تاریخ انتشار:
سهیل محمودی: الان پای تلویزیون بر آنچه بر ما در این چند سال رفته، میگریم
یک کاربر فیسبوک: تا اطلاع ثانوی Ctrl + Z
نخستین گزارش کار حسن روحانی در ردای ریاستجمهوری ایران به ملت در سهشنبهشب گذشته از سوی رسانهها و مردم با وسواس و حساسیت ویژهای دنبال شد.
نخستین گزارش کار حسن روحانی در ردای ریاستجمهوری ایران به ملت در سهشنبهشب گذشته از سوی رسانهها و مردم با وسواس و حساسیت ویژهای دنبال شد. این گزارش کار در قالب گفتوگویی سهساعته از شبکههای اول و خبر سیما پخش شد. بیبیسی فارسی نیز با قطع برنامههای عادی خود این گفتوگو را به صورت کامل و مستقیم پخش کرد. هر چند تلاش شده بود با قرار گرفتن سه خبرنگار در مقابل رئیسجمهور و تغییر دکوراسیون فضایی متفاوت از گفتوگوهای رئیس دولت پیشین در ذهن مخاطب ایجاد شود، اما ضعف مفرط سه مجری سیما آنان را نیز به مانند مرتضی حیدری مجری محبوب و خندان محمود احمدینژاد در حد یک پایه میکروفن تنزل داده بود. شاید مهمترین تفاوت این برنامه با برنامههای رئیس دولت در هشت سال گذشته متانت و نوع ادبیات حسن روحانی بود. ادبیاتی قاطع که در مواجهه با پرسش خبرنگار پرسش دیگری را روانه وی نمیکرد و تلاش میکرد با پاسخهای کوتاه و منطقی مخاطب را مجاب کند. وی مانند یک وکیل در دادگاه سخن میگفت. شاید تیتر اعتماد با عنوان کیفرخواست یک حقوقدان بهترین جمله برای توصیف سخنان حسن روحانی در این گفتوگو
باشد.
خبرآنلاین در مطلبی به تحلیل محتوای سخنان رئیسجمهور در این برنامه پرداخته است. در بخشی از این گزارش آمده است: «... حسن روحانی در جریان گزارش صدروزه خود، همان مرد آرامی بود که در چند ماه گذشته تلاش کرده بود از تنشها کم کند. به همین دلیل حتی زمانی که وزرای پیشنهادیاش برای وزارت ورزش و جوانان رای نیاوردند، از مجلس گله نکرد و از کنار ماجرا رد شد... روحانی با آن قبای [لباده] آبیرنگ و ریشهای خاکستری، سهشنبهشب بر روی صندلی قرمزرنگ نشست و به سه مجری که تلاش میکردند با رئیسجمهور مصاحبه کنند و بلندگو نباشند، توضیح داد که در صد روز گذشته از عمر دولتش چه کرده است. آمار و ارقام روحانی درباره بدهیهای به جای مانده در دولت قبل، توضیح درباره چرایی برخی افزایش قیمتها در آغاز کار دولت، توضیح درباره دوران قبل از سال 84 و برنامههای سال آینده دولت، گوشهای از حرفهای رئیسجمهور در حوزه اقتصاد بود. البته او شب سختی نداشت. آرام و شمرده بیشتر توضیح داد. از فن خطابه هم که تخصص او به عنوان یک چهره روحانی است، استفاده کرد تا برای مردمی که به او برای حل مشکلات اقتصادی و تغییر در سیاست خارجی امید بسته بودند، توضیح دهد که با توافق ژنو روزهای خوبی برایشان در پیش است و تورم که بیشترین تکرار را در سخنانش داشت، طی سال آینده رو به کاهش میگذارد و میرسد به رقم 25 درصد... روحانی حتی با اینکه توفیق دولتش در سیاست خارجی در صد روز اول محلی برای مانورش بود، اما باز هم بر روی اقتصاد و حل معضلات در این عرصه تکیه کرد... حدود 50 دقیقه از گفتوگوی 115 دقیقهای حسن روحانی به حوزه اقتصاد اختصاص یافت تا روحانی در عین اینکه زیاد شعار نداد، از مشکلاتی بگوید که یک فقرهاش به بدهیهای به ارثرسیده از دولت نهم و دهم بازمیگشت. جبران آن خبرهای تلخ را روحانی با چاشنی یکی دو وعده برای حل مشکلات انجام داد. او که میگفت هر دو، سه روز اخبار تورم را از مسوولان مربوطه میگیرد، امیدوار است تا پایان سال، تورم به 35 درصد برسد و خبر داد که دولتش یکی دو سبد کالایی برای مردم در انتهای سال در نظر دارد.» طبق این گزارش سخنان روحانی 21 دقیقه به سیاست خارجی، 14 دقیقه به فرهنگ و 9 دقیقه به سیاست داخلی اختصاص یافت.
