جست‌وجو برای پوشش

هر روز صبح از اتاقی در بیرمنگام خلاصه وضعیت آب‌وهوا از طریق تلفن به چندین بنگاه بزرگ جهانی اطلاع‌رسانی می‌شود. متخصصان آب‌وهوا در شرکت هواشناسی (TWC) قاره‌ها، فلش‌های راهنما و جبهه‌های هوایی را بر صفحات تلویزیونی به نمایش می‌گذارند و به سوپرمارکت‌های بریتانیا می‌گویند سوپ ذخیره کنند یا سالاد و به بنگاه‌های انرژی چین کمک می‌کنند تصمیم بگیرند چه زمان توربین‌های بادی را به‌کار اندازند. اما این رویدادها روزبه‌روز نادرتر می‌شوند. اکنون شرکت هواشناسی 400 تترابایت داده -یعنی 33 برابر میزانی که توئیتر هر روز ذخیره می‌کند- را در 172 مدل کامپیوتری تحلیل می‌کند و 25 میلیارد پیش‌بینی روزانه آن مستقیماً به سامانه‌های کامپیوتری مشتریان تزریق می‌شود.

فناوری داده‌های بزرگ هواشناسی را به یک کسب‌وکار بزرگ تبدیل کرده است. شرکت هواشناسی به دولت‌ها، کانال‌های رسانه‌ای و 40 درصد از خطوط هوایی جهان اطلاع‌رسانی می‌کند. IBM در سال 2016 شرکت هواشناسی را خریداری کرد. اما لئون براون از شرکت هواشناسی می‌گوید بسیاری از بیمه‌گران املاک هنوز یاد نگرفته‌اند چگونه از اطلاعات آن استفاده کنند با وجود اینکه درآمد این بیمه‌گران به پیش‌بینی خسارات ناشی از آب‌وهوا بستگی دارد. بی‌توجهی آنها نشانه‌ای از وجود مشکل در تمامی حوزه‌های بیمه از جمله جرح، عمر و بهداشت است. بیمه‌گران اتکایی و شرکت‌های بزرگ بیمه آسیایی تقریباً تنها نوآوران در صنعتی هستند که با سرعتی همانند حرکت یخچال‌های کوهستان پیش می‌رود.    

همزمان ریسک‌هایی که بیمه‌گران پوشش می‌دهند شدیدتر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر می‌شوند. از دهه 1980 تاکنون میانگین سالانه خسارات ناشی از فجایع طبیعی بر مبنای واقعی شش برابر شده است. سایر ریسک‌ها نمونه‌های جدیدی از ریسک‌های قدیمی مانند بیماری‌های واگیردار یا ورشکستگی ناشی از حمایت‌گرایی بیش از حد هستند. ریسک‌های جدیدی نیز پدیدار شده‌اند. پیر شدن جمعیت هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی را بالا می‌برد. حملات سایبری می‌توانند نیروگاه‌ها را از کار بیندازند، بنگاه‌ها را فلج سازند و ذخایر صندوق‌های بانک‌ها را ببلعند.

ارزشگذاری و مراقبت از دارایی‌های بیمه‌شونده نیز دشوارتر شده است. در سال 2018 دارایی‌های ملموس از قبیل ساختمان و تجهیزات فقط 16 درصد از ارزش S&P500 را تشکیل می‌دادند. دارایی‌های غیرملموس مانند مالکیت معنوی و شهرت و اعتبار 84 درصد باقیمانده را می‌ساختند. همزمان، محصولات و فرآیندهای بیمه‌گران با کسب زندگی قرن 21 فاصله گرفته و نحوه زندگی و رانندگی مردم تغییر زیادی پیدا کرده است. نسلی که در عصر دیجیتال به دنیا آمده است خواستار سرعت و مدرنیته است. امری که به‌طور طبیعی با تجارتی به قدمت چند قرن سازگاری ندارد.

