اصولگرایی و اصلاح‌طلبی؛ اصیل و غیرقابل‌انکار

ایرنا می‌نویسد «احزاب سیاسی در هر کشوری پویایی نظام سیاسی را نشان می‌دهند؛ حزب در واقع به عنوان نماد و یکی از ابزارهای اصلی مشارکت سیاسی محسوب می‌شود. به عبارت دیگر حزب خروجی یا تجمیعی از دیدگاه‌های تک‌تک افراد جامعه است چرا که امکان منعکس کردن دیدگاه‌های افراد به صورت انفرادی امکان‌پذیر نیست [ضمن آنکه] تکثر آرا و چندصدایی بودن به عنوان یکی از ویژگی‌های عرصه سیاست می‌تواند در ثبات سیاسی و حتی امنیت ملی کشور اثرگذار باشد.» در جمهوری اسلامی به عنوان یک نظام مردم‌سالار، احزاب سیاسی در قالب دو جریان سیاسی عمده فعال هستند که در صورت قوی و موثر بودن می‌توانند با ایجاد «فضای چندصدایی» مشارکت حداکثری را فراهم آورند لذا هرگونه تلاش از سوی قدرت حاکم برای محدود کردن جریان رقیب افتادن به بیراهه محسوب می‌شود. در واقع «آنچه جایگاه این فعالیت‌ها را رقم می‌زند قانون، انتخابات و رای اکثریت مردم است». در این صورت ثمرات فعالیت این دو جناح برای مردم بیشتر می‌شود که از جمله آنها می‌توان به تحقق توسعه سیاسی و تقویت امکان نقد و نظارت بر عملکرد مسوولان مختلف و در نتیجه افزایش کارآمدی نظام سیاسی اشاره کرد.