این گزارش با واکنشهای متفاوت سیاسیون، رسانهها، روزنامهنگاران، اهالی فرهنگ و... مواجه شد.
رسانههای مستقل هم دعوت شوند
صادق زیباکلام از استادان علوم سیاسی دانشگاه تهران از اظهارات روحانی در این برنامه استقبال کرد، اما از نوع اجرای آن راضی به نظر نمیآمد. وی در گفتوگو با ایسناد پیشنهاد داد که از این به بعد در گفتوگوهای رئیسجمهور برای ارائه گزارش عملکرد دولت، رسانههای مستقل نیز حضور داشته باشند. وی ادامه داد: «... با توجه به اینکه صدا و سیما مورد تایید خیلی از مردم و فرهیختگان نیست، چرا رئیسجمهور مصاحبه خود برای ارائه گزارش عملکرد صد روزه دولت را با صدا و سیما انجام داد؟...اگر من جای آقای روحانی بودم، حتماً از مطبوعات و روزنامههای مستقل و اصلاحطلب نیز دعوت میکردم... این رسانهها بیشترین تلاش را در انتخابات و حتی بعد از آن ظرف ماههای اخیر برای آقای روحانی انجام دادند ... کسانی که مصاحبهکننده بودند، باید افراد استخواندارتری میبودند و موضوعات جدیتر و مهمتری را مطرح میکردند. باید افراد وزینتری به عنوان مجری انتخاب میشدند؛ اگرچه این افراد، افراد خوبی بودند، اما باید کسانی در این مقام قرار میگرفتند که سوالات جدیتری مطرح کنند تا آقای روحانی هم پاسخهای جدیتر دهد.»
انتقاد کیهان و صراط
یکی از ایراداتی که در این چند روز به اظهارات رئیسجمهور وارد شده بود، اختصاص بخش عمده گزارش وی به کارنامه دولت احمدینژاد و کمتر سخن گفتن از فعالیتهای کابینه بود. کیهان اگرچه فردای ارائه گزارش رئیسجمهور به اصل خبر گزارش نپرداخته بود اما در ستون طنز خود با عنوان گفتوشنود به انتقادات حسن روحانی پاسخ داد. در این متن آمده بود: «گفت: برخی از دولتمردان کنونی به جای اینکه دستاوردهای خود را به مردم ارائه بدهند، دولت قبلی را زیر سوال میبرند. گفتم: خب! دولت قبلی که خالی از ضعف نبوده است. گفت: آره! ولی خدمات بسیار زیادی هم داشته است و مخصوصاً کارهای عمرانی دولت نهم کمنظیر و در مواردی بینظیر بوده است، اگر ضعفها را میگویند باید به نقاط قوت و خدمات هم اشاره کنند. گفتم: چه عرض کنم!؟ دانشآموزی میگفت هر وقت پای من به لیوان آب میخورد پدرم میگوید مگه لیوان به این بزرگی را نمیبینی؟ ولی هر وقت پای خودش به لیوان میخورد و آب روی فرش پخش میشود با عصبانیت میگوید؛ اینجا، جای لیوان گذاشتن است!؟» این روزنامه همچنین در تیتر اصلی فردای گفتوگوی رئیسجمهور نوشت: « دولت در زنگ حساب انشا گفت.» سایت اصولگرای «صراط» هم در این باره نوشت:... رئیسجمهور در گزارش خود مدعی شد که در دولت قبل کالاهای اساسی به مقدار کافی ذخیره نشده بود، کار دولت یازدهم با خزانه خالی آغاز شده بود، منابع بودجه به نصف هم نرسیده بود، در عین درآمد بالا بدهکارترین دولت، دولت پیشین بود، انجام تعهدات سفرهای استانی به یکسوم هم نرسیده بود، نقدینگی و تورم بالا بود، بخش بسیار کوچکی از منابع عمرانی محقق شده بود و... سوال اینجاست که دولت در قبال این نارساییها در این صدروز چه اقداماتی انجام داده است؟ پاسخ روحانی به این سوال صرفاً به چند مورد گذری و غیرمستند مانند مهار تورم، و رفع کمبود دارو محدود شد و موضوعاتی غیرقابل اندازهگیری مانند افزایش امید (!) در حوزههای مختلف نیز ضمیمه آن شد!.. روحانی دیشب علاقه شدیدی نشان داد که برخی کلیدواژههای زمان انتخابات را بار دیگر بازگو کند. از جمله اشاره به جملهای شبیه آنها حقوقدان نیستند سرهنگ هستند یا بازگو کردن جمله «روحانی مچکریم» و ... از این دست بود که بیتردید باعث احساسیتر شدن فضای برنامه و انحراف گزارش عملکرد دولت شد.
اتفاقی که لازم بود افتاد
جواد دلیری سردبیر اعتماد در سرمقاله خود در این زمینه ضمن دفاع از گفتههای حسن روحانی تاکید کرد: «دیشب اتفاقی که لازم بود برای کشور، افتاد. رئیسجمهور باصلابت و صداقت به تلویزیون آمد تا به مردم بگوید که چه میراثی را تحویل گرفته است. آنچه حسن روحانی گفت، شاید بر اهل حکومت و دولت پنهان نبود، همگان از این آمار و آن وضعیت تشریحشده آگاه بودند، البته نگران. برای مردم هم غریب نبود چه آنکه تورم و مشکلات اقتصادی و اشتغال را در زندگی روزمره خود لمس کرده بودند.» محمد آقازاده از روزنامهنگاران کشور نیز در صفحه فیسبوک خود در این زمینه نوشت: «...لحظهای تصور میکنم که در مصاحبه تلویزیون به عنوان روزنامهنگار حضور دارم و میتوانم پرسشهایی را بپرسم که مصاحبهگران تلویزیون نتوانستند بپرسند : ... در حرفهای شما آمار نشان میدهد در همین مدتی که نظام اجرایی در اختیار شما بوده است پایه پولی چند هزار میلیارد تومان افزایش پیدا کرده است و به خاطر ذهنیت مردم هنوز این افزایش تاثیرات تورمی بهجا نگذاشته است ... در همین مدت شما چقدر از بانک مرکزی قرض گرفتهاید که توانستید حقوق کارکنان را بدهید، یارانه را قطع نکنید، داروها را ارزان کنید، آیا مسکن کوتاهمدت باعث عمقیابی بیماری نمیشود.» محمدعلی ابطحی رئیس دفتر رئیسجمهور دوره اصلاحات نیز در پیج خود در این باره نوشت: «...