میراث درد
چرا نمی‌توانیم داشته‌های ارزشمندمان را حفظ کنیم؟
به نظر می‌رسد نظام حکمرانی کشور و به‌تبع آن جامعه ایرانی از نگهداشت دارایی‌های ارزشمندش ناتوان است، حالا می‌خواهد پول ملی باشد، یک قلعه باستانی 1500ساله باشد، لاک‌پشتی در سواحل قشم باشد یا مجسمه‌ای عتیقه در تخت‌جمشید. این استعداد را داریم که ارزشمندترین داشته‌هایمان را با سیاست‌گذاری بد، بی‌مبالاتی و بی‌توجهی یا حتی خباثت از بین ببریم؛ یا از روی ناآگاهی یا به خاطر انتفاع شخصی.
هفته گذشته یک بلاگر در استان گیلان یک قلعه سنگی 1500ساله را به آتش کشید و از بین برد، چون می‌خواست از آن فیلم بگیرد و برای شبکه‌های اجتماعی‌اش تولید محتوا کند. فیلمی از ساحل پرتردد قشم در این روزها منتشر شد که در آن دو جوان دست‌های لاک‌پشتی را گرفته و او را با سرخوشی تاب می‌دهند و حیوان بیچاره را می‌آزارند. جالب است که همه این اتفاقات در کشوری رخ می‌دهد که دولتش تا کوچک‌ترین و جزئی‌ترین امورات زندگی مردمش مداخله دارد.
بدتر از آن ناتوانی در حفظ ارزش پول ملی است که به دلیل سیاست‌گذاری نادرست اقتصادی و تورم بالا و مزمن دائماً در برابر ارزهای خارجی کاهش می‌یابد و سیاست‌گذار با راه‌اندازی نظام چندنرخی نه‌تنها با علت اصلی مقابله نمی‌کند که دست به توزیع رانت می‌زند. گویی هیچ سپری در برابر از دست دادن‌های ما وجود ندارد.
