سال سرنوشت

امسال سال رای‌دهی است. نزدیک به یک‌چهارم از جمعیت کره زمین در کشورهای مختلف دنیا امسال در انتخابات دولتی شرکت می‌کنند تا نماینده‌های مجلس یا رئیس‌جمهور خود را انتخاب کنند. دست‌کم در 64 کشور (به اضافه اتحادیه اروپا) که حدود نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، انتخابات برگزار خواهد شد که در طول تاریخ هیچ سالی به اندازه 2024 درگیر انتخابات همزمان نبوده است. از انتخابات یک میلیارد و 440 میلیون‌نفری هند گرفته تا کمتر از 20 هزارنفری توالو در اقیانوسیه، سال 2024 تمرینی برای دموکراسی خواهد بود.

حالا که یک ماه از سال 2024 گذشته، دو انتخابات مهم برگزار شده است؛ انتخابات بنگلادش و تایوان و در هر دو آنها حزب حاکم برنده انتخابات شد. در بورکینافاسو، کودتاهای اخیر برگزاری انتخابات عمومی برنامه‌ریزی‌شده را زیر سوال برده است. انتخابات پارلمانی در چاد چندین‌بار قبل از تعیین تاریخ فعلی برای اکتبر 2024 تغییر برنامه‌ریزی کرده است. در انتخابات ریاست‌جمهوری پسر رئیس‌جمهور فقید ادریس دبی ایتنو -که با کودتا به قدرت رسیده بود- در برابر مخالفان قرار می‌گیرد. انتخابات ریاست‌جمهوری مالی نیز برای دومین‌بار مورد بررسی قرار گرفت و مجدداً کمی به تعویق افتاده است. در حالی که انتخابات پارلمانی سال گذشته طبق برنامه برگزار نشد، قانون اساسی جدید از طریق همه‌پرسی به تصویب رسید.

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، گفت انتخاباتی را که از نظر حکومت نظامی قابل قبول است، برگزار نخواهد کرد که این کشور از زمان حمله روسیه تحت آن بوده است. همچنین ساکنان 27 کشور اتحادیه اروپا برای انتخاب پارلمان جدید اروپا به پای صندوق‌های رای در یک انتخابات فراملی در تابستان امسال می‌روند. یک انتخابات محلی قابل توجه در سومالی‌لند، بخش خودمختار و نسبتاً پایدار سومالی برگزار می‌شود و بریتانیا انتخابات زودتر از موعد خود را امسال برگزار می‌کند.

در این گزارش مروری بر انتخابات انجام‌شده در ماه نخست 2024 داریم و سپس به مهم‌ترین انتخابات پیش‌رو تا پایان سال میلادی می‌پردازیم.

بنگلادش؛ همان همیشگی

در هفتمین روز از سال جدید، چهارمین دوره انتخابات نخست‌وزیری در بنگلادش، برگزار شد. انتخاباتی که با تحریم حزب ملی بنگلادش (بی‌ان‌پی) همراه بود، چرا که این حزب انتخابات را نمایشی توصیف کرده بود. در انتخاباتی که با مشارکت 40درصدی -که نصف میزان مشارکت دوره قبل بود- برگزار شد، شیخ حسینه پیروز شد و پنج سال دیگر در قدرت باقی می‌ماند.

پارلمان بنگلادش ۳۰۰ کرسی دارد که بر اساس نتایج اعلام‌شده، عوامی لیگ ۲۰۴ کرسی و «حزب جاتیا» که با عوامی لیگ ائتلاف کرده، ۹ کرسی کسب کرده‌اند. این در حالی بود که عوامی لیگ در غیاب رقبای سرسخت، از معرفی نامزد در برخی حوزه‌های انتخابیه خودداری کرد تا به تشکیل پارلمان تک‌حزبی متهم نشود. پارلمان بنگلادش جاتیا سانگساد شامل ۳۵۰ عضو به مدت پنج سال است. از این تعداد، ۳۰۰ نفر در انتخابات مجلس قانون‌گذاری بر اساس نظام انتخاباتی برگزیده می‌شوند. ۵۰ کرسی باقی‌مانده برای زنان محفوظ است و بر اساس نمایندگی متناسب با رای ۳۰۰ عضو تکمیل می‌شود.