صحبتهای آقای دکتر روحانی، مصاحبه نبود، کیفرخواست یک حقوقدان علیه هشت سال آشفتگی [...] بود. دادخواهی آیا هست که داد این ملت را بستاند؟.» یکی دیگر از روزنامهنگاران کشور نیز در کامنت خود بیشتر از نظر شکلی به برنامه توجه کرده و مینویسد: «خوب شد که خانم سپانلو امشب در برنامه گزارش صدروزه روحانی حضور داشت و چند تا سوال قابل توجه پرسید. وگرنه آقایان شهیدی و احمدی نهتنها اجرای مناسبی نداشتند که اطلاعات و تسلطی هم نداشتند.» محمدباقر صمیمی یکی دیگر از خبرنگاران قدیمی ایرانی با موضعی انتقادی به سخنان روحانی توجه کرده و در پیج خود تاکید میکند: چقدر از سخنان آقای روحانی در این مصاحبه اخیر تعریف میکنید!؟ ملت از این حرفهای خیلی خوب و بسیار خوبتر هم شنیده است! عمدتاً در ایران هیچکس حرف بد نمیزند! چه موافقان و چه مخالفان! اما همیشه دریغ از یک جو عمل! در ضمن سالها پیش در مقالهای نوشته بودم: ایران سرزمین حرفهای خوب و اعمال زشت. محمدجواد روح از روزنامهنگاران نیز در صفحه فیسبوک خود در مطلب طنزی به این گزارش پرداخته و مینویسد: «امشب در شبکه اول سیما فیلمی پخش شد به اسم ویرانگر. در نسخه اصلی نام آن «تاراجگر» بوده است ... منابع نزدیک به کارگردان میگویند، هنرپیشه این فیلم در ساخت این اثر از شیوهای بدیع استفاده کرده است. او صبح تا شب در دفتر کار خود مینشست و چرتکه میانداخت و وقتی اعداد حاصل جمع را میدید، گاهی به آسمان نگاه میکرد و زمانی برای یافتن لوکیشن مناسبتر، سر به بیابان میگذاشت...
کریم ارغندهپور از فعالان سیاسی هم در این باره در فیسبوک خود نوشت: «... ای کاش رئیسجمهور روحانى انحصار را بشکند و خود را بىپروا در برابر پرسشهاى خبرنگاران مستقل قرار دهد. در این صورت ارزش و تاثیر مصاحبه چندین برابر افزونتر خواهد شد.» در این میان دردمندانهترین استاتوس را سهیل محمودی شاعر خوب کشورمان روی پیج خود گذاشته است. وی نوشته است: «مثل همه این سالها با ساعد غریبانه نشستهایم در کنجی ... و الان پای تلویزیون هر دو داریم بر آنچه بر ما در این چند سال رفته، میگرییم.»
در پایان اما نمیتوان از استاتوس با مزه یکی از کاربران فیسبوک به این راحتی گذر کرد. وی در این باره در پیج خود نوشت: چکیده مطالب دیشب دکتر روحانی: فعلاً تا اطلاع ثانوی، همچنان Ctrl +Z ادامه دارد!
