گزارش انتشار یک نشریه

بهار امسال برای شرکت در مراسم ختم یکی از آشنایان به روستایی کوچک در اطراف مشهد رفتم. پس از مراسم به اتفاق یکی از دوستان، گشتی در روستا زدیم. روستایی بود کوچک وکم جمعیت، اما زنده وپرنشاط. در میدان‌گاه روستا، چند مغازه وجود داشت. بقالی کوچکی که صاحبش نمی‌دانست «ایستک» چیست! یک خیاطی که درش بسته بود. میوه‌فروشی کوچکی که میوه‌های عیدانه داشت و یک کارگاه کوچک که پیرمردی شاید 70ساله، زیر نور اندک آن، مسگری می کرد. از بقالی کوچک نوشیدنی خریدیم و لحظه‌ای مقابل مسگری ایستادیم و چکش‌کاری پیرمرد روی یک ورق مسی را نگاه کردیم. استادانه و هنرمندانه کار می‌کرد. نشان هنرمندی‌اش، سماوری زیبا، روی طاقچه کارگاه کوچک بود که پیرمرد، هنرمندانه چکش کاری‌اش کرده بود.

تصور کردم سماور مسی می‌تواند سوغاتی خوبی از این روستا باشد. تصورم این بود که قیمت سماور نباید از سی‌هزار تومان بیشتر باشد. بنابراین از پیرمرد قیمت آن را پرسیدم، بی آن که سربلند کند گفت: «دویست هزارتومان». تعجب کردم و گفتم: «چرا این قدر گران؟» کارش را متوقف کرد و نگاهی به قیافه‌ام انداخت و گفت: «عمو! مثل این که از کار دنیا خیلی بی‌خبری. این سماور چهار کیلو مس دارد و به قرار قیمت جهانی مس، می‌شود صد و چهل هزارتومان. شصت‌هزار تومان هم دستمزد من است که این قدر چکش‌کاری‌اش کرده‌ام. دیگر یادم نیست چه گفتم و چه شنیدم؛ اما پیرمرد روستایی خوب حالی‌ام کرد که این روزها، هیچ کس بی‌اطلاع از قیمت‌های جهانی و روند بازار نیست. آن‌روز سماور مسی را با پرداخت صد و نود هزارتومان به خانه آوردم و از این خرید راضی بودم؛ چرا که یک هفته بعد در خیابان ویلا مشابه همان سماور را به قیمت چهارصد‌هزارتومان برای فروش گذاشته بودند.

از این ماجرا دو نکته یاد گرفتم. نخست این‌که مردم تلاش زیادی می‌کنند تا با آگاهی کامل از روند بازارهای جهانی خرید و فروش کنند. نکته دیگر اینکه با وجود اشراف مردم بر اهمیت خرید و فروش کالا با قیمت‌های جهانی، گردش اطلاعات کامل نیست و اخبار بازارها به روز به فعالان اقتصادی نمی رسد. اگر نه آن روز پیرمرد روستایی، سماور مسی‌اش را با قیمت بالاتری می فروخت. 

ماجرای پیرمرد روستایی، شرح حال این روزهای بسیاری از ایرانیان است که خیلی بیشتر از دو دهه گذشته «بیشینه‌یاب» شده‌اند و به کسب‌وکار بهتر و انتفاع بیشتر می‌اندیشند. بیشینه‌یابی یعنی این که مردم سعی می‌کنند از منابعی که در اختیار دارند، حداکثر استفاده را ببرند. اما بیشینه‌یابی ابزار می‌خواهد و برخلاف برخی تصورها، سرمایه مهم‌ترین ابزار بیشینه یابی نیست. در حال حاضر «اطلاعات» یکی از مهم‌ترین ابزارهای بیشینه‌یابی و دستیابی به مطلوبیت است و افراد در فرآیند بیشینه‌کردن منافع، از اطلاعات خود استفاده بهینه می‌کنند. بنابراین براساس نظریه «انتظارات عقلانی» اطلاعات می‌تواند منبع مهمی برای حداکثر کردن منافع باشد. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که آیا گردش اطلاعات اقتصادی در ایران کفاف تکاپوی بیشینه‌یابی مردم را می‌دهد؟ پاسخ منفی است. چرا که اقتصاد ایران یکی از بسته‌ترین اقتصاد‌ها در زمینه گردش عادلانه اطلاعات است. هنوز قوانین «افشای فوری اطلاعات» برای شرکت‌های بازار سرمایه، الزامی و قطعی نیست. هنوز «قوانین آسمان آبی» (Blu sky low)  که تضمینی بر پاک‌بودن جریان گردش اطلاعات در بازارهای مالی است، درایران نوشته و اجرا نشده است. هنوز در بازارهای مالی ایران فردی را به جرم داد و ستد مبتنی بر اطلاعات نهانی شرکت‌ها مجازات (واقعی) نکرده اند. به این ترتیب در فقدان نهادهای حقوقی و قضایی متخصص در بازارهای پیچیده امروزی، نقش رسانه‌های تخصصی می‌تواند اهمیت زیادی داشته باشد. رسانه‌های تخصصی می‌توانند واسطه‌ای میان تحلیل‌گران و مفسران با آحاد اقتصادی باشند و اگر «اقتصاد سیاسی» را برای فعالان اقتصادی تبیین و تشریح کنند، وظیفه خود را به بهترین شکل ایفا کرده اند. 

«تجارت فردا» با چنین هدفی متولد شده است و بنا دارد در چنین مسیری گام بردارد. کار تجارت فردا تجزیه و تحلیل مهم‌ترین رویدادهای اقتصادی ایران و جهان است. «تجارت فردا» نشریه‌ای در چارچوب پارادایم اصلی علم اقتصاد است و سعی می‌کند رویدادهای اقتصادی را مبتنی بر همین چارچوب، بررسی و تحلیل کند. مخاطبان هفته‌نامه «تجارت فردا» عموماً افرادی هستند که فعالیت اقتصادی می‌کنند و به دنبال مرجعی هستند که تصویری نزدیک به واقعیت از رویدادهای اقتصادی ارائه کند و بتواند به پرسش‌های تخصصی در زمینه آینده بازارها، اثر رفتارهای سیاست‌گذار بر فعالیت‌های اقتصادی و تاثیر برنامه‌ریزی‌های اقتصادی بر آینده کسب‌وکار پاسخ دهد. با این توضیح، اشخاص حقیقی و حقوقی که کسب‌وکارشان با بازار‌جهانی ارتباط دارد، تصمیم‌گیران اقتصادی شرکت‌ها مثل مدیران بازرگانی، مدیران سرمایه‌گذاری، مدیران مالی، بازرگانان و تجار، فعالان بازار، سهامداران، مشتریان بازارهای مالی و دانشجویان و اساتید دانشکده‌های اقتصادی در زمره مخاطبان این نشریه هستند..