بازگشت کامرون
آیا آذربایجان دست به پاکسازی قومی زده است؟
نماینده ارمنستان در امور حقوقی بین‌الملل از دیوان بین‌المللی دادگستری لاهه (ICJ) خواست تا جمهوری آذربایجان را مسئول پاکسازی قومی ارامنه در منطقه قره‌باغ معرفی کند. به گزارش ایرنا، نماینده ارمنستان در امور حقوقی بین‌الملل در دومین روز جلسه این دادگاه عالی سازمان ملل گفت: «جمهوری آذربایجان پس از سال‌ها تهدید به انجام این کار، پاکسازی قومی منطقه را انجام داده و اکنون هم به شیوه‌ای نظام‌مند در حال از بین بردن تمامی آثار حضور قومیت ارامنه در قره‌باغ است.» این مقام ارمنی در ادامه افزود: «با وجود ابراز تاسف ارمنستان و جامعه جهانی، حتی این دادگاه هم نتوانست جلوی پاکسازی نژادی را از سوی باکو بگیرد و جمهوری آذربایجان در سپتامبر ۲۰۲۳ پس از ۹ ماه گرسنگی دادن به ارمنیان ساکن قره‌باغ از طریق انسداد گذرگاه لاچین، یک حمله غیرقانونی را آغاز کرد، صدها نفر را کشت و بیش از ۱۰۰ هزار نفر دیگر از ارمنی‌های ساکن این منطقه را مجبور به مهاجرت اجباری کرد.»
تهدید موجودیتی برای اسرائیل
رهبر اپوزیسیون رژیم صهیونیستی تاکید کرد، نخست‌وزیر این رژیم قدرت بازدارندگی آن را از بین برد. یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون رژیم صهیونیستی در توئیتی نوشت: بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل و کابینه وی به تهدید موجودیتی برای اسرائیل تبدیل شده‌اند. دوستان و دشمنان اسرائیل ضعف کابینه کنونی را می‌بینند. هفته گذشته در واشنگتن بودم و نشست‌هایی با مسئولان داشتم. آنها از بی‌مسئولیتی و سوءمدیریت این کابینه شوکه شده‌اند. درحالی‌که آمریکا به تعهد خود به دفاع از امنیت اسرائیل عمل کرد نتانیاهو این کار را نکرد. تمام چیزی که از امنیت برای ما باقی گذاشته، خرابه‌ها و آوارهایی از بئیری تا کریات شمونا و خشونت غیرقابل کنترل تروریست‌های یهود و فقدان کامل بازدارندگی اسرائیل است. وی افزود: باید فوراً برای سرنگونی این کابینه‌ای که برای ما تخریب و ویرانی به بار آورده و همچنان به بار خواهد آورد، انتخابات برگزار شود.
شروط مذاکره
اولاف شولتز گفت، مذاکرات بین آلمان و روسیه تنها زمانی ممکن است که مسکو از اهدافش در درگیری اوکراین دست بردارد. اولاف شولتز، صدراعظم آلمان همچنین گفت، تنها زمانی با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه صحبت می‌کند که مسکو کارزارش را در اوکراین متوقف کند. به نقل از شبکه خبری راشاتودی، وقتی که روسیه در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ حملاتش علیه اوکراین را آغاز کرد، ضرورت حفاظت از مردم دونباس، مقابله با ایدئولوژی نازی در اوکراین و جلوگیری از پیوستن این کشور برای پیوستن به ناتو را مطرح کرد. شولتز همچنین بار دیگر بر وعده خود در حمایت از اوکراین تا زمانی‌که لازم باشد، اشاره کرد و در پاسخ به اینکه فکر می‌کند این درگیری احتمالاً تمام می‌شود؟ گفت: کسی نمی‌تواند پاسخ این سوال را بدهد. صدراعظم آلمان در گفت‌وگویی با شبکه خبری TAZ همچنین در پاسخ به اینکه خیلی از افراد به‌ویژه در شرق آلمان مایل به توافق با روسیه هستند، اما وی از سال ۲۰۲۲ مذاکره‌ای با پوتین نداشته، افزود: چنین گفت‌وگوهایی زمانی موثر واقع می‌شوند که شما احساس کنید می‌توانید تفاوتی ایجاد کنید. شولتز درباره زمان احتمالی مذاکره نیز گفت، تنها زمانی این گفت‌وگو انجام می‌شود که روسیه متوجه شود صلح دیکته‌شده وجود نخواهد داشت و پوتین می‌داند که باید کارزار خود را رها و نیروها را خارج کند.
