تلخ و شیرین

سال گذشته جامعه ایران روزهای سختی را پشت‌سر گذاشت. تنش‌های اجتماعی با کمبودهای اقتصادی آمیخت و نه‌تنها خیابان‌های شهرها و حتی بستر امن خانه‌های مردم را هدف گرفت بلکه طبیعت و محیط ‌زیست نیز از این تنش در امان نماند. اعتراض‌های معیشتی و صنفی از یک طرف و افزایش سرقت و خشونت از سوی دیگر مورد تایید نهادهای متولی و پلیس بود. سال 1400 کرونا نیز چتر شیوعش را بر کشور گسترده بود. البته همه چیز هم تیره‌وتار نبود. واکسیناسیون بعد از واردات واکسن به شکل منظم و دقیقی صورت گرفت و تا حدی کاستی‌های یک سال قبل از آن جبران شد اما مردم همچنان قربانی می‌شدند. وضعیت آب‌و ‌هوایی و خشکسالی که سال قبل از آن امان طبیعت، کشاورزان و مردم شهرهای مختلف را بریده بود، تا نیمه‌های سال 1400 ادامه یافت و بیم تشدید خشکسالی افزایش یافته بود اما در میانه ‌سال بارش‌های نرمالی رخ داد و بستر خشک رودخانه‌ها و تالاب‌ها را تا حدی سیراب کرد اگرچه بحران آب و تبعات اقتصادی و اجتماعی پیامد آن را به این راحتی نمی‌توانست جبران کند. با این همه جامعه ایران به خاطر تشدید تحریم‌ها و تاثیر مدیریت ناصحیح منابع اقتصادی در کشور، فقیرتر شد. این را تحلیل‌ها و آمارهای نهادهای متولی شهادت می‌دهد. افزایش روند فقر و بیکاری سفره مردم را کوچک‌تر و کام آنها را تلخ‌تر کرد. نتیجه آنکه سطح خیابان‌های شهر شاهد افزایش سرقت‌های خرد و درشت بود. خشونت نیز تا حدی بالا رفت. همه اینها نشان داد چطور از دست رفتن فرصت‌های اقتصادی می‌تواند باعث افزایش تنش‌های اجتماعی شود. کاهش رفاه شهروندان از یک‌سو افزایش ناامنی و آسیب‌های اجتماعی را موجب شده و از سوی دیگر سبب خروج نخبگان و نیروی انسانی فعال کشور می‌شود. جامعه ایران در یک سال گذشته چنین شرایطی را مثل سال‌های پیش تجربه کرد. در فصل اجتماعی سالنامه تجارت فردا به مهم‌ترین موضوعات مرتبط با درآمد، فقر، امید و ناامیدی مردم و البته مسائل مرتبط با محیط ‌زیست و اثر آن بر زندگی مردم پرداخته‌ایم.