خبرآنلاین در مطلبی به تحلیل محتوای سخنان رئیسجمهور در این برنامه پرداخته است. در بخشی از این گزارش آمده است: «... حسن روحانی در جریان گزارش صدروزه خود، همان مرد آرامی بود که در چند ماه گذشته تلاش کرده بود از تنشها کم کند. به همین دلیل حتی زمانی که وزرای پیشنهادیاش برای وزارت ورزش و جوانان رای نیاوردند، از مجلس گله نکرد و از کنار ماجرا رد شد... روحانی با آن قبای [لباده] آبیرنگ و ریشهای خاکستری، سهشنبهشب بر روی صندلی قرمزرنگ نشست و به سه مجری که تلاش میکردند با رئیسجمهور مصاحبه کنند و بلندگو نباشند، توضیح داد که در صد روز گذشته از عمر دولتش چه کرده است. آمار و ارقام روحانی درباره بدهیهای به جای مانده در دولت قبل، توضیح درباره چرایی برخی افزایش قیمتها در آغاز کار دولت، توضیح درباره دوران قبل از سال 84 و برنامههای سال آینده دولت، گوشهای از حرفهای رئیسجمهور در حوزه اقتصاد بود. البته او شب سختی نداشت. آرام و شمرده بیشتر توضیح داد. از فن خطابه هم که تخصص او به عنوان یک چهره روحانی است، استفاده کرد تا برای مردمی که به او برای حل مشکلات اقتصادی و تغییر در سیاست خارجی امید بسته بودند، توضیح دهد که با توافق ژنو روزهای خوبی برایشان در پیش است و تورم که بیشترین تکرار را در سخنانش داشت، طی سال آینده رو به کاهش میگذارد و میرسد به رقم 25 درصد... روحانی حتی با اینکه توفیق دولتش در سیاست خارجی در صد روز اول محلی برای مانورش بود، اما باز هم بر روی اقتصاد و حل معضلات در این عرصه تکیه کرد... حدود 50 دقیقه از گفتوگوی 115 دقیقهای حسن روحانی به حوزه اقتصاد اختصاص یافت تا روحانی در عین اینکه زیاد شعار نداد، از مشکلاتی بگوید که یک فقرهاش به بدهیهای به ارثرسیده از دولت نهم و دهم بازمیگشت. جبران آن خبرهای تلخ را روحانی با چاشنی یکی دو وعده برای حل مشکلات انجام داد. او که میگفت هر دو، سه روز اخبار تورم را از مسوولان مربوطه میگیرد، امیدوار است تا پایان سال، تورم به 35 درصد برسد و خبر داد که دولتش یکی دو سبد کالایی برای مردم در انتهای سال در نظر دارد.» طبق این گزارش سخنان روحانی 21 دقیقه به سیاست خارجی، 14 دقیقه به فرهنگ و 9 دقیقه به سیاست داخلی اختصاص یافت.
این گزارش با واکنشهای متفاوت سیاسیون، رسانهها، روزنامهنگاران، اهالی فرهنگ و... مواجه شد.
رسانههای مستقل هم دعوت شوند
صادق زیباکلام از استادان علوم سیاسی دانشگاه تهران از اظهارات روحانی در این برنامه استقبال کرد، اما از نوع اجرای آن راضی به نظر نمیآمد. وی در گفتوگو با ایسناد پیشنهاد داد که از این به بعد در گفتوگوهای رئیسجمهور برای ارائه گزارش عملکرد دولت، رسانههای مستقل نیز حضور داشته باشند. وی ادامه داد: «... با توجه به اینکه صدا و سیما مورد تایید خیلی از مردم و فرهیختگان نیست، چرا رئیسجمهور مصاحبه خود برای ارائه گزارش عملکرد صد روزه دولت را با صدا و سیما انجام داد؟...اگر من جای آقای روحانی بودم، حتماً از مطبوعات و روزنامههای مستقل و اصلاحطلب نیز دعوت میکردم... این رسانهها بیشترین تلاش را در انتخابات و حتی بعد از آن ظرف ماههای اخیر برای آقای روحانی انجام دادند ... کسانی که مصاحبهکننده بودند، باید افراد استخواندارتری میبودند و موضوعات جدیتر و مهمتری را مطرح میکردند. باید افراد وزینتری به عنوان مجری انتخاب میشدند؛ اگرچه این افراد، افراد خوبی بودند، اما باید کسانی در این مقام قرار میگرفتند که سوالات جدیتری مطرح کنند تا آقای روحانی هم پاسخهای جدیتر دهد.»