بازگشت کامرون
زمانی که دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا (2016-2010) پس از شکست در همه‌پرسی برگزیت استعفا کرد، نه اعضای حزب محافظه‌کار و نه حتی خود کامرون تصور نمی‌کردند که روزی او به دولت بازگردد. با این حال در نوامبر ۲۰۲۳، کامرون به خیابان داونینگ استریت رفت تا ضمن پذیرش مقام وزارت امور خارجه، یکی از بزرگ‌ترین بازگشت‌ها در تاریخ معاصر بریتانیا را رقم بزند. این بازگشت غیرمنتظره با واکنش‌های زیادی در انگلیس روبه‌رو شد و بسیاری از آن به‌عنوان نمادی از بازگشت به گذشته حزب محافظه‌کار سخن می‌گفتند اما مهم‌ترین جنبه بازگشت کامرون، تغییر رویکرد جدی در سیاست خارجی بریتانیا بود. کامرون ۵۷ساله، برخلاف بسیاری از وزرای امور خارجه سابق بریتانیا عضو مجلس عوام نیست و تعهدی به حوزه انتخابیه یا مسئولیتی در حوزه داخلی ندارد و همین مسئله باعث شده تا انرژی زیادی را به سیاست خارجی این کشور تزریق کند. روزنامه گاردین در گزارشی پیرامون این مسئله می‌نویسد: «به نظر می‌رسد نخست‌وزیر بریتانیا اختیار کامل را در زمینه سیاست خارجی به کامرون واگذار کرده چراکه [ریشی] سوناک به‌ویژه در زمانی که مشکلات زیادی در داخل وجود دارد، به اندازه کافی علاقه و تمرکزی بر روی سیاست خارجی ندارد.» این روزنامه از یک مقام دولتی هم نقل می‌کند: «آنها کاملاً مایل‌اند که همه چیز را در این زمینه به کامرون واگذار کنند. داونینگ استریت (نخست‌وزیری) دخالت خاصی ندارد.» او توانسته در زمینه حمایت از اوکراین تحرکات وزارت خارجه بریتانیا را بیشتر کند، انتظار می‌رود به یاد «دوره طلایی روابط بریتانیا و چین» تغییراتی در روابط سرد لندن و پکن به وجود بیاورد و همکاری‌ها با ایالات‌متحده و کشورهای گروه۷ را برای حل‌وفصل چالش‌ها ارتقا دهد. اما یکی از مهم‌ترین تغییراتی که از زمان روی کار آمدن کامرون قابل مشاهده است، تغییر لحن، گفتار و رویکرد وزارت امور خارجه بریتانیا در قبال خاورمیانه و به‌ویژه مسئله فلسطین است.
طالبان واگذاری پایگاه به آمریکا را تکذیب کرد
سخنگوی طالبان در واکنش به برخی اخبار اعلام کرد مکتوب منتشرشده در فضای مجازی مبنی بر واگذاری پایگاه به آمریکا جعلی است. ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، با انتشار پیامی در شبکه «ایکس»، مکتوب منتشرشده توسط «جان اچکزی» وزیر سابق اطلاع‌رسانی ایالت بلوچستان پاکستان مبنی بر واگذاری پایگاه توسط طالبان به آمریکا را تکذیب کرد. همزمان با افزایش گشت‌زنی پهپادهای آمریکایی در آسمان افغانستان و در حالی که مقامات طالبان پایگاه‌های نظامی پاکستان را مبدأ این پروازها می‌دانند، اچکزی با انتشار مکتوبی که به‌وضوح جعلی است، این اتهام را مطرح کرد. اخیراً رحمت‌الله نبیل، مشاور امنیت ملی سابق افغانستان گفته بود: آمریکا با نفوذ خود بر نهادهای مالی بین‌المللی، از جمله بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول مواضع خود را برای تضمین وام برای پاکستان تعدیل کرده است که در مقابل پاکستان با راه‌اندازی پایگاه نظامی شمسی در بلوچستان، موافقت کرده است.
روابط آمریکا و اسرائیل باید تغییر کند
برنی سندرز، سناتور مستقل آمریکایی از ایالت ورمونت در مقاله‌ای در روزنامه بوستون گلوب تاکید کرد: «ایالات‌متحده آمریکا سال‌های زیادی است پشتیبانی مالی بی‌قیدوشرط خود را به اسرائیل عرضه کرده است. این رابطه باید حالا تغییر کند. به جای التماس کردن به دولت افراط‌گر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل برای محافظت از جان غیرنظامیان بی‌گناه و تبعیت کردن از قوانین بین‌المللی و آمریکا، باید در یک موضع جدید صراحتاً و به سادگی بگوییم: اگر سیاست‌های کنونی دولت نتانیاهو ادامه یابند دیگر یک سکه هم به این دولت داده نمی‌شود.» این سناتور ادامه داد: «تاریخ قضاوت خواهد کرد که ما هم‌اکنون داریم چه کار می‌کنیم. تاریخ قضاوت خواهد کرد که آیا ما در کنار کودکان گرسنه هستیم، آیا به ارزش‌های آمریکایی که اقرار کرده‌ایم پایبندیم، یا اینکه کورکورانه به پول‌رسانی به ماشین جنگی نتانیاهو ادامه می‌دهیم.»
