ملت توانمند

کدام کشور بیشترین پیشرفت را در سال 2017 داشت؟ نشریه اکونومیست از سال 2013 در هر کریسمس کشور برگزیده سال را معرفی می‌کند. کشورهای دیکتاتوری شامل این گزینش نمی‌شوند هرچند در ارعاب مردم پیشرفت دارند (با عرض معذرت از کره شمالی). همچنین ما سراغ کشورهایی که به خاطر بزرگی یا توان اقتصادی بیشترین تاثیر را دارند نمی‌رویم چراکه در این صورت چین و آمریکا رقیبی نداشتند. در عوض ما به دنبال کشوری با هر اندازه‌ای هستیم که در 12 ماه گذشته به طرز چشمگیری اوضاع خود را بهبود بخشیده یا اینکه در بهبود اوضاع جهان نقش قابل توجهی داشته است. ما در این راه اشتباهاتی مرتکب می‌شویم. به عنوان مثال در سال 2015 ما کشور میانمار را به خاطر حرکت از دیکتاتوری غارتگر به سمت حکومتی شبیه دموکراسی برگزیدیم. ما در آن زمان بیان کردیم که نحوه برخورد این کشور با اقلیت روهینگیا شرم‌آور است اما نتوانستیم پیش‌بینی کنیم در آینده نزدیک شرایط تا چه اندازه بدتر می‌شود. امسال بیش از 600 هزار روهینگیایی از ترس تجاوز و مرگ توسط ارتش برمه روستاهای آتش‌گرفته خود را ترک کردند. کشور همسایه آنها بنگلادش به خاطر پذیرش تعداد زیادی از این آوارگان شایسته نامزدی کشور برگزیده سال بود. بنگلادش شاهد رشد اقتصادی زیاد و کاهش شدید فقر بود. اگر این کشور آزادی‌های مدنی را سرکوب نکرده و دست افراط‌گرایان را برای ارعاب مردم باز نگذاشته بود می‌توانست در این انتخابات برنده باشد. نامزد دیگر آرژانتین است. کشوری که رئیس‌جمهور آن موریسیو ماکری در حال اجرای اصلاحاتی دردناک است تا بتواند پس از سال‌ها ولخرجی‌های عوام‌گرایانه خانواده کرشنر، نظم مالی و بودجه‌ای را برقرار سازد. حزب آقای ماکری در ماه اکتبر بیشترین سهم آرا را در انتخابات میان‌دوره‌ای از آن خود کرد. این حزب اعلام داشت که اکثر آرژانتینی‌ها دیگر با آمار ساختگی و وعده پول خام نمی‌شوند. این نوعی پیشرفت برای این کشور محسوب می‌شود هرچند اعتراضات خشونت‌باری نیز در ماه دسامبر مشاهده شد. در پایان، فهرست کوتاه ما به کره جنوبی و فرانسه می‌رسد. کره جنوبی سالی غیرعادی را پشت سر گذاشت و تهدیدهای موشکی همسایه شمالی را با آرامش و عزت تحمل کرد. این موضوع تازگی ندارد. دهه‌هاست که کره شمالی تهدید می‌کند کره جنوبی را از بین خواهد برد اما امسال تنش‌ها به سطح هشداردهنده رسید. دونالد ترامپ و کیم جونگ اون در مبادلات کلامی طرف مقابل را «مرد موشکی» و «پیر خرفت آمریکایی ناقص‌العقل» خطاب کردند. در جریان این مناقشات،‌ کره جنوبی با بحران‌های داخلی نیز درگیر بود. راهپیمایی‌های بزرگ و تحقیقات مربوط به فساد به استیضاح رئیس‌جمهور پارک گون ‌های منجر شد و او اکنون در زندان و در انتظار محاکمه است. جانشین او مون جی این به خاطر استقرار تجهیزات دفاع موشکی از طرف چین بایکوت شد. چین ادعا می‌کند که رادارهای جدید علاوه بر کره شمالی این کشور را نیز تحت نظر دارند. آقای مون مودبانه درخواست ترامپ برای مذاکره مجدد بر سر پیمان تجاری را به تاخیر انداخت. همزمان یک دادگاه لی جی یانگ رئیس سامسونگ بزرگ‌ترین بنگاه خانوادگی کشور را به زندان انداخت.  به‌طور خلاصه، کره جنوبی تلاش‌های بسیار زیادی انجام داد تا سیاست‌های داخلی‌اش را پاکسازی کند در حالی‌که زیر تهدید مداوم هسته‌ای قرار داشت.

دوران عظمت 

این پیشرفت‌ها در سال‌های گذشته کافی بود تا کشور برتر انتخاب شود اما در سال 2017 فرانسه از همه انتظارات فراتر رفت. امانوئل ماکرون بانکدار جوانی که هیچ پیشینه‌ای در احزاب سیاسی رسمی نداشت پیروز انتخابات ریاست جمهوری شد. در آن زمان حزب تازه‌تاسیس آقای ماکرون به نام جمهوری ماه مارس با چهره‌های سیاسی جدید موفق شد موانع قدیمی را پشت سر گذارد و اکثر کرسی‌های مجلس ملی را در اختیار گیرد. این تحول صرفاً یک جابه‌جایی حیرت‌آور نبود بلکه برای کسانی امیدوارکننده شد که عقیده دارند شکاف قدیمی چپ و راست در مقایسه با شکاف بین فضای باز و بسته اهمیت زیادی ندارد. آقای ماکرون برای فرانسه‌ای مبارزه کرد که به روی مردمش،‌ کالاها و نظرات خارجی، و تغییرات اجتماعی داخلی باز باشد. او و حزبش ظرف شش ماه مجموعه‌ای از اصلاحات منطقی را به اجرا گذاشتند. به عنوان مثال آنها لایحه مبارزه با فساد را تدوین و سختگیری‌های قانون کار فرانسه را کمتر کردند. منتقدان بزرگ‌نمایی‌های آقای ماکرون را مسخره می‌کنند و ریاست جمهور را ژوپیتر می‌نامند. آنها عقیده دارند اصلاحات می‌تواند از این هم بیشتر باشد. حق با آنهاست اما شاید آنها فراموش کرده‌اند که قبل از ظهور امانوئل ماکرون فرانسه اصلاح‌ناپذیر به نظر می‌رسید، و رای‌دهندگان مجبور بودند بین مقاومت در برابر تغییر و بیگانه‌هراسی دست به انتخاب بزنند. جنبش آقای ماکرون رژیم قبلی را کنار زد و خانم مارین لوپن ملی‌گرای افراطی را شکست داد (اگر خانم لوپن برنده می‌شد اتحادیه اروپا را از بین می‌برد). جدال بین گونه‌های باز و بسته جامعه شاید مهم‌ترین جدال سیاسی در جهان کنونی باشد. فرانسه با حامیان درهای بسته مقابله کرد و آنها را شکست داد. به همین دلیل کشور برگزیده سال است.