حزب ملی بنگلادش انتخابات را تحریم کرده و اتهاماتی به حکومت به دلیل بازداشت گسترده رهبرانش زده بود اما شیخ حسینه حزب ملی بنگلادش را سازمانی تروریستی می‌داند و می‌گوید در تلاش برای حفظ دموکراسی است. زندان‌های پر از فعال سیاسی مختلف صدای فعالان حقوق بشری را درآورده ولی خانم نخست‌وزیر و حامیانش از ثبات سیاسی سخن می‌گویند. شیخ حسینه اولین‌بار در سال 1996 نخست‌وزیر بنگلادش شد و از سال 2009 که برای دومین‌بار به نخست‌وزیری رسید، در قدرت باقی مانده است. نخست‌وزیر در واقع مهم‌ترین شخصیت سیاسی و اجرایی بنگلادش است و رئیس‌جمهور یک پست تشریفاتی است و هیچ کنترلی بر اجرای امور دولتی ندارد.

بنگلادش دارای یک نظام دوحزبی غیررسمی است که از زمان پایه‌گذاری انتخابات در سال ۱۹۹۱ در طول زمان تکامل ‌یافته است.

تایوان، به کام غرب

سیزدهم ژانویه، هشتمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری تایوان برگزار شد. انتخاباتی که در آن رئیس‌جمهور تسای اینگ-ون از حزب دموکرات پیشرو به دلیل اینکه دو دوره متوالی برگزیده مردم شده بود حضور نداشت، و به جای او لای چینگ ته، معاون اولش نامزد شرکت در انتخابات شد. در انتخاباتی که با مشارکت بیش از 14 میلیون نفر برگزار شد، لای چینگ ته با بیش از 40 درصد آرا برنده انتخابات شد. هو یی از حزب کومینتانگ و کو ون جه از حزب مردم هم به ترتیب 33 و 27 درصد آرا را به خود اختصاص دادند.

نظام انتخاباتی در تایوان به این صورت است که ۱۱۳ عضو قانون‌گذار پارلمان یوآن از سوی یک انتخابات برگزیده می‌شوند که ۷۳ کرسی حوزه‌های انتخابی بر اساس جغرافیای (عمومی) از طریق نظام نخست نفری و ۳۴ نفر دیگر از فهرست نمایندگان متناسب (PR) و همچنین از طریق رای‌گیری احزاب ملی انتخاب می‌شوند.

ویلیام که پیشتر معاون رئیس‌جمهوری تایوان بود، قول داده دفاع جزیره را تقویت کند. پیروزی او می‌تواند تنش‌ها میان تایوان ۲۳ میلیون‌نفری را با چین و تنش چین با آمریکا را افزایش دهد. تایوان از جمله مهم‌ترین عرصه‌های رقابت میان چین و ایالات‌متحده آمریکا محسوب می‌شود. از این‌رو تغییرات سیاسی در نتیجه این انتخابات سرنوشت‌ساز می‌تواند پس از استقرار رئیس‌جمهوری جدید، به تشدید یا کاهش تنش‌ها میان روابط چین و تایوان، و همچنین میان چین و ایالات‌متحده منجر شود.

پکن تاکید دارد جزیره ۲۳ میلیون‌نفری تایوان که در حدود ۱۰۰مایلی (۱۶۰کیلومتری) سواحل چین قرار دارد، قلمرو این کشور است و از مردم خواسته این اتحاد را به شکل مسالمت‌آمیز بپذیرند. با وجود این چین هیچ‌گاه توسل به گزینه نظامی را برای دستیابی به هدف خود یعنی تحت کنترل درآوردن تایوان به عنوان یک جزیره خودگردان، رد نکرده است.

در طرف مقابل، آمریکا مهم‌ترین حامی امنیتی تایوان است که در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن و دونالد ترامپ، آشکارا در حمایت از این جزیره در برابر فشار چین فعال‌تر شد.

لای، اکنون برای سومین دوره متوالی قدرت را برای حزب خود به دست آورد؛ اتفاقی که هیچ حزبی از زمان تصویب روند انتخابات مستقیم ریاست‌جمهوری تایوان در سال ۱۹۹۶ تاکنون به آن دست نیافته است.

