نیاز به تلاش سخت‌تر
جبران درس‌های ازدست‌رفته
کووید 19 به ندرت کودکان را به شدت بیمار می‌کند. از شروع امسال تا ماه آوریل، احتمال ابتلا و مرگ ناشی از کووید 19 در میان کودکان 5 تا 14ساله آمریکایی حدود یک در هر 500 هزار نفر بود که تقریباً معادل یک‌دهم احتمال مرگ آنها در یک سانحه رانندگی در روزهای عادی است. با وجود این، در سراسر جهان مدارس حدود دوسوم از سال تحصیلی را به خاطر ترس از همه‌گیری تعطیل بودند.
آسیب شدید این رویداد بر آینده کودکان فقط در صورتی توجیه‌پذیر است که بتوان ثابت کرد تعطیلی کلاس‌های درس یکی از بهترین راه‌های جلوگیری از شیوع مرگبار بیماری در میان بزرگسالان بوده است. اما دولت‌ها هنوز وزن هزینه و خطرات این اقدام را تعیین نکرده‌اند. بسیاری از کشورها مدارس را در حالی بسته نگه داشته‌اند که رستوران‌ها و کافه‌ها باز بودند. دولت‌ها یا برای رضایت اتحادیه معلمان یا برای آرامش خاطر والدین مضطرب دست به این کار زدند.
تعطیلی مدارس باعث شد مغزهای جوان تشنه یادگیری بمانند. کودکان دبستانی انگلستان سه ماه از حالت عادی خود عقب افتاده‌اند. در سال 2020 کودکان اتیوپیایی 60 تا 70 درصد کمتر از مواقع عادی درس آموختند. در خیلی جاها حتی قبل از همه‌گیری شرایط خوب نبود. بیش از نیمی از کودکان 10ساله کشورهای دارای درآمد پایین یا متوسط نمی‌توانستند یک پاراگراف ساده را بخوانند. بانک جهانی هشدار می‌دهد که این نسبت به دوسوم خواهد رسید. تعطیلی مدارس در تمام کشورها شکاف یادگیری بین دانش‌آموزان برخوردار (کسانی که آی‌پد و اتاق ساکت برای یادگیری از راه دور دارند) و دانش‌آموزان فقیر را تشدید کرده است.
با وجود این، اختلالات ناشی از کووید 19 فرصتی را فراهم می‌سازد تا شرایط مدارس نسبت به گذشته بهتر شوند. تعداد دانش‌آموزانی که به جبران عقب‌ماندگی تحصیلی نیاز دارند آنقدر زیاد شده است که مقامات آموزش در جست‌وجوی موثرترین راه‌های کمک به آنان برآمده‌اند. برخی کشورهای ثروتمند برای دانش‌آموزان ضعیف کلاس‌های جبرانی انفرادی یا گروهی برگزار می‌کنند. برخی کشورهای فقیر برنامه‌های شلوغ درسی را سبک‌تر ساخته و به معلمان اجازه داده‌اند از کتاب‌های درسی دولت فاصله بگیرند و زمان بیشتری را به آموزش دروس پایه خواندن و ریاضیات اختصاص دهند. به نظر می‌رسد بعضی از این اصلاحات موثر هستند.
تجربه آموزش از راه دور برای معلمان همانند گذراندن یک دوره فشرده فناوری آموزش بود. اگر به معلمان آموزش مناسب و اجازه انجام آزمایش و کسب تجربه داده شود درس‌های حضوری بهتر خواهند شد. نرم‌افزارها می‌توانند کلاس‌ها را شخصی‌سازی کنند و به دانش‌آموزان آموزش‌هایی را ارائه دهند که با توانایی‌هایشان تطابق زیادی دارند. همچنین اگر معلمان از وظایف وقت‌گیری مانند تصحیح اوراق امتحانی معاف شوند می‌توانند زمان اضافی را به کمک به کودکانی اختصاص دهند که ضعیف‌ترند.
همه‌گیری نشان داد که پیش‌زمینه‌های خانوادگی چگونه بر موقعیت تحصیلی اثر می‌گذارند. شکم سیر، والدین مشوق و خانه‌ای پر از کتاب همیشه یک مزیت بزرگ بوده است. شرایط منزل هنگامی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که مدارس تعطیل و منازل به کلاس‌های درسی تبدیل شوند.
