تاریخ انتشار:
نگاهی به سه تجربه ایرلاین خصوصی در ایران
پرواز زیر بال قدرت
«هواپیمایی ملی ایران» با آن نشان پرنده افسانهای «هما» را که در سالهای ابتدایی دهه ۴۰ با ادغام دو شرکت خصوصی «Iranian Air Wais» و «Persian Air Services» ایجاد شد
«هواپیمایی ملی ایران» با آن نشان پرنده افسانهای «هما» را که در سالهای ابتدایی دهه 40 با ادغام دو شرکت خصوصی «Iranian Air Wais» و «Persian Air Services» ایجاد شد و به فاصله 10 سال برای تجهیز ناوگان خود به بوئینگ 747 بسنده نکرد و قراردادی برای خرید هواپیمای «کنکورد» با فرانسویها بست تا دوران طلایی و باشکوه خود را جشن بگیرد؛ فراموش کنید. با پیروزی انقلاب، تحریم صنعت هوایی ایران آغاز شد و نام شرکت به «ایرانایر» تغییر کرد و در اوج فرسودگی ناوگان «هما»، هواپیماهای «فوکر 100» ساخت هلند یا «توپولف» ساخت روسیه جایگزین غولهایی چون «ایرباس» و «بوئینگ» شد. هر چند بعدها، «ایرانایر» توانست باز هم هواپیماهای ساخت این دو شرکت را به صورت دست دوم خریداری و به ناوگان خود اضافه کند. اما هیچ چیز نمیتواند زیانده بودن این شرکت دولتی را که نزدیک 9 هزار نفر در آن کار میکنند؛ پنهان کند. در غیاب فناوری بهروز و تجهیز ناوگان هوایی دولتی ایران، بخش خصوصی در دهه 70 خورشیدی توانست پا بگیرد و با افزودن بر رابطههای خود، برخی ایرلاینهای بخش خصوصی تاسیس شد که به روند
حمل و نقل هوایی در بخش مسافری کمک کرد. تلاش برای رقابتی شدن بازار حمل و نقل هوایی ایران، در دو مقطع به طور خاص پیگیری شده است. اولی در زمان ریاستجمهوری هاشمیرفسنجانی که ایران شرایط بازسازی خرابیهای جنگ را میگذراند و دیگری، همین اواخر در دولت احمدینژاد که سرمایهداران و میلیاردرهای بزرگی را به مردم معرفی کرد. اما داستان تاسیس این شرکتها چه بود و تاسیس ایرلاینهایی که به تازگی قرار است فعالیت خود را آغاز کنند؛ چقدر شبیه آنهاست؟
ماهان
در سال 1366، دو تن از مقامات استان کرمان، دست به ثبت یک «خیریه» با عنوان «مولیالموحدین» زدند که بعدها پایهگذار نخستین ایرلاین خصوصی ایران شد. این دو حجتالاسلام سیدیحیی جعفری امامجمعه وقت کرمان و سیدحسین مرعشی استاندار وقت کرمان بودند که «خیریه مولیالموحدین» را به عنوان یک «سازمان توسعهگرا» به مراکز اقتصادی ایران معرفی کردند تا بعدها ردپای این موسسه در برخی از پروژههای استانی کرمان نظیر «ارگ جدید بم» یا «منطقه آزاد سیرجان» و حتی مونتاژ خودروهای کرهای «دوو» دیده شود. اما شاید بزرگترین و مهمترین اقدام این موسسه راهاندازی ایرلاین «ماهان» بود که با سرمایه اولیه خارجیها در کرمان بنا نهاده شد و بعدها 100 درصد سهام آن در اختیار «خیریه مولیالموحدین» قرار گرفت. سیدحسین مرعشی عضو هیات موسس «خیریه مولیالموحدین» خود در مورد تاسیس «ماهان» گفته است: «در دوران استانداری کرمان... یک روز در دفتر کار خودم نشسته بودم که یکی از دوستان از دوبی تماس گرفت و گفت یک آقای مصری به نام ابراهیم کامل چهار هواپیما دارد و میخواهد در ایران شرکت هواپیمایی تاسیس کند و سوال کرد آیا شما آمادگی دارید این کار را در کرمان انجام دهید و من هم بدون درنگ و تامل موافقت خودم را اعلام کردم. فوری به رئیس فرودگاه کرمان دستور لازم را دادم و فردای آن روز در سالن فرودگاه ما با طرف مصری نشستیم و مذاکره کردیم و قرار گذاشتیم یک شرکت مشترک به صورت 50-50 تشکیل دهیم، به شرط آنکه سهم ایران را او تامین مالی کند و از ما طلبکار باشد تا از درآمد شرکت آن را بردارد. یک ربع بیشتر مذاکره طول نکشید و در نهایت هم به توافق رسیدیم. بعد مطلع شدیم دولت ایران در زمان شاه چند وام به دولت مصر داده بود که دولت مصر نتوانسته وامها را