بیمه‌گران می‌گویند متوجه اوضاع هستند. شرکت بیمه اکسا (AXA) که از نظر مبالغ تضمین‌شده بیمه دومین بیمه‌گر بزرگ دنیا محسوب می‌شود میلیون‌ها دلار را برای ارتقای فناوری و طراحی خدماتی که مکمل بیمه‌نامه‌ها هستند اختصاص می‌دهد. با وجود این، این شرکت از نظر نوآوری در رتبه‌بندی بنگاه مشاورتی BCG در رتبه یکی به آخر قرار می‌گیرد. هیچ بیمه‌گری در میان هزار شرکت برتر جهانی سهامی عام از نظر میزان سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه قرار نمی‌گیرد. بیمه‌گران به‌طور متوسط 6 /3 درصد از درآمدشان را به فناوری کامپیوتر اختصاص می‌دهند که معادل نیمی از مقداری است که بانک‌ها تخصیص می‌دهند. شرکت مشاورتی نود (Ninety) در مطالعه‌ای که درباره 500 موضوع نوآوری در 250 شرکت انجام داد به این نتیجه رسید که بسیاری از بیمه‌گران همچنان بر روی مجموعه کوچک ایده‌های قدیمی کار می‌کنند. برخی از پرهیاهوترین فناوری‌ها از قبیل بلاک‌چین کمترین بهره‌وری را دارند.

کارآفرینان عصر دیجیتال دریچه‌ای را پیدا کرده‌اند. طبق گفته یک کارگزار به نام ویلیس تاورز واتسون در سه ماه اول سال 2018 رکورد 85 قرارداد فناوری بیمه با ارزش کل 42 /1 میلیارد دلار به ثبت رسید. برخی از این قراردادها بر مشتری تمرکز دارند و تلاش می‌کنند نرخ‌گذاری را تسهیل کنند، بیمه‌نامه‌ها را شفاف‌تر سازند و اپلیکیشن‌های جذاب و ساده‌ای بسازند. برخی دیگر برآن‌اند تا فرآیندهای داخلی از ریسک‌های قیمت‌گذاری تا پرداخت خسارات را ارزان‌تر، سریع‌تر و عادلانه‌تر کنند. جاه‌طلبانه‌ترین بیمه‌نامه‌هایی که تاکنون طراحی شده‌اند ریسک‌های نوین را پوشش می‌دهند، با سبک جدید زندگی مطابقت دارند و کاری بیشتر از صرف پرداخت نقدی خسارات انجام می‌دهند.

بنگاه نوپای اسلایس (Slice) در نیویورک بیمه‌نامه‌هایی را برای پوشش اقلامی به مدت چند روز ارائه می‌دهد. بنگاه تروپو (Trupo) در بروکلین خدمات بیمه ازکارافتادگی را برای کارکنان اقتصاد غیررسمی از آرایشگران تا رانندگان اوبر فراهم می‌سازد. همچنین این بنگاه به افرادی که چیزهای عجیب مانند حیوانات خانگی نامتعارف دارند خدمت‌رسانی می‌کند.

