حدود ۱۵ هزار کودک کار در کشور وجود دارد
مصائب کار کودک
تازه‌ترین برآوردها، از وجود ۱۵ هزار کودک کار در ایران حکایت دارد. این تخمین را مدیرکل سازمان بهزیستی استان تهران اعلام کرده است.
تازه‌ترین برآوردها، از وجود 15 هزار کودک کار در ایران حکایت دارد. این تخمین را مدیرکل سازمان بهزیستی استان تهران اعلام کرده است. اما معلوم نیست این آمار را باید در چه عددی ضرب کرد تا تعداد واقعی کودکانی که کودکی‌شان را در خیابان‌ها و در پی مشاغل غیرقانونی یا کاذب گذرانده‌اند مشخص شود. 12 ژوئن، مصادف با 22 خردادماه، روز جهانی مبارزه با کار کودک نام گرفته است و دستگاه‌های متولی ساماندهی کودکان کار و خیابان در ایران نیز به همین بهانه، برنامه سخنرانی داشتند و مراسم برگزار کردند. مانند شهرداری یکی از مناطق تهران که ادعا کرد، سه هزار کودک کار را در ورزشگاه شهید هرندی گرد هم آورده و برایشان جشن برگزار کرده است. فارغ از اینکه این اقدامات نمادین چه اثری بر ماهیت «کار کودک» در کشور می‌گذارد، اندکی جست‌وجو در مورد عوارض و حالات وجودی این پدیده، به مثابه مساله‌ای «هولناک» جلوه خواهد کرد. همین بس که میزان شیوع ایدز در میان کودکان کار و خیابان، 45 برابر جمعیت عادی است. آنچنان که علی‌اکبر سیاری، معاون بهداشتی وزارت بهداشت نیز با استناد به مطالعه‌ای که روی گروهی از این کودکان صورت گرفته است می‌گوید، شیوع HIV (ایدز) در
جمعیت عموم کشور یک‌دهم درصد تخمین زده شده است در حالی که شیوع این بیماری در کودکان مورد مطالعه 5/4 درصد بوده است. به گفته کارشناسان، بیشترین راه ابتلا در بین این کودکان تجاوز جنسی هم بین دختران و هم بین پسران بوده است، و البته یکی از راه‌های انتقال نیز اعتیاد است. حال اگر برآورد مسوولان از وجود 15 هزار کودک کار و خیابان در کنار آمار تخمین زده‌شده از زنان بی‌خانمان و مردان کارتن‌خواب قرار گیرد، می‌توان به این واقعیت تلخ رسید که چه استعدادی از ابتلا به ایدز در خیابان‌ها و هر کجا که این گروه از مبتلایان به این بیماری به آن تردد دارند، نهفته است. حتی شاید عبارت «بمب ایدز» نیز برازنده پدیده‌ای که از آن سخن رفت، باشد. در چنین شرایطی، برگزاری اقدامات سمبلیک یا جشن‌هایی با عنوان «یک روز بدون کار» برای این کودکان، مفهومی جز شانه خالی کردن از رسیدگی عاجل به وضعیت کودکان کار دارد؟
اگر موضوع ساماندهی این گروه‌ها، اعم از کودکان کار و خیابان، زنان خیابانی، کارتن‌خواب و پدیده‌هایی از این دست، در ایران به بن‌بست رسیده، انتظار این است که مقامات دولتی و سیاستگذاران دست‌کم به انفعال خود در این حوزه پایان دهند و بیش از پیش درصدد کاهش آسیب‌های ناشی از این مسائل اجتماعی باشند. اقداماتی نظیر آموزش مهارت‌هایی به این کودکان که بتوانند خود را از خطر تجاوز مصون نگه دارند. مدیرکل بهزیستی استان تهران می‌گوید: «لازم است غفلت 30ساله‌ای را که در مورد کودکان کار و خیابانی وجود داشته با همکاری و تخصیص اعتبار کافی و همچنین از طریق ایجاد نهادی مرکزی برای نظارت بر عملکرد دستگاه‌های مختلف رفع کنیم.»
دیدگاه تان را بنویسید