به ایران بازپرداخت کند. آقای کامل به ما گفتند اگر شما بتوانید موافقت طرف ایران را بگیرید من هم موافقت طرف مصر را میگیرم تا این هواپیماها را به جای طلب به ایران بدهیم. من فوراً با دکتر نواب در وزارت اقتصاد تماس گرفتم و ایشان هم موضوع طلب ایران از مصر را تایید کرد. دکتر نواب قبول کرد به جای طلب ایران هواپیما را از آقای کامل تحویل بگیریم. ایشان رفتند موافقت دولت مصر را گرفتند ما هم اینجا به آقای دکتر نوربخش گزارش دادیم و آقای هاشمی را هم در جریان گذاشتم. در نهایت با استفاده از این امکان، موسسه مولیالموحدین مابهازای ریالی را به دولت پرداخت کرد...» شرکت «ماهان» این گونه تاسیس شد؛ اما در ادامه کار در تیررس تحریمها قرار گرفت. در پنج سال گذشته این شرکت سه تحریم مختلف را پشتسر گذاشته که آخرین دور آن در سال 2011 میلادی، سختترین آنها بوده است و عملاً امکان بسیاری از فعالیتها را از این شرکت گرفته است. حال، ناوگان «ماهان» به طور میانگین 23 سال عمر دارد؛ 10هواپیمای آن از مجموع 39 هواپیما زمینگیر است و به نظر هم نمیرسد با وجود تشدید تحریمها بتواند تغییری در ساختار فنی و ناوگان خود بدهد.
آتا
در میان نامهایی که در دوره دوم ریاستجمهوری احمدینژاد زیر عنوان «ثروتهای بادآورده» مطرح شد؛ محمدرضا زنوزیمطلق بود. یک سرمایهدار تبریزی، مالک و سهامدار عمده در شرکتهایی چون «گسترش فولاد تبریز» و کسی که به عنوان یکی از10سرمایهدار بزرگ ایران معرفی میشود. سایت اصولگرای «مشرق» از او به عنوان مرد 12هزار میلیاردتومانی یاد کرده است. زنوزی؛ علاوه بر سهامدار بودن در بانک سامان، ایرانخودرو تبریز، مجتمع فولاد عجب شیر، کارخانجات یاقوت صنعت تبریز، توانگران سهند، الماس تبریز یا گروه سرمایهگذاری دریک، از سال 1387، شرکت هواپیمایی «آتا» را تاسیس کرد که تاکنون پیشرفتهای زیادی نیز داشته است. از جمله اینکه این شرکت شش هواپیمای بوئینگ MD و دو هواپیمای ایرباس0A-32 در اختیار دارد و قرار است تعداد هواپیماهای این شرکت به 15 فروند افزایش پیدا کند. با تمام اینها، فعالیت بینالمللی «آتا» در حوزه کشورهای آسیای صغیر و یا عراق محدود مانده است و هنوز این ایرلاین راهی به شرق و غرب نیافته است.
فراز قشم
برگ آخر ایرلاینهای خصوصی ایران سهم بابک زنجانی، میلیاردر نسبتاً جوان و پرحاشیهای است که گفته میشود در سن 41سالگی بیش از 60 شرکت دارد و 17هزار نفر در مجموعه این شرکتها کار میکنند. او نیز به عنوان یکی از چهرههای اقتصادی نزدیک به احمدینژاد، مالک شرکت «فراز قشم» زیرمجموعه هلدینگ «سورینت» است. البته با وجود اینکه حالا نام این شرکت به عنوان یک «ایرلاین» خصوصی در محافل اقتصادی مطرح شده؛ اما آن گونه که وبسایت این ایرلاین میگوید کار «هواپیمایی فراز قشم» از دهه70 با اجاره هواپیماهای پهنپیکر در خطوط پروازی تهران- قشم و تهران- دوبی آغاز شده است. در سال72 تعداد هواپیماهای این شرکت دو فروند بوده و تا هفت سال بعد این تعداد به
9 فروند رسیده است. دوران طلایی این شرکت نیز با واگذاری آن به مجموعه تحت مدیریت بابک زنجانی آغاز شده است. آنجا که تعداد هواپیماهای موجود در ناوگان شرکت به 22 فروند میرسد و نام ایرلاین از «فراز قشم» به «قشم» تغییر یافته است. این دورانی است که بابک زنجانی شهرت بیبدیلی یافته و حتی در یکی از اقدامات تبلیغاتی این ایرلاین، یکی از هواپیماهای ایرباس A-300 این شرکت به عنوان هواپیمای اختصاصی باشگاه پرسپولیس تهران معرفی شده است. البته این ایرلاین نیز مانند «آتا» در میان ایرلاینهای بخش خصوصی، راهی به اروپا یا شرق دور نیافته است و معدود پروازهای خارجی این ایرلاین، استانبول، اسلامآباد، دوبی یا شانگهای بوده است.