حزب کمونیست چین از زمان انتخاب تسای اینگ ون، رئیس‌جمهوری کنونی تایوان، از ارتباط با حزب دموکراتیک مترقی خودداری کرده است و همزمان دولت تایوان را دور زده تا مستقیماً با رهبران و مقام‌های محلی تایوانی تعامل داشته باشد.

پاکستان؛ عمران‌خان در بند

مردم پاکستان در 8 فوریه به مجلس ملی خود رای می‌دهند. این کشور در شش سال گذشته فرازوفرودهای سیاسی زیادی داشته و از زمانی که عمران‌خان، نخست‌وزیر سابق این کشور، که در جولای 2018 انتخاب شد، در آوریل 2022 با رای عدم اعتماد برکنار شد، با یک چشم‌انداز سیاسی آشفته مواجه شده است.

سرکوب شدید حزب تحریک انصاف پاکستان (PTI) و فعالان سیاسی نگرانی‌هایی را در مورد اعتبار انتخابات و نقش تشکیلات نظامی همه‌جانبه کشور در آن برانگیخته است.

پاکستان در حال حاضر از سوی یک دولت موقت به رهبری انورالحق کاکر، نخست‌وزیر موقت، اداره می‌شود. بر اساس داده‌های منتشرشده به‌وسیله کمیسیون انتخابات در سپتامبر 2023، این کشور بیش از 241میلیون نفر جمعیت دارد و 127 میلیون واجد شرایط رای‌دهی دارد.

تنش‌های سیاسی در 9 می 2023، زمانی که مقامات امنیتی شبه‌نظامی، عمران‌خان را در یک پرونده ضد فساد دستگیر کردند، تشدید شد. البته عمران‌خان ضمن سیاسی‌خواندن همه اتهامات آنها را انکار کرد. بر اساس آماری که رعنا صنع‌الله، وزیر کشور پاکستان اعلام کرده، از زمان دستگیری عمران‌خان حدود پنج هزار حامی او از اعضای حزب تحریک انصاف بازداشت شدند. با این حال عمران‌خان دوباره برای انتخابات اعلام آمادگی کرد که البته رد شد.

به نظر می‌رسد انتخابات پیش‌روی پاکستان با مشارکت کم برگزار شود چرا که سرکوب تشکیلات پاکستانی جو سیاسی را ناامید کرده و این تصور را افزایش داده است که در انتخابات به نفع یکی از احزاب سیاسی اصلی و خاندانی کشور، مسلم لیگ پاکستان (نواز) یا حزب مردم پاکستان (PPP) تقلب خواهد شد.

نواز شریف، نخست‌وزیر اسبق، که چندین سال به دنبال انبوه پرونده‌ها و محکومیت‌ها به اتهام فساد در تبعید بود، به پاکستان بازگشت. دادگاه‌ها محکومیت‌های قبلی علیه او را لغو کرده‌اند و بسیاری از تحلیلگران او را کاندیدای مورد علاقه ارتش برای رهبری کشور می‌دانند.

اندونزی، بزرگ‌ترین انتخابات یک‌روزه جهان

 در ماه فوریه، اندونزیایی‌ها در بزرگ‌ترین انتخابات یک‌روزه جهان رای خواهند داد تا رئیس‌جمهور، معاون رئیس‌جمهور و نزدیک به 20 هزار نماینده خود را برای پارلمان‌های منطقه، استانی و ملی انتخاب کنند. سانا جافری از بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی می‌نویسد: «اگرچه انتخابات آزاد و منصفانه به‌طور گسترده در اندونزی از زمان گذار دموکراتیک آن در سال 1998 جشن گرفته شده است، اما دموکراسی هنوز تحت تسلط شخصیت‌های سیاسی، تجاری و نظامی است که در دوران حکومت اقتدارگرای سوهارتو به شهرت رسیدند.»

به نظر می‌رسد قدرت تا حد زیادی در میان نخبگان دوران سوهارتو تغییر کرده است. حتی اگر رئیس‌جمهور کنونی، جوکو (جوکووی) ویدودو، این سنت را با پیروزی در انتخابات بسیار رقابتی 2014 از طریق آرای مردمی زیرورو کرده باشد، او آموخته است که باید طبق قوانین نخبگان بازی کند.

