تعطیلات تابستانی
اثرات دوری درازمدت از مدرسه
در یک بعدازظهر غبارگرفته ماه آگوست از سرکار به منزل بر‌می‌گردید. پسر نوجوان شما با دست و صورت نشسته، بر روی مبل با تبلت بازی می‌کند. او در هشت ساعت گذشته به این کار مشغول بوده است. دختر شما که سرگرم اینستاگرام است با صدایی نامفهوم اعلام می‌کند متوجه حضور شما شده است. در این حال شما برای چندمین‌بار از خود می‌پرسید: چرا تعطیلات تابستان باید به طرز زجرآوری طولانی باشند؟
در یک بعدازظهر غبارگرفته ماه آگوست از سرکار به منزل بر‌می‌گردید. پسر نوجوان شما با دست و صورت نشسته، بر روی مبل با تبلت بازی می‌کند. او در هشت ساعت گذشته به این کار مشغول بوده است. دختر شما که سرگرم اینستاگرام است با صدایی نامفهوم اعلام می‌کند متوجه حضور شما شده است. در این حال شما برای چندمین‌بار از خود می‌پرسید: چرا تعطیلات تابستان باید به طرز زجرآوری طولانی باشند؟
این پرسش از آنچه به نظر می‌رسد جدی‌تر است. بسیاری از کودکان پس از یک تعطیلات طولانی به مدرسه بازمی‌گردند در حالی که بیشتر مطالبی را که سال قبل به آنها درس داده شده بود فراموش کرده‌اند. مطالعه موسسه آمریکن ساوث نشان می‌دهد این «ضرر یادگیری تابستانی» می‌تواند معادل یک‌چهارم یک سال تحصیل باشد. کودکان خانواده‌های فقیر بیشترین آسیب را می‌بینند چراکه خانه‌های ثروتمندان اغلب پر از کتاب است و آنها فرزندانشان را به اردوهای تابستانی و کلاس‌های روباتیک، لاتین یا موسیقی می‌فرستند.
مطالعه پژوهشکده بالتیمور به این نتیجه رسید که احتمال دارد تفاوت‌ها در میان از دست رفتن معلومات در تابستان در میان نوجوانان 15-14ساله فقیر و ثروتمند، عامل دوسوم از شکاف معلوماتی میان این دو گروه باشد. علاوه بر این، تعطیلات طولانی‌مدت تابستانی بار مالی زیادی را بر خانوارهای فقیر تحمیل می‌کند، زیرا غذای رایگان مدرسه متوقف می‌شود و هزینه‌های مراقبت از فرزندان بالاتر می‌رود.
تعطیلات تابستانی از یک کشور به کشور دیگر تفاوت زیادی دارد. کودکان در کره جنوبی فقط سه هفته تعطیلات دارند. در مقابل تعطیلات تابستانی در ایتالیا و ترکیه سه ماه طول می‌کشد. در آمریکا نیز اوضاع به همین صورت است؛ در حالی که در این کشور والدین کودکان (به‌جز معلمان) به طور میانگین فقط سه هفته در سال مرخصی دارند که کوتاه‌ترین میزان مرخصی در میان کشورهای ثروتمند است. شرکت‌ها باید مرخصی بیشتری به کارکنان بدهند زیرا کارکنان خسته و فرسوده بهره‌وری کمتر دارند. اما شش هفته تعطیلات برای فرزندان دانش‌آموز آنها خیلی زیاد است.
نوجوانان از نظریه طولانی شدن سال تحصیلی نفرت دارند. بسیاری از بزرگسالان نیز با آن مخالفند. مالیات‌دهندگان مجبور می‌شوند هزینه‌های مدارس را بپردازند. در روزهای گرم تابستان هزینه وسایل سرمایشی مدارس بسیار بالا می‌رود. مخالفان می‌گویند اگر‌چه دانش‌آموزان کره جنوبی عملکردی فوق‌العاده در امتحانات دارند اما زندگی آنها رقت‌بار است. آیا شما چنین چیزی را برای عزیزانتان می‌پسندید؟
بدون کلاس، بدون اصول
پذیرش رویکرد پرفشار کره جنوبی که در آن یک آزمون کل سرنوشت یک کودک را تعیین می‌کند عاقلانه نیست اما بسیاری از کودکان غربی می‌توانند اندک زمان مفید بیشتری را با کتاب‌ها بگذرانند. درست است که این کار هزینه دارد اما می‌توان روش‌هایی برای پرداخت آن پیدا کرد. یک راه آن است که تعداد دانش‌آموزان در هر کلاس افزایش یابد. بسیاری از والدین در مورد نسبت معلم به دانش‌آموز حساس هستند اما شواهدی دال بر معنادار بودن تاثیر آن وجود ندارد. یک کلاس ابتدایی عادی در ژاپن 50 درصد بزرگ‌تر از یک کلاس عادی ابتدایی در بریتانیاست اما دانش‌آموزان ژاپنی نتیجه بهتری می‌گیرند.
افزایش زمان مدرسه لزوماً به معنای تکرار درس‌های گذشته نیست. افزایش تمرینات به ویژه برای کسانی که عقب مانده‌اند مفید خواهد بود اما تابستان می‌تواند زمانی برای انواع دیگر یادگیری مانند تفکر انتقادی، مهارت‌های علمی، سواد مالی یا کاریابی در بنگاه‌های محلی باشد. باید مدارس را آزاد گذاشت تا روش‌های مختلف را آزمایش کنند. فضا نباید مشکلی ایجاد کند چراکه بسیاری از ساختمان‌های مدارس در تابستان غیرفعال هستند. کودکان خانواده‌های ثروتمند اغلب از تعطیلات تابستانی برای توسعه ذهن، آمادگی برای دانشگاه در اردوهای پرهزینه یا انجام کار تابستانی بهره می‌برند. مدارس باید به دیگر دانش‌آموزان کمک کنند تا خودشان را به آنها برسانند. سایر خدمات عمومی هم در سال سه ماه تعطیل نیستند. مثلاً نمی‌توان تصور کرد بیمارستان یا پلیس تعطیلات درازمدت داشته باشد. پس چرا مدارس تعطیلات دارند؟ مسوولیت آموزش مدارس نباید با شروع تابستان به پایان برسد.