انتقاد کیهان و صراط
یکی از ایراداتی که در این چند روز به اظهارات رئیسجمهور وارد شده بود، اختصاص بخش عمده گزارش وی به کارنامه دولت احمدینژاد و کمتر سخن گفتن از فعالیتهای کابینه بود. کیهان اگرچه فردای ارائه گزارش رئیسجمهور به اصل خبر گزارش نپرداخته بود اما در ستون طنز خود با عنوان گفتوشنود به انتقادات حسن روحانی پاسخ داد. در این متن آمده بود: «گفت: برخی از دولتمردان کنونی به جای اینکه دستاوردهای خود را به مردم ارائه بدهند، دولت قبلی را زیر سوال میبرند. گفتم: خب! دولت قبلی که خالی از ضعف نبوده است. گفت: آره! ولی خدمات بسیار زیادی هم داشته است و مخصوصاً کارهای عمرانی دولت نهم کمنظیر و در مواردی بینظیر بوده است، اگر ضعفها را میگویند باید به نقاط قوت و خدمات هم اشاره کنند. گفتم: چه عرض کنم!؟ دانشآموزی میگفت هر وقت پای من به لیوان آب میخورد پدرم میگوید مگه لیوان به این بزرگی را نمیبینی؟ ولی هر وقت پای خودش به لیوان میخورد و آب روی فرش پخش میشود با عصبانیت میگوید؛ اینجا، جای لیوان گذاشتن است!؟» این روزنامه همچنین در تیتر اصلی فردای گفتوگوی رئیسجمهور نوشت: « دولت در زنگ حساب انشا گفت.» سایت اصولگرای «صراط» هم در این باره نوشت:... رئیسجمهور در گزارش خود مدعی شد که در دولت قبل کالاهای اساسی به مقدار کافی ذخیره نشده بود، کار دولت یازدهم با خزانه خالی آغاز شده بود، منابع بودجه به نصف هم نرسیده بود، در عین درآمد بالا بدهکارترین دولت، دولت پیشین بود، انجام تعهدات سفرهای استانی به یکسوم هم نرسیده بود، نقدینگی و تورم بالا بود، بخش بسیار کوچکی از منابع عمرانی محقق شده بود و... سوال اینجاست که دولت در قبال این نارساییها در این صدروز چه اقداماتی انجام داده است؟ پاسخ روحانی به این سوال صرفاً به چند مورد گذری و غیرمستند مانند مهار تورم، و رفع کمبود دارو محدود شد و موضوعاتی غیرقابل اندازهگیری مانند افزایش امید (!) در حوزههای مختلف نیز ضمیمه آن شد!.. روحانی دیشب علاقه شدیدی نشان داد که برخی کلیدواژههای زمان انتخابات را بار دیگر بازگو کند. از جمله اشاره به جملهای شبیه آنها حقوقدان نیستند سرهنگ هستند یا بازگو کردن جمله «روحانی مچکریم» و ... از این دست بود که بیتردید باعث احساسیتر شدن فضای برنامه و انحراف گزارش عملکرد دولت شد.