اکنون که جوکووی حداکثر دو دوره خود را به پایان رسانده است، سه نامزد برای جانشینی او رقابت می‌کنند: پرابوو سوبیانتو، گنجار پرانوو و آنیس باسودان.

وزیر دفاع پرابوو، 72ساله، نماینده حزب راست‌گرای ملی گرایندراست. دست راست او، جبران راکابومینگ راکا 36ساله، پسر ویدودو است که به دلیل بی‌تجربگی و «آقازاده» بودن، اتهامات زیادی به او وارد است. علاوه بر این، گفته می‌شود پرابوو در ربودن فعالان دانشجویی در سال 1998 دست داشته و متهم به نقض حقوق بشر است. با وجود جنجال‌ها، به نظر می‌رسد پرابوو پیشتاز این رقابت باشد.

نکته جالب انتخابات اندونزی این است که جبران به‌رغم اینکه حداقل سن مجاز نامزدهای انتخاباتی (40 سال) را ندارد، اما می‌تواند در انتخابات شرکت کند چرا که قبلاً به عنوان شهردار سوراکارتا منصب دولتی داشته است. این اطلاعیه از سوی دادگاه قانون اساسی اندونزی در ماه اکتبر ارائه شد.

حزب مبارز دموکراتیک سکولار-ناسیونالیست (PDI-P) گنجار را به عنوان نامزد خود انتخاب کرده است. در همین حال، آنیس مورد علاقه مسلمانان محافظه‌کار و گروه‌های اسلام‌گراست. او محیمین اسکندر، رئیس حزب بیداری ملی اسلام‌گرا (PKB) را به عنوان معاون خود برگزید.

پس از اولین مناظره ریاست‌جمهوری در ماه دسامبر، عثمان حمید، رئیس عفو بین‌الملل اندونزی، خاطرنشان کرد که گنجار و آنیس بیشتر در مورد آزادی بیان، پاسخگویی به خشونت از سوی نیروهای امنیتی و حل‌وفصل نقض حقوق بشر در گذشته در طول مناظره صحبت کردند، در حالی که پرابوو -که در قدرت بوده است- در این مورد حرف زیادی نزد.

هند، یک دهه با مودی

در بهار 2014، نارندرا مودی، رهبر حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) به عنوان چهاردهمین نخست‌وزیر هند سوگند یاد کرد. یک دهه بعد، به نظر می‌رسد که او برای سومین دوره متوالی، منتخب بزرگ‌ترین تمرین دموکراسی تاریخ خواهد بود: 900 میلیون رای‌دهنده دولت بعدی خود را انتخاب خواهند کرد.

ائتلافی متشکل از 28 حزب به نام اتحاد فراگیر توسعه ملی هند (INDIA) در مقابل حزب اکثریت هندو بهاراتیا جاناتا مودی رقابت می‌کند. هند از طریق اپوزیسیون اصلی رهبری می‌شود؛ حزب کنگره ملی هند به رهبری راهول گاندی، که پدرش (راجیو گاندی)، مادربزرگش (ایندیرا گاندی) و پدربزرگش (جواهر لعل نهرو) همگی نخست‌وزیر بودند.

در طول یک دهه حکومت دولت BJP، این کشور شاهد فرآیندی بوده که منتقدان حزب حاکم آن را فرسایش دموکراسی می‌نامند، به‌طوری که به گفته تحلیلگران سیاسی، نهادهای خودمختار از جمله کمیسیون انتخابات استقلال خود را از دست داده‌اند.

در ماه دسامبر، یک پژوهش نشان داد که دولت هند احتمالاً با استفاده از نرم‌افزار جاسوسی پگاسوس، روزنامه‌نگاران برجسته را زیر نظر گرفته است. پیش از این در همان ماه، 141 قانون‌گذار اپوزیسیون از پارلمان تعلیق شدند. کاهش فضای اپوزیسیون و تلاش برای اجبار رسانه‌ها به پرداختن بیش از حد به این انتخابات در حالی انجام می‌شود که دولت با چالش‌هایی نظیر در مسیر رشد نگه داشتن اقتصاد، مقابله با افزایش بیکاری و حملات ملی‌گرایان هندو به جوامع اقلیت مذهبی مواجه است. بخش‌هایی از این کشور، مانند ایالت مانی‌پور در شمال شرقی، پس از آغاز درگیری‌های قومی در ماه می، ماه‌ها در آتش سوخته است. در همین حال، حزب راست افراطی (RSS) -والد ایدئولوژیک BJP- به‌طور فزاینده‌ای توانسته است بر کتاب‌های درسی کشور تاثیر بگذارد و این نگرانی را برانگیخته که نسل بعدی هند اسطوره‌سازی را نسبت به علم و تاریخ و تعصب را نسبت به ارزش‌های سکولار ارجح بدانند.