فرجام
سرمایهگذاران بخش خصوصی در ایرلاینهای ایران، یکی پس از دیگری آمده و رفتهاند. اما در میانه تضاد برنامهریزی مبتنی بر اقتصاد دستوری دولت در حمل و نقل هوایی، هنوز نتوانستهاند خود را به عنوان یک رقیب پرقدرت مطرح کنند. در میان سرمایهگذاران بخش خصوصی در ایرلاینها، ردپای نزدیکی به قدرت همواره دیده میشود. باید دید که سرمایهگذاران جدیدی که قرار است وارد این حوزه شوند؛ تا چه حد از حمایتهای پیدا و پنهان دولت برخوردارند.
ماهان
در سال 1366، دو تن از مقامات استان کرمان، دست به ثبت یک «خیریه» با عنوان «مولیالموحدین» زدند که بعدها پایهگذار نخستین ایرلاین خصوصی ایران شد. این دو حجتالاسلام سیدیحیی جعفری امامجمعه وقت کرمان و سیدحسین مرعشی استاندار وقت کرمان بودند که «خیریه مولیالموحدین» را به عنوان یک «سازمان توسعهگرا» به مراکز اقتصادی ایران معرفی کردند تا بعدها ردپای این موسسه در برخی از پروژههای استانی کرمان نظیر «ارگ جدید بم» یا «منطقه آزاد سیرجان» و حتی مونتاژ خودروهای کرهای «دوو» دیده شود. اما شاید بزرگترین و مهمترین اقدام این موسسه راهاندازی ایرلاین «ماهان» بود که با سرمایه اولیه خارجیها در کرمان بنا نهاده شد و بعدها 100 درصد سهام آن در اختیار «خیریه مولیالموحدین» قرار گرفت. سیدحسین مرعشی عضو هیات موسس «خیریه مولیالموحدین» خود در مورد تاسیس «ماهان» گفته است: «در دوران استانداری کرمان... یک روز در دفتر کار خودم نشسته بودم که یکی از دوستان از دوبی تماس گرفت و گفت یک آقای مصری به نام ابراهیم کامل چهار هواپیما دارد و میخواهد در ایران شرکت هواپیمایی تاسیس کند و سوال کرد آیا شما آمادگی دارید این کار را در کرمان انجام دهید و من هم بدون درنگ و تامل موافقت خودم را اعلام کردم. فوری به رئیس فرودگاه کرمان دستور لازم را دادم و فردای آن روز در سالن فرودگاه ما با طرف مصری نشستیم و مذاکره کردیم و قرار گذاشتیم یک شرکت مشترک به صورت 50-50 تشکیل دهیم، به شرط آنکه سهم ایران را او تامین مالی کند و از ما طلبکار باشد تا از درآمد شرکت آن را بردارد. یک ربع بیشتر مذاکره طول نکشید و در نهایت هم به توافق رسیدیم. بعد مطلع شدیم دولت ایران در زمان شاه چند وام به دولت مصر داده بود که دولت مصر نتوانسته وامها را به ایران بازپرداخت کند. آقای کامل به ما گفتند اگر شما بتوانید موافقت طرف ایران را بگیرید من هم موافقت طرف مصر را میگیرم تا این هواپیماها را به جای طلب به ایران بدهیم. من فوراً با دکتر نواب در وزارت اقتصاد تماس گرفتم و ایشان هم موضوع طلب ایران از مصر را تایید کرد. دکتر نواب قبول کرد به جای طلب ایران هواپیما را از آقای کامل تحویل بگیریم. ایشان رفتند موافقت دولت مصر را گرفتند ما هم اینجا به آقای دکتر نوربخش گزارش دادیم و آقای هاشمی را هم در جریان گذاشتم. در نهایت با استفاده از این امکان، موسسه مولیالموحدین مابهازای ریالی را به دولت پرداخت کرد...» شرکت «ماهان» این گونه تاسیس شد؛ اما در ادامه کار در تیررس تحریمها قرار گرفت. در پنج سال گذشته این شرکت سه تحریم مختلف را پشتسر گذاشته که آخرین دور آن در سال 2011 میلادی، سختترین آنها بوده است و عملاً امکان بسیاری از فعالیتها را از این شرکت گرفته است. حال، ناوگان «ماهان» به طور میانگین 23 سال عمر دارد؛ 10هواپیمای آن از مجموع 39 هواپیما زمینگیر است و به نظر هم نمیرسد با وجود تشدید تحریمها بتواند تغییری در ساختار فنی و ناوگان خود بدهد.