اتفاقی که لازم بود افتاد
جواد دلیری سردبیر اعتماد در سرمقاله خود در این زمینه ضمن دفاع از گفتههای حسن روحانی تاکید کرد: «دیشب اتفاقی که لازم بود برای کشور، افتاد. رئیسجمهور باصلابت و صداقت به تلویزیون آمد تا به مردم بگوید که چه میراثی را تحویل گرفته است. آنچه حسن روحانی گفت، شاید بر اهل حکومت و دولت پنهان نبود، همگان از این آمار و آن وضعیت تشریحشده آگاه بودند، البته نگران. برای مردم هم غریب نبود چه آنکه تورم و مشکلات اقتصادی و اشتغال را در زندگی روزمره خود لمس کرده بودند.» محمد آقازاده از روزنامهنگاران کشور نیز در صفحه فیسبوک خود در این زمینه نوشت: «...لحظهای تصور میکنم که در مصاحبه تلویزیون به عنوان روزنامهنگار حضور دارم و میتوانم پرسشهایی را بپرسم که مصاحبهگران تلویزیون نتوانستند بپرسند : ... در حرفهای شما آمار نشان میدهد در همین مدتی که نظام اجرایی در اختیار شما بوده است پایه پولی چند هزار میلیارد تومان افزایش پیدا کرده است و به خاطر ذهنیت مردم هنوز این افزایش تاثیرات تورمی بهجا نگذاشته است ... در همین مدت شما چقدر از بانک مرکزی قرض گرفتهاید که توانستید حقوق کارکنان را بدهید، یارانه را قطع نکنید، داروها را ارزان کنید، آیا مسکن کوتاهمدت باعث عمقیابی بیماری نمیشود.» محمدعلی ابطحی رئیس دفتر رئیسجمهور دوره اصلاحات نیز در پیج خود در این باره نوشت: «...صحبتهای آقای دکتر روحانی، مصاحبه نبود، کیفرخواست یک حقوقدان علیه هشت سال آشفتگی [...] بود. دادخواهی آیا هست که داد این ملت را بستاند؟.» یکی دیگر از روزنامهنگاران کشور نیز در کامنت خود بیشتر از نظر شکلی به برنامه توجه کرده و مینویسد: «خوب شد که خانم سپانلو امشب در برنامه گزارش صدروزه روحانی حضور داشت و چند تا سوال قابل توجه پرسید. وگرنه آقایان شهیدی و احمدی نهتنها اجرای مناسبی نداشتند که اطلاعات و تسلطی هم نداشتند.» محمدباقر صمیمی یکی دیگر از خبرنگاران قدیمی ایرانی با موضعی انتقادی به سخنان روحانی توجه کرده و در پیج خود تاکید میکند: چقدر از سخنان آقای روحانی در این مصاحبه اخیر تعریف میکنید!؟ ملت از این حرفهای خیلی خوب و بسیار خوبتر هم شنیده است! عمدتاً در ایران هیچکس حرف بد نمیزند! چه موافقان و چه مخالفان! اما همیشه دریغ از یک جو عمل! در ضمن سالها پیش در مقالهای نوشته بودم: ایران سرزمین حرفهای خوب و اعمال زشت. محمدجواد روح از روزنامهنگاران نیز در صفحه فیسبوک خود در مطلب طنزی به این گزارش پرداخته و مینویسد: «امشب در شبکه اول سیما فیلمی پخش شد به اسم ویرانگر. در نسخه اصلی نام آن «تاراجگر» بوده است ... منابع نزدیک به کارگردان میگویند، هنرپیشه این فیلم در ساخت این اثر از شیوهای بدیع استفاده کرده است. او صبح تا شب در دفتر کار خود مینشست و چرتکه میانداخت و وقتی اعداد حاصل جمع را میدید، گاهی به آسمان نگاه میکرد و زمانی برای یافتن لوکیشن مناسبتر، سر به بیابان میگذاشت...
کریم ارغندهپور از فعالان سیاسی هم در این باره در فیسبوک خود نوشت: «... ای کاش رئیسجمهور روحانى انحصار را بشکند و خود را بىپروا در برابر پرسشهاى خبرنگاران مستقل قرار دهد. در این صورت ارزش و تاثیر مصاحبه چندین برابر افزونتر خواهد شد.» در این میان دردمندانهترین استاتوس را سهیل محمودی شاعر خوب کشورمان روی پیج خود گذاشته است. وی نوشته است: «مثل همه این سالها با ساعد غریبانه نشستهایم در کنجی ... و الان پای تلویزیون هر دو داریم بر آنچه بر ما در این چند سال رفته، میگرییم.»
در پایان اما نمیتوان از استاتوس با مزه یکی از کاربران فیسبوک به این راحتی گذر کرد. وی در این باره در پیج خود نوشت: چکیده مطالب دیشب دکتر روحانی: فعلاً تا اطلاع ثانوی، همچنان Ctrl +Z ادامه دارد!
دیدگاه تان را بنویسید