با این حال، مودی همچنان در بخش‌های عمده کشور محبوبیت زیادی دارد. BJP احزاب اپوزیسیون را در یک رشته انتخابات ایالتی در دسامبر به پیروزی رساند، که نشان‌دهنده قدرت سیاسی آن در ورود به سال 2024 است. دستاوردهای اقتصادی و بین‌المللی مودی هم کم‌نظیر بوده است. با وجود چالش‌ها، اندازه اقتصاد هند از اقتصاد فرانسه و بریتانیا پیشی گرفته است. هند همچنین میزبان نشست G20 بود و به عنوان چهارمین کشوری که موفق به فرود بر ماه شد نام خود را در کتاب تاریخ ثبت کرد.

آفریقای جنوبی؛ یک سفیدپوست حاکم می‌شود؟

بین ماه‌های می و آگوست، آفریقای جنوبی هفتمین انتخابات ملی خود را از زمان پایان آپارتاید در سال 1994 برگزار می‌کند. کشوری با 60 میلیون جمعیت و حدود 27 میلیون رای‌دهنده.

از سال 1994، کنگره ملی آفریقا (ANC) قدرت را بدون وقفه در اختیار داشته است، اما حامیان بیم آن دارند که آرای این حزب کمتر از 50 درصد مورد نیاز برای پیروزی در سال جاری باشد. بر اساس نظرسنجی اکتبر 2023 از سوی بنیاد تحقیقات اجتماعی، حمایت ANC به رهبری رئیس‌جمهور سیریل رامافوزا به 45 درصد کاهش یافته است.

تکرار رسوایی‌های فساد مرتبط با مقامات دولتی در حالی اتفاق می‌افتد که اخیراً رامافوزا، جاکوب زوما سلف خود را که از اعتراف در مورد فساد و دستگیری ایالتی در دوران تصدی خود خودداری کرد، عفو کرد.

مخالف اصلی ANC، اتحاد دموکراتیک (DA) به رهبری قانون‌گذار جان آستین هویزن است. او با احزاب کوچک‌تر اتحاد تشکیل داده است تا ANC را حذف کند. با این حال، DA در نظرسنجی‌ها همچنان در رتبه پایین‌تر از ANC قرار دارد.

مکزیک؛ در انتظار نخستین زن رئیس‌جمهور

مکزیک خود را برای بزرگ‌ترین انتخابات تاریخش در 2 ژوئن آماده می‌کند. انتخاباتی که می‌تواند برای اولین‌بار یک زن را به عنوان رئیس‌جمهور خود معرفی کند. مکزیک حدود 129 میلیون نفر جمعیت دارد و تقریباً 96 میلیون رای‌دهنده برای حضور در انتخابات ثبت‌نام کرده‌اند.

برای اولین‌بار، همه 32 ایالت مکزیک به‌طور همزمان انتخابات برگزار می‌کنند و 20 هزار پست از جمله ریاست‌جمهوری، کرسی‌های کنگره، فرمانداری‌ها و دفاتر محلی به‌وسیله نامزدهای رقابتی پر می‌شود.

آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، رئیس‌جمهور مکزیک از حزب مورنا در حال حاضر رهبری کشور را بر عهده دارد، اما این کشور محدودیت یک‌دوره‌ای دارد.

کلودیا شینبام، دانشمند و شهردار سابق مکزیکوسیتی، چهره جدید مورنا و همچنین با پیشروی قابل توجه در نظرسنجی‌ها، پیشتاز است. او متعهد شده است که به چالش‌هایی مانند خشونت باندهای خلافکار رسیدگی کند و سعی کند از برون‌سپاری فعالیت‌های اقتصادی-روند رو به رشد انتقال عملیات تجاری ایالات‌متحده به مکزیک برای کاهش هزینه‌ها- برای کمک به اقتصاد این کشور استفاده کند.