بنگاه‌های پرسابقه کوچک و تخصصی تلاش دارند کسب‌وکارها را در برابر ریسک‌های جدیدی مانند تعهدات زیست‌محیطی یا تروریسم بیمه کنند. در ماه آوریل گروهی از این بنگاه‌ها تحت هدایت بنگاه بریتانیایی 33ساله بیزلی (Beazley) بیمه‌نامه‌ای را معرفی کرد که آسیب‌های وارده به شهرت و اعتبار را پوشش می‌دهد. این گروه سقوط بهای سهام شرکت‌ها را نشانه‌ای برای شروع اقدامات می‌داند و بسته‌ای مرکب از جبران خسارت به علاوه خدمات مدیریت بحران را به شرکت آسیب‌دیده ارائه می‌دهد. گروه جدید هزینه ریسک را از طریق استخراج اطلاعات از رسانه‌های اجتماعی و تحلیل تاثیر رکودهای گذشته محاسبه می‌کند. در 25 ژوئن، گروهی از بیمه‌گران در لویدز لندن تسهیلاتی با ارزش 53 میلیون پوند (66 میلیون دلار) را برای تسریع طراحی و توسعه محصولات بیمه‌‌ای در نظر گرفت. اما نوآوری لحظه‌ای و نقطه‌ای نمی‌تواند رکود هسته‌ای را جبران کند. از دیدگاه نظری، بنگاه‌های نوپا باید الحاقیات ارزشمندی برای جعبه ابزار بیمه‌گران فراهم سازند. اما آن‌گونه که هایدی لاوسن از بنگاه حقوقی کولی (Cooley) می‌گوید بنگاه‌های پرسابقه موجود شرکت‌های فناوری بیمه (Insurtech) را موجوداتی ظریف و کوچک می‌دانند که قادر نیستند پیچیدگی‌ها را مدنظر قرار دهند. هزینه‌های اجرایی بین 20 تا 50 درصد از درآمد بنگاه‌های موجود از حق بیمه را می‌بلعند. تعیین حق بیمه مسکن اغلب یک معمای چندگزینه‌ای است که انتخاب‌ها را بر مبنای موضوعاتی مانند اینکه شما آلاچیق یا کندوی زنبور عسل دارید طبقه‌بندی می‌کند. در این حالت تدوین نهایی بیمه‌نامه برای کسب‌وکارها ممکن است چند ماه به طول انجامد. یکی از کهنه‌کاران این صنعت می‌گوید: این امر واقعاً دلسردکننده است.

فراوانی روبه‌رشد داده‌ها بدان معناست که مشتریان بیش از پیش فکر می‌کنند می‌توانند بدون بیمه کارها را به انجام رسانند. آن بخش از اقتصاد که تحت پوشش بیمه قرار دارد کوچک و کوچک‌تر می‌شود. در کشورهای پیشرفته جمع کل حق بیمه‌ها به جز بیمه عمر از سال 2008 به بعد به‌طور میانگین هر سال 2 /1 درصد رشد کرد در حالی که حق بیمه عمر شاهد افت 5 /0درصدی بود. با وجود افزایش بیمه‌گذاری در طبقه متوسط جامعه در بازارهای نوظهور در این دوره حق بیمه جهانی بر مبنای واقعی فقط هر سال 3 /1 درصد بود و به 2 /5 تریلیون دلار رسید. رشد اقتصاد جهانی دو برابر آن بود.

نتیجه این وضعیت پیدایش «شکاف حمایت» است. طبق گزارش بنگاه بیمه اتکایی سویس‌ری (Swiss Re) در ده سال گذشته به‌طور میانگین بیمه فقط 30 درصد از زیان‌های ناشی از فجایع را پوشش داد. افراد، بنگاه‌ها و دولت‌ها باقیمانده آن به ارزش 3 /1 تریلیون دلار را بر دوش کشیدند. گزارش‌ها حاکی از آن است که کمتر از یک‌چهارم کسب‌وکارها بر این باورند که پوشش بیمه کافی است. این باور برای بیمه‌های شخصی 15 درصد و برای ریسک‌های سلامت، سایبری و سیاسی از آن هم بیشتر بود.

یک دلیل اصلی برای احتیاط بیمه‌گران نگرانی از آن است که مقررات‌گذاران آنها را به خاطر پذیرش ریسک‌های بد مجازات کنند یا شاید به این دلیل که روش‌های تعهدپذیری مبتنی بر هوش مصنوعی مشتریان از فرقه‌ها یا محله‌های خاص را رد می‌کند یا هزینه بیمه را برای آنها بالاتر می‌برد. آقای دان وایت از بنگاه نود می‌گوید این رویداد فرهنگ عدم تلاش برای تغییر و شکستن هنجارها را پدید می‌آورد. علاوه بر این، موج‌های ادغام بنگاه‌ها بدان معنا هستند که بیمه‌گران ارتباط بین مجموعه داده‌ها و سامانه‌های کامپیوتری را قطع می‌کنند و به این صورت فرآیند نوآوری یا جذب بنگاه‌های نوپای موفق دشوارتر می‌شود.