وضعیت سال گذشته نشان داد که لازم است کارکنان خدمات اجتماعی به دانش‌آموزان محروم کمک کنند. به عنوان مثال اطمینان یابند که کودک عینک دارد تا بتواند مطالب صفحه‌نمایش را بخواند یا در کارهای اداری به والدین آنها کمک کنند تا دانش‌آموز از فرآیند تحصیل مدرسه خارج نشود. همچنین مدارس می‌توانند مشاوره‌های سلامت روان ارائه دهند و دانش‌آموزان را با سازمان‌های خیریه یا نهادهایی ارتباط دهند که قادرند مشکلات خانگی آنها را حل کنند.
متاسفانه تعداد بسیار اندکی از دولت‌ها هستند که حداقل کارها را برای جبران زمان ازدست‌رفته انجام می‌دهند. سال گذشته فقط دو درصد از پولی که به بسته‌های حمایتی کووید 19 اختصاص یافت به امر آموزش و تحصیل تعلق گرفت.
مطالعه سازمان ملل نشان داد در پاییز گذشته فقط یک‌چهارم کودکان به گونه‌ای از برنامه جبرانی دسترسی داشتند. کودکانی که در دوران قرنطینه از یادگیری درس‌های مهم بازماندند احتمالاً همچنان عقب‌تر از دیگران خواهند بود. برآوردها نشان می‌دهند جبران عقب‌ماندگی برای یک کودک در یک کشور فقیر که یک سال از مدرسه عقب می‌ماند و کمک لازم برای جبران آن را دریافت نمی‌کند تقریباً سه سال طول می‌کشد.
پولی که انگلستان قصد دارد در سال آینده برای کمک به دانش‌آموزان اختصاص دهد اندکی بیشتر از پولی است که تابستان گذشته ظرف یک ماه به شکل یارانه صرف غذا در رستوران به خانواده‌ها پرداخت شد.
در آمریکا، جایی که کودکان آن بیش از هر کشور ثروتمند دیگری آموزش حضوری در مدارس را از دست داده‌اند، قانونگذاران سخاوتمندی بیشتری به خرج دادند. اما فقط 20 درصد از پول اضافه‌ای که به مدارس داده می‌شود برای آموزش‌های جبرانی هزینه خواهد شد. بیشتر این پول به اقدامات غیرمنطقی بهداشتی مانند نصب پرده‌های پلاستیکی بین میزها اختصاص می‌یابد در حالی که این پرده‌ها باعث می‌شود دانش‌آموزان نتوانند به راحتی تخته سیاه را ببینند یا صدای معلم را بشنوند.
دوسوم از کشورهای فقیر هزینه‌کرد تحصیلی را قطع کرده‌اند. پول همه چیز نیست اما در کشورهای فقیر حتی در زمان‌های خوب سالانه فقط 48 دلار به ازای هر دانش‌آموز هزینه می‌شود. این بودجه کافی نیست (سرانه دانش‌آموزی در کشورهای ثروتمند 8500 دلار است). سازمان ملل پیش‌بینی می‌کند بین سال‌های 2018 و 2022 کمک‌های خارجی مرتبط با تحصیل 12 درصد کاهش می‌یابند.دولت‌ها اغلب وسوسه می‌شوند کمتر به تحصیل توجه کنند.بهبود مدارس هزینه دارند و گاهی مستلزم آن است که دولت‌ها با گروه‌های قدرتمند ذی‌نفع مثل اتحادیه‌های معلمان روبه‌رو شوند. علاوه بر این، منافع اصلاحات آموزشی در آینده و زمانی آشکار می‌شوند که سیاستمداران کنونی بر مسند قدرت نیستند.با وجود این، برای داشتن یک زندگی خوب در آینده هیچ چیز به اندازه یک تحصیل خوب در امروز اثربخش و مهم نیست. حداقل کاری که دولت‌ها می‌توانند انجام دهند آن است که تلاش‌هایشان را به گونه‌ای تجمیع کنند که آسیب‌های ناشی از تعطیلی مدارس در دوران همه‌گیری را جبران کنند. از آن بهتر، آن است که دولت‌ها از این فرصت بهره‌برداری و قوانین مدارس را بازنویسی کنند.
منبع: اکونومیست
