مزایای صنعت نان در ایران

وجود تفاوت‌های اساسی در بین نان‌های صنعتی و سنتی، یکی از مهم‌ترین چالش‌های صنعت نان طی سال‌های گذشته بوده است. اینکه چند درصد از سنتی‌ها یا چند درصد از صنعتی‌ها از بازار سهم دارند همواره محل بحث و بررسی فعالان این بخش از صنعت کشور به شمار می‌رفته است. در حقیقت تولید نان صنعتی در ایران به صورت مکانیزه، با ماشین‌آلات مجهز، بدون دخالت دست و در محیطی کاملاً بهداشتی صورت می‌گیرد. علاوه بر این، تولید نان صنعتی خواه حجیم، نیمه‌حجیم یا مسطح، دارای مزایایی همچون «استفاده از کارگرهای آموزش‌دیده و ماهر»، «عوارض جسمی کمتر برای کارگران»، «راندمان تولید بالا»، «عدم انتقال بیماری از کارگر به محصول»، «امکان استفاده از کارگران تحصیلکرده»، «ثبات در مدیریت»، «ایمنی بیشتر برای کارگران»، «استفاده از افزودنی‌های مجاز در حد فرمت‌های استاندارد و تحت نظارت نماینده بهداشت»، «ثبات کیفیت در تولید» و «کنترل وزن چانه‌ها» است.

تولید نان سنتی در کشور نیز به روش دستی، بدون ماشین‌آلات و در حجم کم در قالب نان باگت یا لواش صورت می‌گیرد. از معایب نان سنتی می‌توان به «پخت با شعله مستقیم و نشستن ترکیبات سرطان‌زا (هیدروکربن‌های حلقوی) روی نان»، «پرت حرارتی بالا در فرهای پخت»، «عوارض جسمی بالا برای کارگران»، «عدم کنترل موازین بهداشتی فردی و محیطی»، «استفاده بیش از حد از مواد افزودنی خارج از دوز استاندارد و اصطلاحاً سر تاسی و عدم حضور نماینده بهداشت در واحد تولیدی»، «عدم ثبات در مدیریت واحد تولیدی»، «استفاده از کارگرهای غیرماهر و کم‌سواد»، «استفاده از افزودنی‌های غیرمجاز نظیر جوش‌شیرین، جوهر قند که عوارض جبران‌ناپذیری نظیر مشکلات گوارشی و اختلال در جذب و هضم، کم‌خونی، راشیتیسم، دیابت زودرس، آسیب به پرزهای روده و کاهش دریافت مواد معدنی (کلسیم و فسفر) و ویتامین‌ها دارد» اشاره کرد. به طور کلی نان صنعتی و سنتی در کنار نقاط مشترک بی‌شماری که با هم دارند در نحوه تولید، عرضه و دانش فنی با یکدیگر متفاوت هستند. این در حالی است که امروزه سهم نان صنعتی در سبد نانی کشور نسبت به نان سنتی کمتر است.

اما در مورد وضعیت صنعت نان در بخش بین‌الملل باید گفت دیگر خبری از مشکلات سال‌های پیش از تحریم نیست؛ در دوران پسابرجام روادید، ارتباطات مالی و واردات به صورت رسمی با سهولت بیشتری صورت می‌گیرد. ایجاد ارتباط با کشورهای خارجی نه‌تنها بده‌بستان‌های تجاری را افزایش داد بلکه مسیر را برای صادرات محصولات نانی فراخ و آسان‌تر کرده است. در این میان نقش دستگاه‌های دولتی باید بیش‌ازپیش پررنگ‌تر شود و ارگان‌های دولتی و خصوصی همکاری دقیق‌تر و منظم‌تری برای رشد و عرضه محصولات نانی انجام دهند.

شرکت «نان سحر» هم که فعالیت خود را از سال 1350 در زمینه نان و تحت عنوان نان «بولکی‌پزی سحر» آغاز کرد، از همان سال ضمن برقراری ارتباط با کمپانی‌های بزرگ بین‌المللی تولیدکننده نان در کشورهای اروپایی، گامی بلند در راستای ارتقای سطح کیفی، ایجاد تنوع و کاهش ضایعات نان‌های حجیم برداشته است. این شرکت علاوه بر تولید انواع نان‌های حجیم و رژیمی، اقدام به تولید انواع نان‌های با فیبر بالا، فاقد گلوتن، کیک و بیسکویت فاقد گلوتن کرده که از شاخص‌ترین محصولات این مجموعه به شمار می‌رود. همچنین نان سحر به عنوان اولین و تنها شرکت تولیدکننده نان، موفق به اخذ گواهینامه اهتمام به کیفیت در اولین جایزه ملی کیفیت غذا و داروی ایران شده است.

گروه صنعتی نان سحر به عنوان پیشگام در صنعت تولید نان، ماشین‌آلات و مواد بهبوددهنده در کشور از سالیان گذشته فعالیت‌های خود را در چهار زیرمجموعه شرکت نان سحر (تولیدکننده انواع نان‌های حجیم و نیمه‌حجیم- از سال 1350)، شرکت پیشرفت پخت سحر (سازنده انواع ماشین‌آلات تولید نان حجیم و شیرینی- از سال 1363)، شرکت ثمین نان سحر (تهیه و تولید انواع بهبوددهنده و مواد افزودنی برای صنایع نان و شیرینی- از سال 1376) و واحد آموزش و توسعه نان سحر (دانشگاه علمی کاربردی نان سحر از سال 1393 و اجرای دوره‌های تخصصی تولید نان از سال 1385) آغاز کرده است. پروژه بزرگ و صنعتی نان سحر واقع در شهرک نصیرآباد در زمینی به مساحت 2770 متر در سال 1387 افتتاح شد و به بهره‌برداری رسید و امروزه این شرکت با بیش از 12 شعبه و نمایندگی در ایران و با تنوع بیش از 140 نوع محصول مشغول فعالیت است.