دیگر نقاط ضعف قابل اغماض نیستند. آقای وایت به یک توالی معمولی اشاره می‌کند و در توصیف آن می‌گوید بیمه‌گران با درک خوب بودن نوآوری تلاش می‌کنند آن را بخشی از DNA سازند. پس از روبه‌رو شدن با مقاومت‌ها، آن بنگاه‌هایی که برای تغییر فشار می‌آورند خود را کنار می‌کشند. بسیاری از بیمه‌گران آزمایشگاه، استودیو یا گاراژ نوآوری تاسیس می‌کنند که در آن از دانشمندان گران‌قیمت حوزه داده خواسته می‌شود طرح‌های آزمایشی جدید و مناسب ارائه کنند. این افراد در مکان‌هایی متفاوت و تحت قوانینی متفاوت کار می‌کنند. آنها یخچال مملو از نوشیدنی و میزهای بیلیارد دارند. لباس جین می‌پوشند و موتورسیکلت سوار می‌شوند.

آنگاه کارکنان بنگاه مادر از دست همکاران قانون‌شکن خود عصبانی می‌شوند. آنها بر این باورند که پول کافی به آنها داده نمی‌شود تا محصول قابل توجهی بسازند. بنابراین بازگشت سرمایه در بنگاه مادر بسیار کم است. در نهایت آزمایشگاه‌ها تعطیل یا بلااستفاده می‌شوند و بنگاه‌ها پول خود را به صندوق‌های مخاطره‌جویی می‌دهند که توسط خود آنها یا اشخاص ثالث اداره می‌شوند. اما این صندوق‌ها به‌جای تکمیل فرآیندها در شرکت‌های بزرگ بر روی بنگاه‌های نوپا شرط‌بندی می‌کنند. در سه مورد از شش بنگاه برتر بیمه‌گر در اروپا واحدهای سرمایه‌گذاری در فناوری راکد یا کوچک شده‌اند.

بی‌علاقگی بیمه‌گران باعث می‌شود بیمه‌گران اتکایی خود به نوآوری دست زنند. هرچه فاصله بیمه‌گران اصلی با بازارها بیشتر شود بیمه‌گران اتکایی احساس دوری بیشتری می‌کنند. علاوه بر این بیمه‌گران اتکایی درگیر کاغذبازی و تشریفات هستند. بزرگ‌ترین بنگاه یعنی مونیخ‌ری در خط مقدم قرار دارد. این بنگاه 200 دانشمند حوزه داده‌ها را به‌کار گرفته و برای بیش از 100 کارشناس دوره‌های آموزشی داخلی برگزار کرده است و دیدگاه‌ها و نظرات کارکنان را جمع‌سپاری می‌کند. ایده‌های خوب به سرعت پیگیری می‌شوند و به گفته تام واندن برول رئیس بخش نوآوری «افراد بی‌انگیزه کنار گذاشته می‌شوند». بنگاه سال گذشته 250میلیون دلار را به بنگاه نوپای رلیر (Relayr) پرداخت. رلیر برای استخراج داده‌ها از ماشین‌آلات صنعتی از حسگر استفاده می‌کند.

بیمه پارامتری بزرگ‌ترین دستاورد بیمه‌گران اتکایی تاکنون بوده است. در این روش به‌جای پرداخت خسارت‌ها پس از گزارش آن، هرگاه یک پارامتر از قبل تعریف‌شده مثلاً رگبار یا درجه ریشتر زلزله به آستانه مورد توافق برسد مبلغی که از قبل مورد پذیرش طرفین قرار گرفته است پرداخت می‌شود. از زمانی‌که این طرح در دهه 1990 مطرح شد بیمه پارامتری عمدتاً به بیمه اتکایی رویدادهای فاجعه‌بار محدود می‌شود. اما گسترش اهداف به هم مرتبط این قابلیت را برای این طرح ایجاد می‌کند که بتوان آن را در مورد ریسک‌هایی به‌کار برد که در گذشته تحت پوشش بیمه قرار نمی‌گرفتند. گری لامکه از بیمه اتکایی سویس‌ری این طرح را همانند مشتقه‌ها در امور مالی می‌داند که یک قیمت تکانه‌ای دارند. بنگاه بیمه او بیمه پارامتری را برای پوشش بیماری‌های واگیردار، تاخیر در پروازها و خسارت طوفان دریایی به صخره‌های مرجانی ارائه می‌دهد. در این حالت، مشتریان بلافاصله مبالغ را دریافت می‌کنند و زمان و هزینه بررسی ادعاها نیز برای بیمه‌گر کاهش می‌یابد.