شوچیل گالوز یک سناتور با ریشه‌های بومی که نماینده حزب اقدام ملی است، تصمیم گرفته است سلطه مورنا را به چالش بکشد و با وعده مبارزه با خشونت در انتخابات شرکت می‌کند.

دوره ریاست‌جمهوری اوبرادو خونین‌ترین دوره در تاریخ مکزیک بوده و تعداد قتل‌ها در این دوره رکوردهای جدیدی را به ثبت رسانده است. «جنگ علیه مواد مخدر» که از سه دوره ریاست‌جمهوری قبل آغاز شده، نتوانسته خشونت را کاهش دهد. دولت بعدی در مورد اینکه آیا به استراتژی نظامی خود ادامه می‌دهد یا سیاست‌های جایگزین و کمتر تنبیهی را بررسی می‌کند، آزمایش خواهد شد. این در حالی است که در مکزیک نابرابری‌های عمیق در دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و آموزش باکیفیت همچنان ادامه دارد.

اتحادیه اروپا؛ انتخابات 27کشوری

هر پنج سال یک‌بار، شهروندان اتحادیه اروپا (EU) در انتخابات شرکت می‌کنند تا نمایندگان خود را در پارلمان اروپا (EP) -تنها مجمع فراملی با انتخاب مستقیم در سراسر جهان- انتخاب کنند. این انتخابات در تمامی 27 کشور عضو اتحادیه اروپا برگزار می‌شود.

اعضای پارلمان اروپا (MEP) با تصمیم‌گیری و وضع قوانین جدید جنبه‌های مختلف زندگی در اتحادیه اروپا از مراقبت‌های بهداشتی گرفته تا اشتغال را کنترل می‌کنند. نمایندگان پارلمان اروپا همچنین رئیس کمیسیون اروپا -در حال حاضر اورسولا فون در لاین، اولین رئیس زن اتحادیه اروپا- را انتخاب می‌کنند. انتخابات از 6 ژوئن تا 9 ژوئن برگزار خواهد شد. روز برگزاری انتخابات بین کشورها متفاوت است. به عنوان مثال، هلند انتخابات را در روز پنجشنبه برگزار می‌کند، در حالی که فرانسه آن را یکشنبه برگزار می‌کند. در این انتخابات در مجموع 720 نماینده پارلمان اروپا انتخاب خواهند شد، در حالی که اعضای احزاب سیاسی ملی نیز می‌توانند به رقابت بپردازند.

برخی از موضوعات کلیدی مورد بحث در این انتخابات عبارت‌اند از: سیاست‌های آب‌و‌هوایی، قوانین مهاجرت، امنیت و دفاع، به‌ویژه در بحبوحه درگیری‌های متعددی که جهان را درگیر کرده است، از خاورمیانه گرفته تا جنگ روسیه با اوکراین.

ایالات‌متحده؛ بازگشت مرد دیوانه

در 5 نوامبر، مردم ایالات‌متحده به رئیس‌جمهور، همه کرسی‌های مجلس نمایندگان و یک‌سوم از کرسی‌های سنا رای خواهند داد. به نظر می‌رسد رقابت‌های ریاست‌جمهوری امسال یادآور سال 2020 است؛ جایی که جو بایدن دموکرات، که رئیس‌جمهور فعلی است، با دونالد ترامپ جمهوریخواه روبه‌رو شد و او را شکست داد.

ترامپ با وجود کیفرخواست‌های متعدد علیه او و غیبت در همه مناظره‌های جمهوریخواه تاکنون، از رقبای جمهوریخواه ران دیسانتیس و نیکی هیلی برتری زیادی دارد.