دیدار محرمانه مقام‌های آمریکا و ونزوئلا
جان کربی، هماهنگ‌کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی اعلام کرد: «تعدادی از مقام‌های آمریکایی هفته گذشته با نمایندگانی از دولت نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهوری ونزوئلا، به صورت محرمانه دیدار و در مورد روند انتخاباتی این کشور و احتمال اعمال مجدد تحریم‌های نفتی واشنگتن علیه کاراکاس گفت‌وگو کردند.» دولت جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، متعهد شده است در پاسخ به آنچه واشنگتن به‌عنوان شکست مادورو در اجرای تعهدات خود برای برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه در اواخر سال جاری می‌داند، تحریم‌های نفتی علیه این کشور را بار دیگر اعمال کند. این گزارش افزود: «آمریکا ادعا می‌کند دولت مادورو موانع بزرگی را برای مشارکت ائتلاف اپوزیسیون از جمله نامزد اصلی آن، ماریا کورینا ماچادو، ایجاد کرده است.»
احتمال حمله چین به تایوان
آیا ممکن است تا سال ۲۰۲۷ چین به تایوان حمله کند؟ فیلیپ دیویدسون، فرمانده پیشین ارتش آمریکا در منطقه اقیانوس هند-اقیانوس آرام در سال ۲۰۲۱ اعلام کرده بود که باور دارد چین چنین اقدامی را انجام خواهد داد. او اخیراً یک‌بار دیگر نیز این ارزیابی خود را تایید و بر احتمال بسیار زیاد وقوع آن تاکید کرد. با اینکه چنین خطری واقعی و ملموس است، اما جنگ لزوماً اجتناب‌ناپذیر نیست. چین، تایوان را بخشی از خاک خود می‌داند که در نتیجه جنگ‌های داخلی در دهه ۱۹۴۰ میلادی مشکلاتی برای آن پدید آمده بود. به‌رغم عادی‌سازی روابط ایالات‌متحده و چین در دهه ۷۰ میلادی، تایوان همچنان به عنوان نقطه‌ای برای تقابل در روابط آمریکا و چین باقی ماند. دو طرف تلاش‌های زیادی را صورت دادند که فرمولی برای حل این مسئله پیدا کنند و راه‌حلی هم در این زمینه پیدا شد؛ چین و آمریکا بر سر اینکه تنها «چین واحد» وجود دارد، به توافق رسیدند. برای آمریکایی‌ها این توافق این‌گونه بود که آنها از یک‌سو پکن را قانع می‌کنند که از زور برای الحاق دوباره تایوان استفاده نکند و از سوی دیگر تایوانی‌ها نیز از اعلام استقلال و بر هم زدن روابط با سرزمین اصلی (چین) خودداری کنند. این فرمول طراحی شده بود تا موضوع تایوان از طریق مذاکره حل شود. هرچند چین، هیچ‌گاه در عمل حاضر نشد گزینه نظامی را کنار بگذارد. برای سال‌ها، پژوهشگران از عبارت «ابهام استراتژیک» برای توصیف سیاست آمریکا در قبال مسئله تایوان استفاده می‌کردند اما عبارت «بازدارندگی دوگانه» عبارتی بهتر در این زمینه به نظر می‌رسد. آمریکا می‌خواست چین را از استفاده از زور باز دارد و همزمان مانع از اعلام استقلال توسط تایوان شود. برای این منظور آمریکایی‌ها در حالی که سلاح به تایوان ارسال می‌کردند تا توانایی این جزیره برای دفاع از خود تقویت شود، از ارائه هرگونه تضمین امنیتی مضاعف خودداری می‌کردند تا تایوان هم نخواهد اعلام استقلال کند. زمانی که من در سال ۱۹۹۵ به‌عنوان یک مقام دولت کلینتون به پکن سفر کردم، از من پرسیده شد که آیا آمریکا واقعاً حاضر است برای دفاع از تایوان خطر جنگ را به جان بخرد؟ پاسخ دادم که این کاملاً ممکن است و پاسخ این سوال را هیچ‌کس نمی‌داند.