شد، اگرچه این امر تقریباً به صورت اتفاقی رخ داد. کمتر از یک دهه پیش، او با آمی یاجینک، وکیل شورای کنترل آلودگی گجرات که اکنون عضو پارلمان گجرات است، در یک دوره آموزش اجرایی در دانشگاه هاروارد آشنا شد. آنها در مورد دشواری‌های به دست آوردن اطلاعات قابل اعتماد درباره انتشارات آلودگی گفت‌وگو کردند.
این موضوع برای پانده جالب بود و او به‌دنبال راه‌هایی برای بهبود کیفیت اطلاعات با رفع تضادهای منافع میان ناظران بود. او می‌گوید: «علاقه من به موضوع آب‌وهوا از بسیار فکر کردن به مسائل فساد بود.» او با دوفلو و مایکل گرینستون از دانشگاه شیکاگو در راستای به‌دست آوردن اطلاعات قابل اعتماد درباره آلودگی، همکاری کرد.
یکی از نکات مفید این بود که از اجازه دادن به ناظران برای انتخاب حسابرسان خودداری شود که به تضاد منافع منجر می‌شد و پیشنهاد دادند که حسابرسان به‌صورت تصادفی تعیین شوند و به آنها با نرخ ثابت پرداخت شود. این سیاست اگرچه فساد را کاهش داد، کارهای دیگرِ این پژوهشگران نشان داد که ممکن است ناظران اطلاعات ارزشمندی داشته باشند و این ممکن است هزینه عدم دسترسی به اطلاعات مفید را دربر داشته باشد. اطلاعات بهتر به هر نحوی که به دست آید، برای تنظیم انتشار کربن و مقابله با تغییرات آب‌وهوا بسیار ارزشمند است. پانده و همکارانش در حال بررسی امکان کاهش انتشار آلودگی از طریق طرح‌های مبادلاتی انتشار آلودگی با استفاده از نوآوری در نظارت مداوم هستند. پانده با سیاست‌گذاران در زمینه تغییرات آب‌وهوا همکاری کرده و در سال 2019 از طریق بخش شواهد برای طراحی سیاست در دانشگاه هاروارد، به راه‌اندازی اولین سیستم مبادلات انتشار ذرات معلق دنیا در گجرات کمک کرده است.
پانده به‌عنوان یک راهنمای پایبند شناخته می‌شود. ناتالیا ریگول، یک استاد هاروارد که قبلاً یکی از شاگردان او بوده است، می‌گوید: «همه‌چیز درباره روهینی بی‌نظیر است.» ریگول همچنین می‌گوید که پانده با بخشندگی به دیگران رفتار می‌کند. چیزی که در این حرفه کمیاب است. او اصرار دارد که هر فردی که در مقالات علمی مشغول به کار است، بدون توجه به جوانی یا سن‌وسال، به‌عنوان نویسنده فهرست شود.
او برای مقابله با استریوتایپ‌های زنانه به‌معنای تصویر یا تصوری ثابت و تکراری که در ذهن افراد درباره یک گروه یا جامعه خاص شکل می‌گیرد و اغلب بر پایه فرضیات نادرست یا سطحی استوار است، تلاش کرده است.
پانده تخصص خود را به منظور اطمینان از مشارکت زنان و راحتی آنها در مطالعه اقتصاد در زمینه نهادها به کار برده است. توصیه‌های او شامل مبارزه با استریوتایپ‌ها (تفکرات قالبی)، ارائه دیدگاه‌ها و نظرات متنوع، استانداردسازی ارزیابی‌های کاندیداهای شغلی و افزایش دیداری از نمونه‌های زنانه است. او بر اهمیت اطمینان از وجود حداقل یک سخنران زن در هر سمینار و کنفرانسی تاکید می‌کند و تهدیدش به قطع همکاری با کنفرانس‌هایی را که تعادل جنسیتی کافی ندارند، اعلام می‌کند. دانشجویان اقتصاد به پانده به‌عنوان منبع الهام خود اشاره می‌کنند. خود پانده به کلودیا گلدین از هاروارد و پنی گولدبرگ از ییل به‌عنوان الهام‌بخش‌های خود اشاره می‌کند.
گلدین می‌گوید: «احترام دوسویه است» و همیشه از بخشندگی روهینی به‌عنوان یک معلم و تعهد به راهنمایی و تلاش‌های بی‌وقفه برای ارائه کالا از هر نوع به عموم (شامل غذاهای لذیذ)، تحت تاثیر قرار گرفته است.