تحلیلگران معتقدند؛ محبوبیت ترامپ در میان جمهوریخواهان ثابت می‌ماند زیرا او حزب جمهوریخواه را تغییر شکل داده است. آنها می‌گویند، یکی از اشتباهاتی که مردم مرتکب می‌شوند این است که فکر می‌کنند گروهی از آمریکایی‌ها در انظار عمومی که جمهوریخواه هستند، به همان شکل باقی مانده‌اند. بسیاری از آزادیخواهان سنتی یا محافظه‌کاران نسبتاً مذهبی در پی پیروزی ترامپ در سال 2016 حزب را ترک کردند. در همان زمان، بخشی از آنچه طبقه کارگر سفیدپوست نامیده می‌شود، دموکرات‌ها را ترک کردند و به حزب جمهوریخواه پیوستند. افرادی که اکنون در حزب هستند کسانی هستند که با محبوبیت دونالد ترامپ به این حزب کشیده شدند.

به نظر نمی‌رسد نامزدهایی غیر از بایدن و ترامپ شانسی داشته باشند مگر اینکه یک مشکل قانونی یا مشکل سلامتی برایشان پیش بیاید، در واقع هر دو آنها در میان رای‌دهندگان خود پیشتاز هستند.

پرین معتقد است که نتایج انتخابات می‌تواند به عنوان زنگ خطری برای بقیه جهان باشد و پیروزی جمهوریخواهان می‌تواند به معنای انزواگرایی آمریکا باشد که سایر نقاط جهان را تحت تاثیر قرار دهد. زیرا وقتی ترامپ می‌گوید که ما از آمریکایی‌ها مراقبت خواهیم کرد و فقط به نفع آمریکایی‌ها در سطح جهانی عمل خواهیم کرد، این یک سیگنال به بقیه جهان است که آنها باید به نوعی به نفع خود رفتار کنند. در حالی که واضح است که نتیجه انتخابات ایالات‌متحده بر سایر نقاط جهان تاثیر خواهد گذاشت، اینکه آیا نتایج انتخابات در سایر نقاط جهان بر ایالات‌متحده تاثیر خواهد گذاشت یا خیر، داستان متفاوتی است.

غنا؛ ماموریت غیرممکن

مردم غنا در 7 دسامبر برای انتخاب اعضای پارلمان این کشور و همچنین جانشین رئیس‌جمهور نانا آکوفو آدو از حزب میهن‌پرستان جدید (NPP) به پای صندوق‌های رای می‌روند. آکوفو آدو از حزب راست میانه و لیبرال-محافظه‌کار NPP در سال 2017 پس از پیروزی در انتخابات 2016 به عنوان رئیس‌جمهور سوگند یاد کرد. او مجدداً در سال 2020 پیروز شد و برای دومین دوره خود در سال 2021 سوگند یاد کرد. در هر دو این انتخابات، او جان ماهاما از کنگره ملی دموکراتیک سوسیال‌دموکرات (NDC) را با اختلاف اندکی شکست داد. پس از انتخابات 2020، ماهاما نتایج را به چالش کشید و دادخواستی را به دیوان عالی ارائه کرد و با اکراه شکست را پذیرفت که در مارس 2021 رد شد. ماهاما که از سال 2012 تا 2017 رئیس‌جمهور غنا بود، امسال دوباره رقابت می‌کند اما نه با آکوفو آدو، زیرا قانون اساسی او را از نامزدی برای سومین دوره منع می‌کند. در عوض، NPP معاون رئیس‌جمهور ماهامودو باومیا را پس از پیروزی در انتخابات مقدماتی انتخاب کرد.

باومیا اولین شمالی و مسلمانی خواهد بود که در انتخابات ریاست‌جمهوری تحت NPP شرکت خواهد کرد، جنبشی که تحت سلطه قومی آکان است، که به گفته تحلیلگران چالش دیگری برای ماهاما، که او نیز اهل شمال است، خواهد بود. صادرکننده طلا و کاکائو در غرب آفریقا در حال حاضر با بدترین آشفتگی اقتصادی در سال‌های اخیر دست‌وپنجه نرم می‌کند. تورم به رکورد 3 /50درصدی رسیده که بالاترین میزان در 21 سال گذشته است. مخارج دولت در طول همه‌گیری کرونا به بدهی عمومی بالای 9 /48 میلیارددلاری تا سپتامبر 2023 منجر شد که 76 درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) است. به نظر می‌رسد هر کسی که در انتخابات پیروز شود با چالش بیرون کشیدن غنا از آشفتگی اقتصادی‌اش روبه‌رو خواهد شد.