بهترین بیمه‌نامه

به زودی بیمه‌گران اتکایی قادر خواهند بود بازار را بیشتر تکان دهند. در سال‌های اخیر، طرف‌های ثالث فراهم‌کننده سرمایه از قبیل صندوق‌های بازنشستگی و صندوق ثروت حکومتی در تلاش بودند تا مبالغ هنگفتی را به بازارهای بیمه اتکایی وارد کنند. این امر بیمه‌گران اتکایی را بر آن داشت تا سکوهای مدیریت پول شبیه صفحات شرط‌بندی راه‌اندازی کنند که در آن سرمایه‌گذاران قادر باشند طبقات مختلفی از ریسک‌ها را امتحان کنند. در نتیجه بیمه‌گران اتکایی علاقه‌مندند با تلاش برای همکاری با بنگاه‌های فناوری‌های بیمه و کنار زدن بیمه‌گران اولیه مستقیماً دامنه وسیعی از ریسک‌ها را داشته باشند. خانم لاوسن می‌گوید آنها به ما تلفن می‌زنند و به دنبال قرارداد هستند.

غول‌های آسیایی در حال سبقت گرفتن از همتایان غربی هستند. آقای پیا (Pia) از BCG می‌گوید آنها در زمینه روش‌های نوآورانه قیمت‌گذاری ریسک 15 سال از دیگران جلو افتاده‌اند. در چین، شرکت پینگ ‌آن (Ping An) پس از 30 سال از تاسیس به پرارزش‌ترین بیمه‌گر جهان تبدیل شده است. این شرکت 23 هزار پژوهشگر را به استخدام درآورده است؛ یک درصد از درآمد خود را به نوآوری اختصاص می‌دهد و بیش از 12 هزار متقاضی دریافت مارک تجاری دارد. میانگین زمان تعهدپذیری از پنج روز به 15 دقیقه رسیده است. شرکت برای استخدام و آموزش ارتش 5 /1میلیونی عوامل خود از هوش مصنوعی استفاده می‌کند. این روش در مقایسه با ایجاد رقابت کارایی بیشتری دارد. با وجود این مدیرعامل شرکت در ماه نوامبر هرگونه تملیک در سطح بین‌الملل را ممنوع کرد و ترجیح داد بر گسترش در داخل متمرکز شود.

برای شرکت‌های غربی موجود بزرگ‌ترین خطر ممکن است در داخل باشد. شایعاتی در حال رشد هستند که بیان می‌کنند فناوری بزرگ (Big Tech) قصد ورود به حوزه بیمه را دارد. آمازون، اپل و گوگل انبوهی از داده‌ها و سرمایه بدون استفاده دارند. آنها فاقد مهارت‌های تعهدپذیری و بیمه‌گری هستند اما به راحتی می‌توانند استعدادها را به سمت خود بکشانند. همچنین آنها می‌توانند امیدوار باشند که سودهای قابل ملاحظه‌ای به دست آورند. طبق محاسبه BCG در سال 2018 چارک برتر شرکت‌های بیمه‌ای موفق شدند میانه 24درصدی بازدهی را به سهامداران خود تقدیم کنند. برخی می‌گویند این رویداد ترس‌آور است اما یکی از مشاوران غول‌های فناوری با لجاجت و اطمینان می‌گوید: ما در پشت صحنه اتفاقات را زیر نظر داریم. آنها در مسیر درستی هستند.   

منبع: اکونومیست