آتا
در میان نامهایی که در دوره دوم ریاستجمهوری احمدینژاد زیر عنوان «ثروتهای بادآورده» مطرح شد؛ محمدرضا زنوزیمطلق بود. یک سرمایهدار تبریزی، مالک و سهامدار عمده در شرکتهایی چون «گسترش فولاد تبریز» و کسی که به عنوان یکی از10سرمایهدار بزرگ ایران معرفی میشود. سایت اصولگرای «مشرق» از او به عنوان مرد 12هزار میلیاردتومانی یاد کرده است. زنوزی؛ علاوه بر سهامدار بودن در بانک سامان، ایرانخودرو تبریز، مجتمع فولاد عجب شیر، کارخانجات یاقوت صنعت تبریز، توانگران سهند، الماس تبریز یا گروه سرمایهگذاری دریک، از سال 1387، شرکت هواپیمایی «آتا» را تاسیس کرد که تاکنون پیشرفتهای زیادی نیز داشته است. از جمله اینکه این شرکت شش هواپیمای بوئینگ MD و دو هواپیمای ایرباس0A-32 در اختیار دارد و قرار است تعداد هواپیماهای این شرکت به 15 فروند افزایش پیدا کند. با تمام اینها، فعالیت بینالمللی «آتا» در حوزه کشورهای آسیای صغیر و یا عراق محدود مانده است و هنوز این ایرلاین راهی به شرق و غرب نیافته است.
فراز قشم
برگ آخر ایرلاینهای خصوصی ایران سهم بابک زنجانی، میلیاردر نسبتاً جوان و پرحاشیهای است که گفته میشود در سن 41سالگی بیش از 60 شرکت دارد و 17هزار نفر در مجموعه این شرکتها کار میکنند. او نیز به عنوان یکی از چهرههای اقتصادی نزدیک به احمدینژاد، مالک شرکت «فراز قشم» زیرمجموعه هلدینگ «سورینت» است. البته با وجود اینکه حالا نام این شرکت به عنوان یک «ایرلاین» خصوصی در محافل اقتصادی مطرح شده؛ اما آن گونه که وبسایت این ایرلاین میگوید کار «هواپیمایی فراز قشم» از دهه70 با اجاره هواپیماهای پهنپیکر در خطوط پروازی تهران- قشم و تهران- دوبی آغاز شده است. در سال72 تعداد هواپیماهای این شرکت دو فروند بوده و تا هفت سال بعد این تعداد به
9 فروند رسیده است. دوران طلایی این شرکت نیز با واگذاری آن به مجموعه تحت مدیریت بابک زنجانی آغاز شده است. آنجا که تعداد هواپیماهای موجود در ناوگان شرکت به 22 فروند میرسد و نام ایرلاین از «فراز قشم» به «قشم» تغییر یافته است. این دورانی است که بابک زنجانی شهرت بیبدیلی یافته و حتی در یکی از اقدامات تبلیغاتی این ایرلاین، یکی از هواپیماهای ایرباس A-300 این شرکت به عنوان هواپیمای اختصاصی باشگاه پرسپولیس تهران معرفی شده است. البته این ایرلاین نیز مانند «آتا» در میان ایرلاینهای بخش خصوصی، راهی به اروپا یا شرق دور نیافته است و معدود پروازهای خارجی این ایرلاین، استانبول، اسلامآباد، دوبی یا شانگهای بوده است.
فرجام
سرمایهگذاران بخش خصوصی در ایرلاینهای ایران، یکی پس از دیگری آمده و رفتهاند. اما در میانه تضاد برنامهریزی مبتنی بر اقتصاد دستوری دولت در حمل و نقل هوایی، هنوز نتوانستهاند خود را به عنوان یک رقیب پرقدرت مطرح کنند. در میان سرمایهگذاران بخش خصوصی در ایرلاینها، ردپای نزدیکی به قدرت همواره دیده میشود. باید دید که سرمایهگذاران جدیدی که قرار است وارد این حوزه شوند؛ تا چه حد از حمایتهای پیدا و پنهان دولت برخوردارند.
دیدگاه تان را بنویسید